منزلت آزادی و استقلال را کسانی بیشتر میدانند که برای آن جنگیده‌اند. ملّت ایران با جهاد چهل‌ساله‌ی خود از جمله‌ی آنها است. استقلال و آزادی کنونی ایران اسلامی، دستاورد، بلکه خون‌آوردِ صدها هزار انسان والا و شجاع و فداکار است؛ غالباً جوان، ولی همه در رتبه‌های رفیع انسانیّت. این ثمر شجره‌ی طیّبه‌ی انقلاب را با تأویل و توجیه‌های ساده‌لوحانه و بعضاً مغرضانه، نمیتوان در خطر قرار داد. همه -مخصوصاً دولت جمهوری اسلامی‌- موظّف به حراست از آن با همه‌ی وجودند.

از یک طرف، تلاش دشمن است در این عرصه‌ی عظیم و میدان بزرگی که ملت ایران در آن به چالش و مقابله با دشمن سرگرم است؛ از طرف دیگر، وجود دستاوردهای بزرگی است که نشان‌دهنده‌ی ظرفیت و قدرت و هوشمندی این ملت بزرگ است. وقتی انسان این صحنه را ملاحظه میکند، مثل صحنه‌ی هماوردیِ ورزشکاران قدرتمندی است که زحمت و تلاش و کوشش و خستگی در آن هست، اما یک قهرمان، در این میدان موفق میشود، پیروز میشود؛ همه او را تحسین میکنند و آفرین میگویند. این قهرمان در این صحنه‌ی عظیمی که در مقابل چشم ما است، ملت ایران است. هر کس این صحنه را درست ببیند و درست مطالعه کند، به ملت ایران‌ آفرین میگوید؛ همچنان که ما امروز صدای آفرین هوشمندان نکته‌بین دنیا را میشنویم که از میان همان کشورهائی که دشمن و بدخواه ملت ایرانند، نخبگان سیاسی، نخبگان دانشگاهی، افراد دنیا‌دیده و مجرب که اوضاع را زیر نظر دارند، به ملت ایران آفرین میگویند. این عرصه‌ای است که در مقابل چشم ما است.

شما در مجلس شورای اسلامی سهم خودتان را در این زمینه ایفاء کنید. ربطی ندارد این مطلب به اینکه آن کسی که در مجلس است، مال چه نحله‌ی سیاسی است، چه مذاق سیاسی‌ای دارد؛ فرقی نمیکند؛ مسئله، مسئله‌ی دفاع از کشور، دفاع از انقلاب، دفاع از اسلام، دفاع از دستاورد بزرگ ملت ایران است؛ این دیگر بین همه‌ی جناحها مشترک است، مگر آن کسانی که بیگانه‌اند؛ والّا بین جناحهائی که معتقدند - حالا وابسته به هر نحله‌ی سیاسی میخواهند باشند - مشترک است.

مخاطب عمده‏ی من در بسیاری از مباحث، از جمله در این بحثی که امروز مطرح میکنم، شما جوانها هستید؛ چون کار مال شماست، کشور هم مال شماست. ما مهمان چند روزه هستیم. نوبت ما، سهم ما، دوران ما سپری شده. از حالا به بعد دوران شماهاست؛ شما هستید که باید این کشور را اداره کنید؛ باید در سطوح مختلف، این اقتدار ملی را، این عزت ملی را با استفاده از دستاوردهائی که تاکنون وجود داشته، به کمال برسانید؛ این وظیفه‏ای است که در تاریخ متوجه به شماست. لذا مخاطب من شما هستید.

ما هفتصد هشتصد سال سابقه‌ی دریانوردی داریم. آن روزی که از بنادر خلیج فارس کشتی‌هایمان به اقصی نقاط آسیا میرفت، خیلی از کشورهائی که امروز در دریانوردی تبحر و شهرت پیدا کرده‌اند، اصلاً وجود قابل ذکری نداشتند. با این سابقه، با این توانائی‌هائی که ملت ما دارد، با این ذهن خوب، با این هوش سرشار، با این سرانگشتان مهارت‌یاب که جوانهای ما دارند، مردم ما دارند، ما چرا باید اینقدر عقب بمانیم که حالا وقتی یک دستاوردی پیدا میکنیم، اینطور خوشحال شویم؟

در طول این قرنها به ملت ما جفا شده. کی جفا کرده؟ خارجی‌ها جفا کرده‌اند؟ نه، حکمرانان فاسد. من از پرتغالی‌ها یا از هلندی‌ها یا از انگلیسی‌ها که آمدند سواحل و جزائر ما را تصرف کردند، گله نمیکنم؛ خوب، آنها کشورها و دولتهائی هستند که دنبال منافع خودشان بودند، و قدرتهای مادی از این کارها میکنند؛ میروند هزاران فرسنگ فاصله از کشورشان دست‌اندازی میکنند؛ مگر شبه قاره‌ی هند را نگرفتند؟ مگر مناطق شرقی‌تر را تصرف نکردند؟ مگر امروز این کارها را در دنیا نمیکنند؟ گله از آنها نیست؛ گله از آن قدرتهای فاسد و خودکامه و فاقد انگیزه و عزم است که نتوانستند حیثیت و آبروی ایران و ایرانی را حفظ کنند، تا دشمن بیاید یک روز بندرعباس را، یک روز جزیره‌ی هرمز را، یک روز قشم را، یک روز بقیه‌ی جزائر را یکی یکی از دست این ملت خارج کند و مدعی هم باشد. این، حق ملت ایران نبود.

در انقلاب، در دفاع مقدس، در آزمونهای گوناگونِ این سی سال، ملت ما خوب امتحان دادند. به همان مقداری هم که کار کردیم، به همان مقداری هم که حرکت کردیم، خدای متعال دستاورد داد. البته دستاوردها خیلی بزرگ است: «من جاء بالحسنة فله عشر امثالها». ده برابر تلاش ما، خدای متعال به ما داد. ما کجا بودیم در دوران طاغوت در بین امت اسلام و در بین ملل عالم؟ منزوی، گمنام، فراموش شده، در درون خود بدون حساسیتهای لازم، بدون آن شجاعتها، بدون آن همت‏هائی که یک ملت را به جهش وادار می‏کند؛ این‏جوری بودیم. امروز جوان ما، دانشمند ما، عالم ما، صنعتگر ما، کشاورز ما، آحاد مردم ما، آرزوهای بزرگ دارند، در راه آن آرزوها حرکت می‏کنند و نتیجه‏اش را هم دارید می‏بینید. بزرگترین قدرتهای دنیا، شعار خودشان را قرار داده‏اند مقابله‏ی با جمهوری اسلامی! خیال می‏کنند ملت ایران را با این کار دارند ارعاب می‏کنند، تهدید می‏کنند؛ نمی‏دانند که ملت ایران احساس هویت می‏کند که می‏بیند مادی‏ترین و خبیث‏ترین قدرتهای مادی عالم، مانع خودش را ملت ایران می‏بیند برای رسیدن به اهداف شومی که دارد؛ این چیز کمی نیست. می‏گویند می‏خواهیم ما در خاورمیانه چنین کنیم، چنان کنیم و ده برابر این از اهداف شومشان را هم نمی‏گویند؛ ملت ایران مانع است؛ ملت جمهوری اسلامی مانع است. این نشان‏دهنده‏ی عظمت این ملت است، عظمت این نظام است؛ عظمت این دولت است که توانسته مانع بشود از اینکه مستکبران عالم بتوانند- حد اقل در یک حوزه‏ی مشخصی از جغرافیای عالم- به اهداف خودشان برسند. این را ملت ایران با حرکت در عرصه‏ی احکام دین به دست آورد.

