[ بازگشت ] | [ چـاپ ] مربوط به :دیدار اعضای شورای عالی استانها و شهرداران مراکز استانها با رهبر انقلاب - 1390/02/10 عنوان فیش :شوراهای اسلامی در مقابل نظام‌های استبدادی کلیدواژه(ها) : اداره کشور توسط مردم نوع(ها) : فیش موضوعی متن فیش : اصل ایجاد شوراهای اسلامی شهر و روستا در قانون اساسی، نشان‌دهنده اهتمام نظام جمهوری اسلامی ایران به مجموعه متنوع فکرها، مشورت‌ها و دیدگاه‌ها در اداره امور کشور است و این موضوع، نقطه مقابل نظام‌های ارتجاعی و استبدادی است. افتخار جمهوری اسلامی ایران این است که از روز اول، آراء، افکار و خواست مردم، مورد توجه جدی قرار گرفته است. مربوط به :خطبه‌های نماز جمعه تهران - 1388/03/29 عنوان فیش : احساس مسئولیت, سرنوشت کشور, انتخابات, مشارکت مردم, اداره کشور توسط مردم, پایبندی مردم به نظام اسلامی کلیدواژه(ها) : احساس مسئولیت, سرنوشت کشور, انتخابات, مشارکت مردم, اداره کشور توسط مردم, پایبندی مردم به نظام اسلامی نوع(ها) : جمله‌های برگزیده متن فیش : انتخابات ۲۲ خرداد يك نمايش عظيمى بود از احساس مسئوليت ملت ما براى سرنوشت كشور؛ نمايش عظيمى بود از روح مشاركت‌جوى مردم در اداره‌ى كشورشان؛ نمايش عظيمى بود از دل‌بستگى مردم به نظامشان. مربوط به :بیانات در دیدار نمایندگان مجلس - 1378/03/10 عنوان فیش :حضور نداشتن مردم در اداره‌ كشور از دوران مشروطيت تا قبل از پيروزی انقلاب کلیدواژه(ها) : دستاوردهای انقلاب اسلامی, دستاوردهای جمهوری اسلامی, انحراف مشروطه, اداره کشور توسط مردم, حضور مردم در صحنه, تاریخ نهضت مشروطیت نوع(ها) : روایت تاریخی متن فیش : گفتن این حرفها كه مجلس مركز آراءِ مردم است، مظهر اراده‌ی مردم است، اداره‌كننده‌ی حقیقی كشور در سایه‌ی قوانین است، یك مرحله است؛ عمل به این‌ها و تحقّق این‌ها یك مرحله‌ی دیگر است. آنچه ما در جمهوری اسلامی به آن سرافرازیم، این دومی است، و الّا در همه جای دنیا و در همه‌ی زمانها این حرفها گفته می‌شود. زمانهای بعد از مشروطیت، در همین كشور ما هم این حرفها بود. می‌گفتند مجلس، می‌گفتند قانون، می‌گفتند انتخاب؛ لیكن میان حقیقت و آنچه كه اتّفاق می‌افتاد و واقعیت امر بود، با آنچه كه گفته می‌شد، فاصله‌های زیادی وجود داشت. مردم ما حقیقتاً از دوران مشروطیت تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، حضور خود را در اداره‌ی كشور به شكل قانون‌گذاری تجربه نكرده بودند؛ شاید یك یا دو دوره‌ی دوساله در اوایل كار مجلس شورای ملی مثلًا دوره‌ی دوم، سوم؛ آن هم با مناقشات و خدشه‌هایی تا حدودی این معانی را با خود داشت؛ اما آنچه بود، حرف بود؛ بر روی كاغذ بود؛ در امواج هوا بود، یواش‌یواش همان هم نبود! این‌طوری است كه وقتی انحراف عمیق شود، مردم خودشان را ملزم هم نمی‌دانند كه حتّی در زبان هم نام حقیقت را بیاورند؛ خطر اینجاست. در دوره‌ی قبل از پیروزی انقلاب، این‌گونه بود. در سالهای متمادی دیگر، حتی اسمی از آراءِ مردم و ادّعا و افتخار به این حرفها هم دیگر باب نبود؛ همه چیز صوری و دروغین بود؛ مصنوعی و ساختگی بود؛ هم در دوران دیكتاتوری صریح، كه عبارت بود از دوران رضاخانی و اواخر دوران محمّد رضا؛ هم در دوران میانه كه یك مقدار پوشیده و خفی بود، مردم رأیی نداشتند، مجلس وجود نداشت، نماینده‌ای نبود؛ دستوری و فرمایشی بود. انسان وقتی تاریخ آن دوره را می‌خواند حالا برهه‌ای را كه خود ما در این اواخر شاهدش بودیم، و نیز آن قبلیها را هم وقتی انسان می‌خواند می‌بیند كه چگونه بوده است. از مدّتی قبل از آنكه وقت انتخابات شود، انتخابات فراهم می‌كردند؛ كار محافل شروع می‌شد؛ اصرارها، التماس‌ها، تقرّبها، خوش‌رقصی‌ها؛ برای اینكه خود را در لیست دولت داخل كنند؛ صریح می‌گفتند لیست دولت، لیست دربار؛ حیا هم نمی‌كردند! انقلاب اسلامی در میان كارهای عظیمی كه در این كشور و در تاریخ ما انجام داد، این كار عظیم را هم انجام داد كه مردم ما طعم حكومت مردم در وضع قوانین را چشیدند.