یکى از راه‌ها ایجاد اختلاف در رأس حاکمیتها است؛ یکى از کارهایى که اینها میکنند این است: آن دستگاهى، آن نظامى که با آنها همراه نیست، سعى میکنند در رأس آن اختلاف و شکاف به‌وجود بیاورند، حاکمیت دوگانه درست کنند؛ خیلى‌جاها موفق نمیشوند، بعضى‌جاها هم متأسفانه موفق میشوند؛ یکى از راه‌ها این است.

شما ببینید در همین پنج شش روز گذشته سر یک قضیه‌ای که آنچنان هم از اهمیت بالائی برخوردار نبود - سر مسئله‌ی اطلاعات و امثال اینها - چه جنجالی در دنیا راه انداختند. تحلیلها را بردند به این سمت که بله، در داخل نظام جمهوری اسلامی شکاف ایجاد شده است، حاکمیت دوگانه شده است، رئیس جمهور حرف رهبری را گوش نکرده است! دستگاه‌های تبلیغاتیِ خودشان را از این حرفهای سست و بی‌پایه پر کردند. ببینید چطور منتظر بهانه‌اند. ببینید چطور مثل گرگ در کمین نشسته‌اند که یک بهانه‌ای پیدا کنند، هر جور میتوانند، حمله کنند. میدانند که دولت مشغول تلاش و فعالیت و خدمت است. خب، واقعاً در کشور دارد خدمت انجام میگیرد. هر جا خدمت باشد، هم مردم طرفدار هستند، هم رهبری طرفدار است. ما که راجع به شخص قضاوت نمیکنیم؛ ما کار را، خط را، جهتگیری را ملاک و معیار قرار میدهیم. آنجائی که کار و خدمت و تلاش هست، حمایت ما هست، حمایت مردم هست. و بحمداللَّه امروز کار دارد انجام میگیرد. مسئولین دولتی هم حقاً و انصافاً دارند تلاش میکنند؛ هم اعضای دولت، هم بخصوص خود رئیس جمهور. اینها شب و روز ندارند؛ من می‌بینم، من از نزدیک شاهدم. اینها دائم مشغول کارند، مشغول خدمت و تلاشند. خب، اینها برای کشور خیلی باارزش است. بنده‌ی حقیر هم طبق اصول بنا ندارم در کارها و تصمیمهای دولت وارد شوم. خب، مسئولیتها در قانون اساسی مشخص است؛ هر کس مسئولیتی دارد؛ مگر آنجائی که احساس کنم یک مصلحتی دارد تفویت میشود؛ مثل اینکه در همین قضیه‌ی اخیر اینجوری بود؛ انسان احساس میکند یک مصلحت بزرگی دارد مورد غفلت قرار میگیرد، تفویت میشود؛ خب، انسان وارد میشود که جلوی این تفویت مصلحت را بگیرد. این، مسئله‌ی مهمی نیست، نظائرش هم اتفاق می‌افتد؛ اما مخالفین، دشمنان بیرونی، تریبون‌دارهای بین‌المللی، بوقهای تبلیغاتی، از همین مسئله استفاده میکنند برای اینکه فضای تبلیغاتی را شلوغ کنند.

نظارت مجلس چیز بسیار لازمی است. حالا یا با همین ابزارهای نظارتی مثل دیوان محاسبات و از این قبیل چیزها، یا خود نمایندگان مستقیماً؛ مثل سؤال‏ها و تذکرها و از این چیزهایی که ابزارهای نظارت مجلس شورای اسلامی است؛ این چیز خیلی لازم و خیلی مهمی است. منت‏ها این وسیله‏ای نباید بشود برای معارضه‏ی دو نیرو با یکدیگر. و بدانید- البته شماها می‏دانید، این گفتن ندارد- خیلی هستند که همتشان این است که بین قوای کشور، بین جریانهای تصمیم‏گیری در کشور نزاع و اختلاف و دعوا ایجاد کنند. ایجاد شکاف و رخنه در بافت یکپارچه‏ی فرماندهی کلی کشور- یعنی همین مجموعه قوای سه‏گانه که دارند بر امور کشور فرماندهی و حکمرانی می‏کنند- یکی از آرزوهای بزرگی است که سالهاست برای ضربه زدن و شکست دادن جمهوری اسلامی، دشمنان جمهوری اسلامی دارند این نقشه‏اش را تعقیب می‏کنند. البته یک‏وقت علناً این حرف را می‏گویند؛ مثل اینکه یک روز یادتان هست که بحث حاکمیت دوگانه را صریحاً مطرح می‏کردند. دیگران می‏گفتند، یک عده‏ای هم اینجا طوطی‏وار آن‏ها را در داخل تکرار می‏کردند. اصل قضیه مال عناصر بیرون بود، داخل هم از روی غفلت- واقعاً باید گفت بیشترین چیزی که بود، غفلت بود- همان‏ها را تکرار می‏کردند. یک‏وقت هم نمی‏گویند، به زبان نمی‏آورند؛ مثل حالا که تصریح نمی‏کنند به این معنا، اما هدف این هست. ما توی این گزارشهای خارجی، گزارشهای مربوط به سرویسهای امنیتی و اطلاعاتی، کارهایی که در بعضی از محافل نخبه‏ی سیاسی دنیا دارد می‏گذرد- که گزارشهایی می‏رسد- بخوبی رد پای این را داریم مشاهده می‏کنیم: بنا بر ایجاد اختلاف. نباید بگذارید.

