این را که گفته میشود «استکبار جهانی از ملت ایران میترسد»، بعضی برندارند به عنوان یک نقطه ضعف مطرح کنند و بگویند: «ببینیم چه کار کردهاید که از شما میترسد؟!» این ترس، ترسِ یک مجرم از انسانی است که میخواهد او را سرِ جای خودش بنشاند. ترسِ یک گناهکار است، از کسی که گناه را میشناسد و میخواهد گناهکار را افشا کند. ترسی که استکبار دارد، چنین ترسی است.
این نکته را هم عرض کنم: برادران و خواهران عزیز من! اکنون پانزده سال است که ملت ایران، به فضل پروردگار در مقابل همهی فشارها و تهدیدهای دشمنان مقاومت کرده است؛ آن هم مقاومتی بسیار با عظمت و با شکوه. همین مقاومت شماست که ملتهای دیگر را امیدوار نگه داشته است. دشمن میخواهد این مقاومت را در هم بشکند. اینکه میبینید سردمداران استکبار جهانی، پیوسته شعار میدهند «ما مایلیم با ایران روابط داشته باشیم»، اظهاراتی ریاکارانه و خلاف حقیقت است. معنای واقعی این اظهارات و شعارها، محبّت به ملت ایران و نظام جمهوری اسلامی نیست. به معنای قبول کردن اشتباهات گذشتهشان نیست. به معنای تعهّد نسبت به آینده - که بعد از این به ملت ایران زورگویی نکنند - نیست. این یک نوع فریب است. به ظاهر میگویند «ما آمادهایم روابط برقرار کنیم» و متعاقب آن عنوان میکنند «مشروط بر اینکه ایران از حرفهای افراطی خود صرف نظر کند.» حرفهای افراطی ما چیست؟ یکی از حرفهای افراطی نظام جمهوری اسلامی و ملت ایران، همین است که میگوییم «نمیخواهیم دولتهای استکباری در کار ما دخالت کنند.» این حرف، افراطی است؟! این حرف، به نظر سردمداران استکبار، حرفی نگفتنی است! میگویند چرا عنوان میکنید که «در کار ما دخالت نکنید»؟! در همین منطقهی خاور میانه و منطقهی اسلامی خودمان، دولتهایی را میشناسیم که اگر بخواهند با دولتی دیگر رابطه برقرار کنند، از امریکا اجازه میگیرند! به امریکا میگویند: شما اجازه میدهید ما با فلان دولت، رابطه داشته باشیم؟ این را خودشان میگویند. حیا نمیکنند و خجالت هم نمیکشند!
در همین کشور ایران، محمّدرضا پهلویِ خائن، برای اینکه کدام نخستوزیر سرِ کار بیاید؛ کدام رئیس شرکت نفت سرِ کار بیاید؛ کدام وزیر دفاع و یا کدام وزیر خارجه سرِ کار بیاید، دنبال سفرای امریکا و انگلیس در تهران میفرستاد و به آنها میگفت: میخواهم فلان کس را بیاورم. نظر شما چیست؟ اگر آنها میگفتند «بیاور»، میآورد و اگر میگفتند «نیاور»، نمیآورد! امریکاییها این را میخواهند. استکبار جهانی این را میخواهد. هستند دولتهایی که اینگونه رفتار میکنند و این گرگهای درنده را نسبت به ملتها پر رو کردهاند. افراطیگری ملت ایران، این است که میگوید: «ملت ایران، یک ملت بزرگ، یک ملت کهن، یک ملت دارای فرهنگ قدیمی و یک ملت دارای سابقهی درخشان تاریخی است. ملتی است که مردان و زنان و مادران و همسرانش، در مشکلات دنیا نشان دادهاند که مانند پولاد آبدیدهاند. این ملت حاضر نیست قیمومیّت امریکا و دولتهای استکباری را بر خودش قبول کند.»1373/01/01
لینک ثابت