موانع را بایستی شناخت، این موانع را باید علاج کرد. این حرکت دشمن دارد؛ دشمنش کیست؟ حالا بعضی خواهند گفت که بله دیگر، معلوم است، تا فلانی میگوید دشمن، مقصودش آمریکا و صهیونیست‌ها و مانند اینها است و توهّم توطئه [دارد]؛ نه، توهّم توطئه نیست، شناخت توطئه و دیدن توطئه است. وقتی من توطئه را میبینم و مشاهده میکنم، که نمیتوانم از شما پنهانش بکنم، باید بگویم به شما. یک عدّه‌ای تا ما میگوییم دشمن، میگویند چقدر فلانی مدام میگوید دشمن دشمن! خب نگوییم دشمن؟ خدا در قرآن این‌همه اسم شیطان را آورده. خب یک بار شیطان را گفت، تمام شد رفت، چرا مرتّب تکرار میکند؟ برای اینکه من و شما فراموش نکنیم این دشمن را. دشمن را باید دائم در نظر داشت. برای خاطر اینکه دشمن که بیکار نمی‌نشیند؛ دشمن دائماً دارد حرکت میکند. اگر بتوانند، این حرکت علمی را متوقّفش میکنند؛ اگر ببینند نمیشود متوقّفش کرد، آن را منحرف میکنند.

بعضی اصل دشمن را انکار میکنند. وقتی ما میگوییم دشمن داریم، میگویند «آقا، شما دچار توهّمید؛ توهّم توطئه». خود این مطرح کردن توهّم توطئه، به‌نظر ما یک توطئه است؛ برای اینکه حسّاسیّتها را کم کنند [میگویند]: «آقا، دشمن چیست، کدام دشمنی؟» واضح‌ترین چیزها را انکار میکنند. میگوییم آمریکا دشمن انقلاب است، ذات نظام سلطه اقتضا میکند که با نظامی مثل نظام جمهوری اسلامی دشمن باشد؛ منافعشان ۱۸۰ درجه با یکدیگر اختلاف دارد. نظام سلطه اهل خیانت است، اهل جنگ‌افروزی است، اهل ایجاد و سازماندهی گروه‌های تروریست است، اهل سرکوب کردن گروه‌های آزادی‌خواه است، اهل فشار آوردن بر مظلومین -مثل فلسطین و امثال فلسطین- است؛ این طبیعت نظام سلطه است. شما الان ببینید آمریکا و انگلیس، قریب صد سال است که دارند بر مردم فلسطین فشار می‌آورند -چه قبل از تشکیل رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۴۸، چه بعد از آن تا امروز- دارند فشار می‌آورند روی فلسطینی‌ها. خب این، حرکت نظام سلطه است؛ اسلام که نمیتواند در مقابل این ساکت بماند؛ نظام اسلامی که نمیتواند ببیند و بی‌تفاوت بماند. نظام سلطه مستقیماً به کشور بمباران‌کننده‌ی مردم یمن کمک میکند -آمریکا صریحاً، مستقیماً کمک میکند به بمباران یمن- بمبارانِ کجا؟ بمباران جبهه‌های نبرد؟ نه، بمباران بیمارستان، بمباران بازار، بمباران مدرسه، بمباران میدان عمومی مردم؛ آمریکا کمک میکند. خب، نظام اسلامی نمیتواند بی‌تفاوت بماند. اینها با همدیگر دشمنند؛ در ذات خود با هم مخالفند. چطور میشود منکر این دشمنی شد؟ آمریکا بیست‌وهشتم مرداد را راه انداخت و حکومت ملّی را سرنگون کرد؛ آمریکا از اوّل انقلاب تا امروز دارد با ما دشمنی میکند؛ آمریکا در زمان طاغوت، ساواک را به راه انداخت که مایه‌ی شکنجه‌ی مردم و مبارزین [بود]؛ آمریکا در جنگ هشت‌ساله به دشمن ما حدّاکثر کمک ممکن را کرد؛ آمریکا هواپیمای مسافربری ما را سرنگون کرد؛ آمریکا سکّوی نفتی ما را زد؛ آمریکا ما را تحریم کرد؛ اینها دشمنی نیست؟

