در پیام اوّل سال اشاره کردیم که در سال ۹۲ آنچه بهعنوان حماسهی سیاسی انتظار میرفت، ملّت ایران خلق کردند و آفریدند. یقیناً حماسهی سیاسی در دو حرکت بزرگ ملّت ایران جلوهی بیشتری یافت: یکی حرکت انتخابات در نیمهی اوّل سال، و دیگری راهپیمایی سراسری و عظیم ملّت در نیمهی دوّم. دربارهی انتخابات حرف بسیار زدیم؛ هم این انتخابات، هم همهی انتخاباتهای متعدّدی که از اوّل انقلاب تاکنون برگزار شده است. همچنین دربارهی راهپیماییهای بزرگ سراسری بیستودوّم بهمن، هم این حقیر و هم دیگران، مطالب متعدّدی را بر زبان آوردهاند که نمیخواهیم آنها را تکرار کنیم؛ ولی دو نکته دربارهی این دو حادثه وجود دارد. دربارهی هر کدام از این دو حادثهای که به معنای واقعی کلمه هر کدام یک رسانهی فراگیر از وضعیّت کشور ما و ملّت ما در مقابل لجنپراکنیهای مغرضانهی تبلیغات جهانی است، نکتهای وجود دارد که من مایلم قبل از مطالب مربوط به سال ۹۳ به این دو نکته بپردازم.
نکتهی اوّل در باب انتخابات است. برادران و خواهران عزیز توجّه کنند که از اوّل انقلاب تا امروز، نصاب شرکت مردم در انتخابات پایین نیفتاده است، تنزّل نکرده است؛ این خیلی مهم است. در آخرین انتخاباتی که ملّت ما پای صندوق رأی رفتند ــ یعنی انتخابات ریاست جمهوری یازدهم ــ شرکت مردم در انتخابات، ۷۲ درصد بود؛ این رقم، هم در بین انتخابهای دنیا یک رقم بالایی است و یک نصاب برجستهای است، هم در بین انتخاباتهایی که از اوّل انقلاب تا امروز اتّفاق افتاده است یکی از بالاترین رقمها است؛ معنای این چیست؟ معنای این شرکت وسیع مردم در انتخابات این است که مردمسالاری دینی در کشور تثبیت شده است؛ معنای آن این است که نظام جمهوری اسلامی توفیق یافته است که مردمسالاری را در کشور نهادینه کند؛ این چیز کمی نیست. کشوری که در طول قرنهای متمادی با حکّام مستبد و دیکتاتور گذران میکرده است، آن چنان با مردمسالاری و شرکت مردم در انتخاب صاحبان قدرت، آشنا و در هم آمیخته شده است که بعد از گذشت ۳۵ سال از هیجانات اوّل انقلاب، مردم وقتی نوبت انتخاب میرسد، ۷۲ درصد در انتخابات شرکت میکنند؛ قدر این را باید دانست. من به شما جوانها و به همه عناصری که صاحب فکرند در سرتاسر کشور عرض میکنم: این نعمت بزرگ را ناسپاسی نکنیم؛ همچنان که در سال ۸۸ این نعمت الهی را عدّهای ناسپاسی کردند. همچنین اینکه گاهی شنفته بشود که انتخابات کشور را به عدم سلامت نسبت میدهند ــ یعنی تکرار حرف دشمنان ملّت ایران ــ این هم ناسپاسی است. مردمسالاری در کشور به یک جریان عادی تبدیل شده است؛ لذاست مردم در سرتاسر کشور، در روستاها، در شهرها، خود را در مقابل صندوق رأی وظیفهدار میدانند، به صندوق رأی مراجعه میکنند؛ ۷۲ درصد رأی میدهند؛ این خیلی چیز مهمّی است؛ در دنیا این رقم، جزو رقمهای بالا است.
نکته دوّم [که باید] توجّه کنند برادران و خواهران عزیز من، در مورد راهپیمایی بیستودوّم بهمن است. بعضی هستند که با محاسبه جمعیّتها را محاسبه میکنند یا با دوربینها و وسایل گوناگون مقدار جمعیّت را حدس میزنند؛ امسال همهی کسانی که در این زمینهها فعّال بودند و همهی کسانی که این راهپیمایی را با دقّت زیر نظر داشتند، به ما گزارش دادند که جمعیّت راهپیمایی در تهران و در شهرهای بزرگ و معروف از سالهای قبل، هم بیشتر بود، هم پرشورتر بود یعنی شعارهای مردم، شعارهای پرمغز و پرمعنا و پرشور بود. چرا؟ تحلیلگرانی که مسائل گوناگون را تحلیل میکنند، این جور فهمیدند و به نظر ما درست فهمیدند؛ علّت این بود که امسال عوامل مؤثّر در سیاستهای استکباری، لحنشان نسبت به ملّت ایران بیادبانهتر و توهینآمیزتر بود. چون در زمینهی مسائل هستهای مذاکرات انجام گرفته بود، سیاستمداران آمریکا اظهارِنظر کردند که معلوم میشود ملّت ایران از حرف خود برگشته است، از اصول خود صرفِنظر کرده است! با این زمینه، لحنشان نسبت به ملّت ایران، لحن بیادبانه و توهینآمیز بود؛ مردم اینها را شنیدند، دانستند. وقتی دشمن با چهرهی واقعی خود یا نزدیک به چهرهی واقعی خود در میدان حضور پیدا میکند، مردم انگیزه بیشتری و همّت بلندتری برای حضور پیدا میکنند؛ مردم چون دیدند آمریکاییها نسبت به آنها بیادبی میکنند و نسبت میدهند که از نظام جدا شدهاند، خواستند در بیستودوّم بهمن نشان بدهند که نسبت به نظام اسلامی و جمهوری اسلامی و پرچم برافراشته اسلام با همهی وجود دلبستهاند. این نشاندهندهی حسّاسیّت مردم ما و غیرت مردم ما در برابر دشمنی و شرارت دشمنان جمهوری اسلامی و دشمنان ایران است. این هم نکتهی مربوط به راهپیمایی بیستودوّم بهمن.
