![](https://farsi.khamenei.ir/ndata/news/54081/100.jpg)
![](https://farsi.khamenei.ir/ndata/news/54081/100.jpg)
![](https://farsi.khamenei.ir/ndata/news/54081/100.jpg)
روزهای اول جنگ شهید بهشتی وقتی از حجم محیرالعقول تهاجم بعثیها مطلع شد فوراً امام(ره) را در جریان گذاشت. پاسخ امام یک عبارت ۱۰ کلمهای بود: «مگر جوانان اهوازی مردهاند که صدام بتواند اهواز را بگیرد.»
ایمان امام به مردم تشریفاتی نبود عین واقعیت بود.
رهبر انقلاب: «سال ۴۱ که همان اوّل شروع نهضت [بود]، امام در درس یک روز بحث را کشاندند به مسائل سیاسی و همان مسئلهی جاری، اشاره کردند به بیابان قم و گفتند اگر ما دعوت کنیم، مردم این بیابان را پُر خواهند کرد! سال ۴۱ که هیچ کس تصوّر نمیکرد که بتوان مردم را در یک چنین حرکتی همراه کرد و وارد کرد.» ۱۴۰۰/۰۳/۱۴
بهمن ۵۷ هم با همین مردم بود که هوا دلپذیر شد و گل از خاک بردمید.
برای مقابله با صدام هم که با حمایت شرق و غرب به ایران لشکر کشید، باز هم اتکای به ایمان الهی بود و حضور مردم.
قصه همیشه همین است، فقط میدان متفاوت میشود. هر جا کاستی و آسیبی بود یا یورش غریبه و بیگانه بوده، حضور مردم گره گشایی کرده و باعث دفع هجوم شده است. حالا یک دهه است که مشکلات معیشتی به زندگی مردم فشار بیشتری میآورد و طمع دشمن هم به آسیبهای اقتصاد است و راهکار همان راهکاری که از سال ۴۲ پیشران انقلاب بوده: حضور و مشارکت مردم!