[ بازگشت ] | [ چـاپ ] مربوط به :بیانات پس از بازدید از سازمان صدا‌ و ‌سیما - 1383/02/28 عنوان فیش : تفاخر به کالای خارجی کلیدواژه(ها) : تفاخر به کالای خارجی نوع(ها) : جستار متن فیش : تهاجم فرهنگی غیر از تبادل فرهنگی است؛ غیر از گرفتن برجستگی‏ها و زبده‏گزینی از فرهنگهای دیگر است؛ این، چیزی است مباح، بلکه واجب. اسلام به ما دستور می‏دهد، عقل هم به‏طور مستقل از ما می‏خواهد که هر چیز خوب، زیبا و باارزشی را که در هرکجا می‏بینیم، آن را فرابگیریم و از آن استفاده کنیم. این جملات معروفِ متداول در زبانهای مردم ما که «اطلبوا العلم و لو بالصین» یا «انظر الی ما قال و لا تنظر الی من قال»؛ نگاه نکن حرف خوب، سخن حکمت‏آمیز، دانش و معرفت را چه کسی دارد می‏گوید، اگر سخن خوب است، آن را فرابگیر، این گرفتن، گرفتنِ فرهنگی است و اخذ فرهنگی، تبادل فرهنگی و زبده‏گزینیِ فرهنگی، یک چیز لازم است و این، غیر از تهاجم‏ فرهنگی است. من بارها گفته‏ام که یک‏وقت هست که یک انسان با میل خود و برطبق نیاز و اشتها و ضرورت زندگی‏اش یک نوع غذا، یک نوع دارو یا ماده‏ی لازمی را انتخاب می‏کند و آن را داخل جسم خودش می‏کند؛ این، گزینش است، که چیز خیلی خوبی است؛ اما یک‏وقت هست که یک نفر را می‏خوابانند و ماده‏ای را که نه برای او لازم است و نه او به آن میل و اشتهایی دارد و نه برایش مفید است، به‏زور در حلقش می‏ریزند، یا به او تزریق می‏کنند؛ این، نامطمئن است؛ این، تهاجم فرهنگی است؛ همان کاری که با ملت ایران در طول سالهای متمادی کردند. از سیاستمدارانی که وابسته بودند، از آن‏هایی که با قراردادهای مالی دهنِشان را می‏بستند، هیچ توقعی نیست؛ اما از شخصیتهای علمی و فرهنگی در آن دوران این انتظار و توقع بود که اگر دارای هر عقیده‏یی هستند، و لو اسلام را هم قبول ندارند و ایمان اسلامی هم ندارند، برای هویت فرهنگی این ملت ارج قائل شوند؛ اما ارجی قائل نشدند؛ دروازه‏ها را باز کردند و چشمها را بستند و مجذوب و خیره شدند و ما را عقب انداختند. به خاطر همین، ما در میدان علم و فناوری عقب ماندیم. اینکه در عرف دوره‏ی جوانیِ من- که حالا خوشبختانه آن‏طور نیست و خیلی فرق کرده- واقعاً هر کالایی‏ به صِرف خارجی‏ بودن، مطلوب بود و به صِرف داخلی بودن نامطلوب، فرهنگ عمومیِ آن زمانها بود و در داخل کشور هم جرأت و گستاخی کار علمی و تحقیقی و باز کردن بن‏بست‏ها و شکستن مرزهای دانش اصلًا قابل تصور نبود و کسانی که در خودشان چنین استعدادی می‏دیدند، به هیچ راهی جز اینکه در محیطهای خارج از کشور کار کنند، فکر نمی‏کردند. اینکه ما خودمان بسازیم، خودمان تولید کنیم و خودمان ابتکار، اصلًا متصور نبود. بنده از اطلاعات و گزارشهای گوناگونی که در اختیارم قرار گرفته، نمونه‏های عینیِ خیلی فراوانی را سراغ دارم که شاید بعضی از شماها هم این موارد را بدانید. اما امروز نه، امروز خوشبختانه این حالت دلیری و خوداتکایی و شجاعتِ وارد شدن در میدانهای گوناگون هست. این فرهنگ را انقلاب عوض کرد. مقوله‏ی فرهنگ این است. این یک مثال و یک مصداق بود.