آنچه بر عهدهی ما است، نگاه به گذشته برای عبرتگیری و نگاه به آینده برای برنامهریزی و تصمیمگیری است.
سالی که گذشت، اعلام شده بود که سال «حماسهی سیاسی و حماسهی اقتصادی» است. حماسهی سیاسی بحمدالله در عرصههای مختلف به بهترین وجهی صورت گرفت؛ هم در انتخابات، هم در راهپیماییهای بزرگ، هم حضور مردم در عرصههای مختلف و فعّالیّتها و تلاشهایی که از سوی مسئولان و از سوی مردم در طول سال انجام گرفت. سال تبادل دولتها و دستبهدستشدن قدرت بود؛ و این کار با آرامش، با نهایت امنیّت در کشور انجام گرفت و بحمدالله یک حلقهی جدید از سلسلهی طولانی مدیریّت کشور پدید آمد.
در باب حماسهی اقتصادی کاری که باید انجام بگیرد و توقّع بود که اتّفاق بیفتد، اتّفاق نیفتاد. تلاشهایی انجام گرفت که مورد سپاس است، ولی کار بزرگی که باید در زمینهی حماسهی اقتصادی انجام بگیرد، همچنان در پیش روی ما است و ما موظّفیم که این حماسه را به وجود بیاوریم. مسئلهی اساسیِ اقتصاد برای کشور ما و ملّت ما یک مسئلهی مهم است؛ در اواخر سال ۹۲ بحمدالله یک زیرساخت فکری و نظری برای حماسهی اقتصادی به وجود آمد؛ سیاستهای «اقتصاد مقاومتی» اعلام شد و زمینه آماده است برای اینکه انشاءالله تلاش لازم در این باب انجام بگیرد.
مسئله دوم [از الزامات و انتظارات سیاستهای اقتصاد مقاومتی]، ورود در میدان عمل [است] عمل در اینجا یک عمل صالح است؛ هرکسی که در این زمینه اقدام و عمل بکند، قطعاً مصداق «وَ عَمِلوا الصالِحات» خواهد بود. این طرح کلی، این نقشهیراه بزرگ، باید تبدیل بشود به برنامه، برنامههای گوناگون؛ اگر این شد، آنوقت حماسهی اقتصادی به معنای واقعی کلمه بهوجود خواهد آمد. ما امسال را گفتیم سال حماسهی سیاسی و حماسهی اقتصادی، بحمدالله حماسهی سیاسی بهوجود آمد؛ حماسهی اقتصادی متأسفانه تأخیر افتاد؛ لکن حالا در پایان سال، این سرآغازی برای حماسهی اقتصادی خواهد بود که قطعاً باید انشاءالله در سال ۹۳ با جدیت کامل از سوی مسئولین دنبال بشود و در عمل باید شروع بشود.
ایران اسلامی با استعدادهای سرشار معنوی و مادی و ذخائر و منابع غنی و متنوع و زیرساختهای گسترده و مهمتر از همه، برخورداری از نیروی انسانی متعهد و كارآمد و دارای عزم راسخ برای پیشرفت، اگر از الگوی اقتصادی بومی و علمی برآمده از فرهنگ انقلابی و اسلامی كه همان اقتصاد مقاومتی است، پیروی كند نه تنها بر همه مشكلات اقتصادی فائق میآید و دشمن را كه با تحمیل یك جنگ اقتصادی تمام عیار در برابر این ملت بزرگ صفآرایی كرده، به شكست و عقبنشینی وا میدارد، بلكه خواهد توانست در جهانی كه مخاطرات و بیاطمینانیهای ناشی از تحولات خارج از اختیار، مانند بحرانهای مالی، اقتصادی، سیاسی و ... در آن رو به افزایش است، با حفظ دستاوردهای كشور در زمینههای مختلف و تداوم پیشرفت و تحقق آرمانها و اصول قانون اساسی و سند چشمانداز بیست ساله، اقتصاد متكی به دانش و فناوری، عدالت بنیان، درونزا و برونگرا، پویا و پیشرو را محقق سازد و الگوئی الهامبخش از نظام اقتصادی اسلام را عینیت بخشد.
اكنون با مداقه لازم و پس از مشورت با مجمع تشخیص مصلحت نظام، سیاستهای كلی اقتصاد مقاومتی كه در ادامه و تكمیل سیاستهای گذشته، خصوصاً سیاستهای كلی اصل ۴۴ قانون اساسی و با چنین نگاهی تدوین شده و راهبرد حركت صحیح اقتصاد كشور به سوی این اهداف عالی است، ابلاغ میگردد.