خیال نکنید آن حرف‏هائی که صدا و سیما می‏زند، این، همه‏ی حرفهاست؛ نه، خیلی مطلب هست. گفت: «یک سینه حرف موج زند در دهان ما». این‏جور نیست که هرچه که انسان احساس می‏کند، این را گفته باشد یا بتواند بگوید. خیلی حرفهای زیادی هست. شما جوانها الحمد للَّه باهوشید، بااستعدادید، بتدریج خیلی از حقائق برای شماها روشن خواهد شد. من می‏بینم در همین حوادث سیاسی اخیر و در مجموع حوادث این سی سال، کشور بتدریج به مجموعه‏ی مصونیت‏دار، ضد ضربه،ضد بمب تبدیل شده؛ یعنی نظام جمهوری اسلامی. شوخی نیست. شما قدرت امنیتی و جاسوسی و تبلیغاتی این سرویسهای گوناگون امنیتی و تبلیغاتی دنیا را دست‏کم نگیرید. همه این را احساس می‏کنند- حالا شاید کسانی که کمتر توی مقوله‏های گوناگون تبحر داشتند، کمتر ببینند- هالیوود را شما دست کم نگیرید. قدرتِ اثرگذاری هنری- همین طور که یکی از خانمها هم گفتند- در غرب و چینش بسیار دقیق حروف تبلیغات در دنیای غرب را دست کم نگیرید. همه‏ی این نیروی عظیم، به اضافه‏ی ثروت بی‏پایان، به اضافه‏ی دستگاه‏های عظیم سیاسی و تبلیغاتی، افتادند به جان جمهوری اسلامی. امروز هیچ کشور دیگری در دنیا پیدا نمی‏کنید که این‏جور آماج حملات باشد. و جمهوری اسلامی دارد مقاومت می‏کند. این شوخی است؟ این موجودِ هفت‏جوشِ مستحکمِ مصونیت‏یافته دارد مقاومت می‏کند. این، کم چیزی نیست. توطئه‏ی توهم نیست؛ این را جوانها، این جوانهای عزیز ما، بدانند. خیال نکنید من از شنیدن این‏جور حرفها ناراحت می‏شوم؛ نه، من از اینکه این حرفها زده نشود، ناراحت می‏شوم.
بنده توی جلساتِ دانشجوئی، دانشگاهی که اینجا هستند، گاهی که ببینم حالا بعضی‏ها روی ملاحظه، روی احترام، روی هرچه، بعضی از این حرفها را که خیال می‏کنند من خوشم نمی‏آید، نمی‏زنند؛ از نگفتنش ناراحت می‏شوم؛ از گفتنش مطلقاً ناراحت نمی‏شوم. ای‏کاش مجال بود تا گفته می‏شد، تا آن‏وقت انسان می‏توانست آن برگهای بر روی هم گذاشته‏ی کتاب حرف را، باز کند تا خیلی از حقائق روشن بشود. آینده، البته این کارها خواهد شد. این‏جور نیست که شما خیال کنید توطئه نسبت به این کشور، یک توهم است؛ نه، یک واقعیت است؛ از همه طرف دارد توطئه می‏شود. ممکن است آن کسی که در جهت آن توطئه‏ها در داخل کشور محور حرکت قرار می‏گیرد، خودش اصلًا نفهمد.
