جنگ قدرت
این جنگ قدرتی هم که در تلکس خبرگزاری‌ها منعکس می‌شود و می‌بینید که دایماً امریکا و بی.بی.سی و سایر خبرگزاری‌ها و رادیوها آن را مطرح می‌کنند، به خاطر آن است که این بی‌عقل‌ها، آن را در دنیا دیده‌اند و نسخه‌اش را در این‌جا جستجو می‌کنند! اصلاً در این‌جا، رابطه چگونه است؟ در ایران هم بعضی از افراد، با یکدیگر مخالفند. بعضی با هم خوبند، بعضی بدند، بعضی خیلی بدند؛ اما نوع خوب بودن‌ها، بد بودن‌ها، دشمنی کردن‌ها و رقابت کردن‌ها، اصلاً آن نوع نیست؛ یک چیز دیگر است و قابل مقایسه با هم نیست. این را تحلیل‌گران نمی‌فهمند. آنچه که در ایران اتفاق افتاد، این‌ها نبود...

این استثنایی بودن وضعیت، برای زبده‌ترین آدم‌های دنیا قابل فهم است. متفکران و نویسندگان و شعرا و سیاسیون برجسته را هم که در دنیا می‌بینید راجع به انقلاب و امام، این‌طور با همه‌ی وجود شعر گفتند، حرف زدند، مقاله نوشتند، تمجید کردند، تحسین کردند، به همین خاطر است. اگر این حرف‌هایی که خارجی‌های حسابی، راجع به امام و انقلاب گفتند، جمع بشود، چندین جلد کتاب می‌شود؛ منتها رسانه‌ها- این رادیوی بی.بی.سی و رادیوی امریکا- در دست صهیونیست‌ها و یک عده از دشمنان سرسخت و صددرصد ماست و معلوم است که آن‌ها این چیزها را منتشر نمی‌کنند؛ مگر به قدر ضرورت و این‌که یک‌وقت مجبور بشوند منتشر کنند.

  رشد در خلاف رادیوهای بیگانه و تبلیغات دشمن است
شروع کردند کسان خاصی را به اسم معرفی کردن که فلان کس از همه بالاتر است. بنا کردند برای مردم مسلمان حکم دادن و فتوا صادر کردن! مردم در امر مرجعیت، از همه‌جا سختگیرترند. حقش هم همین است. من هم به شما عرض می‌کنم: عزیزان من! در امر مرجعیت سختگیر باشید. مبادا احساسات، شما را به سمتی بکشاند. سختگیر به همان طرق شرعی که وجود دارد، باشید. شاهد عادل بطلبید؛ آن‌هم نه یکی؛ آن‌هم نه هر شاهد عادلی. دو شاهد عادل خبره و این‌کاره که بشناسند. آن‌ها باید شهادت بدهند که فلان کس جایزالتقلید و شایسته‌ی تقلید است تا بشود از او تقلید کرد. آن وقت این آقایان از ملت ایران‌- که در کار تقلید این‌قدر سختگیر است- توقع دارند که حرف فساق و فجاری را گوش کند که رادیو بی.بی.سی و رادیو صهیونیستی را اداره می‌کنند. آن‌ها می‌گویند که فلان آقا از همه بهتر است؛ مردم بروند از فلان آقا تقلید کنند! عجب خیال باطلی! کسانی را که آن‌ها اسم آوردند، اگر برای مراجعه‌ی عده‌ای شانس اندکی داشتند، بعد از آن‌که آن‌ها اسم آوردند، بدون تردید این شانس کم شد! عده‌ای از مردم این کشور، بلکه اکثریت مردم مؤمن کشور ما، از بس از رادیوهای بیگانه خباثت و ملعبت دیده‌اند و دروغ شنیده‌اند، هرچه آن‌ها بگویند، عکسش عمل می‌کنند. اگر آن‌ها گفتند از فلان کس تقلید کنید، از او تقلید نمی‌کنند. اگر روی کسی تکیه کردند و گفتند از او تقلید نکنید، مردم از او تقلید می‌کنند. این عادت مردم ماست و عادت درستی هم هست. امام رضوان‌الله‌علیه هم می‌فرمود که رشد در خلاف رادیوهای بیگانه و تبلیغات دشمن است. بدانید که هر طرفی آن‌ها می‌روند، آن طرف، طرف باطل است و طرف ضدش، طرف حق است...