امام (رضوان اللَّه تعالی علیه) همیشه به همه- از جمله به دانشجوها- توصیه می‏کردند که از نفوذی‏ها بپرهیزید؛ واقعش هم همین بود. آن اوایل جزو مجموعه‏های ماهر در نفوذ، اعضای حزب توده بودند که با چاپلوسی و ظاهرفریبی و ریاکاری، خودشان را جا می‏زدند. بعد البته یک عده‏ی دیگر هم از آن‏ها یاد گرفتند و وارد تشکیلات‏های گوناگون و بخشهای مختلف نظام شدند و کار را به جایی رساندند که حاکمیت دوگانه را هم ادعا کردند. شماها که یادتان هست؛ مال چهار پنج سال پیش است. حاکمیت دوگانه، انشقاق، انشقاق در رأس! خیلی چیز عجیبی است! به اینجا هم رسیدند. حواستان باشد؛ انشعاب و انشقاق و دو دسته شدن خطرناک است؛ یکی به خاطر یک فکری از مجموعه‏ای جدا بشود، باز یکی دیگر از آن طرف به خاطر یک فکر دیگر جدا بشود؛ در حالی که این فکرها ممکن است درست هم باشد، اما آن‏قدر اهمیت نداشته باشد که انسان این یکپارچگی را به خاطر آن به هم بزند. بنده که عرض کردم اتحاد ملی، خوب، اتحاد ملی برای شما دانشجویان بسیجی از همین بسیج خودتان شروع می‏شود: اتحاد سازمانی و تشکیلاتی. نگذارید شما را تکه‏تکه و پاره‏پاره کنند.

در عرصه‏ی سیاسی کشور هم امروز وحدت و یکپارچگی مردم از همیشه بیشتر محسوس است. عده‏ای شعار می‏دادند؛ شعارهایی که فقط برای جدا کردن مردم از یکدیگر خوب بود؛ به این هم قانع نبودند، شعار حاکمیت دوگانه می‏دادند؛ یعنی در خود حاکمیت و مدیریت کشور دودستگی به وجود آید و به جان هم بیفتند؛ این را صریحاً شعار می‏دادند و خجالت هم نمی‏کشیدند. این‏ها بحمد اللّه منزوی شده‏اند. امروز یکپارچگی و همدلی در مدیریت کشور، یک نعمت بزرگی است. مردم، دلهایشان به هم نزدیک است و اتحاد بین مردم و دولت هم خوب است. البته تبلیغاتی انجام می‏گیرد. چندی پیش رئیس‏جمهور محترم از مطبوعات گله کرد که بدگویی می‏کنند، بددهنی می‏کنند، لجن‏پراکنی می‏کنند؛ و بعضی از مطبوعات اعتراض کردند. من معمولًا مطبوعات را می‏بینم؛ من حق را به رئیس‏جمهور دادم. من معتقدم- نمی‏گویم همه‏ی مطبوعات- بعضی از مطبوعات نه اینکه انتقاد می‏کنند- انتقاد ایرادی ندارد- بی‏انصافی می‏کنند؛ از روشهای تبلیغاتی و رایج دنیا استفاده می‏کند تا آن کاری را که در دولت به نفع مردم انجام گرفته، زیر سؤال ببرند یا نادیده بینگارند، و اگر عیبی هست- و لو کوچک هم باشد- آن عیب را بزرگ کنند. این را انسان در بسیاری از مطبوعات می‏بیند. ایرادی ندارد. این هست، اما ملت ما آگاه و هوشیارند.