فهمیدنِ این هم ذکاوت می‏خواهد. بعضی‏ها این ذکاوت را ندارند. ما آدم‏ها را تجربه کردیم؛ نمی‏فهمند دارند به ساز کی می‏رقصند. ولی، این واقعیت را عوض نمی‏کند که آن‏ها بفهمند یا نفهمند؛ بدانند یا ندانند. این توطئه‏ها وجود دارد. در عین حال این کشور، این نظام نه فقط سست نمی‏شود، ضعیف نمی‏شود؛ جامعه‏ی علمی‏اش، جامعه‏ی پیشرفته‏اش- که همین شما جوانها باشید- امروزش از ده سال قبلش به صورت آشکاری جلوتر می‏رود. این معنایش چیست؟ این معنایش حقانیت است. این معنایش اصالت است. این معنایش ریشه‏دار بودن است. «أ لم تر کیف ضرب اللَّه مثلا کلمة طیّبة کشجرةٍ طیّبة»؛ اعتقاد ما این است. ما با اعتقاد، با دل کار می‏کنیم. من کمبودها را نفی نمی‏کنم؛ بیشتر از خیلی از منتقدین، بنده کمبودها را می‏دانم؛ منتها راه رفع کمبودها، این چیزهائی که تصور می‏شود، نیست که حالا بیا اعلام کن که مثلًا فلان‏جا فلان جور چه جوری است؛ نه، خیلی چیزها با اعلام درست نمی‏شود، با کار درست می‏شود. با حرف درست نمی‏شود؛ حرف، جنجال‏سازیِ تبلیغاتی و لفاظی هیچ کمکی به حل مشکلات نمی‏کند؛ همچنانی که شما دیدید. تو همین قضایای انتخابات، خوب، تبلیغات انتخاباتی مثلًا باید یک ماه یا بیست روز قبل از شروع انتخابات انجام بگیرد؛ اما از پیش از عید نوروز تبلیغات انتخاباتی شروع شد! همین تلویزیونی هم که مورد انتقاد بعضی از دوستان است، متأسفانه منعکس می‏کرد. بنده موافق هم نبودم. این را هم شما خیال نکنید که حالا بنده چون رئیس صدا و سیما را انتخاب می‏کنم، همه‏ی برنامه‏های صدا و سیما را می‏آورند، دانه دانه بنده نگاه کنم، امضاء کنم. نخیر، از خیلی از برنامه‏های صدا و سیما بنده راضی هم نیستم؛ از جمله، از همین من راضی نبودم که از سه ماه قبل از انتخابات- انتخابات بیست و دوم خرداد بود- از ماه اسفند، بلکه زودتر از اسفند، بعضی از سفرهای تبلیغاتی و حرف‏هائی که زده شد و تظاهراتی که می‏شد و مجادلاتی که انجام می‏گرفت، از تلویزیون پخش شود، که متأسفانه تو تلویزیون پخش شد؛ به خاطر همین، که یعنی ما آزاداندیشیم! این‏ها توهم است؛ این جنجال‏آفرینی در داخل کشور است.

هرچه از دشمن و توطئه‏های دشمن غفلت کرده‏ایم، بایستی از آن استغفار و توبه کنیم. این توبه به معنای توجه دادن خود، تنبه دادن به خود به معنای آگاهی و هشیاری و باز شدن چشم ماست. مدتی این جنجال را راه انداختند که شما از دشمن، زیاد اسم می‏آورید؛ توهم توطئه دارید؛ خیال می‏کنید علیه شما توطئه است. با غفلت از توطئه، مگر توطئه از بین می‏رود؟ امروز دیگر همه چیز آشکار و ظاهر شده است. آن روزی که این حرفها زده می‏شد، شاید هنوز برخی از حرفها علنی نشده بود؛ اما امروز به طور علنی اعلان می‏کنند که علیه نظام جمهوری اسلامی، علیه قانون اساسی ما، علیه ملت ما و علیه منافع ما توطئه وجود دارد. با غفلت از توطئه نمی‏توان از توطئه جان سالم به در برد. باید هوشمندانه و آگاهانه با دشمنی‏ها و توطئه‏ها آشنا شد و در مقابل آن هوشمندانه و آگاهانه و مدبرانه از خود و از منافع ملی خود و از هویت خود دفاع کرد.

