نکتهی پایانی این مقال، توصیهی مؤکّد من به علماء و اندیشمندان حاضر در این اجتماع فرهنگی است که با همهی توان بکوشند این لقاء علمی را وسیلهی نزدیکی فکری و اتحاد عملی میان مذاهب اسلامی قرار دهند. چگونگی برخورد شیخ مفید با خصم مذهبی زمانش بیگمان متأثر از حوادث تلخ اجتماع و مصائبی است که شیعهی مظلوم آن روز با آن مواجه بوده و آتش تعصبهای کور آن را بر میانگیخته است. آنگونه رفتار نمیتواند امروزه الگویی برای برخورد فرق اسلامی با یکدیگر حتی در صحنههای کلامی باشد. امروز همهی فرق اسلامی باید با مشاهدهی آن صحنههای دردناک تاریخ، تجربهی مسالمت و مهربانی بیاموزند و در زمانی که اصول اسلام - که مفیدها در هر مذهبی برای احیاء آن، چنان رنجهایی را متحمل شدهاند - از سوی دشمنان جهانی در معرض خطر است، به وحدت و اقتراب و همکاری همهی فرقهها و همهی متفکران آنها بیندیشند، و این درس بزرگ انقلاب ما و رهنمود همیشگی امام راحل ما (قدساللَّهنفسهالزکیه) است.1372/01/28
لینک ثابت