لازم است قوای كشور بیدرنگ و با زمانبندی مشخص، اقدام به اجرای آن كنند و با تهیه قوانین و مقررات لازم و تدوین نقشه راه برای عرصههای مختلف، زمینه و فرصت مناسب برای نقشآفرینی مردم و همه فعالان اقتصادی را در این جهاد مقدس فراهم آورند تا به فضل الهی حماسه اقتصادی ملت بزرگ ایران نیز همچون حماسه سیاسی در برابر چشم جهانیان رخ نماید. از خداوند متعال توفیق همگان را در این امر مهم خواستارم.
آنچه كه در درجهی اوّل در زمینهی اقتصاد لازم است، یكی ثبات و آرامش و خاموش كردن تلاطم عرصهی اقتصادی است، یعنی این تلاطمی كه وجود دارد، چه تلاطم ذهنی مردم، چه آنچه در بازار وجود دارد، این را بایستی با تدبیر - كه البتّه این بیشتر به سیاستهای شما و اظهارنظرهای شما و برخی از اقدامات سریع شما وابسته است - [حل كرد]. یك مسئله هم مسئلهی مهار تورّم است، یكی هم تأمین نیازهای اساسی مردم است؛ اینها چیزهای اولویّتداری است كه بایستی در درجهی اوّل مورد توجّه قرار بگیرد؛ و تحرك بخشیدن به تولید ملی. اینها مسائل اساسی اقتصاد ما است؛ باید به اینها توجّه بكنید. البتّه مشكلات هست، برخی از این مشكلات را - یا بسیاری از آنها را - آقای دكتر روحانی بیان كردند؛ ما هم كموبیش آشنا هستیم با این مشكلات؛ میدانیم كه اینها هست، باید ببینید كه چگونه میتوان از این مشكلات خلاص شد و اگر توانستید انشاءالله این آرامش را در عرصهی اقتصاد بهوجود بیاورید و تورّم را مهار بكنید و مسئلهی تولید را تحرّك ببخشید، این شروعِ همین حماسهی اقتصادیای است كه ما اوّلِ سال آن را مطرح كردیم و درخواست كردیم از مجموعهی ملّت و مجموعهی مسئولین. البتّه حماسهی اقتصادی كارِ شش ماه و یك سال و دو سال نیست؛ حركت بلندمدّت لازم است. از دولت كنونی هم نه مردم، نه ما و نه هر انسان منصفی انتظار ندارد كه حالا در كوتاهمدّت همهی این مشكلات را حل كند؛ نه، انتظار دارند كه حركت به سوی حل آغاز بشود و این را احساس كنند كه یك حركتی به سمت حلّ مشكلات هست و نگاه حكیمانهای و مدبّرانهای پشت سر قضایا هست.
با سپاس به درگاه خداوند حكیم و قدیر و درود بر پیامبر گرامی و خاندان مكرّمش، آغاز دور تازهئی از زنجیرهی خدمت و مسئولیت سنگین اجرائی در كشور را، به ملت بزرگ ایران تبریك میگویم و در برابر الطاف كریمانهی الهی كه كمك و هدایتش، عزم و توان و كامیابی در ایجاد حماسهئی دیگر را به این ملت بخشید، جبههی خشوع و شكر بر زمین میسایم.
ملت ایران مفتخر است كه مسیر مردمسالاری اسلامی را در دورههای پیدرپی با انگیزه و نشاط، پیموده و این درخت سرسبز و ثمربخش را در هر دوره، سرافرازتر و ریشهدارتر كرده است. در این نوبت نیز ملت ایران، با آگاهی و بصیرت، میدان را با حضور مبارك خود مزین ساخت و به دشمنان كه برای دلسرد كردن مردم از هیچ تلاش سیاسی و تبلیغاتی فروگذار نكرده بودند، پاسخی قاطع و پرمعنی داد. مشاركت گسترده مردم و برگزیدن منتخب شایستهئی كه آزمون بیش از سه دهه خدمت به نظام جمهوری اسلامی را در كارنامه خود نگاشته و از دوران مبارزات انقلابی تا دههها پس از پیروزی انقلاب، از سنگر روحانیت به مقاومت در برابر دشمنان انقلاب پرداخته است، پیامهائی روشن به همه رسانید؛ پیام وفاداری خدشهناپذیر به انقلاب؛ پیام اعتماد و امید به نظام جمهوری اسلامی؛ پیام اعتماد به روحانیت شجاع و پیشرو؛ و اعتماد به خدمتگزارانی كه با همت و ابتكار خود، برآنند كه بر موفقیتها افزوده و از مشكلات بكاهند.