یک عده‌ای آدمهای ظاهرنگر و سطحی‌بین - البته آدمهای خوب، مردمان بدی نبودند؛ ما اینها را میشناختیم - همان وقت میگفتند که ایشان این جوانها را توی میدان آوردند و بهترین جوانهای ما به کشتن داده میشوند؛ خونشان ریخته میشود. خیال میکردند که امام نمیداند که جان این جوانها در خطر قرار میگیرد. دلشان برای او میسوخت. این ناشی بود از اینکه محاسبه درست نمیشد. خوب بله، در جنگ تحمیلی، ما این همه شهید دادیم، این همه جانباز دادیم، این همه خانواده داغدار شدند. این، بهای بزرگی است؛ اما در مقابل، چه؟ در مقابل، استقلال کشور، پرچم اسلام، هویت ایران اسلامی را در مقابل آن طوفان عظیم حفظ کردیم. آن طوفانی که درست کرده بودند، طوفان صدام نبود. صدام، آن سرباز جلوِ جبهه‌ی دشمن بود. پشت سر صدام همه‌ی دستگاه و دنیای کفر و استکبار قرار گرفته بودند. اگر فرض کنیم از اول هم وارد این توطئه نبودند، در ادامه واضح و روشن بود؛ همه آمدند پشت سر صدام. آمریکا آمد، شورویِ آن روز آمد، ناتو آمد، کشورهای مرتجع و وابسته‌ی به استکبار آمدند؛ پول دادند، اطلاعات دادند، نقشه دادند، تبلیغات کردند. این جبهه‌ی عظیم آمده بود تا ایران بزرگ، ایران رشید و شجاع، ایران مؤمن را بکلی در هم بپیچد. یک منطقه‌ی دست‌نشانده‌ی برای استکبار را در درجه‌ی اول، مغلوبِ عنصر پست و کوچکی مثل صدام کند و در درجه‌ی بعد هم در مشت و چنگال آمریکا نگه دارد. مصیبتی را که در طول دویست سال بر سر کشور ما آوردند و این همه مشکل برای این ملت درست کردند، این مصیبت را صد سال دیگر، دویست سال دیگر ادامه بدهند. ملت ما ایستاد، امام بزرگوار ایستاد. البته جانهای عزیزی را دادیم، شهیدان بزرگی را دادیم، جوانهای محبوبی را فدا کردیم؛ اما این بهای گزافی در مقابل آن دستاورد نبود.

این ملت همان ملتی است که این انقلاب عظیم را به پیروزی رسانده، این نظام مستحکم و باعظمت را شالوده‏ریزی کرده و سی سال با قدرت، او را حفظ کرده. این آن‏چنان ملتی است، این آن‏چنان ایمانی است، این آن‏چنان عزم راسخی است. این دستاوردها که مفت به دست نمی‏آید. تا ملتی فداکار نباشد، تا ملتی بااراده و مصمم نباشد، که این چیزها به دست نمی‏آید. ما بیائیم به خاطر دشمنی با زید و عمرو و این دولت و آن دولت و مسئولین اجرائی یا مسئولین کذا و کذا، اصل نظام را زیر سؤال ببریم؛ سیاه‏نمائی کنیم! کاری که متأسفانه بعضی از نخبگان سیاسی می‏کنند. فضای تبلیغاتی کشور، فضای مطبوعاتی کشور، فضای تبلیغات سیاسی کشور به‏هیچ‏وجه فضای خرسندکننده‏ای نیست. ما بایستی از اسلام برای عمل خودمان، برای رفتارهای خودمان، برای موضع‏گیری‏های خودمان درس بگیریم و بدانیم بقای نظام اسلامی، برکات الهی، تفضلات و رحمت الهی تا وقتی است که ما پایبند و مقید باشیم. خدا که با ما قوم و خویشی ندارد. بارها من عرض کرده‏ام بنی اسرائیل همان کسانی هستند که خدای متعال در قرآن مکرر می‏فرماید: «اذکروا نعمتی الّتی انعمت علیکم و انّی فضّلتکم علی العالمین». خدا بنی اسرائیل را بر عالمین تفضیل داد؛ اما همین بنی اسرائیل به خاطر اینکه لوس شدند، قدر نعمت خدا را ندانستند و کفران کردند، «کونوا قردة خاسئین»، «ضربت علیهم الذّلّة و المسکنة»؛ تبدیل شدند به این.

بحمد اللَّه در آستانه‏ی دهه‏ی چهارم پیروزی انقلاب، ملت ایران با نشاط، با آمادگی، جوانها- نسل زنده‏ی پرشور انقلابیِ امروز- با انگیزه‏ی کامل در میدان هستند، آماده‏اند برای کار کردن. می‏بینید نتائج کار کردنها را؛ در زمینه‏ی علم، در زمینه‏ی فناوری، در زمینه‏ی فعالیتهای گوناگون اجتماعی، در زمینه‏ی نشاط سیاسی؛ این‏ها خیلی مغتنم است. برای اینکه این دستاوردها برای ملت ایران حفظ بشود، لازم است همه‏ی آحاد مردم، بخصوص نخبگان سیاسی، نخبگان اجتماعی و شخصیتهای مطرح توجه بکنند که حفظ وحدت از همه‏ی چیزهائی که به نظر انسان در محدوده‏های گروهی و جماعتی مهم بیاید، مهم‏تر است. باید وحدت را حفظ کرد. خداوند متعال می‏فرماید: «تلک الدّار الآخرة نجعلها للّذین لا یریدون علوّا فی الارض و لا فسادا و العاقبة للمتّقین»؛ فرجام نیک کار، متعلق است به کسانی که متقی باشند و خودشان را از ممنوعهای الهی برحذر بدارند؛ خودخواهی‏ها را کنار بگذارند، در راه خدا، برای خدا، در جهت مصالح ملی، در جهت اعلای کلمه‏ی اسلام تلاش کنند.

من در مورد مسائل هسته‏ای عرض بکنم- بارها به ملت ایران عرض کردیم، باز هم عرض می‏کنیم- این دستاوردی که در قضیه‏ی فناوری هسته‏ای به دست ملت ایران افتاد، این یک دستاورد عظیم و تاریخی است؛ و ملت ایران زیر بار منت هیچ‏کس هم نیست. این یک دانش بومی شده است؛ این را استعداد و شوق و ذوق جوانان شما و درایت مسئولان شما برای ملت ایران به ارمغان آورده است؛ مال ملت ایران است و هیچ قدرتی هم قادر نیست این امتیاز را، این فناوری را و این حق بزرگ را از ملت ایران سلب کند.

