«هم‌دلی»‌ جانبازها با آقای جانباز

پیوندهای مرتبط

خبر

بيانات

عکس

فيلم

صوت

۱۳۹۴/۰۶/۳۰

«هم‌دلی»‌ جانبازها با آقای جانباز

روایتی از دیدار رهبرِ جانباز انقلاب اسلامی با جانبازهای قطع نخاعی و بالای ۷۰ درصد

میثم امیری

جانبازها وسطِ حسینیه، یک مربعِ بزرگ درست کرده‌اند و سه ضلعش را نشسته‌اند. یک ضلع مربع هم باز است برای آمدنِ آقا. سه نفر روی تخت هستند و باقی روی صندلی یا ویلچر نشسته‌اند؛ دسته‌ی ۴۹نفره‌ی جانبازهای قطع‌ نخاعی و بالای ۷۰درصد -که هم‌زمان چشم‌ها و یک یا دو عضو بدن خود را از دست داده‌اند- مشتاقِ دیدارِ رهبرِ انقلاب هستند.
آمدنِ آقا نزدیک است که یکی از خوش‌سخن‌های جانباز به‌جا می‌گوید: «سلامتی بزرگ جانبازِ انقلاب صلوات».

آقا نزدیکِ ۱۰:۳۵ واردِ حسینیه می‌شوند؛ شعارها مخلوط است و قوام نمی‌گیرد و کلام روی صورتِ خیلی‌ها جایش را به اشک می‌دهد. آقا می‌روند سراغِ اوّلین تخت که جانبازِ ۷۰درصد نخاعِ گردنی است از اردبیل. دستاری که ۲۸سال است گردنی شده هنوز لبخند به لب دارد و بشّاش است. چشمانش از دیدنِ آقا می‌درخشد و صورتش همه رضایت و شادی است. از او می‌پرسم که راضی است یا نه؛ از پرسشم تعجّب می‌کند. آقا همان‌طور که معروف شده‌اند و -بگذار بگویم متفاوت با همه‌ی مسئولین مملکتی- می‌بوسندش؛ ممتد و پشتِ سرِ هم.

جانباز بعدی بیوکِ آقا صحابی است. لهجه دارد. او هم بیشتر از ۲۸سال است که جانباز شده. آقا با او آذری صحبت می‌کنند: زنجانلی سان؟! پسرش هم اشک‌ریزان است مانند پدر. نامه‌ای می‌دهد دستِ آقا. او در ۵عملیّات مجروح شده و آقا او را و همه را مثلِ هم، باتوجّه و ممتد بوسه‌باران می‌کنند.
آقا می‌گویند: پاتون قطع شده؟
جانباز می‌گوید: ارزشی نداشت!

محمّدحسین حاجی‌زاده، جانباز بعدی از یزد است. به آقا می‌گوید به دخترمون دیگه کارت ندادن.
«چرا؟»
«دیگه گفتن دو تا همراه باشه!»
«ای بابا...»
داماد خانواده می‌گوید: یزدی‌ها مظلومن دیگه!
آقا با خنده جواب می‌دهند: حالا خیلی هم مظلوم نیستن!
جانبازِ باصفایی است که وقتی درباره‌ی رفقایش می‌پرسم، از ۳۰نفری می‌گوید که در سنگر شهید شدند. نگاهش از روی صورتم برمی‌گردد و گوشه‌ای از حسینیه را نگاه می‌کند و چشمش هم نم‌ناک می‌شود.

https://farsi.khamenei.ir/themes/fa_def/images/ver2/breadcrump.gif

دانلود نسخه موبایل | دانلود با کیفیت پایین | دانلود با کیفیت بالا

بیشترشان برای دیدنِ آقا ذوق دارند و مثلِ باران می‌بارند. اما نشاط و شور آقا فضا را عوض می‌کند. از همسرهایشان می‌پرسند؛ از مادرها هم و از بچّه‌ها. آقا به این دو مورد بسیار توجّه دارند. ندیدم موردی باشد که آقا از همسر جانباز نپرسند. همسر ایثارگر و چشم‌به‌راه مظلوم است. او که خاموش صبر کرد و سوخت و ساخت و یک پای مجاهدتِ مردِ خانه بود. او که همه‌ی زخم‌ زبان‌ها را تاب آورد و همه‌ی طعنه‌های «چرا جوانی‌ات را، زندگی‌ات را، دنیایت را پای یک مرد ویلچری سر کردی» را تحمّل کرد و از امانت خدا روی زمین نگه‌داری کرد. آقا حواس‌شان به این نکته هست و توی سخنرانی‌شان هم به این اشاره می‌کنند: «این خانم‌هایی که به‌عنوان همسر، پذیرای رنج شما هستند به معنای واقعی کلمه ایثارگرند و خدمت آنها ارزش خیلی بالایی دارد. رنج مریض‌داری از رنج مریضی اگر بیشتر نباشد، کمتر نیست.»

جانبازان روی تخت همین سه نفرند. آقا باقی را هم مثلِ این‌ها تحویل می‌گیرند. هنوز آقا روی ضلعِ یک هستند. احوالِ همه‌ی اهالی خانه را از جانباز می‌گیرند. اگر یکی‌شان نیامده باشد، حتما می‌گویند که «سلام من را برسانید». یکی از جانبازها این طرف سلامِ یک آسایشگاه جانبازان را به آقا می‌رساند و می‌گوید همه‌ی آن‌ها دوست دارند آقا را ببیند. آقا می‌گویند: «امیدوارم ببینم‌شان، هر جا که شد». این جانباز، چفیه‌ی آقا را می‌گیرد. بیشتر جانبازها، چفیه‌ را گرفتند و آقا دقّت دارند که بلافاصله روی شانه‌شان چفیه گذاشته شود. جانبازها هم از همان چفیه‌ی روی شانه می‌خواهند. جانباز دیگری از بی‌سعادتی‌اش می‌گوید که بعدِ این همه سال تازه توانسته آقا را ببیند. آقا هم می‌گویند که «این بی‌سعادتی» ایشان است که بعد این همه سال تازه توانسته این جانباز را زیارت کند.

جانباز دیگر را پسرخاله‌اش مشایعت می‌کند که خود، فرزندِ شهید است. سه تا بچّه هم دارد. آقا بعدِ خوش‌وبش با ایشان، جانباز دیگری را در آغوش می‌گیرند. جانباز هم انگار بعدِ سال‌ها تازه دوست صمیمی‌اش را زیارت کرده است. به آقا می‌گوید: «یادتان است سال ۶۳ آمده بودید آسایشگاه جانبازان؟ آن موقع رئیس‌جمهور بودید...» او حتّی می‌گوید که با هم عکس یادگاری هم گرفتند.

«سرتان را بالا کنید تا ببوسم‌تان». جانباز ایلامی هم سرش را بالا می‌کند و شروع می‌کند به خواندنِ عبارت‌هایی از زیارت جامعه‌ی کبیره. می‌پرسند که ایشان روحانی هستند که همراهان تأیید می‌کنند. جانباز سلامِ تمامِ ایلامی‌ها را خدمت آقا ابلاغ می‌کند. آقا هم می‌گویند که سلامِ ایشان را هم به ایلامی‌ها برسانند.

نفرِ بعدی مانند همه کسانی که چشمان‌شان نمِ دیدار را به خود گرفته به گریه می‌افتد؛ دستِ راستش را که از آرنج قطع شده از زیرِ عبا روی قبای طوسی آقا می‌گذارد و سیر گریه می‌کند و فرمانده‌هان ارتش و سپاه و ناجا هم چشم‌شان رو به سرخی است. آقا به پسرِ کوچکی اشاره می‌کنند که یکی دو ساله به نظر می‌آید. «این کوچولو مالِ شماست؟» و بعد می‌خندند. جانباز می‌گوید: «آقا خیلی مخلصیم». می‌گوید: «اسمش امیر علی است...» بچّه‌ی دیگری هم آن بین، مثلِ پدر و مادرش گریه می‌کند. آقا می‌گویند: «بچّه‌ را آرام کنید...» خانم آن قدر هیجان دارد که فکرش پیش گریه‌ی بچّه نیست. آقا خودشان کودک را -که گریه می‌کند- مخاطب قرار می‌دهند: «جان... جان...» مادر هم انگار تازه فهمیده باشد سعی می‌کند کودک را آرام کند. آقا هم روی سرِ جانباز خوش‌برخوردِ بیرجندی دست می‌کشند و می‌روند سراغِ جانباز بعدی.

آقا به جانباز بعدی که نمی‌تواند حرف بزند و در رنج است می‌رسند. حالِ جانباز و نگاهش کنترل ندارد، با حرکتِ دست و صورت و چشمان و دهانی که یک دنیا حرف دارد شیون‌ می‌کند؛ دلِ سنگ آب می‌شود. آقا امید می‌دهند که ان‌شاءالله فردای قیامت به زبان فصیحی صحبت می‌کنند و آرزو می‌کنند که با همان زبان برای ما هم دعا کند.

جانباز بعدی که دو چشمش را از دست داده از شورای انقلاب می‌گوید. می‌گوید: «در حفاظت خدمت‌تان بودیم.» آقا یادشان نمی‌آید. جانباز تهرانی که صفری نام دارد می‌گوید: «شما در آن جلسه گفتید که به آنی که شما رأی دادید، من رأی ندادم». آقا می‌خندند: «چه خوب یادتان است...» جانباز تهرانی توضیح می‌دهد که بعد هم بنی‌صدر آن‌ها را ناراحت کرده بود و اضافه می‌کند: «شما هم گفتید که جبران می‌کنید.» آقا می‌پرسند: «جبران کردم؟» جانباز جواب می‌دهد: «بله آقا». آقا می‌خندند. جانباز شعری می‌خواند:
لب را گشوده‌ایم به شکر و ثنای دوست
سر را سپـرده‌ایم به حکم قضای دوست
بیمار عشق و زخمی تیغ شهادتیم
مرهم نهاده‌ایم به دل، از دوای دوست
تا دیده‌‌ی بصیرت ما بازتر شود
بستیم چشم خویشتن از ماسوای دوست
آقا می‌پرسند شعر از کی بود؟ جانباز اسم آقای محدثی را می‌آورد.

آقا می‌آیند سراغِ جانباز بعدی. جانبازها چفتِ هم نشسته‌اند. آقا می‌گویند: «همچین به هم چسبیده‌اید که نمی‌شود آمد جلو.» جانباز املشی هم بالای ۳۰سال است که جانباز شده است. آقا برای آیت‌الله ربّانی املشی هم خدابیامرز می‌فرستند.

سخت است سربلند کردن مقابلِ جانبازها. وقتی یکی‌شان می‌گویند: «کربلای ۵ نخاعی شدم و در عملیات بدر چشمم را از دست دادم». آقا هم یک لحظه سکوت می‌کنند.

جانبازِ بعدی از سیستان و بلوچستان است. آقا با اشاره به فرزند جانباز می‌پرسند: «چند تا از این‌ها داری؟» جانباز ایرانشهری می‌گوید: «دو تا دختر، دو تا پسر». از پسرها که همراهِ پدر آمده‌اند از درس‌شان می‌پرسد.

دیگری می‌گوید: «ما هزار تا صلوات نذر کردیم که بتوانیم شما را ببینیم». گویا تا دیشب هم نمی‌دانسته که قرار است آقا را ببیند. آقا هم گفتند: «خدا شما را حفظ کند.»
بعضی از جانبازها هم نامه‌ای به آقا می‌دهند و برخی هم درخواست‌هایی دارند. آقا برخی‌شان را همان‌جا پاسخ می‌دهند. مثل یکی از این درخواست‌ها که حضور جانبازهای قطع دو پا بود در یکی از جلسه‌های عمومی آقا. آقا هم گفتند: «حرفی ندارم».

جانباز بعدی از ابتدای جلسه بیش از بقیه شور نشان می‌داد و صلوات می‌گرفت. این جانباز تا آقا را دید شروع کرد به شعر خواندن درباره‌ی امام زمان عج‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف. آقا از حرف زدن ایشان خوش‌شان می‌آید و می‌گویند: «چه خوش‌بیان و خوش‌تقریر هستید».

وسطِ دیدار، یک نفر توضیح می‌دهد که به‌ جانبازان که دو چشم‌شان را از دست داده‌اند، به جای روشن‌دل، می‌گویند بصیر. آقا هم می‌گویند: «بصیر هم هستند. واقعاً این‌طور است».

جانباز بعدی هم شرحِ جذّابی دارد و می‌گوید شهید هم شده است! می‌گوید حتّی ۴۸ساعت هم داخلِ سردخانه خوابیده و جز زبان و گوش چپش، همه بدنش پر از ترکش شده است. اراکی است؛ از هزاوه. به آقا اشاره می‌کند: «ما از هزاوه هستیم. همان جایی که جدِّ مبارک شما هستند». شیوا صحبت می‌کند: «۶۵ بار جرّاحی شده‌ام». آقا از عدد ۶۵ متعجّب می‌شوند. می‌گوید در آلمان جرّاحی شده و برای آلمانی‌ها سؤال بود که چرا ما می‌جنگیم. خاطره‌ای هم از یکی از سفرهایش به آلمان دارد:
وقتی وارد آلمان شدیم، گفتند شما که نمی‌تونستید چرا به عراق حمله کردید... من هم گفتم ما حمله نکردیم...
آقا حرفش را قطع می‌کنند: می‌خواستید بگید می‌تونیم خوبم میتونیم!
همه می‌خندند.
او توضیح داد که آلمانی‌ها وقتی دیدند روی ترکشی که از بدنم در آوردند نوشته «آلمان»، دیگر سؤال نپرسیدند و فهمیدند که آن‌ها جنگ‌طلب و حامی ظالم هستند نه ما. آقا از بیان این خاطره خیلی خوشحال شدند و در سخنرانی‌شان به این نکته اشاره می‌کنند: «نگاه به شما، نشان‌دهنده‌ی جنایات آن قدرت‌هایی است که از رژیم صدام حمایت کردند. حضور شما مبین حقایق تاریخی، معرفتی، سیاسی و بین‌المللی است‌».

جانباز بعدی هم در پاسخ به سؤالِ آقا که پرسیدند «اهلِ کجایی» می‌گوید: «زیرِ پایِ شما، همین تهران.» بعد هم می‌گوید که ورزشکار است. آقا می‌پرسند: «چه ورزشی؟» جانباز از گلبال می‌گوید و شنا. ادامه می‌دهد که دوست دارد با چتر بپرد. آقا هم نگاهی به جانباز می‌کنند و می‌گویند: «اگر خانم‌تان اجازه بدهند، من هم اجازه می‌دهم».

جانباز بعدی که دو چشم ندارد و دو دست هم، می‌گوید که اگر باز هم سلامتی پیدا کند، از کشورش دفاع خواهد کرد. آقا می‌گویند: «همین روحیه است که کشور را نگه می‌دارد».

جانباز بعدی به صورت پیش‌فرض با آقا ترکی صحبت می‌کند. آقا هم با «هارالیسان» شروع می‌کنند. بعد هم به جانباز ترک می‌گویند: «اَیلش...» که گوش نمی‌دهد و نمی‌نشیند. او دست انداخته روی شانه‌ی آقا و آقا هم انگار دوست داشته باشند تا قیامت دست‌شان دورِ گردنِ جانباز باشد، مشغول احوال‌پرسی می‌شوند. اسمش ابراهیم است و به آقا چیزی می‌گوید که مفهوم نیست. آقا هم می‌گویند: «نمنه؟» او بارِ دیگر لرزان و بغضناک تکرار می‌کند. آقا متوجّه نمی‌شوند تا بالاخره به سختی به فارسی می‌گوید: «دست‌ جانبازتان را روی قلبِ من بگذارید آقا». آقا چنین می‌کنند و پسرِ کوچکِ جانباز، حواسش جمع است و چفیه آقا را می‌گیرد.

جانباز لاهیجانی هم منقلب است. آقا هم می‌خواهند کمی فضا را بشکنند: «حتما چای هم زیاد می‌خورید؟» بغض جانباز فروکش نکرده... آقا چفیه‌شان را می‌دهند.

فرزندِ یک ماهه‌ی جانباز را هم آقا می‌بینند. کودک را به آغوش می‌گیرند. سرِ کودک نزدیکِ قلب آقاست که ایشان اذان می‌خوانند و بعدش هم اقامه. خانواده‌ی جانباز یک‌ریز می‌بارند. آقا کودک را می‌دهند و تأکید می‌کنند: «بدهید به مادرش». و دوباره همین جمله را تکرار می‌کنند. جانباز سبزواری است و می‌گوید کوهنورد است. از کوه‌های شمرق نام می‌برد و کوه‌های شاه‌ جهان که آقا این آخری را می‌شناسند.

آقا نامِ جانباز کرمانی را از روی کارتش می‌خوانند؛ «آقای منصور رضوانی». طلبه است و الان پایه ده را هم تمام کرده است و دانشجوی دکتری مبانی فقه و حقوق. ۵بچّه دارد که آقا ماشاءالله می‌گویند. پسرهای هفت هشت ساله‌اش شروع می‌کنند به خواندن شعری برای آقا. «تا دم آخر می‌خونم دست خدا بر سر ماست/ کور بشه چشم دشمنا/ خامنه‌ای رهبر ماست/ ما همه سرباز توایم/ هم‌دل و هم‌رازِ تو‌ایم/ ای گلِ من...» گریه، کلِّ شعر و ملودی‌اش را لرزان کرده تا تابِ تحمّل بچّه‌ها سر می‌آید و دست‌‌شان را جلوی صورت‌شان می‌گیرند و به پهنای صورت اشک می‌ریزند. حالِ پدر و مادرشان بهتر از حالِ آن‌ها نیست.

جانباز دیگری به سختی بلند می‌شود. آقا می‌گویند: «بفرمایید بنشینید.» می‌گوید: «آقا شما بفرمایید بنشینید.» آقا می‌خندند و می‌گویند: «من که نمی‌توانم بنشینم...» اهل مشهد است. می‌خواهد آشنایی بدهد. ولی آقا به یاد نمی‌آورند. از جایی به اسم «تالار تشریفات» نام می‌برد و خاطره‌ای می‌گوید و آقا «عجب عجب» می‌گویند.

جانباز دیگری شعرخوانی می‌کند و می‌گوید: «آقا ما منتظریم شما حکمِ جهاد بدهید...» آقا با لبخند می‌گویند: «من که حکم جهاد دادم. منتها نه جهاد نظامی...» و از «جهاد فکری» و «جهاد تبلیغی» و «جهاد روحیه‌ای» سخن می‌گویند.

جانباز کناری که از علی آباد کتول آمده‌ می‌گوید که باورش نمی‌شود توانسته آقا را ببیند. آقا هم بلافاصله توضیح می‌دهند که این خیلی اتفاق مهمی نیست. باید چیزهای مهم‌تری بخواهند. این که چیزی نیست.

آقا، نامِ فردی به نامِ زیدآبادی را می‌خواند و روی صورتش دست می‌کشد و می‌گوید: «ریش‌ها را سفید کرده‌ای». آقا این را با نگاه به سالِ تولد آقای زیدآبادی می‌گویند؛ ۱۳۴۲.

جانباز تبریزی هم ترکی با آقا گرم می‌گیرد و به آقا «خدا قوّت» می‌گوید. آقا هم به ترکی به او می‌گوید: «الله ان‌شاءالله عوض خیر بدهد به شما».

جانباز بعدی گل‌شیخی نام دارد. جانباز ۷۰درصدی که تا اورست هم رفته و قله‌ای بالای ۷۰۰۰متر در تاجیکستان را زده و به آقا می‌گوید که به عشقِ ایشان این کار را کرده است. آقا خیلی تحویلش می‌گیرند و روی سرش دست می‌کشند و آفرین می‌گویند. آقا می‌پرسند: «پس دماوند هم رفتید؟» گل‌شیخی می‌خندد و می‌گوید این دست‌گرمی است و به آقا می‌گوید: «البته شما هم کوهنوردی می‌کنید.» گویا از کوه‌ رفتنِ آقا خیلی روحیه گرفته است. آقا هم می‌خندند و می‌گویند: «کوه رفتنِ ما با کوه رفتنِ شما فرق دارد؛ این فقط حرکتی است.» آخرش هم از آقا انگشترِ ایشان را طلب می‌کند. آقا می‌خندند: «شما که انگشت نداری؟» باقی هم می‌خندند و خانمِ جانباز خواست چیزی بگوید که گل‌شیخی گفت که انگشترِ آقا را می‌خواهد برای سجّاده‌اش. آقا هم انگشتر را دادند.

جانبازی هم درخواست دارد که پرونده‌اش از طبس برود به یزد. آقا می‌گویند که در مواردِ جزئی وارد نمی‌شوند، ولی به‌طور کلّی سفارش خواهند کرد.

آقا رفته و نرفته سراغ جانباز بعدی، دختر کوچک جانباز که پنج ساله به نظر می‌رسد می‌پرد جلو: سلام حاج آقا! شعر بخونم!
«سلام دختر گلم.»
آقا اشاره کردند که اول دختر را بلند کنند. دختر را می‌آورند به موازات صورتِ آقا. می‌گویند: «اول یه بوس خوشمزه به من بده...» بعد هم اسمِ دخترک را می‌پرسند که نرگس است. آقا می‌خندند و می‌گویند: «چه دختر زبون داری!» باقی هم می‌خندند و نرگس خانم شروع می‌کند به شعر خواندن: «دویدم و دویدم/ به کربلا رسیدم/ کنار نهر آبی/ لب‌‌های تشنه دیدم/ یه باغبون خسته/ با یک دل شکسته/ کنار آب خسته/ زانو زده نشسته/ کوچولوی شش ماهه/ اگه طاقت بیاره/ عموجونش تو راهه/ آهای آهای ستاره/ یه دختر سه ساله/ خواب باباشو دیده/ اشک می‌ریزه می‌ناله/ امام مظلوم من/ کاشکی کنارت بودم/ وقتی که تنها موندی/ رفیق راهت بودم». سریع می‌خواند و آقا خواهرِ بزرگ‌تر نرگس را هم می‌بینند:
«کلاس چندمی؟»
«چهارم.»
«جشن تکلیف گرفتی؟»
«آره.»
«پس نمی‌شود بوسیدت».

جانباز خوش‌روحیّه بعدی می‌گوید که می‌خواهد تا عمق ۴۰متری غوّاصی کند و از آقا می‌خواهد که دستور دهند با او همکاری کنند. آقا می‌گوید: «لزومی ندارد شما غوّاصی کنید.» او می‌گوید: «من دانشجوی روان‌شناسی هم هستم...» آقا لبخند می‌زنند: «این که دانشجو هستید، خوب است، ولی زیرِ آب را نمی‌توانم قول بدهم».

یکی دو تا از جانبازها از آقا می‌خواهند که در قنوت نماز شبشان اسم آنها را ببرد و دعا کند. یکی‌شان سریع اسم خودش و همسرش و بچه‌هایش را هم می‌گوید تا آقا حفظ کنند و در قنوت بگویند! آقا می‌گویند: اسم که یادم نمی‌مونه اما شما رو خاص دعا می‌کنم و خدا هم که شماها رو کاملاً میشناسه دیگه.
جانباز می‌گوید: فدات بشم که هفتاد دقیقه وقت شما رو گرفتیم...
«هفتاد دقیقه شد؟»
«بله»
«چه زود گذشت!»
«خدا کنه این وقت رو جزو حق‌الناس به گردن ما ننویسن...»
انگار دارد از طرف تمام جمع از آقا عذرخواهی می‌کند، چون توضیح می‌دهد که وقتِ آقا برای تمام اسلام و مسلمین است. او از آقا می‌خواهد که در نماز شبش او را دعا کند.

جانباز بعدی هم فکر کنم می‌خواهد مشکلِ خانوادگی‌اش را این‌جا حل کند و می‌گوید: «این ساده‌زیستی که شما فرمودید خیلی مهم است.» بعد می‌گوید ما لازم نیست هر ۵سال یک بار مبلِ خانه‌مان را عوض کنیم. آقا می‌خندند و می‌گویند: «هر ۵سال یک بار مبل را عوض می‌کنید؟» خانمِ خانه هم لبخند به لب دارد. جانباز درباره‌ی اقتصاد مقاومتی صحبت می‌کند و می‌گوید این که ۱۲۰روز در سال در کشور تعطیلی هست، به نفع اقتصاد مقاومتی نیست. آقا می‌گویند: «حق با شماست».

جانباز بعدی جهرمی است و می‌گوید پیر شده، چون نوه‌دار شده است و بچّه‌ها به او می‌گویند آقا بابا. آقا هم می‌گویند: «پیری ربطی به نوه‌دار شدن یا نوه‌دار نشدن ندارد.» خودِ آقا نکته‌سنجی می‌کنند: «توی جهرم به پدربزرگ می‌گویند آقا بابا» که جانباز تأیید می‌کند.

جانباز بعدی که ارتشی است از آقا مسأله‌ی شرعی می‌پرسد: «اگر آدم از یک آدم بزرگواری دعوت کند که نیم ساعت بنشیند و با آدم چای بخورد؛ آن بزرگوار می‌تواند قبول کند یا نمی‌تواند؟» آقا هم متوجّه نکته می‌شوند و می‌گویند که می‌توان قبول نکرد. آقا می‌گویند: «دنبال صحبت کردن با من نباشید. آدم‌هایی هستند که حرف‌های خصوصی را می‌شنوند و خلاصه‌اش را به من منتقل می‌کنند.» جانباز ارتشی راضی نمی‌شود و می‌خواهد با خودِ آقا صحبت کند؛ گویی فقط آقا را هم‌رازِ خود می‌یابد. آقا هم می‌گویند: «ببینم».

جانباز بعدی محمد لک از درود است. می‌گوید در شوش مجروح شده است. آقا می‌گویند که در تاریخی که شوش خالی از سکنه بوده و همه‌ی شهر را تخلیه کرده بودند به این شهر رفته بودند و در خیابان‌هایش قدم زده بودند. لک تأیید می‌کند و می‌گوید او هم همان موقع مجروح شده است.

سید محسن محسنی، جانباز بصیر دیگری است که آقا را در آغوش می‌گیرد. چشم‌خانه‌ها از چشم خالی است و آقا او را به یاد می‌آورند، چون انگار سال ۷۹ عبای آقا را دیدار ایشان به یادگار گرفته بودند. او قبلِ آمدنِ آقا گفته بود که امکان ندارد از کسی بپرسید که آیا سختی می‌کشد یا نه و او جواب بدهد که دارد سختی می‌کشد. راست می‌گوید. رنج در تمام زخم‌های هنوز تازه، در سال‌هایی که راه رفتن تنها یک خاطره است، در آستین‌های خالی، در چشم‌هایی برای ندیدن، تمام‌قد وجود دارد. درد هم همزاد رنج در تمام این سالها که جان را اندک‌اندک باخته‌اند، بوده و هست ولی اینجا از هر کس بپرسی که چه مصائبی کشیده یک طوری بحث را عوض می‌کند و می‌رساند به اینجا که: «می‌دانی... شیرینی‌های خودش را هم داشته»

سید محسن محسنی درباره‌ی برجام نظر می‌دهد و این که آمریکا به فکر نفوذ در داخل کشور است. می‌گوید: نماینده‌های مجلس آنقدر که حواسشون به سانتریفیوژ و غنی‌سازی و... هست حواسشون به این نیست که آمریکا با این کار داره با این توافق پاش رو میذاره لای در تا این درِ مذاکره هیچ‌وقت بسته نشه و ما تا چندین سال بعد هی باید بریم پشت میز مذاکره و...
صحبت‌هایش که تمام می‌شود آقا می‌گویند: این رو به من نگید، این رو به نماینده‌های مجلس بگید، به اونایی که فکر می‌کنید حواسشون نیست بگید...
او درباره‌ی همسرش هم می‌گوید که باید یاد این‌ها را گرامی داشت، چون زحمت اصلی بر دوش آنان است. همسر سیدمحسن هم جلو می‌آید و می‌گوید: ما وقتی شادی و بشاشیت رو توی چهره شما می‌بینیم حالمون خوب میشه. بعد هم ادامه می‌دهد: الان ما میگیم اعوذ بالله من الشیطان الرجیم و اعوذ بالله من الآمریکا!
آقا می‌گویند: شیطان عظیم!
باز همه می‌خندند. همسر جانباز از آقا می‌خواهد که یک دیدار عمومی مخصوص بچه‌های شهدا و جانبازان داشته باشند که آقا به اعضای دفتر می‌گویند بنویسند. همسر جانباز شروع می‌کند به دعا کردن: خدا ان‌شاءالله همه‌ی افرادی که برای این کشور و نظام غیر مفیدن...
آقا باز تصحیح می‌کنند: بگید مضر... نگید غیر مفید...

جانبازِ بعدی مرندی است و آقا با او ترکی خوش و بش می‌کنند. مثلِ همه‌ی جانبازها بر سرش دست می‌کشند و مثل همه‌ی جانبازها بر صورتش دست می‌کشند و مثلِ همه‌ی جانبازها، گوشه‌ی گردنش را بوسه‌باران می‌کنند.

جانباز دیگر که هم‌رزمِ شهید پیچک بوده می‌گوید: «وقتی تو مریض می‌شوی، ما هم مریض می‌شویم. فدایت شوم».

جانباز بعدی می‌گوید:
«آرزویم این بود که کاش شما را می‌دیدم» و پاسخ می‌شنود: «ای کاش آرزوی بهتری می‌کردید».

آقا، آرام آرام به آخرِ ضلعِ سه نزدیک می‌شوند. جانباز دیگر که انگار از اصفهان آمده می‌گوید:
«تبرّکی بدهید برای جانبازان آسایشگاه اصفهان».
و آقا فکر می‌کنند چفیه می‌خواهد که این طور نیست. جانباز به عبای آقا چشم دوخته است. آقا هم می‌گویند:
«خواستم بروم، عبایم را بگیرید. این عبا مالِ شما.»

جانبازها یکان یکان آقا را در آغوش می‌گیرند. بی‌استثنا گریه می‌کنند و بی‌استثنا التماس دعا می‌گویند و بی‌استثنا آرزوی عاقبت به خیری دارند.

آخرین نفر هم کودکی را که دور سرش چفیه پیچیده شده به آقا می‌دهد. آقا لبخند می‌زنند و برایش دعا می‌کنند.

آقا در جایگاه می‌نشینند و انگار نگاه دارند به حالِ جانبازها که حتما از صبح تا به حال خسته شده‌اند. آقای شهیدی و سردار جعفری هم هر کدام گزارش کوتاهی می‌دهند.

پیش از شروعِ صحبت‌های آقا، جانبازی می‌گوید اگر ما ۷۰درصدیم، همسرهای ما ۱۰۰درصدند. بعد هم شعر عاشقانه‌ای می‌خواند در ستایشِ همسرِ جانباز؛ «هر مریمی که مثلِ تو مریم نمی‌شود». شعری که موردِ توجّه آقا هم قرار می‌گیرد. البته آقا تذکّر می‌دهند که این‌ها به حرف ثابت نمی‌شود، باید با عمل هم همراه باشد. جمعیت می‌خندد و بعد آقا هم صحبت‌شان را خیلی کوتاه بیان می‌کنند. سخنرانی آقا به ده دقیقه هم نمی‌کشد و بر رشادت و مجاهدت و تربیت جانبازها اشاره می‌کنند و وجود ایشان را بیان‌گر حقایق تاریخی و بین‌المللی و معرفتی می‌دانند.

سخنرانی آقا که تمام می‌شود، جانبازها شعار می‌دهند. آقا رفته‌اند، ولی جانبازها، یکی بی‌دست، یکی فقط با یک دست، برخی هم با دو دست بریده شده، برخی‌شان بصیر، و اندکی هم با دو دست شعار می‌دهند که «خونی که در رگِ ماست، هدیه به رهبر ماست».

جانبازها هم کم‌کم حسینیه را ترک می‌کنند و از این حضور شادابند انگار. هر چه باشد کسی را از جنسِ خودشان دیده‌اند، رهبری از طایفه‌ی جانبازان و آقا هم امروز در برابر جانبازها سراسر تحسین و شکر و دعا بودند. تفاوتِ ظاهری‌اش هم این است که در همه‌ی دیدارها، نهایت انگشتر یا چفیه‌ای از آقا به یادگار می‌گیرند. ولی امروز...

مشغولِ نوشتن گزارش هستم که یکی از رفقا از دفتر نشر زنگ می‌زند و می‌گوید: «آقا بعدِ دیدار، عبای‌شان را درآوردند و به آن جانباز اصفهانی دادند.»

نسخه چاپی

برچسب‌ها: ایثارگران؛ جانبازان؛ خانواده جانبازان؛ روایت دیدار؛

لطفاً دیدگاه خود را بنویسید:

نظرات مخاطبان : [ تعداد نظرات منتشره : 80 نظر ]

هاجر ،
۱۳۹۴-۰۸-۱۶ - ۰۱:۳۱
```
برای سلامتیشون صلوات..
```

فاطمه ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۵ - ۱۰:۰۴

چقدر تحسین ببر انگیز و منقلب کننده

یعنی میشود من هم به اتفاق همسر و فرزندانم به پابوسی آقا نائل آییم

مهدوی ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۴ - ۱۶:۴۴

ان شاءالله روزی هم فرا برسد که ما آقا را زیارت کنیم. از ترکش های جنگ نرم بگوییم.

زینب ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۴ - ۰۰:۱۶

باسلام.....من مادر همون دختری هستم که آقا رو سرش چفیه اندخت...وحلما ازته دل خندید...
حقاکه دخترم ازمن بهتر آقاروشناخت.....

ضیا نظری مقدم ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۳ - ۱۹:۱۸

آقا عاشقتونم بخدا.زبانم قاصر است از گفتن عشق.به شما اطمینان میدهم ما جوانان و سربازان شما پای آرمانهای انقلابمان استوار ایستاده ایم و برای رسیدن تلاش میکنیم.دعامون کنید.

احمدرضا ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۳ - ۱۴:۵۳

به خدا قسم هنگام تماشاي چهره ي زيباي اقا تمام وجودم لرزيد.
خداوند تا هنگام ظهور امام زمان(عج)سايه شمارااز سرملت هميشه سرافراز ايران كم نكند.

۱۳۹۴-۰۷-۰۳ - ۰۷:۱۸

آقای عزیزم ان شالله همیشه زنده باشی تا ظهور دولت امام زمان 
راستی حکم جهاد تبلیغیتان را شنیدیم .دعا کنید مجاهد خوبی در این راه باشیم........

محمدی آشتیانی ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۳ - ۰۱:۱۹

آقا جان آنجا که خطاب به امام زمان گفتی: «من جان ناقابلی دارم، جسم ناقصی دارم، اندک آبرویی هم دارم که کف دست گرفته ام که ابن ها را در راه انقلاب فدا خواهم کرد»؛ جان و روح ما را آتش زدی.
آقا جانم! جان ناقابلم به فدات. شده برام یه آرزوی دست نیافتنی که بتونم از نزدیک ببینمت.
وقتی دیدارهاتون با مردم  رو می بینم فقط آه می کشم، آه از اینکه انقد بی لیاقتم که هیچ وقت نشده جزء یکی از کسانی باشم که توفیق حضور خدمت شمارو پیدا می کنه.
به حضرت زهرا(س) قسم هر وقت چهره ی مثل ماهتون رو تو تلویزیون نگاه میکنم پیش خودم میگم: خداکنه تو یه موقعیت خوب که بتونم حرفی برای گفتن دارم بیام پیشتون، طوری بیام که بهم افتخار کنید.
طوری بیام که باعث افتخار و سربلندیتون باشم.طوری بیام که شرمنده شما و مادرم حضرت زهرا(س) نباشم.
خیلی دلم میخواست خطبه ی عقدم رو شما بخونید، به عشق خودتون و مادرم حضرت زهرا(س) نیمی از مهریه م رو سر سفره عقد بخشیدم که شاید بتونم ذره ای خوشحالتون کرده باشم.آخه میدونم شما از مهریه پایین عروس و دادمادها رضایت دارید.
از خدا میخام به حق حضرت زهرا(س) و فرزندش مهدی(عج)
 به شما سلامتی، سربلندی و توفیقات روز افزون عطا کنه.آقاجونم تو نماز شبت ما جوونا رو دعا کن.دعا کن زندگی اهل بیت پسند داشته باشیم و مهدوی زندگی کنیم.دعا کن فرزندانمون مایه سربلندی شیعه و حضرت مهدی(عج) باشند و در رکاب حضرت ثابت قدم گام بردارند.
سید ما، مولای ما دعا کن برای ما
همه ی دلخوشیه ی مردم ایران، دوستت داریم.

ولایی ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۲ - ۲۰:۱۷

پابپای گزارش سیما، اشک ریختم...اللهم الحفط قائدنالخامنه ای.

ما نیز آرزوی دیدار مولایمان را داریم...بیعنی تا بعد از شهادت بابا...

بدیعی ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۲ - ۱۸:۵۴

جوونیامون به فدات یابن رسول ا... (ص)

محمدمیرزایی ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۲ - ۱۶:۵۵

من بچه کوهدشت لرستان هستم میخاستم بگم ما همگی سرباز توییم آقا گوش به فرمان توییم آقا و تاآخرین قطره خون در خدمت شماییم آقا

اهوازی ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۲ - ۱۴:۴۵

بابا جان انشالله تا ظهور آقا امام زمان (عج) سایه شما بر سرمان باشد

رضا صمدی ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۲ - ۱۲:۰۳

سلام ودرود برآقای جانباز ................
به آقا بگید که مابسیجیان تا آخرین نفس در راه ولایت خواهیم ماند...
برادر شما
رضا صمدی

مهاجر ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۲ - ۱۱:۲۹

سلام و خدا قوت اگه میشه کلیپ شعری که یکی از جانبازان عزیز در این دیدار خوندن رو بذارید یا متن شعر رو با تشکر

طاها ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۲ - ۰۶:۵۲

خدا از عمر ما بگیر و به رهبرمان عنایت کن
نام زیبای تو نقش کرده بر سردر خانم دل 
خانه ویران شد و آن  نقش به دیوار بماند

مریم ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۲ - ۰۱:۴۲

عالی بود آقا  عالی بود

ایمان ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۲ - ۰۰:۲۰

با سلام به پیشگاه حضرت ولی عصر (عج) وحضرت آیت الله امام خامنه ای و دوستان و عاشقان آن حضرت 
دیدار با آقا خیلی دلنشین و زیبا بود امیدوارم تمام منتظران دیدار به آرزوی خود برسند این حقیر نائب زیاره تمام عاشقان بوده و سلام شما را به ایشان رسانده ام در زمستان 1382 برای اولین بار و در شهریور1394 برای بار دوم که امیدوارم این دیدار ها برای شما دوستان نیز محیا شود انشاالله ایمان گودرزی فرزند جانباز بالای 70درصد حاج امیر مراد گودرزی

ابراهیم ملکی ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۱ - ۲۳:۰۳

کاش دو دست دو چشم  در راه اسلام  داده بودم و موفق به دیدار حضرت آقا می شدم ، سرباز ولایت از پرسنل ناجا ، همدان

نادری ،
۱۳۹۴-۰۷-۰۱ - ۲۲:۱۶
```
خیلی خوب بود
```
۱۳۹۴-۰۷-۰۱ - ۲۲:۱۵
```
سلام آقا! شرمنده ام!
```
عاشق ولایت ،
۱۳۹۴-۰۷-۰۱ - ۱۹:۳۵
```
سلام.رهبر عزیزم دوستت دارم.
```

فدايي ولايت ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۱ - ۱۸:۵۱

ازمهربانى آقا بوي مهربانى پيامبر به مشام ميرسه

احمد ایمانی ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۱ - ۱۸:۲۸

ای کاش منم جانباز بودم تا دستان اقایمان را بر سر و صورتم حس میکردم.

محمدصادق زمانی ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۱ - ۱۵:۲۷

وقتی میگویم جانم فدای مولا ورهبرم، خودم خجالت میکشم 
آخرجان من که قابلی ندارد

حسن ابراهیمی مقدم ،
۱۳۹۴-۰۷-۰۱ - ۱۴:۰۷
```
خداوند ا رهبر مارا برای ما نگهدار
```

محسن رحمتی ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۱ - ۱۱:۳۹

از عمق وجودم عرض می کنم سلام علیکم رهبر عزیزتر از جانم امام خامنه ای
عشق بازی رهبر فرزانه انقلاب با جانبازان یکی از گنجینه های به یاد ماندنی تاریخ انقلاب اسلامی بود .
 همواره با آرزوی دیدار با رهبرم از نزدیک سر به بالین می گذارم وبا انتظار سر از بالین برمی دارم امیدوارم خدای متعال توفیقش را شامل حال این بنده حقیر از قافله عاشقان جا مانده بنماید تا بتوانم نایب امام زمانم را یک بار دیگر زیارت کنم و دست راست آقا را ببوسم .
فدائی سید علی -

محمد ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۱ - ۱۰:۳۹

ما همه سرباز  تواییم  خامنه  ای  گوش به  فرمان  تواییم  خامنه ای

حميدرضا اكبري - بسيم ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۱ - ۰۹:۵۶

خيلي زيبا بود و ديدني
اينقدر كه منو حسابي شرمنده كرد
چرا در اين همه مدت هيچي از رهبرم ننوشتم

امروز به عشق آقا وبلاگم رو به روز كردم 
basim.persianblog.ir

جانم فداي رهبر ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۱ - ۰۴:۱۷

سلامتي وطول عمر بابركت ونابودي  دشمنان غير قابل هداشيتون  صلوات

الله الله الله اکبر    جانم فدای يك لحظة عمر تو رهبر

خ.جلالی از اصفهان ،

۱۳۹۴-۰۷-۰۱ - ۰۱:۳۷

سلام
گزارشتونو خوندم لذت بردم خدا عبرتمان دهد......ممنون 
آقای ما  سید علی مقام و منزلت شما در عالم وجود و در دنیای اسلام در این برهه و تأثیرش در برهه های زمانی بعدی هویداست چیزی نیست که من حقیر حرفی درمورش زنم! ما فدای تار موی مهدی فاطمه ایم......

مسعود ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۱ - ۲۳:۳۶

سلام خدا بر شهیدان را حق
با این مطلب زیباتون فقط اشک ریختم.
اجرکم عند الله.

۱۳۹۴-۰۶-۳۱ - ۲۳:۲۵

سلام
1پسر9ساله دارم،که منوپسرم آرزوداریم آقامونوازنزدیک زیارت کنیم تا،ی دستی به سرمون بکشن،
عاقبت بخیر شیم

۱۳۹۴-۰۶-۳۱ - ۲۳:۲۵

سلام
1پسر9ساله دارم،که منوپسرم آرزوداریم آقامونوازنزدیک زیارت کنیم تا،ی دستی به سرمون بکشن،
عاقبت بخیر شیم

مسعود ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۱ - ۲۳:۱۳

امشب آرزو کردم کاش منم جانباز بودم ،لااقل یکبار از نزدیک امام خامنه ای را زیارت میکردم و در آغوش ایشان گریه میکردم ،ولی حیف ،فقط باید جلوی تلویزیون اشک بریزیم ، واقعا آرزو به دل ماندیم جواب دل جوانانی مثل مرا باید یه روزی پس بدهید ، امیدوارم جوانان امروزی قدر جانبازان عزیز کشورمان را بدانند.
اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

میثم کابلی ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۱ - ۲۳:۱۲

سلام.
عالی مثل همیشه .
مشتاق دیدار فراوان

علی قلی پور ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۱ - ۲۲:۴۵

باسلام و ارادت قبلی خدمت آقای خودم حضرت امام خامنه ای مدظله العالی آقا جان جانم فدایت نمیتوانم  چه بگویم موقعی که داشتید ار جانبازان  دفاع مقدس بازدید می کردید در دلم غوغایی هست که قادر به گفتن آن نیستم. سرباز کوچک شما از ماهشهر خوزستان

بدیعی ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۱ - ۲۰:۱۷

با سلام و احترام، خواهشمندم گزیده دیدار: «هم‌دلی» جانبازها با آقای جانباز - بخش دوم را هم در سایت بارگذاری کنید.

رضا ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۱ - ۱۷:۱۲

دیشب این عشق بازی رو  از تلویزیون دیدم . به خیلی چیز ها فکر کردم . از جمله خاطراتی رو که از دوستان جنگ و جبهه داشتم و شنیدم . واقعا بقول حضرت اقا جنگ گنجینه ای است تمام نشدنی .... دم همتون گرم برای مظلومیت سید علی خامنه ای دعا کنید .دوست دارم اسید علی اقا.

محمد ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۱ - ۱۶:۳۳

سلام 
آقا 
      جهادی ها 
                           را دوست دارد
جهادی ها 
                  امام ادیروز (خمینی) امام امروز (خامنه ای)رادوست دارند
آیا دیواری هست  که دیدارش  رامیسر نمی کند  آن دیوار را معرفی کنید

روح الله ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۱ - ۱۶:۲۷

قربان صدایت شوم آقا که مریض احوال بودید
گویا سرما خورده اید.
نمی دانم دلیلش چیست!!!
این بارش باران اشک درخواندن این متن

میثم سلیمانی ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۱ - ۱۵:۴۳

با عرض سلام
رهبرعزیز و بزرگوار عاشقتم.
همیشه برای دیدار با شما لحظه شماری می کنم. امیدوارم خدا توفیقش را شامل حال من کنه تا بتونم با چشمان گناهکارم نائب بر حق امام زمانمون رو از نزدیک ببینم.
سربازتم آقا. یا علی

یک جانباز ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۱ - ۱۳:۲۹

بنام خدا
حضرت آقا
سلام علیکم. ممنونم از شما که در هر کلامتان گنجینه ای از عبرت نهفته است. فرمان جنابعالی درخصوص تذکر واعلام نگرانی جانبازان در خصوص برجام را با ایمیل متن ذیل به تعدادی از نمایندگان اعلام واجرا کردیم. انشاء الله که گوش کنند. ولی بعید میدانیم؛ بعضی ها وقتی از فرمان شما غافلند، آیا نگرانی ما را وقعی می نهند؟ هرگاه اراده بفرمایید در انجام وظیفه درنگ نمی کنیم.

"بسمه تعالی
نماینده محترم مردم
امروز میدان آزمون همه ما والبته شما است.
آیا فردا می توانید پاسخگوی یک تاریخ، مقاومت ورشادت باشید؟
چشمان تیز امت اسلامی وآزادگان جهان یک یک مواضعتان را وحتی سکوتتان را به قضاوت خواهند نشست. چشمانتان را باز کنید وفریب عربده های مستانه دشمنان اندکی که تصور می کنند بیشمارند نخورید. نکند حرف های آقامان بر زمین بماند.
والسلام علی من اتبع الهدی.

... سید محسن محسنی درباره برجام نظر می‌دهد و اینکه آمریکا به فکر نفوذ در داخل کشور است. می‌گوید: نماینده‌های مجلس آن‌قدر که حواسشون به سانتریفیوژ و غنی‌سازی و... هست حواسشون به این نیست که آمریکا با این کار داره با این توافق پاش رو میذاره لای در تا این درِ مذاکره هیچ‌وقت بسته نشه و ما تا چندین سال بعد هی باید بریم پشت میز مذاکره و...

صحبتهایش که تمام می‌شود آقا می‌گویند: این رو به من نگید، این رو به نماینده‌های مجلس بگید، به اونایی که فکر می‌کنید حواسشون نیست بگید..."

علیرضا شهابی ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۱ - ۱۳:۰۷

سلام اقا کاش می شد روزی با نوجوانان هم دیدار کنید خدا شما را حفظ کتد

سعید ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۱ - ۱۲:۱۵

با سلام و درود به حضرتعالی.
درود خدا به بزرگ جانباز انقلاب حضرت امام خامنه ای
جانباز ارتشی که فرمودید. سرلشگر مهندس حاج امیر مراد گودرزی هستند. ایشان و خانواده ی بزرگوارشان زینت بخش استان و شهر ما هستند.
الهم عجل لولیک الفرج.

امیر ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۱ - ۱۰:۳۶

جانم فدای رهبر اگه لیاقت داشته باشم دست دارم مولایم را ملاقات کنم

بهرام توحیدی ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۱ - ۰۹:۳۷

گزارش بسیار خوبی بود دست شما درد نکند و خدا به شما خیر بدهد.

مزرجی ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۱ - ۰۹:۱۹

سلام و خدا قوت
عجب اقای ماهی داریم، میشه ما هم ببینیم اقامونو؟
اشک ریختن از شرح این دیدار جنسش با تمام اشکها متفاوت است شرحی برایش ندارم
ان شاالله عمل کننده به فرمایشات و توصیه های حضرت ماه باشیم
صاحب الامر پشت و پناهشون
یاعلی

امیر محمد خسروی ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۱ - ۰۸:۵۵

امیر محمد
به نام خدا
خوشابحالشون که چنین سعادتی داشتند تا با رهبر انقلاب دبدار بکنند اون هم چهره به چهره . ما خانوادگی وقتی این صحنه ها را از تلوزیون مشاهده می کردیم فقط اشک ریختیم و بیشتر و بیشتر عاشق رهبرمون شدیم.

۱۳۹۴-۰۶-۳۱ - ۰۸:۱۷
```
آفرین ،ممنون
```

عباس ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۱ - ۰۸:۱۰

ان شاالله بتونیم در اجرای فرمان جهادی که رهبرانقلاب دادند,وظیفه مون رو به نحو احسن اجرا کنیم , واقعا در فضای کنونی کشور جهاد فکری و تبلیغی و روحیه ای نیازه

سید علی ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۲۳:۵۷

خدایا به حرمت محمد و آل محمد توفیق بده حق مطلب را نسبت به جهادی که آقای خوبان بر ما تکلیف کرده ادا کنیم

مهدی ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۲۳:۵۷

آقا با این کارشون به همه ما درس های ګذشته رو باز 
آموزی کردند درسهای شهادت وایثار که شهیدان و جانبازان به ما دادند درسهایی که سرفرازی امروز ایران ثمرش هست این مهمترین نکته دیدار رهبری هست

یار رهبری ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۲۳:۰۶

باسلام 
بسیار متنی زیبا بود، انگار بنده در این دیدار حضور داشتم،مطالب بسیار عالی بود،مطالبی ارزنده آقا فرمودند که باید به این مطالب اندیشید و تفکر کرد،

حسین نجفی ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۲۳:۰۰

ای جانم از این دیدار...
کاش جانم در راه این نظام میرفت و در قنوت نمازهای اقا نام من هم برده میشد.
نمازی که بدنبال نماز امام عصر بالا میرود.

