• ب
  • ب
  • ب
مرورگر شما توانایی چاپ متن با فونت درخواستی را ندارد!
1399/02/23
طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن | خلاصه جلسه بیستم: فرجام نبوت (۱)

پیروزی در گرو ایمان و صبر!

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در ماه مبارک رمضان سال ۱۳۵۳ در مسجد امام حسن علیه‌السلام  مشهد جلساتی با عنوان «طرح کلی اندیشه‌ی اسلامی در قرآن» داشته‌‌اند و طی آن به «تبیین پایه‌های تفکر اسلامی» بر مبنای آیات قرآن پرداخته‌اند. ایشان با اشاره به اهمیت این مباحث گفته‌اند: «این جلسات، پایه‌های فکری برای ایجاد یک نظام اسلامی است.» ۸۱/۴/۴ پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR در سال ۱۳۹۴ در هفت گزیده بیانات جلسات ابتدایی این سخنرانی‌ها را که به موضوع «ایمان» اختصاص داشته است را منتشر کرده است. جلسات مبحث «توحید» نیز در شش گزیده بیانات در ماه رمضان امسال منتشر شد. اکنون و در ادامه مباحث کتاب جلسات مبحث «نبوت» در نُه گزیده بیانات منتشر میگردد.

https://farsi.khamenei.ir/themes/fa_def/images/home/rect-1-n.gif حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در هفتمین جلسه از موضوع نبوت، به فرجام نبوت پرداختند. ایشان با بیان اینکه یکسره جهاد کردن و نیاسودن، سرگذشت پیامبران الهی است. به سراغ این پرسش رفتند که آیا فرجام پیامبران شکست بوده و یا خیر؟

ایشان در پاسخ فرمودند: «انبیا در مجموع موفق شدند و کامیاب شدند، ناکام نشدند. و اما هر دانه­‌دانه از پیغمبران، یعنی هر تک‌­تک از نهضت‌های انقلابیِ الهی و توحیدی، آیا آنها موفق شدند یا نه.» ایشان با عنوان عاقبت نیک بشر در جهان‌بینی اسلامی بیان کردند: «انبیای عظام الهی، اگر چه که هر تک‌­تک‌شان با محرومیت‌ها و ناکامی‌ها مواجه شده‌اند، اما در مجموع، سیر بشریت به سوی ترقی و تعالی بوده و عاملش انبیا بودند.»

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در ادامه با تشریح دو شرط پیروزی انبیاء، صبر و ایمان پیروان، نقش مؤمنان در پیروزی انبیاء را نمایان کردند. پیروزی انبیاء با دو شرطِ آن، یک سیری است که منتهی به ظهور آخرین حجت الهی خواهد شد. ایشان آن را فرجام واقعی نبوت دانستند.
جلسه بیستم: فرجام نبوت (۱)
پیروزی در گرو ایمان و صبر!
آیات این جلسه
سوره‌­ی مبارکه‌­ی اعراف
آیات ۱۶ تا ۱۸ سوره­‌ی مبارکه‌­­ی رعد
آیات ۱۷۱ و ۱۷۲ و ۱۷۳ و ۱۸۰ سوره‌­ی مبارکه­­‌ی صافات
واژگان کلیدی ایمان صبر حق و باطل پیروزی نهضت انبیاء
آیه نکات کلیدی
وَقَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِ فِرْعَوْنَ أَتَذَرُ مُوسَى وَقَوْمَهُ لِیُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ وَیَذَرَکَ وَآلِهَتَکَ قَالَ سَنُقَتِّلُ أَبْنَاءَهُمْ وَنَسْتَحْیِی نِسَاءَهُمْ وَإِنَّا فَوْقَهُمْ قَاهِرُونَ(۱۲۷ اعراف)