اگر شما امروز به قم بروید، حداقل صدنفر را می‌توانید پیدا کنید که می‌شود اسمشان را فهرست کرد و گفت این آقایان جایزالتقلیدند. بر خلاف گفته‌ی دشمن که وانمود کرد جنگ قدرتی بر سر مرجعیت در ایران است؛ عجله‌ای ندارند. گفت: "کافر همه را به کیش خود پندارد!"؛ این‌ها خودشان برای در دست گرفتن یک قدرت کوچک در کشورهای اروپایی، در امریکا و در دیگر جاهایی که با تمدن مادی اداره می‌شود- مثلاً برای شهردار شدن در فلان ایالت یا فلان شهر، یا برای گرفتن فلان کرسی نمایندگی- حاضرند همه‌ی مقدسات را زیر پا بگذارند تا به آن مقام برسند. خودشان این‌گونه‌اند. افسوس می‌خورم که شما مردم عزیز، فرصت ندارید بعضی از نوشته‌ها و اطلاعاتی را که ما با آن‌ها سروکار داریم ببینید تا بدانید که چقدر سطح دنیا در مقام پرستی و جاه‌طلبی نازل است. همین شخصیت‌هایی که در دنیا می‌بینید با چهره‌های مرتب و منظم، اتو کشیده، کراوات بسته و با لبخندهای مصنوعی جلو دوربین‌های تلویزیون ظاهر می‌شوند، حاضر بوده‌اند برای گرفتن این مقام، به همه‌ی جنایت‌های ممکن دست بزنند! اغلب این‌گونه‌اند.

اثر رسانه‌های بیگانه
اصرار دارند وانمود کنند که در نظام جمهوری اسلامی، اختلاف هست. یک وقت می‌گویند: اختلاف بین مسؤولین. یک وقت می‌گویند: اختلاف بین دست‌اندرکاران نظام. در دایره‌ای وسیع‌تر، یک وقت می‌گویند: اختلاف بین مردم و مسؤولین. یک وقت می‌گویند: اختلاف بین مردم! سعی می‌کنند این طور وانمود کنند که اختلاف هست...

البته عزیزان من! شما بدانید ما حالا در نماز جمعه این قضایا را این‌طور راحت مطرح می‌کنیم و مردم عزیز ما هم بحمداللَّه هوشیارند، خودشان متوجّهند و این حرفها را تا اعماق جانشان می‌پذیرند؛ ولی طرف مقابل که استکبار باشد، برای این‌که همان حرف‌ها را جا بیندازد، بیچاره میلیاردها دلار خرج می‌کند؛ میلیاردها! اگر شما بدانید که همین رادیو بی.بی.سی و همین رادیوها و تلویزیون‌های امریکایی و رادیوهای صهیونیستی، چقدر خرج می‌کنند برای این‌که شاید این حرف‌ها را به گوش مردم برسانند تا شاید یک نفر باور کند!

"قل هل ننبیّکم بالأخسرین اعمالا، الذّین ضلّ سعیهم فی الحیاة الدّنیا" مصداق کاملش همین‌ها هستند! تلاش می‌کنند، زحمت می‌کشند، می‌نشینند، طرّاحی می‌کنند، وسایل فنّی مدرن می‌سازند، رادیوها و تلویزیون‌هایشان چه می‌کنند، برای این‌که شاید این حرف‌ها را به گوش مردم برسانند، تا به دل‌های آن‌ها اثر کند! مردم هم، خیلی‌ها که اصلاً اعتنا و اعتماد نمی‌کنند، گوش نمی‌کنند؛ بعضی‌ها هم که می‌شنوند، اکثرش را باور نمی‌کنند. اگر هم کسی اشتباه کرده باشد، با توضیحی که داده می‌شود، در او اثر می‌کند. این هم لطف الهی است.

ما تعجب نکرده‌ایم!
کدام حادثه‌ی تلخ یا شیرینی در این مملکت اتفاق افتاده که رادیوها- رادیو امریکا، رادیو بی.بی.سی، رادیو صهیونیست‌ها و رادیوهای گوناگون دیگری که هستند- حرفی که در آن امیدی برای ملت ایران داشته باشد، زده باشند؟ آیا در جنگ چنین خبری شد؟ آیا در فتح خرمشهر چنین حرفی زده شد؟ ما خرمشهر را فتح کردیم، اما رادیوهای بیگانه گفتند دروغ است! وقتی که ثابت شد، گفتند این‌ها این‌قدر خسارت داده‌اند! وقتی مسلم شد که پیروزی ما بزرگ بود، گفتند این‌ها موج افراد انسانی را به جبهه فرستاده‌اند که این‌طوری شده است! یعنی در هیچ حادثه‌ای از حوادث اول انقلاب تا به حال- حوادث شیرین و حوادث تلخ- اتفاق نیفتاده است که این بوق‌های تبلیغاتی یک کلمه بگویند که به نفع ملت ایران باشد؛ امیدی ببخشد، دلخوشی‌ای بدهد، تحسینی در آن باشد! در همه‌ی حوادث، این‌ها سعی کردند ضربه‌ای بزنند، سوء استفاده‌ای بکنند، اصلی از اصول مورد علاقه‌ی مردم زیر سؤال ببرند و به حکومت ضربه‌ی تبلیغاتی و ضربه‌ی سیاسی بزنند... علی‌ای‌حال، از این‌که دشمن سوء استفاده کند، ما تعجب نکرده‌ایم.