پس در گذشته‏ی تاریخ، در جنبه‏ی دین و عمق ایمان مذهبی، در جنبه‏ی تلاش علمی، در جنبه‏ی مبارزات، در جنبه‏ی دفاع از دستاورد عظیم انقلابِ ملت ایران و در جنبه‏های گوناگون دیگر، این استان و این شهر یک استعدادی را از خود بُروز داده است که درخور تحسین و ستایش است. این، هم باید مورد توجه مسئولین کشور قرار بگیرد که بدانند اینجا منبع عظیم و جوشان استعدادهای انسانی است، و هم از ناحیه‏ی خود مردم- و بخصوص جوانان و مربیان جوانان- مورد توجه قرار بگیرد که بدانند هرکدام از آن‏ها مثل یک چشمه‏ی جوشانی، می‏توانند این سرزمین و سراسر کشور را با وجود خود و با فیضان خود سیراب کنند. این شرح برای خاطر این است.

مسئله‏ی ما با آمریکا و مسئله‏ی ما با مستکبرین عالَم این است. آن‏ها می‏گویند شما وجودتان، استعدادتان، قدرتتان را به صحنه نیاورید که در مقابل قدرت ما، سلاح ما، توانائیهای تبلیغاتی ما رقیبی وجود نداشته باشد، ما بتوانیم یکه‏تازی کنیم در میدان. جواب ملت ما این است که: نخیر، ما می‏توانیم از حق خودمان دفاع کنیم؛ می‏توانیم جلو تجاوز شما را بگیریم؛ اگر نکنیم، خدا از ما مؤاخذه خواهد کرد. راهی که ملت ایران انتخاب کرده، راه درستی است؛ حضور در صحنه، رها نکردن این دستاورد بزرگ. مسائل جزئی، اختلافی، اهمیتی ندارد. بگومگوهائی که این گروه با آن گروه، این آدم با آن آدم دارد، این‏ها اهمیت ندارند. این‏ها چیزهای جزئی است. خانواده‏ی انقلاب باید یکپارچگی خودش را حفظ کند. بنده اولِ امسال گفتم: «اتحاد ملی»؛ یعنی خانواده‏ی ملت، خانواده‏ی انقلاب وحدت خود را، درون‏گرائی خود را نسبت به یکدیگر، اتصال و چسبندگی را به یکدیگر حفظ کنند؛ نگذارند واگرائی به وجود بیاید. ملت بحمد اللَّه خودش این توصیه را آویزه‏ی گوش دارد؛ احتیاج به گفتن ما هم شاید نبود. ما هم تابع همین عقلانیت عظیمی هستیم که در ملتمان هست؛ ما هم به ملت عرض کردیم و آن‏ها هم نشان دادند که همین‏جور است.

انرژی هسته‏ای که برای ملت ایران یک دستاورد بومی است، افتخار اینجاست. این، برای دنیای اسلام مایه‏ی افتخار است. اینکه حالا بنشینند آمریکاییها و انگلیسی‏ها و چند تا از دولتهای عربی- یکی یا چند تا- راجع به انرژی هسته‏ای ایران و اینکه باید ما نگذاریم، باید تحریم کنیم، باید چه کنیم، باید خیال اسرائیل را از این جهت آسوده کنیم، باهم بحث کنند، این از طرف دولتهای اسلامی یک خطای سیاسی است. دولتهای اسلامی باید افتخار کنند؛ باید بدانند این قوت، قوتِ آن‏هاست.

آن سه نوجوانی که از مهدی‏شهر باهم پیمان می‏بندند که هرکدام شهید شدند، آن دو نفر دیگر را در روز قیامت پیش خداوند شفاعت کنند؛ سه تا نوجوان و هر سه شهید می‏شوند؛ نام این‏ها را شماها می‏دانید؛ داستان این‏ها را شماها می‏دانید. این‏ها جزو ماجراهای فراموش‏نشدنیِ تاریخ است. این‏ها چیزهایی نیست که از خاطره یک ملت برود. آن جوان دلاوری که در جبهه جانباز می‏شود؛ بعد از جانبازی، شرکت و فعالیت او در جبهه آن‏چنان است که او را گاهی روی دوش می‏گیرند و برای شناسایی می‏برند؛ بارها جانباز می‏شود. دو نفر از این شهدا را ما داریم؛ همین شهید محمود اخلاقی که اینجا عکسش هست؛ یکی هم شهید شوکت‏پور. این‏ها اول جانباز شدند؛ در حال جانبازی به جبهه رفتند و بعد هم در نهایت، شهید شدند. خانواده‏های سه شهید، خانواده‏های دو شهید؛ این‏ها خیلی مایه‏ی افتخار است. ما اگر این دستاوردها را هم نداشتیم- همه‏ی این دستاوردها متعلق به خون این عزیزان شماهاست: این عزت ملی، این پیشرفت علمی، این استقلال سیاسی، این زنده ماندن آرمان‏های انقلابی و سخنان امام، که همه‏ی این‏ها چیزهایی است که برای یک ملت آسان به دست نمی‏آید، این ایستادگی در این راه، این روز به روز مدارج ترقی را در بخشهای گوناگون طی کردن و پیش رفتن، از یک ملت ضعیف و عقب‏مانده و فراموش شده به یک ملت مطرح در سطح بین‏المللی تبدیل شدن- باز این یادگارها و خاندانهای شهدا و این شجاعتها و عظمتهایی که این‏ها آفریدند، در تاریخ ماندنی بود و افتخارکردنی.

اگر ملت ایران توانستند بت استبداد را در این کشور بشکنند و فروبریزند، اگر ملت ایران این جرئت و دلیری را پیدا کردند که احساس کنند می‏توانند حرف زور را از هیچ‏کس در دنیا نپذیرند و زیر بار آن نروند، اگر می‏بینید جوانهای ما در میدانهای علمی و عرصه‏های علمی به پیش می‏تازند و با یک تصاعد هندسی همین‏طور جلو و پیش می‏روند- خوشبختانه روز به روز دامنه‏ی پیشرفت علمی در کشور ما گسترده‏تر می‏شود- و اگر می‏بینید نشانه‏هایی از اجرای عدالت در کشور ما هست- که البته عرض کردم فقط نشانه‏هایی از اجرای عدالت هست، تا اجرای عدالتِ به معنای کامل هنوز فاصله داریم- اگر این‏ها را مشاهده می‏کنید و خلاصه اگر می‏بینید در جامعه و کشور ما، معروف اسلامی، معروف و منکر اسلامی، منکر است، این به برکت همین اقل قلیل اسلامی است که ما در جامعه‏مان داریم. هرچه ما بتوانیم دامنه‏ی معرفت اسلامی، روحیه‏ی اسلامی و فهم اسلامی را توسعه بدهیم، این دستاوردها بیشتر و بیشتر و بیشتر خواهد شد و برای کشورهای دیگر هم الگو خواهد شد.

بنده عقیده‏ام این است که اگر متولیان این کار را دنبال کنند، ما إن شاء اللّه آثار هنری‏یی خواهیم داشت که در قله‏ی هنر ایرانی قرار بگیرد. اگر ما در تاریخِ خود مثلًا در یک نوعِ شعر، فردوسی را داریم؛ در یک نوعِ شعر، حافظ یا سعدی را داریم؛ گمان می‏کنم اگر ما بتوانیم این رشته را دنبال کنیم، در زمینه‏ی شعر یقیناً قله‏ی جدیدی به وجود خواهیم آورد؛ در زمینه‏ی قصه و رمان و داستان کوتاه و بلند هم یقیناً قله‏هایی را به وجود خواهیم آورد- که البته ما در این زمینه هم از لحاظ تاریخی عقبیم- و همچنین در بقیه‏ی بخش‏های هنری صاحب قله خواهیم بود و دستاوردش هم برای ملت ما تمام‏نشدنی است.

اما آنچه امروز برای این کشور مهم است، این است که دستاوردهای مهمِّ دوران بعد از پیروزی در جنگ تحمیلی تا امروز، بتواند به صورت محصول شیرینی، کام مردم را شیرین کند. با تلاشی که تا امروز انجام گرفته است، ملت ایران و مسئولان کشور باید بتوانند آینده را همراه با برخورداری مردم از عدالت اجتماعی و رفاه و ادامه‏ی پیشرفت در راه‏های گوناگون، بسازند. زیربناهای کشور خوب ساخته شده است؛ اما آنچه به وجود آمده، باید زندگی مردم را از فقر و محرومیت نجات دهد. از آنچه انجام گرفته است، ملت باید بتواند بهره‏برداری کند. بی‏انصافی است اگر کسی تلاش‏های گذشته‏ی دولت‏های گوناگون و سال‏های متمادیِ بعد از جنگ را ندیده بگیرد. کار متراکمی صورت گرفته است؛ لیکن برای اینکه این کارها زندگی عامه‏ی مردم و همه‏ی مناطق کشور را از منافع و برکات خود بهره‏مند کند، یک سلسله کار دیگر هم لازم است. وضعیت خطیر و مهم ما به این مناسبت است.

می‏گویند ملت ایران چرا باید از انرژی هسته‏یی استفاده کند. چرا استفاده نکند؟ ملت ایران انرژی هسته‏یی را از شما نه وام گرفت، نه دریوزگی کرد و نه از شما درخواست کرد؛ جوانان ما، دانشمندان ما و استعدادهای درخشان ما خودشان توانستند به آن دست پیدا کنند؛ این یک دستاورد ملی است.

امروز دستاوردهای ما بر اثر جهادها، شهادت‏ها، ایمان‏ها و از خودگذشتگی‏های جوانهایی مثل شما و در سنین شما بوده است. خیلی از شهدای ما جزو بچه‏های دانشگاهی و دبیرستانیِ برجسته بودند؛ اما رفتند جان خودشان را فدا کردند. امروز ملت از دانش و استعداد علمی آن‏ها محروم است؛ اما دستاوردی که آن‏ها به این ملت دادند، صد برابر آن استعداد علمی‏یی است که اگر زنده می‏ماندند و به کار می‏گرفتند، برای این کشور ارزش داشت. آن‏ها این فضا و این امید و این توانایی‏ها را ایجاد کردند.

ملت عزیز ایران! نمازگزاران عزیز! این وحدت و این یکپارچگی و این تمسک شما به ارزشهای معنوی، بزرگترین دستاوردی است که به شما کمک می‏کند که بتوانید در مقابل‏ افزون‏طلبی و زیاده‏خواهی و تعدی و تجاوز استکبار ایستادگی کنید؛ این را حفظ کنید؛ این بسیار ارزش دارد. همین نمازهای عید، همین اجتماعات عظیم، همین راه‏پیمایی‏های پُرشکوه، همین جوانهای پُرانگیزه و همین ملت آماده‏ی برای حرکت، قیام، دفاع و جهاد در راه اسلام، توانسته است به همه‏ی امت اسلامی عزت ببخشد. عزت و قدرت شما مردم در گرو تمسک به همین وحدت، همین یکپارچگی، همین بصیرت و روشن‏بینی است؛ این را حفظ کنید. مسئولان در خدمت مردم، مردم در کنار مسئولان، همه به فکر مصالح این کشور و این ملت، و همه با اهتمام فراوان به آن چیزی که ضامن اصلی نجات امت اسلامی است، یعنی تمسک به اسلام، باشند که می‏تواند دنیا و آخرت مردم را آباد کند. امروز از خدا بخواهید این روحیه و این ایمان و این نشاط و شادابی را در شما حفظ کند.

استقلال را هم نظام جمهوری اسلامی در ایران نهادینه کرد. این ملت دیگر به هیچ قیمتی وابستگی به قدرتهای بزرگ را نخواهد پذیرفت- توجه کنید! آنکه معلوم است؛ «مرگ بر امریکا» که هست إن شاء اللَّه- آنچه که من می‏خواهم به شما جوانهای عزیز و به همه‏ی بسیجیان و به همه‏ی جوانهای متعهد کشور بگویم، این است که آنچه تا امروز کرده‏ایم، خیلی ارزشمند است؛ همین نهادینه کردن آزادی و استقلال در کشور از لحاظ اهمیت و ارزش و دستاوردهای مادی و معنوی که در طول این بیست و پنج سال به برکت نظام جمهوری اسلامی به‏دست آمده، قابل توصیف نیست، لیکن این‏ها پایان کار نیست؛ این‏ها آغاز کار است.

ما ملت ایران آمده‏ایم معنویت را به شکل جوهری، اصولی و ریشه‏یی- نه به شکل سرِ بار و تعارفی- در الگوی جدیدِ خود گنجانده‏ایم. مردم‏سالاری دینی، این است. مظهر این مردم‏سالاری، مجلس شورای اسلامی است؛ هم «شورا» است، هم «اسلامی» است؛ هم انتخاب مردم است، هم جهت‏گیری‏ اسلامی است، که در اصول متعدد قانون اساسی و در سوگند نمایندگی آشکار است. این الگو، بی‏نظیر است. البته طبیعی است که علیه آن تبلیغات کنند- به تعبیر بازاری‏ها- توی سر جنس بزنند و سعی کنند آن را از چشمها بیندازند و بی‏ارزش وانمود کنند؛ این یک ترفندِ شناخته‏شده است. در دنیا عالی‏ترین دستاوردها و میراثهای فرهنگی یک ملت را گاهی کوچک می‏کنند و آن ملت را از آن دستاوردها بیزار می‏کنند؛ در دنیا این کارِ شناخته‏شده‏یی است؛ اما حقیقت قضیه همین چیزی است که ما آن را حس می‏کنیم. مجلس، مهم‏ترین مظهر مردم‏سالاری دینی است؛ بنابراین از جایگاه خودتان غفلت نکنید. توجه داشته باشید اینجا کجاست و مجلس شورای اسلامی یعنی چه. اهمیت تصمیم و موضع‏گیری را در این مجلس مورد غفلت قرار ندهید. اینجا مرکز و قله و به تعبیری ویترین مجموعه‏ی نظام اسلامی است که جلوی چشم قرار دارد.