سید سیروان ابراهیمی ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۲۲:۰۱

جانم فدای صداقت و آرامشی که در نگاه آقا به جانبازان عزیزمان روحیه و به ما غرور...

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۸:۴۹

سلام ببخشید در خصوص راهنمای رهبر به آن جانباز عزیز که فرمودند برجام راهی برای نفوذ آمریکاست وآقا فرمودند به من نگویید بروید بهنمایندگان مجلس بگویید.حالا ما چه طور می توانیم این حرف را به گوش آنها برسانیم اگر ما در قبال انقلاب به وظیفمون عمل نکنیم گناهکاریم به آقا بگید ما مردم عادی را در این خصوص راهنمایی کنند واگر کردن لطفا برای ما شرح دهید تا بفهمیم چکار باید کرد

رضا ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۸:۱۹

اشك ما هم درآمد حضار كه جاي خود دارد
از جمله آنجايي كه شعر دويدم و دويدم را آن دخترك معصوم خواند...

راضیه ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۸:۱۳

امیدوارم خداوند به ما هم بصیرت بدهد و یاریمان کند که خون شهدا و ایثارگری این جانبازان و آزادگان را با عملکرمان پایمال نکنیم
الهی آمین

به جرم عشق ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۷:۱۹

این دیدارها اصلا زمینی نیست
ما را با خود به آسمان برده
رهبری بین اینهمه عاشق 
اینچنین پستشان به هم خورده

علی اسفندیاری ،
۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۷:۰۳
```
سه هزار و ششصد کلمه. آفرین! هبی.
```

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۶:۴۸

سلام

خوش ببه سعادت جانبازانی که سعادت یافتند و خدمت امام و مقتدای خود رسیدند

انشاالله. خداوند کریم نصیب اینجانب هم بنماید 

جانباز قطع نخاع.  اسماعیلی رفسنجان

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۶:۴۳

"آقا می‌گویند: این رو به من نگید، این رو به نماینده‌های مجلس بگید، به اونایی که فکر می‌کنید حواسشون نیست بگید..."
آهان! این همون روحیه مطالبه گری از مسئولین هست که حضرتشون بارها فرمودن..
کاش زبانهای حق گو ایشان را تنها نگذارند..

حسن ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۶:۳۵

بسیار زیبا و دلنشین بود ای کاش این حاشیه ها به صورت کلیپ صوتی  یا تصویری دربیاد

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۶:۳۲

الحمدلله علی جمیع محامده کلها علی جمیع نعمه کلها..
بسیار بزرگواری کردید که به این زودی این حاشیه پر محتوا و پر مضمون را گذاشتید..به نوعی نویسنده این سطور مجاهدت کردند که این حال و هوای بارانی و معرفتی را تبدیل به کلمات کردند.
 زندگی به سبک جانبازها بود..
و اشکها و لبخندها را باهم جاری می کنند این حضرت ماه..
اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و اید امامنا الخامنه ای..

وای! حضرت آقا حکم جهادمان داده اند اما...

مژگان شافعي ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۶:۱۵

سلام 
جانم فداي آقا و رسم مهرباني اش
دست مريزاد بشما...
مي شود گفت همه ش را از پشت زاويه ي اشك هايم كه امانم نمي داد خواندم ...
اجر شما با جانباز كربلا اباالفضل العباس عليه السلام

ابراهیم وکیلی گندمانی ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۶:۰۴

سلام خداقوت
من رو هم با این روایت به دیدار بردید
یاعلی

اکرم ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۵:۵۵

افتخار ما امامی است که خستگی ناپذیره ،ان شاءالله هرکه زودترپرچم رو دست صاحب اصلیش بده

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۵:۵۵

بسم الله 
سلام
یه بار پیام دادم اما تاثیر گذار نبود:
اون کار خوبی که نیمه کاره رها کردید رو نمی خواهید تکمیل کنید؟
خلاصه های کتاب طرح کلی رو میگم که در سایت قرار می دادید.

غلامعلی ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۵:۴۱

جانم فدای رهبر
خونی که در رگِ ماست، هدیه به رهبر ماست

ابوالفضل ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۵:۲۹

خدایا وجود نازنین رهبر مون رو تا ظهور دولت یار حفظ بنما.
آمین

محمد تاج نیا ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۵:۲۸

سلام
خدا خیرتون بده.لبیک یا خامنه ای

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۵:۰۹

من هم پا به پای هر کلمه این گزارش زیبا اشک ریختم
ما همه مدیون و شرمنده شهدا و جانبازان و خانواده های عزیزشون هستیم
خداوندا رهبرمون رو از جمیع بلایا حفظ کن و به ما و مردم و کشورمون عزت عنایت کن

فاطمه ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۵:۰۳

عالی بود عالیییی! قربون رهبرمهربونمون بشم :-*

اکرم رضایی ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۴:۳۹

بسیار تکان دهنده وزیبا ای کاش ماهم لیاقت دیدارآقا راپیدا میکردیم امیدوارم  مدیون وشرمنده شهداوجانبازان عزیزنباشیم

هما ،
۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۴:۳۳
```
خیلی زیبا بود...
```

فیاض ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۴:۲۲

خدایا به حق فاطمه سلام الله علیها بر نصرت ها و تاییداتت بر او بیفزا

عاشق رهبر ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۴:۰۹

هرچند که سنم به جنگ و انقلاب نمیرسه ، اما دیروز همه آرزوم این بود که ای کااااش من هم جانباز بودم تا مولام رو از نزدیک میدیدم....
این شعر عین حال منه،،،،
من از زرق و برقای دنیا ،،، با یه چفیه آروم میگیرم ،،،، همون چفیه که توی رویا ،،، من از دست آقا میگیرم...
اللهم احفظنا نائب المهدی امامنا خامنه ای....

عاشق رهبر ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۴:۰۹

هرچند که سنم به جنگ و انقلاب نمیرسه ، اما دیروز همه آرزوم این بود که ای کااااش من هم جانباز بودم تا مولام رو از نزدیک میدیدم....
این شعر عین حال منه،،،،
من از زرق و برقای دنیا ،،، با یه چفیه آروم میگیرم ،،،، همون چفیه که توی رویا ،،، من از دست آقا میگیرم...
اللهم احفظنا نائب المهدی امامنا خامنه ای....

مسعود ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۳:۴۴

الهی آرزوی ما را هم برآورده کن.(توفیق دیدن روی ماه آقا)

ابوالفضل اشناب ،

۱۳۹۴-۰۶-۳۰ - ۱۳:۱۴

بسم الله 

سلام و خداقوت
نوشته ی قدرتمندی نبود. 
با عنایت به اینکه این دیداری هست که بسیار بسیار موضوعات جذابی توش مطرح میشه و صحنه های بی نظیری رخ میده. اما متاسفانه نویسنده به بیان تک جمله ای حاشیه ها و صحنه ها بسنده کرده و پر و بالی به این موضوعات نداده. 
این باعث شده که نوشته بیشتر شبیه یه گزارش معمولی بشه تا یک گزارش جذاب از حضور جانبازان در محضر بزرگ جانباز انقلاب اسلامی

ممنون