به نظر من امروز موضوعاتی وجود دارد كه میتواند مورد بحث در محیطهای دانشجوئی واقع شود و همین زمینههای شور و نشاط گوناگون علمی و اجتماعی را بهوجود آورد؛ یكیاش مسئلهی «حماسهی اقتصادی» است. خب، حماسهی اقتصادی یك عنوان است، به كار رفت؛ دربارهی حدود این عنوان میشود فكر كرد، بحث كرد؛ راهكارهای رسیدن به این حماسه را میشود بحث كرد. محیطهای دانشگاهی و دانشجوئی میتوانند در این زمینه فعال باشند. اینها جزو بحثهائی است كه میتواند سرنوشت كشور را تغییر دهد. البته حماسهی اقتصادی یك مسئلهی زودگذر نیست؛ اینجور نیست كه حالا ما چند ماه حماسهی اقتصادی به راه بیندازیم و به نتائجی دست پیدا كنیم؛ نه، حماسهی اقتصادی یك عنوان و یك تیتر برای یك حركت بلندمدت است، كه میتواند در سال ۹۲ شروع شود، و باید هم شروع شود.
خدا را شكر میكنیم؛ بحمدالله نصرتهای الهی پیدرپی شامل حال این مردم بوده است؛ آخرین آن - كه نصرت بزرگی هم بود - همین مسئلهی انتخابات بود، حضور مردم بود. هم ملت ایران عموماً، هم مسئولان كشور به نحو خاص، در این حماسهی سیاسی دخیل بودند و مشمول این لطف الهی و نصرت الهی شدند. حالا كه نصرت الهی شامل حال ما شد و توانستیم این حماسهی بزرگ را بر پا كنیم - كه آثار این حماسهی بزرگ در بخشهای مختلف بتدریج خود را نشان خواهد داد - پس باید دست تضرع و توسل به ذیل عنایت پروردگار بگشائیم و از خدای متعال سپاسگزاری كنیم.
مسئولان كلان كشور، سیاستگذاران كشور، كسانی كه ادارهی امور اساسی را در كشور به عهده دارند، به این دو نقطهی اصلی برای پیشرفت باید توجه كنند. روی مسئلهی اقتصاد كشور باید تكیه شود، روی مسئلهی پیشرفت علمی كشور هم باید تكیه شود. توجه به اقتصاد خوشبختانه نسبتاً عمومی است؛ همه توجه دارند. حماسهی اقتصادی هم جزو شعار امسال بوده. امیدواریم همچنان كه حماسهی سیاسی انجام گرفت، حماسهی اقتصادی هم با همت مسئولین انجام بگیرد. البته كار اقتصادی، كار كوتاهمدتی نیست؛ كار یك ماه و دو ماه و یك سال نیست؛ لیكن باید حركت آغاز شود.
انتخابات حقیقتاً یك پدیدهی برجسته و مهم بود؛ و این فضل الهی بود، لطف پروردگار بود كه دلهای ملت را هدایت كرد و نیروهای عظیم مردم وارد صحنه شدند و این حماسه را به وجود آوردند. انتخابات حقیقتاً حماسه شد؛ مردم همان چیزی را كه آرزوی خیرخواهان بود كه یك حماسهی سیاسی به وجود بیاید، تحقق دادند.
حالا هم باید به آن كسی كه منتخب مردم است، همه كمك كنند، دستگاههای مختلف كمك كنند؛ این عرض ما است. ادارهی امور كشور، برادران و خواهران! كار سختی است. از دور میشود نشست ایرادگیری كرد. مكرر ما مثال زدیم: یك نفر كنار استخر بنشیند و از آن كسی كه از طبقهی چندمِ این سكّو دارد در آب شیرجه میزند، ایراد بگیرد؛ كه بله اینجا پایش كج شد، اینجا دستش راست نبود، خوب نیامد. ایراد گرفتن، آسان است؛ اما اگر قرار باشد خود ما برویم آن بالا و بخواهیم شیرجه بزنیم، میبینیم جرأت نمیكنیم. ایراد گرفتن و اعتراض كردن، آسان است. نمیگوئیم كسی ایراد نگیرد، انتقاد نكند، اعتراض نكند؛ چرا، انتقاد كردن و اعتراض كردنِ سالم قطعاً برای پیشرفت كار كشور مفید است؛ اما این را هم باید توجه داشت كه كار اجرائی سخت است. حالا بحمدالله مردم یك رئیس جمهور انتخاب كردند؛ باید همه به این رئیس جمهور كمك كنند. توقعات را هم نباید زیاد دامن زد، نباید در قضایا زیاد شتابزده برخورد و قضاوت كرد، تا انشاءالله كارهای مهم كشور انجام شود.
صحنه حماسی و پُرشور انتخابات در روز جمعهی ۲۴ خرداد، آزمون خیرهكنندهی دیگری بود كه چهرهی مصمم و پر امید ایران اسلامی را در معرض نگاه دوستان و دشمنان نهاد. رشد فزایندهی سیاسی و پای فشردن بر مردمسالاری دینی صادقانه، حقیقت تابناكی است كه با حضور متراكم شما در پای صندوقهای رأی، یك بار دیگر در عمل به اثبات رسید و باطل السحر بافتهها و گزافههای دشمنان و حسودان و طمع ورزان شد.
حماسهی حضور شما پیوند مستحكم ایران و ایرانی را با نظام اسلامی به رخ همهی بدخواهانی كشید كه با صد ترفند سیاسی و اقتصادی و امنیتی در پی گسستن یا سست كردن این اعتماد و پیوند مقدساند.
