ما میخواهیم آن نظامی، آن تشكیلاتی و آن حكومتی را كه بتوان این هدفها را در آن محقق كرد، به وجود آوریم. این یك فرآیند طولانی و دشواری دارد و شروعش از انقلاب اسلامی است. البته انقلاب كه میگوییم، حتما به معنای زد و خورد و شلوغ كاری و امثال اینها نیست؛ برخلاف آن برداشتهایی است كه میبینیم در بعضی از نوشتهها خوششان میآید با كلمهی انقلاب بازی كنند! گاهی میخواهند انقلاب را به معنای شورش، اغتشاش، بینظمی و بیسامانی وانمود كنند و بگویند ما انقلاب نمیخواهیم؛ یعنی انقلاب چیز بدی است! این برداشتهای غلط از انقلاب است. انقلاب یعنی دگرگونی بنیادی. البته این دگرگونی بنیادی در اغلب موارد بدون چالشهای دشوار و بدون زورآزمایی، امكانپذیر نیست؛ اما معنایش این نیست كه در انقلاب حتما بایستی اغتشاش و شورش و امثال اینها باشد؛ نه، ولی هر شورش و هر اغتشاش و هر تهیج عام و تودهای هم معنایش انقلاب نیست؛ هر تحولی هم معنایش انقلاب نیست؛ انقلاب آنجایی است كه پایههای غلطی برچیده میشود و پایههای درستی به جای آن گذاشته میشود. این قدم اول است. انقلاب كه تحقق پیدا كرد، بلافاصله بعد از آن، تحقق نظام اسلامی است. نظام اسلامی، یعنی طرح مهندسی و شكل كلی اسلامی را در جایی پیاده كردن. مثل اینكه وقتی در كشور ما نظام سلطنتی استبدادی فردی موروثی اشرافی وابسته برداشته شد، به جای آن، نظام دینی تقوایی مردمی گزینشی جایگزین میشود؛ با همین شكل كلی كه قانون اساسی برایش معین كرده، تحقق پیدا میكند؛ یعنی نظام اسلامی. بعد از آن كه نظام اسلامی پیش آمد، نوبت به تشكیل دولت اسلامی به معنای حقیقی میرسد؛ یا به تعبیر روشنتر، تشكیل منش و روش دولتمردان - یعنی ماها - به گونه اسلامی؛ چون این در وهلهی اول فراهم نیست؛ بتدریج و با تلاش باید به وجود آید. مسوولان و دولتمردان باید خودشان را با ضوابط و شرایطی كه متعلق به یك مسوول دولت اسلامی است، تطبیق كنند. یا چنان افرادی - اگر هستند - سر كار بیایند؛ یا اگر ناقصند، خودشان را به سمت كمال در آن جهت حركت دهند و پیش ببرند. این مرحله سوم است كه از آن تعبیر به ایجاد دولت اسلامی میكنیم. نظام اسلامی قبلا آمده، اكنون دولت باید اسلامی شود. دولت به معنای عام، نه به معنای هیات وزرا؛ یعنی قوای سهگانه، مسوولان كشور، رهبری و همه. مرحلهی چهارم - كه بعد از این است - كشور اسلامی است. اگر دولت به معنای واقعی كلمه اسلامی شد، آنگاه كشور به معنای واقعی كلمه اسلامی خواهد شد؛ عدالت مستقر خواهد شد؛ تبعیض از بین خواهد رفت؛ فقر بتدریج ریشهكن میشود؛ عزت حقیقی برای مردم به وجود میآید؛ جایگاهش در روابط بینالملل ارتقا پیدا میكند؛ این میشود كشور اسلامی. از این مرحله كه عبور كنیم، بعد از آن، دنیای اسلامی است. از كشور اسلامی میشود دنیای اسلامی درست كرد. الگو كه درست شد، نظایرش در دنیا به وجود میآید.1379/09/12
لینک ثابت