«روحیه»، در اصطلاح اسلامی ما، عبارت است از اعتماد به خدای متعال؛ وقتی میگوییم «روحیه»، یعنی این؛ اعتماد به خدای متعال، توکّل به خدای متعال، حُسن ظن به خدای متعال. در قرآن، از سوء ظن به خدا مذمّت شده: اَلظّانّینَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوءِ عَلَیهِم دائِرَةُ السَّوءِ وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَیهِم؛(۱) سوء ظن به خدا نباید داشت. خدای متعال وعده کرده که از مؤمنین دفاع میکند: اِنَّ اللّهَ یُدافِعُ عَنِ الَّذینَ آمَنوا؛(۲) از این صریح‌تر، دیگر خدای متعال چه بگوید؟ اِنَّ اللّهَ یُدافِعُ عَنِ الَّذینَ آمَنوا. اگر ما یک جایی دیدیم از ما دفاع نشد، باید در آن «عَنِ الَّذینَ آمَنوا» شک کنیم؛ مشکل ما در ایمان ما، در دل ما، در باطن ما، در عمل ما است؛ اینها را باید درست کنیم. لذا بحث روحیه و بحث توجّه به خدا و توکّل به خدا هم یک بحث خیلی مهمّی است. امروز به برکت فعّالیّت نیروهای مسلّح ما ــ سپاه یک جور، ارتش یک جور، نیروی انتظامی یک جور ــ بحمداللّه چهره‌ی کشور در دنیا یک چهره‌ی ستودنی شده. [البتّه] کسانی در همه‌ی کشورها هستند که از حوادث جاری کشور خودشان هم بی‌خبرند ــ به آنها کاری نداریم ــ امّا در هر کشوری آن کسانی که با مسائل جاری دنیا و کشورهای مختلف و بخصوص [کشورهای این] منطقه آشنا هستند، به ایران اسلامی که نگاه میکنند احساس عظمت میکنند، احساس شکوه میکنند؛ اینها خیلی مهم است. اینکه طرف مقابل بحث پیش بیاورد که چندتا موشک زدند، چندتای آن خورد، چندتای آن نخورد، اینها مسائل دستِ‌دوّم است. مسئله‌ی اوّل، ظهور قدرت اراده‌ی ملّت ایران و نیروهای نظامی ایران در یک عرصه‌ی مهمّ بین‌المللی است؛ این مهم است؛ این، اتّفاق افتاده و آنهایی که در [این] قضیّه ضربه خوردند، آنهایی که خیلی از این وضع جهانی کوکند(۳) و ناراحتند، آنها از این جنبه ناراحتند. بحمداللّه نیروهای مسلّح، خودشان را خوب نشان دادند و ظاهر کردند.
(۱ سوره‌ی فتح، بخشی از آیه‌ی ۶؛ «... [کسانی] که به خدا گمان بد برده‌اند، بَدِ زمانه بر آنان باد! و خدا بر ایشان خشم نموده ...»
(۲ سوره‌ی حج، بخشی از آیه‌ی ۳۸؛ «قطعاً خداوند از کسانى که ایمان آورده‌اند دفاع مىکند ...»
(۳ عصبانی، ناراضی