اگر شما میبینید امروز جوان عراقی- از شیعه و سنی- در نجف و فلوجه و بغداد و سایر مناطق با خشم به امریکاییها نگاه میکند و اگر دستش برسد، بیتردید ضربه وارد میکند، این کاری است که خود امریکاییها کردهاند؛ تقصیر کسی نیست. مثل دیوانهای که هی به این و آن میپرد، بیجهت این و آن را متهم میکنند؛ «از فلانجا تحریک شدند، از فلانجا دخالت کردند»؛ نه، تحریک کسی نیست؛ این هویت ملت عراق است که دارد بروز میکند. وطن یک ملت را بگیرید، سربازتان را در کوچه و خیابانِ او راه بیندازید، به زن او بیحرمتی کنید، جوان او را جلوی چشم همه روی زمین دمرو بخوابانید و کف پوتینتان را روی سر او بگذارید؛ من که اینجا نشستهام، طاقت نمیآورم این وضعیت را ببینم؛ چطور یک انسان باایمان و باغیرت عراقی این وضعیت را تحمل میکند؟ لازم نیست کسی تحریک کند؛ خود شما بزرگترین و پلیدترین تحریککنندهی ملت عراق هستید. چرا وارد خانهی او شدید؟ چرا دروغ گفتید؟ گفتید دنبال سلاح کشتار جمعی میگردید. کو سلاح کشتار جمعی؟ چرا پیدا نکردید؟! ما این حرفها را حالا میزنیم؟ در خود امریکا و اروپا شخصیتهای برجستهی سیاسی و غیره فریادشان بلند شد؛ گفتند شما دروغ گفتید؛ به همین بوش و دارودستهاش گفتند دروغ گفتید. شما با دروغ وارد عراق شدید. قصد شما مبارزه با سلاح کشتار جمعی نبود؛ قصد شما تصرف عراق و نفت این کشور و نزدیک شدن به قلب دنیای اسلام بود؛ خواستید قلب دنیای اسلام را تصرف کنید. خود اینهایند که با دروغِ خود دارند در همه جای عراق جنایت و کشتار میکنند. برای آنها سنی و شیعه هم فرقی ندارد؛ با همهی آحاد ملت عراق- اگر در مقابل آنها به خاک نیفتند- دشمناند. میگویند باید در مقابل ما به خاک بیفتید؛ حرف هم نزنید، چشمهایتان را هم ببندید تا ما هر کار میخواهیم، با شما بکنیم؛ در غیر این صورت شما دشمن و تروریست هستید! این، منطق اشغالگران و منطق امریکا در عراق است. آنها اشتباه میکنند؛ خیال میکنند مردم دنیا نمیفهمند؛ خیال میکنند میشود اینطوری ادامه داد. اسم دمکراسی میآورند: به عراق آمدهایم برای مردمسالاری! مردمسالاریِ بیمردم! مردمسالاری نیست، مردم کشتاری است. آمدهاند دنبال دمکراسی و حقوق بشر! این است حقوق بشر؟! چهرهی تمدن و مدنیت غرب را از آنچه که بود، امروز سیاهتر کردهاند. اینها اشتباه میکنند، موفق هم نخواهند شد.1383/01/26
لینک ثابت
