شما ببینید این شرایط، شرایطی است که باید دشمن بترسد. شرایط ما از یکسو عبارت است از اینکه ملت ما، ملتی است بزرگ، باهوش، بااستعداد و جوان که اکثریت این ملت را جوانان تشکیل میدهند از یکسو وجود منابع غنیِ زیرزمینی که در کشورهای گوناگونی که صاحب منابع هستند، کمنظیر است و از سوی دیگر، وجود نظامی است که به مردم امکان حضور، بروز استعدادها، فعّالیت، تلاش، رشد و تکامل علمی و فکری میدهد. یک روز بود که بر این کشور بر همین زمین و بر همین منابع حکومتهایی حاکم بودند که استعدادها را میکشتند. دلیل بر اینکه استعدادها را میکشتند، این بود که در طول صد سال از ورود اروپاییها به این کشور تا سال شروع انقلاب مثلًا از حدود سالهای 1257 تا 1357 هجری شمسی یعنی اوّل در نیمهی دوم دوران قاجار، بعد هم در دوران پهلویها، در این کشور، علم، پیشرفت علمی، مغز متفکّر علمی و پدیدههای گوناگون علمی دیده نشد؛ یعنی نگذاشتند. اگر آدم برجستهای هم پیدا شد، جذب کردند، دزدیدند، جای دیگر بردند و از او استفاده کردند. در آن دورانی که همهی دنیا چهار اسبه به سمت پیروزی و به سمت پیشرفت و تمدّن و نوسازی مادّی میرفت، کشور ما را در حال بدبختی نگهداشتند و به چیزهایی که برای یک ملت سمّ است، سرگرم کردند. البته در دورهای، به اصطلاح دانشگاه و مطبوعات و مجلس شورا هم داشتیم؛ اما در اختیار دستگاه جبّاری بود که برای آن در درجهی اوّل، منافع بیگانگان و منافع مسئولان آن روزِ کشور مطرح بود و منافع مردم و آینده اصلًا مطرح نبود.امروز بحمد اللّه یکی از خصوصیات بسیار بزرگِ این کشور و این ملت این است که نظامی بر سرِ کار است که امکان رشد به ملت میدهد. جوان میتواند رشد کند، میتواند درس بخواند، میتواند پیشرفت کند، میتواند اختراع کند، میتواند بسازد، میتواند به خود اعتماد کند. وجود همین نظام موجب شده است که مسئولان کشور از خودِ مردم باشند؛ دردهای مردم را بفهمند و مشکلات مردم را درک کنند. دولت، مردمی است. رئیسجمهور، مردمی است. مجلس شورای اسلامی، مردمی است. آحاد مسئولان کشور، قوّهی قضائیّه، دیگران و دیگران، هیچکدام از اشرافزادهها و اعیانزادهها نیستند؛ کسانی نیستند که درد مردم را نفهمند، گرانی را نفهمند، گرسنگی را نفهمند و نشناسند. از همهی اینها بالاتر، در این کشور خطّ روشنی وجود دارد و آن، خطّ پیروی از اسلام است که پیروی از اسلام، برای یک ملت و یک کشور، مایهی عزّت دنیا و آخرت است خطّ عدم قبول نوکری بیگانه و عدم قبول تسلیم در مقابل بیگانه است. کشور ما، کشوری است با ملت بیدار و زنده، حسّاس نسبت به مسائل گوناگون، دارای مسئولان خوب و دولت مردمی. کسانی که در رأس کار هستند، افراد متدیّن و متعبّدی هستند. رئیسجمهور، روحانی است. بسیاری از مسئولان، حتّی آنهایی که در لباس روحانی نیستند، عمیقاً پایبند به دین هستند. این برای یک کشور مایهی رشد و پیشرفت و برای دشمنان دین نگرانکننده است.
آنچه که در این دوران بیستساله اتّفاق افتاده است حتّی در دوران جنگ و در دوران دفاع مقدّس با آن همه گرفتاری از لحاظ سازندگی و آبادی و عمران و پیشرفت مادّی و پیشرفت علمی و توسعهی دانشگاهها و توسعهی مراکز تحقیقاتی و غیره یعنی همهی این شاخصهایی که برای یک ملت و برای آیندهی آن مهم است از تمام دوران صدساله به مراتب بیشتر و پرحجمتر و پُرکیفیّتتر است. آیا این برای آن دستگاه استکباری که با نهضت جهانی اسلام و با بیداری مسلمین مبارزه میکند، خطرناک نیست؟ البته که خطرناک است؛ البته که باید در مقابلش موضع بگیرند؛ البته که باید برای مبارزه با آن، در مجلس خودشان بودجه معیّن کنند! امریکا برای مبارزه با جمهوری اسلامی، بودجه معیّن کرد! این، آن چیزی است که ظاهر و آشکار است؛ اما آنچه که در دلهای آنهاست، آنچه که در پشت پردهی کارهای امنیتی و سازمان سیای آنهاست، به مراتب بیشتر است! این برای چیست؟ برای این است که از این نظام و از این مردم و از این کشور میترسند و میدانند که این کشور اگر با همین آهنگ پیشرفت کند که إن شاء اللّه بهفضل پروردگار آهنگ پیشرفت تندتر هم خواهد شد ملتهای مسلمان یک الگوی زنده بهدست خواهند آورد.1377/09/23
لینک ثابت