در کشور، اختلافات سیاسی و جناح‏بندی و دعوا و مبارزه هست- در دانشگاه و بیرون دانشگاه- دشمن هم به این اختلافات دامن می‏زند. همه‏ی این اختلافات طبیعی نیست؛ یک مقدار هم دامن زدن بیگانگان است. البته منافع اشخاص هم بی‏دخالت نیست؛ لیکن هدف دشمن بالاتر از این است؛ این نکته‏ی مهمی است. هدف دشمن فقط دامن زدن به اختلافات سیاسی در بین جناح‏های سیاسی نیست؛ ایجاد اختلاف و دوگانگی در رأس حاکمیت نظام و ایجاد شکاف هم هدف مهم اوست. یعنی در رأس نظام و در تصمیم‏گیری نظام، دو فکر متعارض وجود داشته باشد که سر هیچ مسأله‏یی نتوانند باهم کنار بیایند. روی این پروژه کار کرده‏اند؛ یک عده هم در داخل فشار آوردند که همین کار بشود. روی آقای خاتمی هم خیلی فشار آوردند، اما ایشان تدین و عقل به خرج داد و زیر بار نرفت. این‏ها می‏خواستند کاری کنند که در رأس نظام، بین رهبری، رئیس‏جمهور و دیگر مسئولان دعوا و اختلاف باشد؛ دائم این تصمیم بگیرد، آن نقض کند. صریحاً هم گفتند حاکمیت دوگانه، و در خیلی از جاها این را اعمال کردند.
چند سال قبل بنده مسأله‏ی مبارزه با فساد را مطرح کردم و آن نامه‏ی هشت‏ماده‏یی را نوشتم؛ اما از داخل مجلس شورای اسلامی- که باید مرکز مبارزه‏ی با فساد باشد- فریاد اعتراض به این شعار بلند شد؛ با این بهانه که مبارزه‏ی با فساد، سرمایه‏ها را از کشور فراری می‏دهد! درحالی‏که قضیه بعکس است. بنده همان وقت هم گفتم که اتفاقاً مبارزه‏ی با فساد، سرمایه‏گذار سالم را که قصد فسادانگیزی و سوءاستفاده ندارد، به کار تشویق می‏کند. اخیراً گزارشی از یک سازمان معتبر بین‏المللی خواندم که در باره‏ی همین مسائل کار می‏کند. این سازمان اعلام کرده که یکی از موانع اصلی سرمایه‏گذاری در بعضی از کشورها عبارت است از فساد اقتصادی. این‏ها می‏گفتند مبارزه‏ی با فساد جزو موانع سرمایه‏گذاری است؛ ببینید چقدر فاصله است! مبارزه‏ی با فساد مطرح می‏شود؛ به جای اینکه عناصر دست‏اندرکار استقبال کنند و در حد وظایفِ خود ایفای نقش کنند، بعکس عمل می‏کنند. این، یکی از گوشه‏های کوچک حاکمیت دوگانه است که این‏ها دنبال می‏کردند.

