سیدحسن نصرالله، دبیر کل حزب الله لبنان، به‌مناسبت سالگرد ولادت پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم و هفته‌ی وحدت، طی سخنانی، بزرگ‌ترین تهدید مسلمانان و جهان اسلام را وجود جریان تکفیری عنوان کرد. بخش‌های مهم این سخنرانی به انتخاب پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR به شرح زیر است:

 

 «رحمت»، جوهره‌ی پیام رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم

ما امسال حتی شعار مناسبت را «محمد پیام‌آور رحمت» برگزیدیم. بدون شک محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم از بزرگ‌ترین تجلیات رحمت الهی در وجود و در سطح بشریت و همه‌ی خلایق است. خداوند سبحانه و تعالی وی را این‌گونه خطاب قرار می‌دهد: «وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِینَ»؛ «و تو را جز رحمتی برای جهانیان نفرستادیم.» (انبیاء/۱۰۷)

 

حقیقت، جوهره و روح آن‌چه پیامبر ما به همراه آورد در واقع رحمت برای بشریت، مردم و خلایق است. چه در دنیا و چه در آخرت. رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم از آغاز، اصحاب، پیروان و مؤمنان به حضرتش را در طول تاریخ تا روز قیامت به تربیت و رنگ‌آمیزی خود و درونشان به رنگ خدا که همان رنگ رحمت است سوق داد. آن‌ها را به تخلق به اخلاق الله سبحانه‌وتعالی فراخواند. البته نیازی به استدلال نیست ولی متأسفانه در این زمانه مجبوریم استدلال بیاوریم. به‌همین‌خاطر رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم به ما آموخت هر سخن و هر کاری را این‌گونه آغاز و فرزندان و نسل‌هایمان را بر این اساس تربیت کنیم.
از مستحبات مؤکد مسلمانان در دین پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم این است که انسان هر قول و عملی را با این عبارت آغاز کند: «بسم الله الرحمن الرحیم»، در حالی‌که خداوند نام‌های نیکوی بسیاری دارد. همه‌ی نام‌های نیکو به خداوند تعلق دارند. با این حال دعوت بنیادی و اصلی این است که خداوند را رحمان و مهربان بخوانیم و به رحمت او متوسل شویم.

 

آغاز قرآن این‌گونه است: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ (۱) الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ (۲)» کدام رب العالمین؟ «الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ (فاتحه/۳)». محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم می‌خواهد خداوند را به ما معرفی کند. یکی از وظایف پیامبران این است که بشریت را با پروردگار، آفریننده، ایجادگر و روزی‌بخششان و کسی که کارها، سررشته‌ها، ارزاق، عمرها، اجل‌ها و سرنوشت آن‌ها به دست اوست آشنا کنند. او ما را با خداوندی رحمان و رحیم آشنا کرده است.

 

 هدف از تکرار ذکر «بسم الله الرحمن الرحیم»

این تربیت، تمرکز و جهت‌دهی فقط در سطح شعار و گفتار نیست بلکه برای این است که این گفتار در دل‌ها، روح‌ها، رفتار، عمل، تن و جان ما جریان پیدا کند. تکرار این ذکر در همه حال، حتی در حالی‌که من نشسته‌ام و هیچ‌چیز نمی‌گویم و هیچ‌کار نمی‌کنم، مستحب است. در بعضی احادیث شریف هست و نظر بعضی علمای بزرگ این است که برترین ذکر یا یکی از برترین ذکرها «بسم الله الرحمن الرحیم» است. هدف از تکرار این عبارت آن است که این مسئله در روح و جان ما جریان پیدا کند تا اهل رحمت شویم.  

بلافاصله در رفتار ایشان صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم با همسران، خانواده، نزدیکان، دوستان، دشمنان و اطرافیانش شاهد رحمت هستیم. مهربانی، تواضع و اخلاق ایشان را در صلح و جنگ، همه‌ی جزئیات زندگی مبارک ایشان می‌بینیم. سیره، اخلاق، تعالیم و احکام شریعت ایشان همه رحمت است. این توصیف صدها سال جزء مسلمات بود. نیاز نبود بنده یا کس دیگری بایستیم و از محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم با عنوان پیامبر رحمت یاد کنیم. ولی متاسفانه در این دوران به واسطه‌ی عملکرد بعضی گروه‌های تروریستی تکفیری که خود را به اسلام و پیامبر و پرچم اسلام متنسب می‌کنند شدیدا به این مسئله نیاز پیدا کرده‌ایم. این‌ها با گفتار، رفتار و عملکرد ننگ‌آور، فجیع، خشونت‌بار، غیرانسانی و وحشیانه‌ی خود به رسول، دین، پیامبران و کتاب خدا و امت مسلمان اهانت کرده‌اند؛ حتی بیش از دشمنانی که برای هتک حرمت پیامبر کتاب تألیف کردند، فیلم ساختند یا کاریکاتور کشیدند. همه اهانت کردند ولی تکفیریان بیش از این دشمنان. آیا وقتی سرها بریده، سینه‌ها شکافته و دل‌ها و جگرها به دندان کشیده می‌شوند، جنایت‌ها به وقوع می‌پیوندند، هزاران نفر در یک دقیقه و یک ساعت ذبح می‌شوند و تصویرش برای جهان فرستاده می‌شود و مردم در یمن و غیر یمن فقط به خاطر بزرگداشت سالگرد ولادت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم که به نظر این افراد کفر و خروج از دین است کشته می‌شوند صحیح است بگوییم این‌ها مدافع یا نمایندگان رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم هستند؟