پایگاه‌های داخلی رسانه‌های دشمن
من آن روز در نماز جمعه گفتم قلباً از بعضی از پدیده‌هایی که در کشور هست، رنج می‌برم. من نمی‌خواهم آنچه را که برایم رنج‌آور است، با افکار عمومی مطرح کنم؛ اما این نکته که آن روز گفتم داستان غم‌انگیزی است. حقیقتاً همین‌طور است. بنده دو سال قبل از این در یکی از خطبه‌های نماز جمعه گفتم که دستگاه‌های استکباری دنیا- و در رأس همه امریکا- از تبلیغات برای ساقط کردن و ایجاد اغتشاش در کشورها استفاده می‌کنند. بعد به آن مراکز تبلیغاتی خطاب کردم و گفتم: ولی بدانید این توطیه که شما بخواهید به‌وسیله‌ی رادیوهایتان در ایران اسلامی، همان برنامه‌هایی را که در اروپای شرقی و در بعضی از کشورهای دیگر به‌وجود آوردید، به‌وجود بیاورید، این نشدنی است؛ این خیال خامی است. متأسفانه امروز می‌بینم همان دشمنی که به‌وسیله‌ی تبلیغات خود، همتش این بود که افکار عمومی یک کشور را به سمتی متوجه کند، به‌جای رادیوها آمده در داخل کشور ما پایگاه زده است! بعضی از این مطبوعاتی که امروز هستند، پایگاه‌های دشمنند؛ همان کاری را می‌کنند که رادیو و تلویزیون‌های بی.بی.سی و امریکا و رژیم صهیونیستی می‌خواهند بکنند!

سخن کفرآمیز بر ضد مقدسات اسلامی
سلاح‌های کشتار جمعی اتمی و شیمیایی و میکربی را تولید و توزیع و مصرف می‌کنند و فجایعی مانند هیروشیما و حلبچه و خطوط دفاعی ایرانیان در جنگ تحمیلی پدید می‌آورند و درعین‌حال شعار کنترل سلاح کشتار جمعی سر می‌دهند. آنان خود در پشت سر مافیای کثیف مواد مخدرند و دم از مبارزه با مواد مخدر می‌زنند. آنان نمایش علم‌گرایی و جهانی‌سازی علم می‌دهند و آنگاه با پیشرفت دانش و فناوری در جهان اسلام مقابله می‌کنند و سر بر آوردن فناوری هسته‌ای صلح‌آمیز در کشورهای اسلامی را، گناهی بزرگ می‌شمارند. از آزادی و حقوق اقلیت‌ها سخن می‌گویند و حق آموزش و تحصیل را از دختران مسلمان، به جرم پایبندی به حجاب اسلامی سلب می‌کنند. درباره‌ی آزادی بیان و عقیده داد سخن می‌دهند و ابراز عقیده درباره‌ی صهیونیزم را جرم می‌شمرند و بسیاری از آثار فکری و قلمی برجسته‌ی اسلامی را و حتی اسناد به دست آمده از لانه‌ی جاسوسی آمریکا در تهران را، در آمریکا اجازه‌ی نشر نمی‌دهند. در باب حقوق بشر پرگویی می‌کنند اما ده‌ها اردوگاه شکنجه چون گوانتانامو و ابوغریب به پا می‌کنند، یا در مقابل چنین فجایع کم‌نظیری سکوت رضایت‌آمیز در پیش می‌گیرند. آن‌ها از احترام به همه‌ی مذاهب سخن می‌گویند، اما از مرتد مهدورالدمی چون سلمان رشدی حمایت می‌کنند و در رادیوی دولتی انگلیس، سخن کفرآمیز بر ضد مقدسات اسلامی می‌پراکنند.