این مکتب، نظام اسلامی را بنیان‏گذاری کرد. بیست و پنج سال از آن زمان می‏گذرد. بیشترین حملات هم در طول این بیست و پنج سال به کشور و ملت ما و این مکتب سیاسی شده است؛ اما ملت ما روز به روز پیشرفت کرده است. ملت ما در زمینه‏ی علم، در زمینه‏ی عمران، در زمینه‏ی سیاست بین‏الملل، در زمینه‏ی ارتقای آگاهی‏های گوناگون، در زمینه‏ی ساخت زیربناهای عظیم کشور، در زمینه‏ی به‏دست آوردن قدرت فناوری و احیای استعدادهای مردمی، و در بسیاری از زمینه‏های دیگر، پیشرفتی داشته است که در گذشته حتّی تصور آن را هم نمی‏کرده؛ این به برکت اسلام است. ما هرگز ادعا نمی‏کنیم که در برنامه‏های انقلاب، بهنگام و به‏روز پیش رفته‏ایم و در آنجایی که باید باشیم، هستیم؛ نه، اما این کم‏کاریِ ماست. ما مسئولان در رده‏های مختلف اگر بیشتر و بهتر کار کنیم، بدون شک موفقیتها بیشتر خواهد شد. امروز هم موفقیتهای بسیاری داریم. امروز ملت ما قوی است؛ دولت ما قوی است؛ زیربناهای کشور آماده است و پیشرفت علمی و استخراج استعدادهای جوانان ما محیرالعقول است. ما می‏توانیم حرکت خود را شتاب دهیم؛ و این کار را هم ملت ما خواهد کرد و به فضل پروردگار و به حول و قوه‏ی الهی پیشرفت می‏کنیم. امروز پرچم اسلام، پرچم دین‏داری، پرچم شجاعت و پرچم نوآوری در زمینه‏ی سیاست در دست ملت ماست. دشمن‏ها در تبلیغاتِ خود سعی می‏کنند این دستاوردها را کوچک نشان دهند و آنچه را که این ملت به‏دست آورده، از قلم بیندازند؛ اما نمی‏توانند. انواع تلاشها را برای مقابله کرده‏اند. حتّی کار دشمنان انقلاب اسلامی با محوریت امریکا به اینجا رسید که سعی کردند نسخه‏ی بدلِ سرتاپا غلط از نظام اسلامی را در افغانستان به وجود آورند، که شد حکومت طالبان؛ تبدیل شد به یک کاریکاتور خنده‏آور مسخره؛ همان هم شد آفت جانشان. شاید به خیال خودشان می‏خواستند پرچم اسلام‏خواهی و احیای اسلام سیاسی را از دست این ملت بگیرند و دست کسانی بدهند که دست‏آموز خودشان بوده‏اند؛ اما نتوانستند و نخواهند توانست. خدا را شکر می‏کنیم که اراده‏ی ما محکم است؛ راهمان روشن است؛ مردممان مؤمن‏اند و مکتب سیاسی امام، زنده و درخشنده است. دشمنان ما هم قدرت ملت را فهمیده‏اند و به آن اعتراف کرده‏اند. در زمینه‏ی مسائل گوناگون جهانی و بین‏المللی، مواضع ما مستقل است. ما تحت تأثیر کسی قرار نمی‏گیریم و به سراغ جنجال و تنش‏آفرینی نمی‏رویم؛ اما ظلم را محکوم می‏کنیم؛ با ظالم اعلام مخالفت می‏کنیم و از مظلوم اعلام حمایت می‏کنیم.

این دشمنیها با چه ترفندی اعمال می‏شود؟ صریحاً نمی‏گویند ما دشمن هستیم. دشمنی می‏کنند، اما ریاکارانه. دشمنان جهانی و بین‏المللی ما که در امریکا و بعضی از مراکز دیگر دنیا هستند و دولتها را تحریک می‏کنند، ترفندشان از اوّلِ انقلاب تا امروز این‏طوری بوده است. اوّلًا می‏کوشند متاع ارزشمندِ به‏دست آمده به وسیله‏ی ملت ایران را کوچک و تحقیر کنند. ملت ایران آنچه را که به دست آورده است، با سربلندی و افتخار اعلام می‏کند. ما در دنیا تجربه‏ی نویی آورده‏ایم. ما مردم‏سالاری را نه جدا و بیگانه‏ی از معنویت و دین، بلکه توانسته‏ایم کاملًا برخاسته‏ی از دین و معنویت در کشورمان مستقر کنیم. امروز کشورهایی که دولتها و بعضی از نمایندگان مجالسشان از دمکراسی و آزادی انتخابات دم می‏زنند، دمکراسیشان بیگانه‏ی از معنویت بوده است. در نتیجه هرجا لازم شده و توانسته‏اند در همان دمکراسی‏ها تقلّب کنند، برخلاف رأی مردم تقلّب کرده‏اند. الآن رئیس‏جمهور امریکا با کمتر از بیست و پنج درصد آراءِ مردم خودش، آن هم با حکم دادگاه، در امریکا حکومت می‏کند! دمکراسی‏ای که با معنویت همراه نباشد، همین است. بعد هم با ادّعای دمکراسی، به دیکتاتورترین دیکتاتورهای دنیا دست دوستی و رفاقت و برادرخواندگی دادند! به دیکتاتورهای دنیا و کودتاهای نظامی نگاه کنید! همه‏ی این‏ها رفیق‏های نزدیک همین دمکراتهای دنیا و طرف‏داران دمکراسی و مردم‏سالاری‏اند. وقتی دمکراسی با معنویت و حقیقت و دین همراه نباشد، این‏طوری می‏شود. ما تجربه‏ی نویی را آوردیم؛ ما دمکراسی را از دین گرفتیم؛ دمکراسی ما با معنویت و دین همراه است؛ لذا شد مردم‏سالاری دینی؛ شد جمهوری اسلامی. مردم به این دستاورد می‏بالند و از آن دفاع و به آن افتخار می‏کنند. دشمن در تبلیغات خود مرتّب سعی می‏کند این دستاورد را کوچک کند؛ به قول رایجِ بین کسبه، توی سر جنس بزند و آن را تحقیر نماید. امام صادق علیه الصّلاة و السّلام به شاگرد خود فرمود: چنانچه تو گوهر گرانبهایی در دست داشته باشی، همه‏ی دنیا اگر بگویند این سنگ است و تو بدانی که این گوهرِ گران‏بهاست، حرف همه‏ی دنیا را باور نمی‏کنی. اگر یک سنگ در دستت داشته باشی، همه‏ی دنیا بگویند این گوهرِ گران‏بهاست، بازهم به حرف آن‏ها گوش نمی‏کنی؛ می‏بینی که سنگ است. وقتی گوهر گرانبهایی وجود دارد، اگر همه‏ی دنیا بگویند آنچه در دست داری، بی‏ارزش است، می‏بینی متاع باارزشی است. ملت ما دانسته است و فهمیده است؛ لذا ایستاده است.