تلاش برای زنده کردن خواسته‏های صنفی و استنتاج از همه‏ی این‏ها برای مواجهه‏ی با انقلاب و نظام به سود دشمنان نظام، امروز هم وجود دارد؛ امروز هم تلاش می‏کنند؛ همه مراقب باشند. این جداست از اینکه ما به دولت و مسئولان و به قانون‏گذار توصیه و تأکید کنیم که مراقب باشند حقوق حقه‏ی این دو قشر و سایر اقشار ضایع نشود؛ این به‏جای خود محفوظ و باید بشود. در این‏طرف قضیه، کارگران و معلمان ما از روز اول نقطه‏ی مرکزیِ توجه دشمنان شدند؛ تلاش هم شد تا این‏ها را از نظام و انقلاب جدا کنند؛ اما هوشیاری و ایمان و نجابت و هوشمندی و فهم این دو قشر تلاش دشمن را خنثی کرد. جامعه‏ی معلمان، امروز یک جامعه‏ی خوش‏نام در کشور ما است؛ اما بعضی تصمیم گرفته‏اند این‏ها را در چشم مردم از این خوش‏نامی خارج کنند؛ این را ما در بعضی از تلاشها می‏بینیم. بعضی دانسته به دشمن خدمت می‏کنند، بعضی هم ندانسته خدمت می‏کنند؛ نمی‏فهمند چه می‏کنند. امروز که کشور احتیاج دارد به اینکه در میدان تعلیم، تربیت، تحقیق و ساختن انسانهای والا، سرعت مضاعف داشته باشد تا عقب‏ماندگی‏های دورانهای قبل را جبران کند- و به فضل الهی بسیار هم پیش رفته‏ایم- یکی از کارها این است که بر این حرکت سکته‏یی وارد کنند؛ هم به دانشگاه می‏پردازند- تا شاید بتوانند دانشگاه‏ها را دچار اختلال کنند- و هم به مدارس می‏پردازند. البته معلمان ما بیدار و هوشیارند و قدر خدمت و خوش‏نامی خودشان را می‏دانند، و می‏دانند که هرگونه تحریک‏پذیری از دستهای توطئه‏گر بیگانگان یا عوامل بیگانه، چطور آن‏ها را در مقابل اولیای دانش‏آموزان قرار می‏دهد. اولیای دانش‏آموزان یعنی چه کسانی؟ یعنی همه‏ی ملت. این‏ها توطئه است؛ در مورد کارگران هم از این کارها کردند. همین الآن صحبت بود از توطئه‏ای که اول انقلاب در کارخانه‏های‏ اطراف تهران انجام دادند، که خدای متعال توطئه‏های آن‏ها را خنثی کرد. خیلی دقیق طراحی کرده بودند؛ اما دست ایمان مردم، هوشیاری مردم و جوانان بااخلاص ما در همین کارخانه‏جات به دهان آن‏ها مشت کوبید و آن‏ها را عقب راند. البته عقب می‏روند، ولی طمع‏ورزی‏ها جایی نمی‏رود. این یک توهم نیست، یک واقعیت است. امروز قدرتهای استکباری دنیا مثل دوران استعمار قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم دهان باز کرده‏اند تا هر نقطه‏یی را که برای آن‏ها ثروت و قدرت بیشتری ایجاد می‏کند، ببلعند. طرح «خاورمیانه‏ی بزرگ» که باند حاکم بر کشور امریکا با صحنه‏گردانی اساسیِ صهیونیست‏ها آن را طراحی کردند، برای چیست و معنایش چیست؟

امروز نظامی وجود دارد که هم مستقرّ است، هم مستحکم است و هم پشتوانه عظیم مردمی دارد. با پشتوانه عظیم مردمی هم بسیار مبارزه کرده‏اند. برای دستگاه استکبار غیر قابل تحمّل است که می‏بیند جمعیتهایی مثل شما جوانان می‏نشینید و به سخن یک مسئول در کشورتان صمیمانه گوش می‏دهید. نظامی که به افکار و آراء و عواطف و همّت و انگیزه و آگاهی مردم متّکی است، در یک نقطه بسیار حسّاس جغرافیایی نشسته و بدون هیچ‏گونه ترس و بیمی، حرف خود را می‏زند و کار خودش را می‏کند. اگر با این نظام دشمنی نکنند، چه کنند؟! باید دشمنی کنند. من و شما هستیم که باید این دشمنی را بشناسیم.