[اشراف و سران قوم فرعون گفتند: آیا موسی و قومش را رها می­کنی تا در این سرزمین فساد و تباهی کنند و تو و معبودهایت را واگذارند؟ گفت: به زودی پسرانشان را به صورتی وسیع و گسترده به قتل می­رسانیم و زنانشان را زنده می­گذاریم و ما بر آنان چیره و مُسلّطیم.]
  • ملاء و سران و سرداران و بزرگان قوم فرعون به فرعون گفتند:... آیا تو رها میکنی، ول میکنی موسی و قومش را؟ مؤمنین به او را، حزبش را، جمعیتش را، که در زمین فساد بکنند؟ اخلال­‌گری بکنند؟ ولشان میکنی؟
  • فرعون در مقابل این سخن و این تشکیک گفت نه؛ موسی را از بین خواهم برد. ... گفت من موسی را  و­ نخواهم گذاشت، اجازه نمی­دهم آنچه می­خواهد بکند، بلکه جوانانشان را خواهم کشت و زنانشان را زنده نگاه خواهم داشت؛ این نقشه­ی جدیدی است.
  • خب کار سخت شد دیگر، حزب موسی قرار گرفتند در مقابل نقشه­ی طرح شدت عمل دستگاه فرعونی. اینجا جایی ست که استخوان پیلان می­لرزد، اینجا جایی­ست که دل­های قرص و محکم متزلزل می­شود، مگر شوخی است؟ کسی مثل فرعون بگوید من پدری از آنها خواهم سوزاند، نقشه­ای برایشان دارم که یک جوان برایشان نگذارم. ... اینجا جایی است که بایستی موسویان شارژ بشوند، باید در همین لحظه­ی حساس و خطرناک احساس شکست نکنند.
قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ اسْتَعِینُوا بِاللَّهِ وَاصْبِرُوا  إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ یُورِثُهَا مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ(۱۲۸ اعراف)
[موسی به قومش گفت: از خدا یاری بخواهید، و شکیبایی ورزید، یقیناً زمین در سیطره مالکیّت و فرمانروایی خداست، آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد می­بخشد، و سرانجام نیک، برای پرهیزکاران است.]
  • موسی متقابلا در مقابل این اعلان فرعونی به قومش گفت: ... از خدا یاری بخواهید و صبر کنید. ادامه بدهید، مقاومت کنید، تلاشتان را نیمه کاره نگذارید- امید در اینها می­دمد- چرا؟
  • [چون] بنده­‌ی خدا ماییم، موسی به بنی‌اسرائیل می­گوید شما بنده‌­ی خدایید، بندگان فرعون کارشان به نتیجه نخواهد رسید. زمین برای بندگان خداست.
  • پیغمبر ما که در مکه آن قدر مورد فشار بود، سیزده سال شدیدترین شکنجه‌­ها و وضع‌­ها را برایش فراهم کردند، بعد می­‌آید مدینه، آنجا حکومتی تشکیل می­دهد، جامعه‌­ای به وجود می­‌آورد، نظامی مستقر می­کند و انسانها را به سوی کمال سوق می­دهد و دشمنان بنیادی خودش را خرد می­کند، بر زمین می­زند، اما در سایه‌­ی چه؟ در سایه ایمان و صبر... این یکی از سنت­های عالم است.

قُلْ مَنْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ قُلِ اللَّهُ قُلْ أَفَاتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِهِ أَوْلِیَاءَ لَا یَمْلِکُونَ لِأَنْفُسِهِمْ نَفْعًا وَلَا ضَرًّا قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الْأَعْمَى وَالْبَصِیرُ أَمْ هَلْ تَسْتَوِی الظُّلُمَاتُ وَالنُّورُ أَمْ جَعَلُوا لِلَّهِ شُرَکَاءَ خَلَقُوا کَخَلْقِهِ فَتَشَابَهَ الْخَلْقُ عَلَیْهِمْ قُلِ اللَّهُ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ وَهُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ (رعد ۱۶)
 [بگو: پروردگار آسمانها و زمین کیست؟! بگو: خدا، بگو: پس آیا جز او سرپرستانى گرفته­اید که اختیار سود و زیان خود را ندارند، بگو: آیا نابینا و بینا یکسانند یا تاریکی­ها و روشنایى برابرند یا براى خدا شریکانى پنداشته‌­اند که مانند آفرینش او آفریده‌­اند و در نتیجه [این دو] آفرینش بر آنان مشتبه شده است، بگو: خدا آفریننده هر چیزى است و اوست‌ یگانه قهار.]
  • چون او آفریده، او می‌تواند بگوید عاقبتش چه خواهد شد. چون بعد می‌خواهد درباره عاقبت حق و باطل حرف بزند، قبلاً می‌گوید ما آفریدیم این جهان را، ما بلدیم سنت‌ها و قانون‌های تاریخ را، از ما بشنوید.
أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَالَتْ أَوْدِیَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّیْلُ زَبَدًا رَابِیًا وَمِمَّا یُوقِدُونَ عَلَیْهِ فِی النَّارِ ابْتِغَاءَ حِلْیَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِثْلُهُ کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفَاءً وَأَمَّا مَا یَنْفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِی الْأَرْضِ کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ (رعد۱۷)
از آسمان آبی فرستاد پس روان گشت جویبارهایی به اندازه­ی خود. پس این سیل کفی انبوه و نمایان را با خود حمل کرد و آنچه را در آتش می­افروزند همچون آهن یا دیگر مواد آهنی تا پیرایه یا کالایی بدست آورند، نیز، کفی همانند آن هست. خدا حق و باطل را بدین­گونه می­نمایاند. اما آن کف، هرز می­رود و نابود و متلاشی می­گردد. و اما آنچه مردم را سود می­دهد ( مانند آب جویبار یا فلز و ماده­ی معدنی) در زمین باقی می­ماند. اینگونه خداوند مثل­ها را نمودار می­سازد.
  • شما وقتی که کنار رودخانه‌ای که آب سیل را دارد می‌آورد می‌ایستید، آنچه که می‌بینید آب نیست، کف است، آب در زیر کف است، این کف‌ها همین­طور برجسته و خروشان بر روی این آبی که در رودخانه جاری‌ست، دارند خودنمایی می‌کنند. شما کف می‌بینید، زیر کف آب است... آنی که شما دیدی که نمایان است، همان کف، آن باطل است. آنی که در زیر کف پنهان است، یعنی آب... آن حق است. کف روی رودخانه همیشگی که نیست. یک لحظه هست، لحظه‌ی دیگر نیست. آب را وقتی که در مزرعه‌ات باز کردی، از رودخانه آنچه که برای تو می‌ماند، آب است نه کف، کَفَش از بین می‌رود. ... می‌خواهد بگوید حق می‌ماند. دعوت انبیا حق است، نهضت انبیا حق است و آن می‌ماند.
لِلَّذِینَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمُ الْحُسْنَى وَالَّذِینَ لَمْ یَسْتَجِیبُوا لَهُ لَوْ أَنَّ لَهُمْ مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ أُولَئِکَ لَهُمْ سُوءُ الْحِسَابِ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمِهَادُ (رعد ۱۸)
برای آنانکه پروردگار خویش پاسخ مثبت گویند، نیکوترین فرجام است. و آنانکه بدو پاسخ مثبت نداده‌­اند. اگر همه­‌ی ثروت و قدرت روی زمین را با همانند آن، مالک باشند حاضرند آن را فدیه دهند (تا از فرجام بد خویش در امان بماند) و برای ایشان حسابی ناخوشایند است. پناهگاه آنان دوزخ است و چه بد جایگاهی است.
  • فرجام کار برای کسانی‌ست که نهضت انبیا را اجابت می‌کنند... اما آن کسانی که اجابت نمی­کنند و به راه باطل گام می­گذارند.
  • لافتدوا: حاضرند آن را فدیه بدهند و خودشان را از مخمصه نجات بدهند. شما این را در تاریخ ندیدید؟ ندیدید درگیری‌های حق و باطل را که چگونه رهبران و سران باطل، مثل طوماری پیچیده شدند؛ آن وقت اگر می‌توانستند، حاضر بودند همه‌ی دنیا را بدهند و خودشان را، جانشان را، مقامشان را، نگاه بدارند.
 
وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ (صافات ۱۷۳)
و بی‌­گمان سپاه ما، پیروزمندان می­‌باشند.
سپاهیان ما هستند که پیروز می­گردند... شرطش همان ایمان است و صبر. در میدان‌های پیغمبر، رسول خدا مردم را به صبر فرا می‌خواند. در میدان‌های امیرالمؤمنین، امیر­المؤمنین مردم را به صبر فرا می‌خواند. همیشه می‌گفتند صبر کنید. صبر در میدان جنگ یعنی چه؟ صبر در حال مبارزه یعنی چه؟ یعنی از مبارزه سست نشدن، یعنی تلاش را تمام نکردن، نصفه نگذاشتن، این معنی صبر است. اگر چنانچه مسلمانان عالم در راه پیشرفت‌های فرهنگی و پیشرفت‌های اقتصادی و پیشرفت‌های سیاسی، این دو عامل را، عامل ایمان را و عامل صبر را، امروز هم در پیش بگیرند، جامعه‌ی اسلامی از لحاظ فرهنگی و از لحاظ سیاسی و از لحاظ اقتصادی بر کفار و دشمنان دین غلبه خواهد کرد.
 
 
https://farsi.khamenei.ir/themes/fa_def/images/home/rect-1-n.gif بخشی از بیانات آیت‌الله خامنه‌ای در روز سه‌شنبه ۵۳/۰۷/۱۶ در مسجد امام حسن علیه‌السلام مشهد:
آیا انبیای الهی مجموعاً موفق شدند یا ناکام شدند؟ می‌گوییم مجموعاً موفق شدند، همه‌ی انبیا. به دلیل اینکه می‌خواستند بشر را بالا بیاورند و بالا آوردند.

انبیا در مجموع موفق شدند و کامیاب شدند، ناکام نشدند. و اما هر دانه­‌دانه از پیغمبران، یعنی هر تک‌­تک از نهضت‌های انقلابیِ الهی و توحیدی، آیا آنها موفق شدند یا نه؟ می‌گوییم اینجا یک قاعده‌ی کلی وجود دارد. قاعده‌ی کلی این است که هر کدامی دارای ایمان و صبرِ کافی بودند، موفق شدند، هر کدامی دارای ایمان و صبر کافی نبودند، موفق نگشتند.
پايگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آيت‌الله‌العظمی سيدعلی خامنه‌ای (مد‌ظله‌العالی) - مؤسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی