۱۳۶۸/۰۷/۱۲
حکم انتصاب رئیس و اعضاى مجمع تشخیص مصلحت نظام
بسم الله الرّحمن الرّحیم (۱)
جناب حجّت‌الاسلام والمسلمین آقاى هاشمی‌رفسنجانى
ریاست محترم جمهورى (دامت تأییداته)
با سلام و تحیّت؛ در اجراى اصل یکصدودوازدهم قانون اساسى و به‌منظور تحقّق مصالحى که در اصل مزبور بدان تصریح شده است، افراد مشروح ذیل را به‌عنوان اعضاى مجمع تشخیص مصلحت نظام، براى مدّت سه سال منصوب میکنم:
حضرات فقهاى شوراى نگهبان، رؤساى محترم سه قوّه، وزیر مربوط، رئیس کمیسیون مربوط مجلس شوراى اسلامى، حضرات آیات و حجج اسلام: آقاى مهدوی‌کنى، آقاى حاج شیخ یوسف صانعى، آقاى حاج سیّداحمد خمینى، آقاى حاج سیّدمحمّد موسوی‌خوئینى، آقاى حاج شیخ محمّدعلى موحّدی‌کرمانى، آقاى حاج شیخ حسن صانعى، آقاى حاج شیخ محمّدرضا توسّلى، آقاى حاج شیخ عبدا‌لله نورى و جناب آقاى میرحسین موسوى.
انتظار میرود جنابعالى با تشکیل و اداره‌ی مجمع مزبور، این نهاد قانونى و کارساز را به جریان انداخته، مصالح نظام جمهورى اسلامى و ملّت بزرگ و رشید ایران را در حوزه‌ی کارایى آن تأمین فرمایید.
والسّلام‌علیکم‌ورحمة‌ا‌لله
سیّدعلى خامنه‌اى
۱۳۶۸/۷/۱۲
۱) با وجود «رهبرى» در رأس نظام جمهورى اسلامى، تدوین‌کنندگان قانون اساسى در سال ۱۳۵۸ تشکیلات و جایگاه جداگانه‌اى براى حلّ اختلاف بین دو نهاد مجلس شوراى اسلامى و شوراى نگهبان پیش‌بینى نکرده بودند؛ ولى تکرار اختلاف نظرها که رو به تزاید بود، عملاً باعث ورود رهبرى به مباحث درونى یک قوّه به‌عنوان یک روش میشد. سرانجام درخواستى چاره‌جویانه به امضاى آیت‌الله خامنه‌ای (رئیس‌جمهور)، حجّت‌الاسلام والمسلمین اکبر هاشمى‌رفسنجانى (رئیس مجلس)، آیت‌الله سیّدعبدالکریم موسوى‌اردبیلى (رئیس دیوان عالى کشور)، مهندس میرحسین موسوى (نخست‌وزیر) و حجّت‌الاسلام والمسلمین سیّداحمد خمینى تقدیم حضرت امام شد. ایشان نیز در ۱۳۶۶/۱۱/۱۷ با صدور فرمانى، مجمع تشخیص مصلحت نظام را براى رسیدگى به این قبیل امور تأسیس کردند. این مجمع - که در آغاز تأسیس، صرفاً به منظور تشخیص مصلحت در موارد اختلاف بین مجلس و شوراى نگهبان ایجاد شده بود - هنگامى که قانون اساسى جمهورى اسلامى ایران در سال ۱۳۶۸ مورد بازنگرى قرار گرفت، وظایف یازده‌گانه‌اى مستند به اصول ۱۱٠، ۱۱۱، ۱۱۲ و ۱۷۷ بر عهده گرفت تا به‌عنوان حلقه‌ى تکمیلى در حاکمیّت نظام جمهورى اسلامى ایران و در شرایط مختلف ایفاى نقش کند.
