شما کسانی هستید که در این صحنه- که مورد اهتمام ماست- بایستی مثل یک سرباز در میدان جنگ انگیزه داشته باشید و کار کنید. این، لبّ قضیه است. ما نمیخواهیم چیزی را به کسی تحمیل کنیم و این کار مثل سربازگیریِ اجباری دوران جنگ نیست. در اینجا نخبهی علمی در میدان پرورش، پیشرفت و تولید علم بایستی مثل یک سرباز کار کند؛ اگر هم نکرد، کسی یقهی او را نخواهد گرفت؛ لیکن یک روز یقهی همهی ملت و کشور را مشکلات اساسی و بزرگی خواهد گرفت که ما در کشورمان تجربه کردیم.حرف من بهطور کلّی همین است که اگر علم به یک دلیل تاریخی- که آن دلیل تاریخی را هم فکر میکنیم کاملًا میشناسیم- در انحصار مجموعهای از ملتها و بخشی از مردم دنیا قرار گیرد و اینها علم را انحصاری نگهدارند و تبعیض قائل شوند و علم را به ملتهای دیگر بفروشند و آن را وسیلهای برای تحمیل سیاستهای خودشان قرار دهند- که استعمار اصلًا از همین نقطه به وجود آمد- این، ظلم بزرگ به بشریت است. علم باید مثل ثروت، عادلانه توزیع شود. نظر اسلام هم همین است که علم باید بین همهی کشورها و ملتها توزیع شود. اینکه ما این فناوری را نبایستی به مردم آسیا یا جاهای دیگر بدهیم، همان طلبیدنِ انحصار فناوری است که وقتی در اقتصاد پیش میآید، کارتلهای عظیم اقتصادی به وجود میآید و آنها به انسانها ظلم میکنند؛ وقتی در سیاست پیش میآید، انحصارگریهای جهانی پیش میآید و این جنگها را پیش میآورد. ما میخواهیم با این انحصارگرایی مبارزه کنیم و مبارزه و همّت ما هم به این است که خودمان سعی کنیم از این چاه و منبع عظیم و غنیای که در میان کشور و در نیروی انسانی خودمان داریم، بهرهبرداری و استفاده نماییم. این کار را همهی ملتها میتوانند بکنند و ملتی که استعداد بیشتری دارد، بیشتر میتواند در این زمینه کار کند. البته مانع و مشکل ایجاد میکنند؛ باید با این مانع و موانعی که بهطور قهری وجود دارد، مبارزه کرد.
من شنیدهام که در برخی از محافل سیاسیِ حسّاس دنیا گفته شده که ما نخواهیم گذاشت یک ژاپن اسلامی در این منطقه به وجود آید! آن ژاپن اسلامی، شما هستید. این حرف بیخود هم گفته نشده است؛ بهخاطر اینکه کشور ما برحسب آمار از لحاظ- به قول رایجِ معروف- نرخ سرعت رشد علمی و تحقیقی، در بُرههای از زمان و در همین چندساله، بالاترین نرخ رشد را در دنیا داشته است. البته آنچه که در قدر مطلق و موجودی ماست، نشاندهندهی این است که با پیشرفتهای دنیا هنوز خیلی فاصله داریم؛ اما فاصله بسیار بسیار زیادتر بوده و ما توانستهایم این فاصله را با سرعت بالا کم کنیم. این موضوع در کشور ما در همین ده، پانزده سالِ اخیر اتّفاق افتاده است. البته امروز قدرمطلقهای ما نسبت به گذشته خیلی تفاوت دارد.
بنده از آمار مقالههای علمیِ منتشر شده در مجلّات معتبر دنیا اطّلاع داشتم؛ اما این کار- تولید مقاله و نشر آن در دنیا- کارِ مهم و درجهی یک نیست و با انجام آن، همهی کار صورت نگرفته، بلکه باید این فکر در اینجا پخته، تولید و اجرایی شود و به مرحلهی عمل درآید، تا بشود گفت پیشرفت حاصل شده است. البته در همین زمینهها هم خیلی کار در کشور صورت گرفته است و ما حرکت کرده و به راه افتادهایم.1382/11/21
لینک ثابت