همان‏طور که آن روز در میدان امام به آن جمعیت عظیم عرض کردم، آن‏ها مکر و توطئه می‏کنند؛ ما باید در مقابل آن‏ها ضدّ مکر، ضدّ توطئه و ضدّ حمله کنیم؛ «و مکروا و مکر اللَّه»؛ «انّهم یکیدون کیدا و أکید کیدا». اگر از دشمنی آن‏ها غفلت کردیم، باخته‏ایم. اگر برای ضدّ حمله آن‏ها چاره‏ای نیندیشیم، دشمن را به دست خود موفّق کرده‏ایم. اینکه من مرتّب به مسئولان، به مردم و بخصوص به جوانان هشدار می‏دهم، به این خاطر است.
ما امروز در دوران حساسی هستیم. آیا جوان می‏تواند بی‏تفاوت بماند؟ حمله دشمن به ما یک امر طبیعی است. هیچ لازم نیست که ما دستگاه‏های ویژه‏ای داشته باشیم تا از اعماق کارهای آن‏ها برای ما خبر بیاورند- که البته خبرهای ویژه هم داریم؛ این‏طور نیست که نداشته باشیم- اما اگر آن خبرها را هم نداشتیم، خیلی واضح و منطقی و طبیعی است که دشمن علیه ما توطئه کند. عدّه‏ای می‏آیند و بحث توهّم توطئه را مطرح می‏کنند. در دانشگاه و محیط روشن‏فکری کشور، انسانی خجالت نکشد و بگوید توطئه توهّم است؛ دشمن علیه ما توطئه نمی‏کند؛ امریکا علیه ما توطئه نمی‏کند! گفت: مادر من چه اشتباه کند به خیالش که گربه هم لولوست! آمریکایی‏های به این نازنینی!

اگر فرض کنیم دشمنی بر سر هر راهی وجود دارد، خردمندانه نیست که انسان دشمن را نبیند و وجود او را عدم فرض کند. اگر فرض کنیم که دشمن در کمین ما نیست، این لزوماً به این معنا نیست که او در کمین ما نباشد. اگر دشمنی فرض می‏شود، باید او را شناخت و از او برحذر بود. ما در زمینه‏ی مسأله‏ی سیاسی بزرگ کشورمان یعنی پیدایش نظام نو، نظام بی‏سابقه، نظامی که دارای پیام و سخن تازه‏ای است؛ یعنی نظام جمهوری اسلامی از روز اوّل تا به حال با دشمنانی مواجه بوده‏ایم. اگر ما چشم خودمان را بر این دشمن‏ها ببندیم، این دشمن‏ها از بین نمی‏روند. اگر ما به خودمان تلقین کنیم که او دشمن ما نیست، او از دشمنی منصرف نخواهد شد؛ باید دشمن را شناخت.
بعضی گفتند: شما توهّمِ توطئه می‏کنید؛ توطئه‏ای وجود ندارد! من در پاسخ، نشانه‏های توطئه و نشانه‏های خصومت را از اوّل انقلاب تا امروز در یک فهرست طولانی معرفی می‏کنم و نشان می‏دهم. چطور توطئه علیه ما نیست؟! در اوّل پیروزی انقلاب، آشکارا با انقلاب مخالفت شد؛ در سطح سرویسهای امنیتی، مجامع سیاسی، تشکّل‏های سیاسی برخی کشورها و عمدتاً در آن مناطقی که این انقلاب و تشکیل این نظام در این کشور، منافع آن‏ها را از بین برده بود. این سلسله تا امروز ادامه دارد. ما امروز به معنای حقیقی کلمه در دنیا دشمن داریم. آیا می‏توانیم دشمن را از دشمنی منصرف کنیم؟ این یک سؤال است. آیا می‏توانیم با دشمن مقابله کنیم؟ این هم سؤال دیگری است. پاسخ به این سؤالها را باید داد. هر انسانِ صاحبِ آگاهی از مسائل سیاسی عالم، می‏تواند پاسخ این سؤالها را با تأمّلی نه‏جندان دشوار پیدا کند.