اكنون كه حماسهی سیاسی و نقطه اوج آن در جمعهی بیست و چهارم خرداد با پیروزی ملت ایران و نظام جمهوری اسلامی به سرانجام رسیده است، هیجان و التهاب روزها و هفتههای رقابت، باید جای خود را به همكاری و رفاقت داده و طرفداران نامزدهای رقیب در آزمون بردباری و متانت و دانایی نیز جایگاه شایستهی خود را به دست آورند. هیچ احساسی، چه شادمانی و چه ناشادمانی، نباید كسی را به رفتار و گفتاری دور از شأنِ خردمندی و فرزانگی وادار كند. نگذارید بدخواهان، احساسات مردم را ابزار خواستههای پلید خویش كنند. وحدت ملی و رفق و مدارا پشتوانه ی امنیت كشور و خنثیكنندهی ترفندهای دشمنان است.
خداوند متعال را سپاسگزاریم كه به ما و ملّت عزیزمان این توفیق را داد كه یك بار دیگر در حركتی و اقدامی كه در سرنوشت كشور مؤثّر است، توفیق پیدا كنیم و شركت كنیم. همینطور كه اشاره كردید، این حقیقتاً یك حماسه است؛ و انشاءالله امروز ملّت ایران نشان خواهند داد كه به معنای حقیقی كلمه، حماسه به وجود خواهند آورد. توقّع بندهی حقیر از ملّت عزیزمان این است كه همه شركت كنند؛ و توصیه میكنم كه زود حضور پیدا كنند، تأخیر نیندازند - فی التّأخیر افات - یعنی همین اوّل صبح، در نیمهی اوّل روز، نگذارند دیروقت بشود.
من همین جا وارد مسئلهی انتخابات بشوم. گفتیم "حماسهی سیاسی"؛ این حماسهی سیاسی امروز شروع شده است. البتّه روز جمعه نقطهی اوج این حماسه است؛ امّا امروز بحمدالله انسان میبیند در كشور حماسهی سیاسی شروع شده است. انتخاباتْ امسال رنگ و بوی دیگری دارد. همهی دنیا چشمها را دوختهاند به این انتخابات؛ دشمنان ملت ایران چشمشان به این انتخابات است، دوستان ملت ایران هم همینطور؛ میخواهند ببینند ملت ایران چه خواهد كرد. دشمنان پولها خرج كردند، زحمتها كشیدند، سیاستها به كار بستند، به قول خودشان اتاقهای فكر تشكیل دادند، برای اینكه راهی پیدا كنند تا ملت ایران را از نظام اسلامی جدا كنند. ملت ایران با حضور در پای صندوقهای رأی، با شركت در رأی دادن، ارتباط و اتّصال مستحكم خودش را با نظام اسلامی دارد اثبات میكند. این جلوی چشم مردم است. ملت ایران با این شور و شوقی كه امروز مشاهده میشود - كه خب بحمدالله شور و شوق مباركی است - به امید خدا، با توكّل به پروردگار، با همّت ملت عزیز، این حماسه به معنای واقعی تحقّق خواهد یافت؛ یك نمایش قدرتی است، هم برای ملت ایران، هم برای نظام جمهوری اسلامی، در مقابل چشم دشمنان. اینهمه تلاش كردند ملت را جدا كنند، بیتفاوت كنند، نسبت به انتخابات بدبین كنند، نسبت به دستگاه برگزاركنندهی انتخابات بدبین كنند، امّا ناكام شدند و انشاءالله ناكام خواهند شد.
اصل مطلب در مسئلهی انتخابات، ایجاد حماسهی سیاسی است؛ حضور حماسی مردم در پای صندوقها است. حماسه یعنی چه؟ حماسه یعنی آن كار افتخارآفرینی كه با شور و هیجان انجام میگیرد. هر رأیی كه شما به یكی از این نامزدهای محترم بدهید - این هشت نفر آقایان محترمی كه در صحنه هستند - رأی به جمهوری اسلامی دادهاید. رأی به هر نامزدی، رأی به جمهوری اسلامی است؛ رأی اعتماد به نظام و سازوكار انتخابات است. اینكه شما وارد عرصهی انتخابات میشوید؛ چه آن كسی كه نامزد ریاست جمهوری است، چه آن كسی كه انتخاب میكند - مثل من و شما - نفْس ورود در این میدان، به معنای اعتماد به جمهوری اسلامی و اعتماد به سازوكار انتخابات است؛ در درجهی دوم هم، رأی به كسی است كه یا شما، یا آن برادر و خواهر دیگر، یا بندهی حقیر تشخیص دادهایم كه برای آیندهی كشور مفیدتر از دیگران است.
آنچه كه مهم است، عزم و اراده، باور به خدا، باور به مردم، و باور به خود، هم برای نامزدهای انتخابات، هم برای آحاد مردم است. ده روز دیگر برادران من! عزیزان من! عرصهی یك امتحان بزرگی است و امیدواریم انشاءالله در این امتحان بزرگ، حماسهای پربركت و دارای نتائج درخشانی برای این ملت از سوی پروردگار رقم بخورد.
