تأثیرات نگاه توحیدی در دل خویشتن!

جلسه سیزدهم: تأثیرات روانی توحید
تأثیرات نگاه توحیدی در دل خویشتن!

آیات این جلسه

آیات ۱۷۲تا ۱۷۵ سوره‌­ی مبارکه­‌ی آل عمران

واژگان کلیدی

ترس

تاثیر روانی توحید

وسعت نگاه

انسان موحد

آیه

نکات کلیدی

الَّذینَ اسْتَجابُوا لِلّهِ وَ الرَّسُولِ مِنْ بَعْدِ ما أَصابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذینَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَ اتَّقَوْا أَجْرٌ عَظیمٌ(۱۷۲)

آنانکه پس از برداشتن زخم (در میدان‌های جهاد) به ندای خدا و پیامبر پاسخ مثبت می‌­گویند. برای گروهی از ایشان که نیکویی کرده و تقوا گزیده‌اند پاداشی بزرگ است.

- این آیه مربوط به جنگ احد است، در جنگ احد یک عده‌­ای گریخته بودند و پیغمبر خدا این‌ها را صدا زد، عده­‌ای می­ترسیدند، نمی­‌آمدند و عده­‌ای با اینکه زخمی بودند، آمدند..... عده‌­ای استجابت کردند و دعوت خدا و رسول را پذیرفتند و عده­‌ای نپذیرفتند و گریختند. این آیه، پاداش و مزد آن عده‌­ای را که نگریختند و پذیرفتند و اجابت کردند، بیان می­کند.

 الَّذینَ قالَ لَهُمُ النّاسُ إِنَّ النّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزادَهُمْ إیماناً وَ قالُوا حَسْبُنَا اللّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ(۱۷۳)

آنهایی که، افرادی به آنان گفتند: مردم بر ضد شما گرویده‌­اند، بترسید! این گفته بر ایمانشان افزود و گفتند: خدا ما را بس است و او نیکو پشتیبان و کارگزاری است.

- مؤمنی که پاداش و مزدش را ما در آیه­ی قبل گفتیم، این جور مؤمنی­‌ست که وقتی خیرخواهان و مصلحت اندیشان به آنان گفتند [خلائق علیه شما گرد آمده‌اند، توطئه کرده­‌اند] آنها در جواب چه گفتند؟ اولاً ایمانشان از این مطلب زیاد شد. از توطئه‌ی دشمن ایمان مؤمن زیادتر بشود، خیلی جالب است. اول ایمانشان زیاد شد، بعد گفتند: خدا ما را بس، و خوب وکیلی­‌ست خدا. خوب کسی‌ست که می‌تواند انسان کارش را به او بدهد.

- خدا ما را بس است. یعنی چه خدا ما را بس است؟.... یعنی ولو به کام دنیا نرسیم، خدا از ما راضی باشد، ما را بس.

فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَة مِنَ اللّهِ وَ فَضْل لَمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَ اتَّبَعُوا رِضْوانَ اللّهِ وَ اللّهُ ذُو فَضْل عَظیم(۱۷۴)

بر اثر این روحیه، به قلمروی از نعمت و فضل خدا در آمدند. و هیچ بدی (و نگرانی) به آنان نرسید و به پیروی از خشنودی خدا دل بستند. و خدا دارای فضل بزرگی است.

- همین آدمها اولاً که جایگاهشان نعمت خدا شد، بدی و ناراحتی و گزند هم به اینها نرسید و خوشحال و مسرور شدند.....آنجا برگشتند به طرف نعمت خدا، نعمت بی زوال، فضل بی پایان، فضلی که هیچ‌­گونه بدی در آن نیست، راحتی که هیچ شائبه‌­ی ناراحتی و گزند در آن نیست. هیچ بدی به اینها نرسید.

إِنَّما ذلِکُمُ الشَّیْطانُ یُخَوِّفُ أَوْلِیاءَهُ فَلا تَخافُوهُمْ وَ خافُونِ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ(۱۷۵)

جز این نیست که اینان همان شیطان­‌اند که فقط دوستان و همدستان خود را می­ترسانند. پس از آنان نترسید (و به تهدید آنان وَقعی مَنِهید) و از من بترسید (و به فرمان من سر نهید) اگر مؤمن می‌­باشید.

- ترساننده‌­ی تو از دشمن خدا، شیطان است و شیطان می­ترساند. اما تو را؟ آیا تو از گفته‌­ی شیطان به ترس می­روی؟ ترسیده می­شوی؟ بسته به این است که تو چه کسی باشی. او دوستان خود را موفق می­شود که بترساند. تو اگر دوست او بودی، می­ترسی؛ اگر دوست او نبودی، نمی­ترسی.