امروز هم ملت ایران، یک ملت آرمان‏گراست و با ظلم و زورگویی و تحمیل و تبعیض مخالف است. همه‏ی کسانی که اهل ظلمند، همه‏ی کسانی که اهل تبعیضند، همه‏ی کسانی که اهل زورگویی هستند و همه‏ی کسانی که اهل چپاولگریند، طبعاً با این ملت میانه‏ی خوبی ندارند. البته بعضیها می‏گویند و ترویج می‏کنند که ما توهّم می‏کنیم که علیهمان توطئه هست و دشمنی وجود دارد! خیلی خوب؛ کسانی که دلشان می‏خواهد چشم خودشان را روی هم بگذارند و بگویند إن شاء اللّه گربه است، بگذارند؛ اما واقعیت که عوض نمی‏شود. وجود دشمن، با به خواب رفتن من و شما که از بین نمی‏رود. اگر دشمن، کمین گرفته و منتظر فرصت است که ضربه وارد کند، چه من و شما بدانیم، چه ندانیم؛ اگر به فرض خود را به ندانستن هم بزنیم، بالاخره دشمنی خودش را می‏کند، چون دشمن است. با ندانستن ما، یا خود را به ندانستن زدن، دشمن از دشمنیِ خود دست برنمی‏دارد. افرادی مایلند اثبات کنند که نخیر؛ ملت ایران هیچ دشمنی ندارد! کنار خانه‏ی خودتان بنشینید و به کار خودتان سرگرم باشید؛ خاطرتان هم جمع باشد که همه جا امن و امان است! نه؛ این حرفها واقعیت ندارد. یک ملت زنده نمی‏تواند این‏گونه فکر کند. حتّی ما بعضی از ملتها و دولتها را سراغ داریم که در دورانی، که یا دشمنانشان آن‏قدر هم خطرناک نبودند، یا دشمنانشان آن‏قدر به آن‏ها نزدیک نبودند، این‏طور وانمود می‏کردند که دشمن در خانه‏ی آن‏هاست؛ برای اینکه بتوانند از خودشان درست دفاع کنند! در همین سالهای طولانی جنگ سرد بین شرق و غرب، غالباً در کشورهای غربی و عمدتاً در امریکا این‏طور بود. حتّی دشمن موهوم درست می‏کردند؛ دشمنی که شاید آن‏قدرها هم دشمنی او نزدیک نبود؛ اما آن‏چنان دشمن را به افکار عمومی‏شان نزدیک جلوه می‏دادند که بتوانند کارهای بزرگ و اقدامات مورد نظر خودشان را انجام دهند! این مربوط به کسانی است که دشمن این‏قدر نزدیک به آن‏ها هم نیست. آن‏وقت در کشوری مثل ایران، با این دشمنیها و توطئه‏های آشکار، با آنچه که در داخل کشور می‏بینیم، با آنچه که از اطراف و اکناف علیه ما به‏طور دائم توطئه و دشمنی انجام می‏گیرد، عاقلانه نیست که بگوییم: «نه آقا، ما دشمنی نداریم. دشمنمان، دشمن نیست و در فکر توطئه نیست.» این حرف قابل اعتنایی نیست. پس، آن کسانی که نمی‏خواهند خودشان را به حماقت بزنند و بگویند دشمن نداریم، ناچارند در هر مرحله‏ای هدفهای دشمنشان را بشناسند و بدانند که دشمن در فکر چیست.

علیه انقلاب، تبلیغاتی سازمان یافته‌یی دارد میشود؛ کار مطبوعاتی، کار سیاسی و کار دیپلماسی بسیار قوی دارد میشود! عوامل آنها در داخل هم هستند؛ که این هم جزو عوامل بیرونی است. من که میگویم عوامل بیرونی، حتی کسانی منظور است که از آنها الهام میگیرند و در داخل، علیه انقلاب کار میکنند، یا قلم میزنند، یا توطئه میکنند، یا ضربه‌ی اقتصادی و ضربه‌ی سیاسی میزنند!