حرف من به مدیران، برنامه‏ریزان و مسئولان کشور این است: این جمعیت عظیم جوان در کشور را یک رودخانه‏ی موّاج و پُرفیض بدانید. این رودخانه به طور مستمر جریان دارد و سالها بعد از این هم جریان خواهد داشت. دوگونه می‏توان با این رودخانه برخورد کرد: یک برخورد این است که شما بنشینید عاقلانه، خردمندانه و با شیوه‏ی علمی، اوّلًا اهمیت این رودخانه را بشناسید؛ ثانیاً نقاط و مراکزی را که به آب این رودخانه احتیاج دارند، شناسایی کنید؛ ثالثاً برنامه‏ریزی و کانال‏کشی کنید و آب را به آنجایی که نیاز است، هدایت نمایید؛ آن‏گاه هزاران مزرعه و باغستان از این نعمتِ بی‏دریغ الهی سرسبز، و هر نقطه‏ی ویرانی آباد خواهد شد. شما می‏توانید این رودخانه‏ی موّاج را به پشت سدهای انرژی‏ساز هدایت کنید و یک منبع عظیم انرژی به وجود آورید و کلّ کشور را به فعالیّت و تلاش وادارید. اگر با این موضوع، این‏گونه برخورد کنید، آن‏گاه این پدیده، یک پدیده‏ی پُربرکت، بی‏نظیر و استثنایی می‏شود که اگر یک‏یک مردم ایران هر روز صد بار خدا را به‏خاطر آن شکر کنند، شکرِ لازم و شایسته را ادا نکرده‏اند. مشخّصه‏ی این نوع برخورد، برنامه‏ریزی کردن، هدایت کردن، راه را باز کردن، نقطه‏ی نیاز را مشخص کردن و این متاع گرانبها و این هدیه‏ی الهی را درست در نقطه‏ی نیاز قرار دادن است؛ که نتیجه‏ی آن، سرسبزی، خرّمی، آبادانی، نشاط و برکت خواهد بود. برخورد دیگر این است که این رودخانه‏ی فیّاضِ موّاج را به حال خود رها کنید؛ روی آن فکر نکنید؛ برای آن برنامه‏ریزی نکنید و قدر آن را ندانید. نتیجه چه می‏شود؟ نه تنها مزارعی خشک خواهد شد و باغستان‏هایی از بین خواهد رفت، بلکه خود این آب هم هدر خواهد رفت. در بهترین شکل، آب این رودخانه وارد آبهای شور خواهد شد و هرز خواهد رفت. شکل دیگرش این است که به باتلاق و مرکز تجمّع انواع و اقسام آفتها تبدیل شود. شکل بدترش این است که به یک سیل تبدیل شود و همه‏ی دستاوردهای ملت را تخریب کند. اگر برنامه‏ریزی و دقّت و کار نشد، این نتایج را به دنبال خواهد داشت.

نماز از آنجا که اولًا سلامت و تعالی اخلاقی و معنوی به افراد جامعه می‏بخشد و ثانیاً از آن رو که با شکل و محتوای ویژه خود نمازگزار را به انضباط می‏کشاند و از بیهودگی و ولنگاری نجات می‏دهد، به حق باید یکی از عوامل مهم انضباط و انتظام اجتماعی شناخته شود. اگر نماز با حضور و از سرِ شوق و در هنگام فضیلت در میان مردمی رواج پیدا کند، این‏ها دستاوردهای قطعی آن مردم خواهد بود، بدیهی است که نماز از سر کسالت و بی‏حضور و یا خودنمایانه، هیچ‏یک از این فوائد را نخواهد داشت.

دشمنان اسلام و ایران با همه‏ی توطئه‏ها و یورشهای نظامی و اقتصادی و فرهنگی نتوانستند این کلمه‏ی طیبه را از رشد و تکامل بازدارند، و ملت ایران با پیشتازی شهیدان و ایثارگران و رزمندگان خود، با تمسک به اسلام و ایمان صادقانه و هوشمندانه توانست دستاورد گرانبهای خود را پاسداری کند و به نقطه‏ی ثبات و استحکام برساند. هرگز نباید گمان کرد که جبهه‏ی کفر و ظلم و استکبار و مادی‏گری، از تلاش خصمانه‏ی خود برای آسیب رساندن به انقلاب که امروز در قالب نظام جمهوری اسلامی متبلور است دست برداشته است؛ ولی شک نیز نباید کرد که امروز و همیشه، تلاش مخلصانه‏ی حق‏طلبان، و همت بلند ملت ایران و در پیشاپیش همه، مجاهدت و ایثار مخلصان و از جان گذشتگان و جوانان مؤمن و پاک‏نهاد، بر هر دشمنی پیروز خواهد شد و هر توطئه‏ای را خنثی خواهد کرد و نیروی عظیم ایمان و ایثار در همه‏ی میدانهای خطیر، سخن اول و آخر را خواهد گفت.

وحدت کلمه، رمز پیروزی هر ملتی است. رمز پیروزی انقلاب ما هم واقعاً وحدت کلمه بود. رمز پیروزی در جنگ هم وحدت کلمه بود. رمز پیروزی در دوره‏های بعد از جنگ تا امروز هم که دوره‏ی سازندگی است، باز وحدت کلمه است. ما اگر وحدت کلمه نداشته باشیم، اگر نقطه‏ی توافق عظیم ملی نداشته باشیم، همه‏ی دستاوردهای این ملت از دست خواهد رفت. خوشبختانه این را داریم و مردم گرد آن متّحدند. شما ببینید در راه‏پیمایی‏ها، در اجتماعات عظیم مردمی، آنجایی که شعارهای مشترک و آرزوهای عمومی مردم مطرح می‏شود، مردم چطور از همه‏ی قشرها شرکت می‏کنند و هیچ اختلافی هم با همدیگر ندارند.

تربیت یک جامعه و یک ملت بزرگ، در طول چند سال کوتاه که عملی نیست. بر این حادثه‏ی عظیمی که اتّفاق افتاده است، دیگران شهادت می‏دهند؛ خود ما هم هر وقت فکر و دقّت کنیم، خواهیم دید حرکت خیلی عظیمی شده است. علّت این هم که می‏بینید امریکا، صهیونیست، کمپانیهای جهانی، غارتگران بین‏المللی، قلدرهای معروف دنیا و دزدها سرگردنه‏ی عالم، به هیچ قیمتی حاضر نیستند با این نظام آشتی کنند، همین است که کار، کار عظیمی است؛ حرکت، حرکت عظیمی است. یک ملت، انقلابی با آن عظمت به وجود آورد، که این قیام مردم، چنین دستاورد عظیمی هم به دنبال خود داشته باشد و برکت و اثر آن باشد. بعد هم به این اکتفا نکنید؛ کار به این هم منتهی نمی‏شود. این نظام در طول سالهای اوّل ولادت خود، دست‏اندرکار مبارزه با یک توطئه‏ی حساب‏شده‏ی همه‏جانبه‏ای از سوی قدرتمندان درجه‏ی یک عالم- شوروی آن روز و امریکا- شد. بحمد اللّه شوروی متلاشی شد و از بین رفت و این یکی با هزار مشکل و دردسر برای خودش مانده است و دیگر قدرتهایی که در دنیا بودند و مجموعه‏های نظامی و غیره که به صورت جنگ تحمیلی جلوه کرد. این ملت و این انقلاب توانست در مقابل همه‏ی این‏ها بایستد و آن‏ها را ناکام کند.

ملت ایران، اگر می‏خواهد راه عزّت و پیشرفت را ادامه دهد- همچنان که بحمد اللّه در این چند سال، به برکت بازوان توانا و خدمتگزاری که در دولت جمهوری اسلامی تلاش و فعّالیت، و در بخشهای مختلف کار و پیشرفت کردند- اگر می‏خواهد راه توسعه، سازندگی و رفاه زندگی را ادامه دهد و به نتیجه برساند، باید به استقامت و ایستادگی در مقابل دشمنان و استکبار بپردازد. ملت ایران در این چند سال، دستاوردهای عظیمی داشته است. لذا وظیفه دارد که این دستاوردها را حفظ کند. ملت و بخصوص مسئولین جمهوری اسلامی، وظیفه دارند با حرکت عاقلانه، خردمندانه و حکیمانه، مانع شوند که دستاوردهای مردم ایران، خدای ناکرده از بین برود. چه دستاوردهایی که مستقیماً به وسیله‏ی انقلاب به این ملت داده شده است- مثل حکومت مردمی، دولت مردمی، رئیس‏جمهور مردمی، نمایندگان مردمی و از این قبیل- و چه دستاوردهایی که متعلق به انقلاب است، اما غیر مستقیم به این ملت داده شده است- مثل حرکات سازندگی؛ که همه، کار انقلاب و هنر انقلاب است و به وسیله‏ی عناصر انقلابی، در دولت و بخشهای مختلف انجام گرفته است-. دستاوردهایی چنین را ملت ایران و مسئولین، باید خردمندانه و حکیمانه حفظ کنند.

بدیهی است که راهِ حفظ این دستاوردها و به وجود آوردن دستاوردهای بیشتر، این است که ملت ایران و مسئولین، خطّ نشانی را که امام بزرگوار با عمل خود کشیده است؛ یعنی خطّ استقامت و ایستادگی در مقابل توقّعات دشمنان و ایستادگی در مقابل یاوه‏گوییها و پرگویی‏های کسانی که در بیرونِ این مرزها نسبت به این ملت ابراز توقّع می‏کنند، ادامه دهند. اما اینکه مکرّر گفته می‏شود «راه امام و خطّ امام» منظور چیست؟ اگر بگوییم «خطّ امام، اسلام و انقلاب است» این، مطلبی کلّی است. معلوم است که خطّ امام، انقلاب و اسلام است! هیچ‏کس هم مخالف با اسلام و انقلاب نیست. آن عاملی که می‏تواند مقصود امام بزرگوار را- که پدر این انقلاب و معمار ایران اسلامی است- برآورده کند، استقامتی است که او در رفتار خود نشان داد. در مقابل دشمن، کوتاه نیامد؛ از دشمن نهراسید و نترسید و تهدیدها او را متزلزل نکرد. هیچ‏کس هم نمی‏تواند امام بزرگوار را به این متّهم کند که آنچه انجام داد، خلاف تدبیر صحیح بود. همه‏ی عقلای عالم، اگر دقّت کنند، می‏فهمند و تحلیل می‏کنند که راهِ درست، همان راهی بود که آن مرد رفت؛ راهی به سوی هدفهایِ خودِ او. هرکس آن هدف را داشته باشد، راهش همانی است که آن بزرگوار پیمود. این، عرض من در سالگرد هفتم امام بزرگوار است.

مردم شاهد موفّقیتهای خوبی از نظام جمهوری اسلامی و دولت کریمه‏ی خدمتگزارند. از جهت سیاسی نیز در همین ایامِ نزدیک به این هفته، قدرتهای بزرگ و به طور مشخّص امریکا در سه ماجرا با انقلاب و ملت و کشور ما درگیر شدند و به لحاظ سیاسی در هر سه ماجرا هم شکست خوردند: اوّل قضیه‏ی قرارداد هسته‏ای ایران با روسیه و سپس مسأله‏ی تلاش برای حصر اقتصادی کشور و نهایتاً قرارداد ما با کشور آفریقای جنوبی بود که امریکا با تمام توان علیه ما به میدان آمد؛ ولی عملًا مجبور به عقب‏نشینی شد. هر سه قضیه را خدای متعال پیش آورد و دولت امریکا با داعیه‏ی ابرقدرتی و با امکانات فراوان تبلیغاتی و سیاسی خود، جنجالی را در دنیا علیه جمهوری اسلامی به راه انداخت و با نظام جمهوری اسلامی سینه به سینه شد؛ ولی در هر سه مورد به نتیجه‏ی مورد نظر خود نرسید. در این سه ماجرا عملًا واضح شد که وقتی نظامی دارای اقتدار و استحکام حقیقی است و به دیگران اتّکا ندارد و قدرت و موجودیّت و مشروعیّتش را از خارج از وجود خود به دست نمی‏آورد، به موفقیّت می‏رسد. در قضایای مهمّ جهانی وقتی کشوری به ناحق با کشورهای دیگر مواجه شود، اوست که مجبور می‏شود عقب‏نشینی کند و امروز دولت جمهوری اسلامی بحمد اللّه با قدرت، کار و راه خودش را ادامه می‏دهد و از توطئه‏های استکبار نمی‏هراسد. این موفقیّتها را مردم می‏بینند و دوستان ما هم در دنیا مشاهده می‏کنند. بنابراین از لحاظ تقویت روحیه، این موفقیّت برای همه یک دستاورد بود و این لطف الهی را می‏رساند.

محصول این همه دستاورد، برای حفاظت از انقلاب است؛ حفاظت از این گوهر گرانبهایی که ملت ما با خون خود آن را به دست آورده است. حفاظت از استقلال، آزادی ملی، سرسپرده نبودن و دنباله‏رو قدرتهای بزرگ نبودن. این، همان نکته‏ای است که قدرتهای بزرگ را از ملت ایران خشمگین می‏کند. ما برای استکبار، هیچ‏گونه ابهت و ارزشی قائل نیستیم. بگذار خشمگین باشند. امروز در سطح جهان، قدرتهای استکباری می‏خواهند با استبداد و خودسری عمل کنند. این را اگر دولتهای وابسته و سر سپرده پذیرفته‏اند، ما نمی‏پذیریم. ملتهای آزاده، بخصوص ملت ما نمی‏پذیرند. ما ملت بزرگی با امکانات بی‏شمار و استعداد فراوان هستیم. این‏ها را زنده خواهیم کرد، تا روش ملت ایران، الگویی برای ملتهای دربند باشد.

شما مردم آگاه و مؤمن، با حضور بی‏سابقه‏ی خود در انتخابات، همه‏ی این تلاش خباثت‏آلود دشمنان را خنثی کردید و به همه‏ی دنیا فهماندید که ملت ایران، همچنان زنده و هشیار و آماده‏ی دفاع از دستاوردهای عظیم چندین‏ساله خود و پاسداری از حاصل خون شهداست.

مادامی که امریکا به عنوان یک ابرقدرت متجاوز در درون مرزهای خود محصور نشود، بشریت روی آسایش نخواهد دید. ملتهای مسلمان بخصوص باید بدانند که مشکل اصلی آن‏ها این است. این‏ها به‏شدت مرعوب اسلامند. این‏ها نشانه‏ی اسلام را دیده‏اند، معنویت اسلام را دیده‏اند، بُرندگی اسلام را دیده‏اند، خستگی‏ناپذیری مسلمان واقعی را که شماها و این ملت باشید دیده‏اند؛ از این می‏ترسند؛ می‏خواهند این تجربه در جای دیگر تکرار نشود. البته مترصد هر فرصتی هستند که اگر بتوانند، این دستاورد عظیمی را هم که اسلام امروز به ملت ایران ارزانی داشته است، به‏گونه‏ای مخدوش و خراب کنند.

نتیجه‏ی پایداری و استقامت شما بعد از رحلت حضرت امام، این شده است که تحلیلهای دنیا عوض گردید. آن‏ها که منتظر نشسته بودند تا جمهوری اسلامی از بین برود، فهمیدند که فایده‏یی ندارد. آن‏هایی که خیال می‏کردند می‏شود ملت ایران را ترساند یا خسته کرد، فهمیدند فایده‏یی ندارد. لذا امروز ما شاهد آن هستیم که غیر از رأس فتنه و فساد یعنی رژیم جبار امریکا و کسانی که به صورت شدیدی وابسته و متصل و هم‏جهت با او هستند و با ملت ایران دشمنیِ بسیار عمیقی دارند و به‏هیچ‏وجه انقلاب با آن‏ها کنار نمی‏آید و آن‏ها هم با انقلاب کنار نمی‏آیند، بقیه‏ی کسانی که در دنیا شاهد و ناظر وضع ملت ما بودند، در مقابل این ملت سر تعظیم فرود آوردند و به طرفش دست دوستی دراز کردند. ملت ایران نشان دادند که با قدرت و استقامت می‏توان احترام ملتها، بلکه دولتها را در سطح جهان جلب کرد. دشمنان ما، از اعمال فشار روی ملتمان مأیوس شدند. این، دستاورد بسیار بزرگی است.

بعضی از این نویسندگان و گویندگان که عمر باطل خود را غرقه در فساد و آلودگیهای اخلاقی و سیاسی و انواع هرزگیها گذرانیده‏اند، با حکومت اسلامی که راه را بر این تباهیها و هرزگیها بسته است و اربابان خارجی آن‏ها را بیرون رانده، مخالفند و آن‏گاه این مخالفت و عناد را که مخالفت با اسلام و استقلال و آزادگی ملی و طهارت اخلاقی است، به حساب خرده‏گیری و انتقاد از اوضاع سیاسی و اقتصادی می‏گذارند و درحالی‏که آزادانه هرچه خواسته‏اند، گفته‏اند، با وقاحت و بی‏شرمی، مطالبه‏ی آزادی می‏کنند! خواست حقیقی این‏ها، باز شدن پای امریکا و فروختن کشور به دشمنان است و خصم آنان، ملت رشید و آگاه است. ملت ما، حسرت بازگشت به دوران بردگی امریکا را بر دل آنان خواهد گذاشت و با همه‏ی وجود، دستاورد بزرگ خود یعنی نظام اسلامی و حاکمیت اراده و ایمان انسانها را حراست خواهد کرد.

نگذارید احساس غیرت انقلابی و تکلیف در مقابل انقلاب، در دلهای شما ضعیف بشود و فرو بنشیند. مثل کسی که از خانواده و حرم و ناموس خود دفاع می‏کند، از انقلاب و ارزشها و دستاوردهای آن، همین‏طور دفاع کنید. ن و مرد و پیر و جوان، در هر شغلی از شغلها که هستید و در هر گوشه‏یی از این کشور که زندگی می‏کنید - فرق نمی‏کند - بدانید که این انقلاب آسان به‏دست نیامده‏است. خون دلها خوردند، خونها ریخته شد و کمکها و فیوضات عظیم الهی شامل حال این مردم شد تا این دستاوردِ عظیم به‏دست آمد. این طور نیست که مردم و ما بنشینیم نگاه کنیم که کسانی ارزشهای انقلاب را تاراج کنند و یا به آنها اهانت نمایند و آنها را سبک بشمارند. نه، ارزشهای انقلابی و دستاوردهای انقلاب و فضای اسلامی جامعه، ناموس همه‏ی آحاد مردم ماست و از آن، غیرتمندانه و با کمال قدرت دفاع می‏کنیم و باید بکنیم. دشمن نباید بتواند با ترویج فرهنگ فساد - هر نوع فسادی، چه فسادهای مربوط به شهوات جنسی و چه فسادهای مالی و چه انواع و اقسام فسادهای اخلاقی و عملی دیگر - این انقلاب را از درون بپوساند. یکایک شما زن و مرد، باید مثل آن جوان شجاع و غیرتمندی که در برابر خانه و حریم و خانواده و موجودی خود سینه سپر می‏کند و از آن دفاع می‏کند، از انقلاب و اسلام و مسؤولان و دستاوردها و ایمان اسلامیتان دفاع کنید و در مقابل کسانی که به آن هجوم می‏ورزند، بایستید.

فرمان رهبر كبیر انقلاب و امام امت مبنی بر تشكیل بسیج مستضعفان در شرایطی كه ایران اسلامی و انقلاب شكوهمند ما از هر سو مورد تجاوز و تهاجم دشمنان قرار گرفته بود حركتی آگاهانه در جهت خنثی‌سازی نقشه‌های ابرقدرتها بود كه با تحمیل جنگ و محاصره‌ی اقتصادی میخواستند به خیال خود انقلاب را متوقف كنند و دستاوردهای ملت مسلمان ایران را برباد دهند.