بیستوچهارمین شمارهی «جهت» به بازخوانی تأکید رهبر انقلاب خطاب به مسئولان نظام برای مراقبت از خودفراموشی اجتماعی و فراموش کردن هویت و فلسفه جمهوری اسلامی، میپردازد.
بسته تصویری جهت، محصولی است از رسانهی KHAMENEI.IR که به مرور تصویری دیدارها و بُرشی کوتاه از مهمترین نکتهها و توصیههای رهبر انقلاب میپردازد.
بیانات رهبر انقلاب که در این فیلم مشاهده میکنید:
یک آیهی شریفهای در قرآن، در سورهی توبه هست ــ البتّه این آیهی شریفه در مورد منافقین است ــ که خیلی بنده را زیاد متوجّه خودش میکند، وقتی که به اینجا میرسم و آن را میخوانم. آن تکّهی مورد نظر من از آن آیه، این است: فَاستَمتَعوا بِخَلاقِهِم فَاستَمتَعتُم بِخَلاقِکُم کَمَا استَمتَعَ الَّذینَ مِن قَبلِکُم بِخَلاقِهِم وَ خُضتُم کَالَّذی خاضُوا؛ این [مطلب] آدم را تکان میدهد. خب قبل از نظام جمهوری اسلامی، این کشور حکّامی داشته، فرمانروایانی داشته، مدیرانی داشته، کارهایی میکردند، بدعملیهایی داشتند، خلافهایی داشتند؛ این انقلاب با همهی زحمات، با همهی رنجها، با معجزهی کسی مثل امام (رضوان الله علیه) ــ که واقعاً حضور او و وجود او در این برههی زمان، یک چیزی شبیه معجزه بود ــ با فداکاریهای فراوان، با از دست دادن چقدر جوان عزیز و برجسته و خوب، با همهی اینها به پیروزی رسید و حفظ شد و این نظام جمهوری اسلامی به وجود آمد. خب، اگر چنانچه همان وضعی را، همان کاری را، همان راهی را که مدیران دوران طاغوت انجام میدادند، ما هم بتدریج به همان سمت برویم، این جرمِ خیلی بزرگی است... خیلی مایهی نگرانی است؛ خسارت بینظیری است چنین چیزی اگر پیش بیاید. البتّه خدای متعال، لطفش و فضلش و هدایتش نگذاشته تاکنون جمهوری اسلامی به یک چنین وضعی دچار بشود، امّا باید بترسیم، باید مراقب باشیم. «خودفراموشی اجتماعی» یعنی این: هویّت خودمان را فراموش کنیم، فلسفهی وجودی جمهوری اسلامی را فراموش کنیم. ۱۴۰۳/۱۲/۱۸
بسته تصویری جهت، محصولی است از رسانهی KHAMENEI.IR که به مرور تصویری دیدارها و بُرشی کوتاه از مهمترین نکتهها و توصیههای رهبر انقلاب میپردازد.

یک آیهی شریفهای در قرآن، در سورهی توبه هست ــ البتّه این آیهی شریفه در مورد منافقین است ــ که خیلی بنده را زیاد متوجّه خودش میکند، وقتی که به اینجا میرسم و آن را میخوانم. آن تکّهی مورد نظر من از آن آیه، این است: فَاستَمتَعوا بِخَلاقِهِم فَاستَمتَعتُم بِخَلاقِکُم کَمَا استَمتَعَ الَّذینَ مِن قَبلِکُم بِخَلاقِهِم وَ خُضتُم کَالَّذی خاضُوا؛ این [مطلب] آدم را تکان میدهد. خب قبل از نظام جمهوری اسلامی، این کشور حکّامی داشته، فرمانروایانی داشته، مدیرانی داشته، کارهایی میکردند، بدعملیهایی داشتند، خلافهایی داشتند؛ این انقلاب با همهی زحمات، با همهی رنجها، با معجزهی کسی مثل امام (رضوان الله علیه) ــ که واقعاً حضور او و وجود او در این برههی زمان، یک چیزی شبیه معجزه بود ــ با فداکاریهای فراوان، با از دست دادن چقدر جوان عزیز و برجسته و خوب، با همهی اینها به پیروزی رسید و حفظ شد و این نظام جمهوری اسلامی به وجود آمد. خب، اگر چنانچه همان وضعی را، همان کاری را، همان راهی را که مدیران دوران طاغوت انجام میدادند، ما هم بتدریج به همان سمت برویم، این جرمِ خیلی بزرگی است... خیلی مایهی نگرانی است؛ خسارت بینظیری است چنین چیزی اگر پیش بیاید. البتّه خدای متعال، لطفش و فضلش و هدایتش نگذاشته تاکنون جمهوری اسلامی به یک چنین وضعی دچار بشود، امّا باید بترسیم، باید مراقب باشیم. «خودفراموشی اجتماعی» یعنی این: هویّت خودمان را فراموش کنیم، فلسفهی وجودی جمهوری اسلامی را فراموش کنیم. ۱۴۰۳/۱۲/۱۸