. به همین قضیه‌ی بیهاج نگاه کنید! این همه مسلمانان را قتل عام می‌کنند، اما کسانی نشسته‌اند و نگاه می‌کنند. اگر ملّتهای اسلامی روزی را معیّن می‌کردند و در این روز دولتها و ملّتها با هم همکاری کرده و فقط به زبان اعلام می‌نمودند که از وضع جامعه‌ی اروپا و مواضع صربها و دشمنان مسلمین در بوسنی هرزگوین ناراضی‌اند، همین اعتراض، بسیاری از گره‌ها را باز می‌کرد. حتّی از این کار هم خودداری می‌کنند. ملّتهای مسلمان با چنان مسؤولانی چه کنند؟ شما به ایران اسلامی نگاه نکنید که مسؤولان کشور، پیشاپیش ملّت حرکت می‌کنند. جاهای دیگر این‌طور نیست. اینها درد است. لکن من امروز مطلب دیگری را می‌خواهم عرض کنم که یک نقطه‌ی روشن و یک امید است. این مطلب عبارت است از موضع ملّت ایران در مقابل تبلیغات دشمن و حضور در مواضع حسّاس. اگر می‌شد ملّت ایران را در قالب یک انسان و به‌صورت یک فرد مجسّم کرد، جاداشت که امثال بنده دست این انسان را ببوسند. این ملّت در مواقع حسّاس، از خود عظمت نشان می‌دهد. مقصود من، قضایای مربوط به رحلت مرجع ربّانی الهی، مرحوم آیةاللَّه‌العظمی اراکیاست. خدا می‌داند که دشمنان برای این قضیه چند صد ساعت و بلکه چند هزار ساعت کار و تلاش و همفکری کرده بودند تا بتوانند به نفع تبلیغات خصمانه‌ی خودشان استفاده کنند و شما ملّت، همه‌ی این تلاشهای خصمانه و خائنانه را با یک حرکت بجا و به‌موقع،نقش بر آب کردید. خدا می‌داند همان روزِ تشییع جنازه که داخل جمعیت رفتم، در دل من چه می‌گذشت!1373/09/23
لینک ثابت
