سرمقاله‌ی نشریه‌ی خط حزب‌الله (شماره‌ی چهارم)

با اعلام‌نظر و ابلاغ‌نامه‌ی رهبر انقلاب اسلامی مبنی بر تأیید مشروط مصوبه‌ی شورای عالی امنیت ملی، فرایند قانونی بررسی برجام به پایان رسید و دوران آزمون اجرای آن آغاز شد. این نامه که در حقیقت می‌توان آن را "سند صیانت" نام‌گذاری کرد برگ زرینی به دوران پرافتخار انقلاب اسلامی افزود و جزئی از تاریخ «به یادماندنی و عبرت‌آموز جمهوری اسلامی» شد. "سند صیانت" تجربه روشنی از نقش ولایت امر و رهبری انقلاب اسلامی، از دستاوردها و اندوخته‌های تاریخی ملت ایران است. این‌ نامه که آخرین حلقه از زنجیره بررسی متن «در مجاری قانونی پیش‌بینی‌شده‌ی خود(۱۳۹۴/۰۴/۲۷)» است؛ نقاط برجسته‌ای دارد که چشم‌ها و دل‌های هر انسان منصفی را به خود جذب می‌کند.

 

اولا این نامه به منزله‌ی حبل‌المتینی وحدت‌بخش در بین نیروهای انقلاب و فصل‌الخطاب تمامی اختلاف‌نظر‌ها در این زمینه است. اکنون که «موافقت‌نامه‌ی موسوم به «برجام» پس از بررسی‌های دقیق و مسئولانه در مجلس شورای اسلامی، کمیسیون ویژه و دیگر کمیسیون‌ها و نیز در شورای عالی امنیّت ملّی، سرانجام از مجاری قانونی عبور کرده(۱۳۹۴/۰۷/۲۹)» و به همین دلیل نباید با بازگشت به مباحث اختلاف‌انگیز گذشته، دستاویز جدیدی برای اختلاف‌افکنی ایجاد کرد.

 

ثانیا «پذیرش مذاکرات از سوی ایران اساساً با هدف لغو تحریم‌های ظالمانه‌ی اقتصادی و مالی صورت گرفته است(۱۳۹۴/۰۷/۲۹)» اما آمریکایی‌ها بعد از تهیه‌ی متن برجام می‌گویند «چهارچوب تحریم‌ها حفظ خواهد شد(۱۳۹۴/۰۶/۱۲)» «آنچه از این حرف برمی‌آید، درست مخالف آن علّتی است که ما رفتیم برای مذاکره». به‌همین دلیل اعلام اینکه «لازم است تضمین‌های قوی و کافی برای جلوگیری از تخلّف طرف‌های مقابل، تدارک شود، که از جمله‌ی آن اعلام کتبی رئیس‌جمهور آمریکا و اتّحادیه‌ی اروپا مبنی بر لغو تحریم‌ها است ... هرگونه اظهاری مبنی بر این‌که ساختار تحریم‌ها باقی خواهد ماند، به‌منزله‌ی نقض برجام است(۱۳۹۴/۰۷/۲۹)» صیانت خواهد کرد از هدفی که برای آن وارد مذاکره شده بودیم و اجازه نمی‌دهد امریکا دبه‌ کند. البته این نکته، مسأله‌ی جدیدی نبوده و رهبر انقلاب در دیدار با خبرگان گفته بودند که: «اگر بنا است تحریم‌ها برداشته نشود، پس معامله‌ای وجود ندارد(۱۳۹۴/۰۶/۱۲)».

ثالثا علی‌رغم «ایستادگی‌هایی که... در طول مسیر مذاکرات از سوی مسئولان جمهوری اسلامی به کار رفت و توانست در موارد متعدّدی، از ورود زیان‌های سنگین جلوگیری کند محصول مذاکرات که در قالب برجام شکل گرفته است، دچار نقاط ابهام و ضعف‌های ساختاری و موارد متعدّدی است که در صورت فقدان مراقبت دقیق و لحظه‌به‌لحظه، ‌ می‌تواند به خسارت‌های بزرگی برای حال و آینده‌ی کشور منتهی شود.(۱۳۹۴/۰۷/۲۹)» بنابراین لازم است برای صیانت از منافع و مصالح ملی و به دلیل «وجود پیچیدگی‌ها و ابهامها در متن برجام و نیز گمان نقض عهد و تخلّفات و فریب‌کاری در طرف مقابل بویژه آمریکا... یک هیئت قوی و آگاه و هوشمند، برای رصد پیشرفت کارها و انجام تعهّدات طرف مقابل ۹۴/۷/۲۹» تشکیل شود.
 

