باید گفت که نماز معبر اصلی برای سلوک انسان در راهی است که ادیان الهی در برابر آدمی نهاده‌اند تا بتواند از آن به هدف و غایت اصلی حیات یعنی رستگاری و خوشبختی دنیا و آخرت دست یابد. نماز اولین قدم سلوک الی‌اللَّه است؛ ولی ظرفیت این عامل الهی به اندازه‌یی است که در اوج کمال بشری نیز می‌تواند بال پرواز انسان عرشی شود، تا آن‌جا که برترین انسان تاریخ یعنی پیامبر گرامی اسلام می‌فرماید: «نماز نور چشم من است» و در هنگام فرا رسیدن وقت نماز از مؤذن خود می‌خواهد که با سر دادن بانگ اذان، جان او را کامیاب و سرشار از راحت و امنیت سازد.(1) شاید بتوان گفت که هیچ عامل عبادی دیگری اینگونه در همه‌ی مراحل تکامل معنوی انسان برای او کارگشا و نیروبخش و پیشبرنده نیست.1378/06/18
1 )
«جُعِلَتْ قُرَّةُ عَيْنِی فِی الصَّلَاةِ وَ كَانَ يَقُولُ أَرِحْنَا يَا بِلَالُ »
ترجمه:
پیامبر (ص) فرمود: آسایش و شادمانی من در نماز قرار داده شده است و می گفت ای بلال ما را آسوده كن.
لینک ثابت
بحارالأنوار ، علامه مجلسی ج 79 ص 193
«جُعِلَتْ قُرَّةُ عَيْنِی فِی الصَّلَاةِ وَ كَانَ يَقُولُ أَرِحْنَا يَا بِلَالُ »
ترجمه:
پیامبر (ص) فرمود: آسایش و شادمانی من در نماز قرار داده شده است و می گفت ای بلال ما را آسوده كن.