 این عوامل است؛ نباید اینها را ندیده گرفت. هرکس اینها را توهّم بداند - کما این که کسانی میخواهند بگویند اینها توهّم است - مثل کسی است که شب در جنگلی قرار گرفته، اطرافش را گرگها احاطه کرده و منتظر یک لحظه غفلت او هستند، تا او را بدرند، ولی او بگوید که من خیال میکنم! خیلی خوب، خیال میکنی، بگیر بخواب! کسی غیر از خودت که ضرر نخواهد دید. لذا با «خیال میکنم»، این دشمن موجود و مترصّد، از دست نخواهد رفت. این یک طرف قضیه است.

یک عدّه می‏خواهند وانمود کنند که ما اصلًا دشمن نداریم! یک عدّه می‏خواهند وانمود کنند که اصلًا توطئه‏ای علیه ملت ایران نیست! می‏نویسند دیگر؛ این‏ها هم رفیق‏های همانها هستند! در روزنامه‏ها می‏نویسند و گاهی در سخنرانیها می‏گویند که اصلًا توطئه‏ای وجود ندارد؛ خیالات است که شما می‏کنید، خیالات است! نه؛ دشمن از همه طرف توطئه می‏کند! قیمت نفتی که متأسّفانه بیشترین منبع درآمد ملت و دولت ایران است، امسال تقریباً به دوسوم بلکه شاید کمتر رسیده است. من نمی‏گویم که هدف از این کار، فقط ایران است؛ نه. ایران و غیر ایران، هدفند! نمی‏گویم که این کار را فقط دشمنان کردند. دشمنان هم کرده‏اند، متأسّفانه دوستان نادان و بی‏توجّه هم به آن‏ها کمک کردند و این کارِ بد انجام گرفت.

کشور ما براساس استقلال و عدم تسلیم، در مقابل نظام سلطه می‏ایستد. این کشور بدون مبارزه، تلاش و مجاهدت نمی‏تواند پیش برود. کسانی که خیال می‏کنند نظام جمهوری اسلامی چون در دوران سازندگی است، دیگر با دشمنان خود مبارزه نمی‏کند، بسیار غافلند. مگر دشمن می‏گذارد که ما سازندگی کنیم؟ دشمن نمی‏گذارد شما راه سعادت این ملت را پیش بگیرید و جلو بروید. مگر دشمن سلطه‏گر می‏تواند تحمّل کند که ملتی مستقل باشد و دست سلطه‏گران را از زندگی خود کوتاه کند؟ آن‏ها نمی‏توانند تحمّل کنند. معارضه و حمله می‏کنند، انواع توطئه‏ها را به وجود می‏آورند؛ توطئه‏ی فرهنگی، اقتصادی، امنیتی- که امروز نسبت به کشور ما به شدّت اعمال می‏شود- و چنانچه مقتضی و لازم بدانند، توطئه‏ی نظامی هم می‏کنند. وقتی کشوری هدف و راهی را دنبال می‏کند و مصمّم است که آن را ادامه دهد، نبایستی در مقابل دشمن تسلیم شود؛ بلکه باید مطامع و خواسته‏های غیر مشروع دشمن را به هیچ بگیرد. وقتی این ملت در مقابل چنین دشمنی قرار گرفت، ناگزیر است از خود دفاع کند. شما مجبورید از خود دفاع کنید.

خیال نکنید که دشمنان اسلام از دشمنی با اسلام فارغ شده‏اند؛ خیر، روز به روز مشغول توطئه هستند و اگر جای پایی پیدا کنند، هر لحظه یک‏قدم جلوتر می‏گذارند؛ باید به آن‏ها فرصت نداد. البته اگر به آن‏ها بگویند که شما قصد این خیانت و این جنایت و این سلطه‏گری را دارید، انکار هم می‏کنند؛ اما اگر فرصت پیدا کردند، یک خاکریز و یک سنگر جلوتر بیایند، می‏آیند. دشمن این‏طور است.