اگر آن روزی که صهیونیستها اولین تیشهها را بر ریشهی عمیق ملیت فلسطینی میزدند، تا ملیتی دروغین و جعلی و بیریشه به جای آن در خاک متعلق به مسلمین بگذارند، سران مسلمان و عناصر مؤثر و به تبع آنان تودههای مردم، حضور و مقاومت جدی و هوشیارانهیی از خود نشان میدادند، امروز از این همه مصیبت و بلایی که میوهی زهرآگین شجرهی خبیثهی دولت صهیونیستی است، در این منطقه خبری نبود و شاید ملتهای منطقه و بخصوص ملت مظلوم فلسطین از آنچه در این چهل و پنج سال کشیدهاست معاف میبود. آن روز سست عنصری بعضی و قدرتطلبی بعضی و راحتطلبی بعضی و ناهشیاری بعضی، دست به هم داد و خیانتی عمومی را شکل بخشید و نتیجه آن شد که شد: هزاران خون به ناحق ریخته، هزاران ناموس هتک شده،هزاران خانهی ویرانشده، هزاران سرمایهی بربادرفته، هزاران آرزوی دفنشده، هزاران روز و شب تلخ و مصیبتباری که با گرسنگی و دربهدری و بیخانمانی و اشک و آه یک ملت، در اردوگاههای اردن و لبنان سپری شده یا در وطن اشغالی در زیر چکمه و سرنیزهی دشمن به سرآمده، هزاران انسانی که بی هیچ جرمی در معرض سختترین عقوبتهای زمانه قرار گرفته و هزاران غم ناگفتنی دیگر که جز آنان که روزهای جان کندن تدریجی در اردوگاه را در مجاورت خانهی غصبشدهی خود یا در خانهی زیر قیمومت بیگانهمیگذرانند، کسی دیگر قادر به درک آن نیست... همه و همه از آن خیانت بزرگ پدید آمد، و آن خیانت، خیانت های دیگر را به دنبال آورد، و این امواج خیانت، چه فضیلتها را که خشکاند و چه روحیهها را که میراند و چه شعلهها را که فسرد ...
هر کسی آن روز میتوانسته کاری بکند و قدمی در راه دفع این ظلم بزرگ بردارد، و نکرده و برنداشته، محکوم لعن و نفرین این دو نسل فلسطینی و مشمول قضاوت قاطع و سخت تاریخ معاصر و آینده، و مورد عذاب و تقاص الهی در روز جزاست، و در این، فرقی میان رجال سیاست و رجال اقتصاد و رجال فرهنگ و ادبیات و رجال جنگ و نبرد نیست ...1370/07/25
لینک ثابت