به دوستان عزیزِ فرماندهان نیرو و بقیه‌ی فرماندهان نیروهای مسلح هم من بارها میگویم؛ محدودیتها در بخشهای مختلف وجود دارند - تحریم هست، محدودیتهای مالی هست، چیزهای گوناگونی وجود دارد - از اینها باید عبور كنید. بهترین و زیركترین انسانها كسانی هستند كه شرائط موجود را میسنجند، بعد می‌بینند برای عمل در شرائط كنونی چه توانائی‌هائی دارند و از آن توانائی‌ها و ظرفیتها استفاده میكنند؛ والّا انسان نگاه كند، بگوید خب، این كه نشد، این را كه نداریم، پس هیچی! این نمیشود. كمبودها نباید ما را متوقف كند. كمبودها بایستی باعث شود كه ما بیشتر به خودمان مراجعه كنیم، ظرفیتهای تازه‌ی خودمان را كشف كنیم. مثلاً در دو دهه‌ی پیش، كی در نیروی هوائی حدس میزد كه این نیرو بتواند این همه امكانات برای خودش به وجود بیاورد و تولید كند؟ در بخشهای دیگر هم همین جور. در بخشهای فضائی ما، در بخشهای پزشكی ما، در بخشهای داروئی ما، در بخشهای گوناگون علمی و فنی ما، تا دو سه دهه‌ی پیش كی حدس میزد كه میشود این كارها را كرد؟ اما رفتند، جوانان ما همت كردند و شد. كارهائی شده است كه امروز دشمنان ما هم زبان به اعتراف میگشایند. البته دشمنی میكنند؛ این را وسیله‌ای قرار میدهند برای سیاستهای ایران‌ستیزی و ایران‌هراسی و اسلام‌هراسی و اسلام‌ستیزی؛ لیكن اعتراف میكنند به اینكه اینها هست.
من میخواهم به شما بگویم؛ شما هم از اینكه كمبودهائی در بخشهائی وجود دارد، مطلقاً پا عقب نكشید؛ بروید سراغ اینكه از ظرفیتهای تازه‌ای استفاده كنید در وجود خودتان، در استعداد خودتان، در ذهن و مغز خودتان، در توان سرپنجه‌های ماهر خودتان، و آن كمبودها را از طرق دیگری جبران كنید؛ این عملی است، این شدنی است.1389/11/19
لینک ثابت
