بسم الله الرّحمن الرّحیم (۱)
خداوند ان‌شاءالله شما برادران عزیز را مشمول لطف خود و مشحون (۲) از رشحات (۳) اراده‌ی خود [سازد]. شما سخت‌ترین کارها را شروع کردید؛ کارى که از هر طرف انسان به آن کار نگاه میکرد یأس میبارید، [ولى] به برکت توکّل و جهاد، تاریکی‌ها برطرف شد و بن‌بست‌ها شکست و گره‌ها باز شد. گذشته‌ی جهاد شما، درس میدهد آینده‌ی شما را. هنوز هم شما چند گره و بن‌بست سرِ راهتان دارید؛ از همان راه‌هایى که گره‌ها و بن‌بست‌هاى پیچیده‌تر و سخت‌تر قبلى باز شد، این [هم] بلاتفاوت باز خواهد شد و آن عبارت است از توکّل و جهاد.
البتّه من به شما عرض بکنم، شما نخواهید توانست جهاد بکنید مگر آن‌وقتى که متّحد بشوید؛ تنها، حتّى اراده‌ی جهاد هم در انسان ضعیف میشود. این «تَواصَوا بِالصَّبر» و «تَواصَوا بِالحَقّ» که در کنار ایمان و عمل صالح گذاشته شده،(۴) این بیهوده نیست. «تَواصَوا بِالصَّبر» به‌خاطر این است که انسان، تنهایى اراده‌اش سست میشود، باید وصیّتش کنند مرتّب به پایدارى؛ «تَواصَوا بِالحَقّ» به‌خاطر این است که انسان همیشه در خطر گم کردن راه است، باید وصیّتش کنند مرتّب به حق؛ بنابراین این دو، دو رکن است، مثل ایمان و عمل صالح؛ ای بسا کسانی که ایمان و عمل صالح داشتند [ولى] این دو را نداشتند، همه‌ی زحماتشان بر باد رفت. وحدتتان را حفظ کنید، اراده‌تان را قوى کنید. اوّل در بین خودتان، به معناى واقعى کلمه با هم باشید؛ بعد در یک جمع بزرگ‌تر، به معناى واقعى کلمه با هم باشید؛ [آن‌وقت] همه‌ی این گره‌ها باز خواهد شد و خدا کمک خواهد کرد؛ ما هم شما را، هم دعا میکنیم، هم غیر از دعا هر کارى ان‌شاءالله از ما بربیاید [انجام میدهیم].
والسّلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته
خداوند ان‌شاءالله شما برادران عزیز را مشمول لطف خود و مشحون (۲) از رشحات (۳) اراده‌ی خود [سازد]. شما سخت‌ترین کارها را شروع کردید؛ کارى که از هر طرف انسان به آن کار نگاه میکرد یأس میبارید، [ولى] به برکت توکّل و جهاد، تاریکی‌ها برطرف شد و بن‌بست‌ها شکست و گره‌ها باز شد. گذشته‌ی جهاد شما، درس میدهد آینده‌ی شما را. هنوز هم شما چند گره و بن‌بست سرِ راهتان دارید؛ از همان راه‌هایى که گره‌ها و بن‌بست‌هاى پیچیده‌تر و سخت‌تر قبلى باز شد، این [هم] بلاتفاوت باز خواهد شد و آن عبارت است از توکّل و جهاد.
البتّه من به شما عرض بکنم، شما نخواهید توانست جهاد بکنید مگر آن‌وقتى که متّحد بشوید؛ تنها، حتّى اراده‌ی جهاد هم در انسان ضعیف میشود. این «تَواصَوا بِالصَّبر» و «تَواصَوا بِالحَقّ» که در کنار ایمان و عمل صالح گذاشته شده،(۴) این بیهوده نیست. «تَواصَوا بِالصَّبر» به‌خاطر این است که انسان، تنهایى اراده‌اش سست میشود، باید وصیّتش کنند مرتّب به پایدارى؛ «تَواصَوا بِالحَقّ» به‌خاطر این است که انسان همیشه در خطر گم کردن راه است، باید وصیّتش کنند مرتّب به حق؛ بنابراین این دو، دو رکن است، مثل ایمان و عمل صالح؛ ای بسا کسانی که ایمان و عمل صالح داشتند [ولى] این دو را نداشتند، همه‌ی زحماتشان بر باد رفت. وحدتتان را حفظ کنید، اراده‌تان را قوى کنید. اوّل در بین خودتان، به معناى واقعى کلمه با هم باشید؛ بعد در یک جمع بزرگ‌تر، به معناى واقعى کلمه با هم باشید؛ [آن‌وقت] همه‌ی این گره‌ها باز خواهد شد و خدا کمک خواهد کرد؛ ما هم شما را، هم دعا میکنیم، هم غیر از دعا هر کارى ان‌شاءالله از ما بربیاید [انجام میدهیم].
والسّلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته
۲) مالامال
۳) تراوشات
۴) سوره‌ى عصر، آیه‌ی ۳