برای انتخابات و برای گزینش عالیترین مقام اجرائی در كشور - كه بسیار هم حساس است، بسیار هم مهم است - سازوكارهای درستی وجود دارد؛ سازوكار قانون. هیچ مانعی ندارد كه شما به یكی علاقهمند باشید، بنده به یكی دیگر علاقهمند باشم؛ شما به او رأی دهید، من به دیگری رأی دهم؛ بالاخره اكثریتی هست، اقلیتی هست، ضابطهای هست، قانونی هست؛ بر طبق آن عمل خواهد شد. آحاد مردم با هم كدورت بیجا درست نكنند، به خاطر اینكه این به آن علاقهمند است، این به آن علاقهمند است؛ خب، باشند. خود داوطلبان محترم هم باید رعایت كنند. كار را با حماسه، با شور، با غیرتمندی، اما بدون چالش، بدون منافرت پیش ببرند.
امسال ما عرض كردیم: حماسهی سیاسی و حماسهی اقتصادی. هر دو مقوله از مقولاتی است كه آحاد ملت در آن میتوانند نقش ایفاء كنند؛ و تا آحاد ملت نقش ایفاء نكنند، حماسه بهوجود نمیآید. البته بعضیها ممكن است گرفتار باشند، بعضیها تنبل باشند، بعضیها شوق و شور لازم را نداشته باشند؛ وقتی قاطبهی ملت، نوع مردم در سرتاسر كشور، با نگاه به آن چشمانداز روشن، انگیزهی لازم را برای حركت داشتند، حماسه به وجود میآید و انشاءالله به فضل الهی، به توفیق الهی، این حماسه به وجود خواهد آمد. در این زمینه، آموزش و پرورش نقشآفرین است. ای بسا دانشآموزی كه خود او هنوز در موقعیت قانونی برای رأی دادن نیست، اما میتواند خانوادهی خود را برای ورود در این میدان، برای انجام مسئولیت، تحت تأثیر قرار دهد. این تعداد كثیر معلمین در سرتاسر كشور، هم در این مسئلهی انتخابات ــ كه مصرع برجستهی حماسهی سیاسی، همین انتخاباتی است كه پیش رو است ــ هم در بخش حماسهی اقتصادی كه یك چیز بلندمدت است، میتوانند تأثیر بگذارند، میتوانند نقشآفرینی كنند.
كشور ما و ملت بزرگ ما با اهداف و آرمانهائی كه دارد، به حماسهسازی در بخشهای مختلف نیاز دارد. ما باید با جهش پیش برویم برادران و خواهران عزیز! این ملت با همهی استعدادی كه دارد، در طول دوران طولانی اختناق ــ كه بعد هم این اختناق همراه شد با دخالت بیگانگان و سلطهی سیاسی و اقتصادی و فرهنگی بیگانگان ــ عقب ماند؛ از جادهی علم عقب ماندیم، از سازندگی عقب ماندیم، از اقتصاد عقب ماندیم، دچار آفتهای گوناگون فرهنگی و معرفتی شدیم. انقلاب این فرصت را در مقابل ملت ایران گذاشت كه این عقبماندگی را جبران كند؛ و میبینید كه در طول سه دههی گذشتهی انقلاب، ملت ایران چه مهارتی از خود نشان داد، چه پیشرفتی كرد، چه استعدادی در وجود خود ارائه كرد به همهی بینندگان در سرتاسر عالم. پیشرفتهای ملت ایران در این سه دهه، متناسب با سی سال نیست؛ یك نمونهاش پیشرفتهای علمی است كه مجامع جهانی چارهای ندارند كه به آنها اعتراف كنند؛ كه اعتراف هم كردند. سرعت پیشرفت علمی ما سیزده برابر متوسط جهانی است؛ این شوخی است؟ در عین حال با این سرعت پیشرفت، ما هنوز از لحاظ علمی عقبیم. ببینید ما چقدر عقب بودیم! با اینكه بیش از ده برابرِ متوسط سرعت جهانی داریم حركت میكنیم، هنوز عقبیم. پس این سرعت را باید حفظ كرد. این بخشی است كه دشمن اعتراف میكنند؛ یك بخشهائی هم هست كه دشمن نباید اعتراف كند، اعتراف هم نمیكند؛ در زمینهی سیاسی همین جور است، در زمینهی اجتماعی همین جور است، در زمینهی سازندگیِ كشور همین جور است، در زمینهی آگاهی و بصیرت عمومی همین جور است؛ اینها را دشمنان ما در تبلیغاتشان، در اظهاراتشان مصلحت نمیدانند بگویند، كه مبادا ملت ما را تشویق كنند به پیشرفت این كار. درخصوص اقتدار ملی و آبروی بینالمللی هم سرعت پیشرفت باید با همین نسبت ملاحظه شود. این پیشرفتها به بركت انقلاب است. اما در عین حال این پیشرفتها همچنان كم است؛ باید این پیشرفتها افزایش پیدا كند.
اگر ملت ایران همین سرعت و شتاب پیشرفت را ــ چه در زمینهی علمی، چه در زمینهی سیاسی، چه در زمینهی اجتماعی، چه در زمینهی فرهنگی و معرفتی ــ حفظ كند، بلاشك زمان زیادی طول نخواهد كشید كه در جایگاه شایستهی خود قرار خواهد گرفت؛ آن چیزی كه شایستهی ملت ایران است. بخش زیادی از این مسئله با آموزش و پرورش ارتباط دارد، بخش مهمی از آن به مدیران كشور در زمینههای اجرائی ارتباط پیدا میكند؛ اینها است كه مسائل كشور را حساس میكند در نظر هر انسان بصیر و بینندهای؛ اینها است كه حماسه لازم دارد. بدون حماسه، این جهشها به وجود نمیآید. آن وقتی كه حماسه باشد، شور و نشاط باشد، جهش قابل تصور است؛ میتوان فرض كرد كه جهش انجام بگیرد. ما در دوران دفاع مقدس این را امتحان كردیم؛ در هر جائی هم كه مردم مشاركت داده شدند، این را امتحان كردیم. انشاءالله در زمینهی حماسهی سیاسی و حماسهی اقتصادی هم باید این را ملت ایران به چشم ببیند؛ و بخش زیادی از این، به عهدهی شما معلمین عزیز است.
امروز مردم ما باید امید داشته باشند؛ اگر امید بود، حماسه خواهد بود. اینكه ما عرض كردیم «حماسه»، حماسه كه دستوری نیست، بخشنامهای نیست؛ بخشنامه صادر میكنیم، مردم حماسه ایجاد كنند! مگر میشود چنین چیزی؟ مگر معقول است؟ حماسه از دل میجوشد، حماسه با عقل هدایت میشود، حماسه با ایمان پشتیبانی میشود؛ اینها كه دستوری نیست. اگر چنانچه دل از امید خالی شد، فكر از منطق صحیح تهی شد، حماسه به وجود نمیآید. ما در ذهنها تردید ایجاد كنیم، در دلها یأس تزریق كنیم، حماسه به وجود میآید؟ معلوم است كه نه. حماسهآفرینی این است: فضای بدبینی به وجود نیاید؛ فضای سوء ظن به وجود نیاید؛ فضای امید، فضای خوشبینی، فضای نگاه به چشماندازها به وجود آید؛ چشماندازهائی كه قطعی است، یقینی است، حقیقی است، تلقینی نیست.
مثلاً در اوائل دههی 60 - سی سال قبل از این - اگر چنانچه ما میگفتیم آینده چنین و چنان خواهد شد، ممكن بود بعضیها بگویند بله، اینها دارند تلقین میكنند؛ اما امروز كه دیگر این حرفها نیست؛ امروز كه داریم میبینیم حركت عمیقِ وسیعِ پیشروندهی انقلاب و كشور را به سوی اهداف؛ هم اهداف مادی، هم اهداف معنوی؛ هم اهداف سیاسی، هم اهداف اجتماعی؛ هم اهداف داخلی، هم اهداف بینالمللی؛ اینها جلوی چشم ما است؛ مگر كسی میتواند منكر شود؟ آن وقت این چشماندازی را كه امروز ما برای خودمان ترسیم میكنیم، كسی بیاید در آن تردیدآفرینی كند، یأسآفرینی كند، ناامیدی به وجود بیاورد؛ همچنین در حركت و جهاد مداوم كه نیاز یك كشور و یك امت و یك تاریخ است.
ما عرض كردیم «حماسهی سیاسی» و «حماسهی اقتصادی». حماسهی اقتصادی فقط دست دولت نیست؛ البته برنامهریزیهای دولت مؤثر است. حماسه یعنی واقعهی جهادگونه و پرشور؛ این را باید ملت ایران و مسئولان كشور مورد نظر قرار دهند؛ ضعفها را، خلأها را پُر كنند؛ اول بشناسند. در همهی برنامهریزیها باید زندگی و معیشت طبقات ضعیف مورد توجه قرار گیرد؛ بعد برای آنها برنامهریزی كنند. این میشود حماسه. آحاد مردم، چه در مصرفشان، چه در تولیدشان؛ بخشهای مولّد یك جور، بخشهای مصرفكننده یك جور، بخشهای خدمات یك جور؛ بدانند كه برای پیشرفت كشور حركتِ جهشگونه لازم است، خلق حماسه لازم است؛ آن وقت كشور پیش خواهد رفت، استقرار پیدا خواهد شد. حماسهی سیاسی و حماسهی اقتصادی، دو توأمانند؛ هر كدامی دیگری را تقویت میكند و حفظ میكند و نگه میدارد.
ما كه اول سال عرض كردیم حماسهی سیاسی و اقتصادی، فهمیدیم چه داریم میگوئیم؛ دشمن هم فهمید كه ما چه داریم میگوئیم. دشمن با تحریم و با فشار اقتصادیِ گوناگون سعی كرد مردم را از میدان خارج كند. میگویند كه ما با مردم دشمن نیستیم. دروغ میگویند؛ راحت، با وقاحت! بیشترین فشار برای این است كه مردم ناراحت شوند، مردم در تنگنا قرار بگیرند، مردم زیر فشار قرار بگیرند، شاید بتوانند به این وسیله بین مردم و نظام اسلامی فاصله ایجاد كنند. هدف، فشار بر مردم است. اگر چنانچه این حركت عظیم اقتصادی، این جهش اقتصادی، این برنامهریزی درست، چه در بخش قانونگذاری، چه در بخش اجرا، در سطوح مختلف، مورد توجه قرار بگیرد، همهی این فشارها خنثی خواهد شد. ملت ایران و مسئولان كشور باید با عزم راسخ، دشمن را مأیوس كنند.
حماسهی سیاسی هم همین جور است. حماسهی سیاسی یعنی حضور آگاهانهی مردم در صحنهی سیاست كشور و مدیریت كشور؛ نمونهی بارزش همین حادثهی انتخابات است كه اندكی بعد انشاءاللَّه به توفیق الهی، در وقت مقرر، با حضور و شركت شوقآفرین مردم انجام خواهد گرفت. آنها چون فهمیدند هدف حماسهی سیاسی و حماسهی اقتصادی چیست، از همین حالا به خیال خودشان شروع كردهاند به تخریب كردن. امروز انواع و اقسام تبلیغات وجود دارد برای اینكه در عرصهی اقتصادی، مردم را دچار یأس و نومیدی كنند؛ در عرصهی سیاسی، انگیزهی مردم را از حضور در میدان سیاست و بالخصوص در میدان انتخابات كاهش دهند. آنها ملت ایران را نشناختهاند. این حركت عظیم ملت ایران در عرصههای مختلف، نتوانسته غفلت و بیاطلاعی طراحان و سیاستگذاران پشت پردهی استكبار را به خود بیاورد و متوجه كند؛ نمیدانند با كی طرفند. در طول این سی و چند سال، این ملت، با این همه معارضه، با این همه دشمنی، ایستاد. مسئولین اگر یك جا از خودشان ایستادگی نشان دادند، به پشتوانهی مردم بود، به پشتیبانی مردم بود. آفرینِ اول مال مردم است، تحسین بزرگ متعلق به مردم است؛ اینها بودند كه به مسئولین دل دادند، پشتگرمی دادند تا بتوانند در مقابل زورگوئیها و فشارها و افزونطلبیهای دشمنان و مستكبران بایستند؛ آنجائی كه ایستادند. امروز هم همین جور است، در آینده هم به توفیق الهی همین جور خواهد بود.
انتخابات در كشور ما مظهر «حماسهی سیاسی» است. آنچه كه عرض كردم كه وظیفهی ما است و وظیفهی قشرهای گوناگون بود كه انجام دهیم، مظهر «حماسهی اقتصادی» بود. انتخابات، مظهر «حماسهی سیاسی» است؛ مظهر اقتدار نظام اسلامی است؛ مظهر آبروی نظام است. آبروی جمهوری اسلامی به انتخابات و حضور مردم در پای صندوقهای رأی و تأثیر یكایك مردم در انتخاب مدیران كشور است. انتخابات مظهر ارادهی ملی است، نماد مردمسالاری اسلامی است. ما كه مسئلهی مردمسالاری اسلامی را در مقابل دموكراسیِ لیبرال غربی مطرح كردیم، مظهر مردمسالاری اسلامی همین حضور مردم در انتخابات است. لذا به خاطر اهمیتی كه انتخابات دارد، دشمنان ملت ایران همیشه سعی كردهاند انتخابات را از شور و هیجان بیندازند؛ برنامهریزی كردند كه مردم را از حضور در پای صندوقهای رأی باز بدارند؛ مردم را دلسرد كنند، مردم را ناامید كنند. در طول سالهای مختلف كه ما انتخابات داشتیم ــ چه انتخابات مجلس، و چه بخصوص انتخابات ریاست جمهوری ــ همیشه دشمنان ما سعی كردند این انتخابات را بیرونق كنند؛ این به خاطر اهمیت انتخابات در كار كشور است.
آنچه را كه ما در سال ۹۲ در پیشِ رو داریم، باز عمدتاً در دو عرصهی مهم اقتصاد و سیاست است. در عرصهی اقتصاد، به تولید ملی باید توجه شود؛ همچنان كه در شعار سال گذشته بود. البته كارهایی هم انجام گرفت، منتها ترویج تولید ملی و حمایت از كار و سرمایهی ایرانی، یك مسألهی بلندمدت است؛ در یك سال به سرانجام نمیرسد. خوشبختانه در نیمهی دوم سال ۹۱ سیاستهای تولید ملی تصویب شد و ابلاغ شد. یعنی درواقع این كار ریلگذاری شد كه بر اساس آن، مجلس و دولت میتوانند برنامهریزی كنند و حركت خوبی را آغاز كنند و انشاءالله با همت بلند و با پشتكار پیش بروند.
در زمینهی امور سیاسی، كار بزرگ سال ۹۲، انتخابات ریاستجمهوری است كه درواقع مقدرات اجرائی و سیاسی و به یك معنا مقدرات عمومی كشور را برای چهار سال آینده برنامهریزی میكند. انشاءالله مردم با حضور خودشان در این میدان هم خواهند توانست آیندهی نیكی را برای كشور و برای خودشان رقم بزنند. البته لازم است هم در زمینهی اقتصاد، هم در زمینهی سیاست، حضور مردم حضور جهادی باشد. با حماسه و با شور باید وارد شد. با همت بلند و نگاه امیدوارانه باید وارد شد. با دل پرامید و پرنشاط باید وارد میدانها شد و با حماسهآفرینی باید به اهداف خود رسید.
با این نگاه، سال ۹۲ را به عنوان «سال حماسهی سیاسی و حماسهی اقتصادی» نامگذاری میكنیم و امیدواریم به فضل پروردگار، حماسهی اقتصادی و حماسهی سیاسی در این سال به دست مردم عزیزمان و مسئولان دلسوز كشور تحقق پیدا كند.