 

حوادث این روزها متاسفانه بزرگ‌ترین تهدیدات و مصیبت‌هایی است که دین و امت ما با آن مواجه است. چند درد بر همه‌ی خوشبختی و شادمانی چنین روزی سایه افکنده و به کمک این اهانت‌ها آمده و بر شدت و تأثیر آن افزوده است:
 

اول: حجم و کیفیت این رفتارهای زشت، تنفربرانگیز و وحشیانه و گستره‌ی جغرافیایی آن که از سوریه، عراق، لبنان، پاکستان، افغانستان، یمن تا همه جای جهان است و امروز نیز نوبت به کشورهای صادرکننده‌ی این افراد رسیده است که به این‌ها ویزا و امکانات دادند. البته این مسئله قابل پیش‌بینی بود و از روزهای اول گفته شد.
 

دوم: رسانه‌هایی که این جنایت‌ها را نقل و آن‌ها را وارد هر خانه می‌کنند.
 

سوم: فریب دشمنانی که در کمین این دین، پیامبر و امت هستند.

 

 جریان تکفیری، بزرگ‌ترین تهدید جهان اسلام

این‌ها بخشی از عواملی هستند که به واسطه‌ی آن‌ها می‌توانم بگویم تکفیریان در این دوران به رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم اهانتی کردند که در طول تاریخ بی‌سابقه بود. مسئولیت این حرف با بنده؛ می‌توانید تحقیق و تدقیق کنید و تاریخ را از هنگام بعثت پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم ببینید. حجم اهانتی که از سوی این گروه‌ها صورت می‌گیرد بسیار زیاد، خطرناک و در تاریخ بی‌مانند است. این از بزرگ‌ترین چالش‌هایی است که امروز امت، مسلمانان، علمای مسلمان و جنبش‌های اسلام‌گرا با آن مواجهه‌اند و همه باید در این زمینه مسئولیت خود را بر عهده بگیریم.

 

بدون شک وظایفی بر عهده‌ی همه‌ی ما گذاشته شده است که در سالگرد ولادت رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم باید یادآوری شوند. از جمله مسئولیت معرفی پیامبر، قرآن، دین، تعالیم، اخلاق و سیره‌ی ایشان و ارائه‌ی آن به جهان به همه‌ی شیوه‌های موجود و ممکن است ولی قاعدتا این در زمینه‌ی فعالیت‌های لازم است.

مسئله‌ی دیگری نیز هست که در هفته‌ی وحدت مسلمانان باید به آن توجه شود و بسیار مورد عنایت قرار گیرد و آن دوشادوشی همه‌ی امت اسلام و پیروان مذاهب اسلامی در برابر این رفتارها و نفی هرگونه ارتباط میان این رفتارها و اسلام و همچنین مقابله با این گروه‌های تروریستی تکفیری و تلاش برای منزوی و محاصره کردن و با کمال صراحت تلاش برای تمام کردن کار آن‌ها است.

 

امروز قصد دارم خیلی روشن به شما بگویم این گروه‌ها برای ملت‌ها، کشورها، نقشه‌ی منطقه، خون‌ها، اموال، نوامیس، کرامت، سرنوشت، آینده، امروز و... تهدید به حساب می‌آمدند و می‌آیند ولی در عین حال روشن شد این‌ها تبدیل به خطری برای چیزی بالاتر از سیاست، امنیت، کرامت و همه چیزهای دیگر شدند و آن خود اسلام، پیامبر و قرآن هستند. این‌ها بزرگ‌ترین تهدید برای اسلام به‌عنوان یک دین و رسالت، پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم، جایگاه ایشان و این کتاب عزیز هستند.

 

علمای عزیز می‌دانند وقتی صحبت از دفاع از اسلام به عنوان یک دین و پیام آسمانی به میان می‌آید بسیاری از شرط‌ها، اعتبارات و قیدهای مطرح در زمینه‌ی وجوب مقابله و مسئولیت‌پذیری از بین می‌روند. حتی کار به جایی می‌رسد که اباعبدالله الحسین علیه‌السلام با یاران کم و امکانات محدود در کربلا بدان‌جا رسید. چون نبرد کربلا در درجه‌ی اول –چنان‌که در همه‌ی مراسمات محرم می‌گوییم- نبرد دفاع از اسلام بود. علمای مسلمان و همه‌ی مسلمانان امروز در مقابل این گروه‌های تروریستی تکفیری در چنین موقعیتی قرار دارند. دیگر مسئله‌ی دفاع از مناطق، ملت‌ها، اقلیت‌ها، اکثریت‌ها، میانه‌روها، دولت‌ها، نقشه‌ی سیاسی یا آینده‌ی منطقه نیست. خیلی بالاتر و والاتر از این‌هاست. مسئله، مسئله‌ی دفاع از اسلام شده است؛ اسلامی که توسط عملکرد، منطق و رفتارهای اینان در تمام جهان و نه در یک کشور یا منطقه تهدید می‌شود. این مسئولیتی است که همه باید بر عهده‌اش بگیرند.