دشمن از وحدت ملی ما ناراضی است؛ می‏خواهد این وحدت ملی را از بین ببرد. دشمن از اینکه در سطوح بالای کشور، مسئولان کشور در مسائل اساسی یک نظر و یک عقیده داشته باشند، به‏شدت ناراحت است. آن وقتی‏که می‏بینند رئیس‏جمهور، رئیس مجلس، رئیس قوه‏ی قضائیه و مسئولان گوناگون در باره‏ی فلان مسئله یک‏جور حرف می‏زنند، این‏ها می‏خواهند یقه‏ی خودشان را پاره کنند؛ ناراحتند؛ می‏خواهند اختلاف بیندازند. در این یکی دو سال اخیر شنیدید که شعار حاکمیت دوگانه داده شد! عده‏یی بی‏عقل هم در داخل همان حرفهای آن‏ها را تکرار و نشخوار کردند. حرف مال آن‏هاست. حاکمیت دوگانه یعنی در مسائل اساسی و اصولی کشور، رؤسای کشور باهم دعوا داشته باشند؛ این معنای حاکمیت دوگانه است. حاکمیت دوگانه چیز نامطلوب و مضر و سمّ مهلک است؛ اما بعضی‏ها این را شعار دادند! این مالِ آن‏هاست. پیداست که مسئولان کشور هیچ‏وقت در همه‏ی مسائل گوناگون و سلائق و سیاستهای مختلف، یک‏جور فکر نمی‏کنند؛ اینکه معلوم است؛ ممکن نیست که یک فکر و یک عقیده در همه‏ی زمینه‏ها مسلط بر همه‏ی ارکان کشور باشد؛ اما آنچه که آن‏ها می‏خواهند، این نیست؛ آنچه که آن‏ها می‏خواهند، اختلاف در مسائل اساسی کشور است؛ از نبودِ این ناراحت می‏شوند. از اینکه مدیریتهای مؤمن، فعال، علاقه‏مند و پرنشاط وارد میدان مدیریتهای کلان کشور بشوند و امور را با قدرت تمام به همان راهی که اصول اسلامی و منافع و مصالح ملی ایجاب می‏کند پیش ببرند، ناراحتند؛ از اینکه مردم پشتیبان حکومت باشند، ناراحتند؛ از اینکه جوانهای ما روح جهادگر داشته باشند، ناراحتند؛ از اینکه جوانهای ما مؤمن باشند، ناراحتند؛ از اینکه جوانهای ما در مراسم مذهبی شرکت کنند، ناراحتند. در همین شبها و در مراسمی که در این شبهای احیا هست، جوانها از طیفهای مختلف در این مراسم شرکت می‏کنند، اشک می‏ریزند، دلها را نرم و به هم نزدیک می‏کنند. اگر این‏ها را نشان بدهند، دشمنان ملت ایران تمام دلشان پر از غم می‏شود. بحمد اللّه ملت ایران حواسش جمع است. هشیار هستید؛ اما هشیار و متوجه باشید. آن‏ها دلشان می‏خواهد التهاب سیاسی در این کشور باشد؛ آن‏ها می‏خواهند آرامش و استقرار سیاسی در این کشور نباشد؛ آن‏ها می‏خواهند دائم همه یقه‏ی هم را بگیرند؛ این علیه آن حرف بزند، آن علیه این حرف بزند. در محیط دانشگاه، در محیط بازار، در محیط سیاست، در محیط اداره، در محیط کارگری، می‏خواهند دائم التهاب و دعوا باشد؛ آن‏ها این را می‏خواهند و برای این کار همه‏ی تلاش خودشان را هم می‏کنند. ملت مواظب باشند؛ جوانها مواظب باشند؛ قشرهای مختلف مواظب باشند؛ ما بحمد اللّه پیش می‏رویم.

در مورد اینکه مسئولان باید همت بگمارند: همه‏ی همت و تلاش مسئولان باید صرف سازندگی کشور شود. در درجه‏ی اول، آنچه برای این کار لازم است، هماهنگی و همدلی میان قوای سه‏گانه است؛ باید باهم همدل و همراه و همکار و مکمل یکدیگر باشند. این درست نقطه‏ی مقابل تلاش دشمنان کشور عزیز ما و نظام جمهوری اسلامی است که برای حاکمیت دوگانه تلاش کرده‏اند. الآن چند سال است که در بلندگوهای بیگانه و رادیوها و تلویزیون‏هایی که با تدبیر و سیاست صهیونیست‏ها و امریکایی‏ها و دشمنان ملت ایران اداره می‏شود، روی حاکمیت دوگانه در این کشور تبلیغ می‏کنند؛ می‏گویند حاکمیت دوگانه هست و سعی می‏کنند حاکمیت دوگانه را به وجود بیاورند. مسئولان باید در نقطه‏ی مقابلِ حرکت دشمن حرکت کنند و نگذارند. کاری نکنند که دشمن بتواند وانمود کند که در حاکمیت نظام جمهوری اسلامی و در میان مسئولان نظام، دودستگی و اختلاف و انشقاق ایجاد کرده است. اشتباهاتی در این مورد صورت گرفته است و کسانی حرفهایی زده‏اند و کارهایی کرده‏اند که به سود دشمن تمام شده است. این کارها را باید موقوف کنند. قوه‏ی مجریه، قوه‏ی مقنّنه و قوه‏ی قضائیه در محدوده‏ی وظایف خودشان با همدلی حرکت کنند و با یکدیگر هماهنگی داشته باشند. البته معنایش این نیست که قوه‏ی مقنّنه از قوه‏ی مجریه سؤال نکند، یا قوه‏ی قضائیه به خطای اشخاصی از قوای دیگر نپردازد؛ معنایش این است که هرکدام در محدوده‏ی وظایفِ خود صادقانه با قوای دیگر همکاری کنند؛ جهت‏گیری‏های خودشان را طوری تنظیم کنند که مکمل یکدیگر باشند؛ به اولویت‏های کشور توجه کنند- در بخشهای مختلف کشور و در همین استان شما چیزهایی در اولویت قرار دارد؛ آن‏ها را مقدم کنند؛ چیزهایی که ناظر به منافع عمومی و عدالت اجتماعی باشد- از طبقات ضعیف گره‏گشایی کنند و از اتلاف وقت و سرمایه پرهیز نمایند.