رابعا این سند حافظ آرمان استکبارستیزی ما است. این سند به ما و تاریخ این عبرت را یادآوری می‌کند که آمریکا بدعهد و فربیکار بوده است و ما همچنان به او بدبین و بی اعتماد هستیم و او را «مصداق اتم استکبار» می‌دانیم. چرا که «رفتار و گفتار دولت آمریکا در مسئله‌ی هسته‌ای و مذاکرات طولانی و ملال‌آور آن، نشان داد که این نیز یکی از حلقه‌های زنجیره‌ی دشمنی عنادآمیز آنان با جمهوری اسلامی است.(۱۳۹۴/۰۷/۲۹)»؛ آمریکایی‌ها «هرجا فرصت پیدا کردند و میدان به آنها داده شد -که البتّه طرف‌های ایرانی بحمدالله حواسشان جمع بود امّا یک جاهایی بالاخره آنها فرصت‌هایی پیدا کردند- یک نفوذی کردند، یک حرکت مضرِّ برای منافع ملّی انجام دادند(۱۳۹۴/۰۷/۱۵)». نه تنها «ورود فریب‌کارانه‌ی آمریکا در مذاکرات هسته‌ای... که با غرض پیشبرد هدف‌های خصمانه‌ی خود درباره‌ی جمهوری اسلامی صورت گرفته(۱۳۹۴/۰۷/۲۹)» بود بلکه در فرایند مذاکره هم «نقض عهدهای مکرّر»، «همراهی با خواسته‌های رژیم صهیونیستی»، «دیپلماسی زورگویانه» و... نشان داد که دشمنی امریکا با مردم شریف ایران به به دلیل ماهیت استکبارستیز و ضدسلطه آنان است نه آن چیزی که عده‌ای «با نگاه سهل‌اندیشانه و عوامانه(۱۳۹۴/۰۷/۱۵)» به این موضوع می‌نگرند و دم از مذاکره و رابطه با آمریکا می‌زنند.

 

خامسا این سند از صنعت هسته‌ای که با قدرت درونی ملت ایران ایجاد شده است حفاظت خواهد کرد. یکی دیگر از اهداف ایران از مذاکرات هسته‌ای، «شناخته شدن حق غنی‌سازی ایران» و حفظ صنعت هسته‌ای کشور بوده است. با اینکه طرف‌های غربی در متن «ناچار شدند ادامه‌ى این صنعت را در کشور ... و ادامه‌ى تحقیقات و توسعه‌ى این صنعت را تحمّل کنند(۱۳۹۴/۰۴/۲۷)»، اما با توجه به سابقه فریب‌کاری و نقض عهد آنها، برخی از الزامات ۹گانه‌ی مطرح‌شده در نامه وظیفه‌ی صیانت از صنعت هسته‌ای را برعهده دارد.  نکاتی مانند «حل و فصل موضوع پی‌ام‌دی»، «نوسازی کارخانه اراک با حفظ هویت سنگین»، «تحقیق و توسعه»، «معامله اورانیوم غنی‌شده» و... از این قبیل است.

 

سادسا این سند ما را به راه روشن عبور از مشکلات رهنمون می‌سازد. راه اصلی مسئولان و ملت ایران برای «گشایش اقتصادی و بهبود معیشت(۱۳۹۴/۰۷/۲۹)» مسیری غیر از توافق هسته‌ای و برجام است. اقتصاد مقاومتی و به‌خصوص تقویت تولید ملی باید با جدیت دنبال شود و در این بین باید صیانت کرد از نفوذ دشمن به درون کشور. به همین دلیل باید «وضعیت پس از برداشته شدن تحریمها، به واردات بی‌رویّه نینجامد، و به‌خصوص از وارد کردن هرگونه مواد مصرفی از آمریکا جدّاً پرهیز شود.(۱۳۹۴/۰۷/۲۹)»
 

این موارد نمونه‌هایی از برکات حکم فقیهی مجتهد و زعیم و رهبری شجاع و مدبر است که فرمود «این نقش‌آفرینی‌ها مشتمل بر نصرت و رحمت حق خواهد بود زیرا نصرت وعده الهی در برابر نصرت دین او تخلف ناپذیر است.(۱۳۹۴/۰۷/۲۹)»