بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم
از همه برادران و خواهران تشکّر میکنم و به یکایک شما عزیزان خوشامد میگویم؛ مخصوصاً به کسانی که از راههای دور تشریف آورده‌اند و بالاخص به خانواده‌های معظّم شهیدان و جانبازان و آزادگان و ایثارگران. امیدوارم که همه شما عزیزان و همه ملت ایران، از تفضّلات الهی برخوردار و مشمول تفضّلات خاص حضرت بقیةاللَّه نیز باشید.
خدای متعال بر مردم ایران تفضّل کرد و این ملت رشید، انتخابات بزرگ و پُرشور و همه‌گیری را با موفقیّت انجام داد. نکاتی درباره این حادثه بسیار خوب و مبارک وجود دارد که همه مسؤولان کشور و آحاد مردم، با توجّه به این نکات باید خدای متعال را شکر کنند و سپاسگزار باشند و بخصوص مسؤولان، از این ملت عظیم و عزیز و مؤمن در عمل تشکّر کنند.
یک نکته این است که انتخابات بیست و نهم بهمن امسال، یک حرکت عظیم مردمی برای تثبیت نظام جمهوری اسلامی بود. به کوری چشم آن کسانی که از ورای این مرزها دائماً ملت ایران و نظام جمهوری اسلامی را مورد تهاجم تبلیغاتی خودشان قرار میدهند و این نظام را به تهمتهای واهی متّهم میکنند، مردم در این انتخابات نشان دادند که نظام اسلامی، نظامی مردمی و متّکی به آرا و اراده مردم است و هدایت شونده به‌وسیله کسانی است که مردم آنها را قبول دارند. این یک بیعت بزرگ مردمی با نظام اسلامی بود. این انتخابات، دوستان شما را - که قضایای کشور ما را زیر نظر دارند - در سرتاسر عالم خوشحال کرد؛ در عین حال مراکز استکبار و قدرت جهانی - اگرچه به رو نیاورند و در زبان تصدیق نکنند - از این که مردم در بعضی از نقاط کشور، حتّی تا بیش از نوددرصد در پای صندوقهای رأی حاضر شدند و مجموعاً در کلّ کشور بیش از شصت و پنج درصد در انتخابات شرکت کردند - که این یک نصاب بالای جهانی است - دستپاچه شدند و به فکر فرو رفتند.
ملت ایران، کار بزرگی کرد. ملت ایران با انتخاباتِ خود نشان داد که به نظام اسلامی و قانون اساسی - که تبلور ارزشهای اسلامی است - وفا دار است؛ نشان داد که اسلام با جانش بستگی دارد؛ نشان داد که خون شهیدان را پاس میدارد. در هریک از این شهرهای کشور - چه تهران، چه شهرهای بزرگ، چه شهرهای کوچک، چه دورترین نقاط روستایی این کشور - چقدر جوان و نوجوان به میدانهای نبرد با دشمن رفتند و به شهادت رسیدند و خون پاکشان مظلومانه ریخته شد. مردم نشان دادند که این خونها را فراموش نخواهند کرد و به آنها وفا دارند. در درجه اوّل، مسؤولان باید این را به‌عنوان یک هدیه عظیم به نظام اسلامی تلقّی کنند و از آن قدردانی نمایند. قدردانی در زبان هم کافی نیست؛ باید عملاً قدردانی کنند. خودِ مردم هم باید خدا را شکر کنند که نظامشان، نظام تثبیت شده مستحکمی است و کشورشان آن‌طوری که دشمن بخواهد با ایجاد اختلافات بحران بیافریند، نیست. مردم با متانتِ تمام پای صندوقها رفتند و طبق تشخیص خودشان عمل کردند. من قبل از انتخابات گفتم، الان هم میگویم: هرکس که به‌خاطر تثبیت نظام و به‌خاطر انجام وظیفه، رأی در صندوق انداخته است و نام هرکسی را که طبق تشخیص او درست بوده، روی آن ورقه نوشته است، پیش خدا مأجور است و امام زمان ارواحنا فداه - که این کشور و این ملت در یدِ قدرت و قبضه اوست - مراقب این کشور و این ملت است و به یکایک آحادی که در این کار بزرگ سهیم شدند؛ پای صندوق رأی رفتند، یا مردم را به پای صندوق رفتن تشویق کردند، یا کاری برای این مسأله انجام دادند، اجر خواهد داد و پیش خدای متعال از آنها تشکّر خواهد شد.
نکته دیگر این است که این انتخابات را این ملتْ با امنیتِ کامل و آرامش انجام داد. شاید ما خودمان که از اوّلِ انقلاب تاکنون بیست و یک انتخاباتِ آرام و همراه با امنیت داشته‌ایم، درست ندانیم که این نعمت چقدر بزرگ است! عزیزان من! بدانید که در خیلی از کشورهای دنیا برای این‌طور انتخاباتی، پای صندوقهای رأی و در کشمکشهای تبلیغاتی، نزاعها درمیگیرد؛ بحرانها ایجاد میشود؛ صدمه‌ها وارد میگردد و نفوس بریئه‌ای به قتل میرسند. این ملت، ملتی است که در هنگامی که باید شجاعت نشان داد - یعنی در میدانهای نبرد، در مقابل دشمن - شجاعت نشان داده است و آن‌جا که پای مصالح ملی در میان است، این‌طور با امنیت، با آرامش و با متانت این کار بزرگ را به انجام رسانید. مسؤولان باید از این جهت هم از مردم تشکّر کنند.
من به شما عرض کنم که دشمنانْ این آرامش و امنیت ما را نمی‌پسندند. یکی از هدفهای محافل و مراکز تصمیم‌گیری استکبار در سرویسهای جاسوسیشان، ایجاد ناامنی در این کشور است. البته نمیگذارند نقشه‌هایشان افشا شود و وقتی نتیجه گرفتند، انسان میفهمد؛ همچنان که در تابستان امسال(1) ملاحظه شد که دشمن چگونه درصدد آشوب و بحران‌سازی در کشور بوده است؛ بعد مسؤولان این را فهمیدند و برایشان مسلّم شد. حالا هم یکی از نظامیان مسؤول امریکایی بعد از این انتخاباتِ باشکوه و با عظمت، باز میگوید که در دو، سه ماه آینده در ایران بحران و ناامنی خواهد شد! معلوم میشود که چیزی در آستین دارند؛ نقشه‌ای در سر دارند؛ ملت عزیز! بیدار و هوشیار باشید. البته این فرد مسؤول نظامىِ امریکایی، پُرحرفی و بیعقلی کرده که این را با این بیان بروز داده است. سیاسیونشان نمیگویند و نمیگذارند معلوم شود؛ اما مشخص میشود که اینها نقشه‌ای دارند. امنیت این ملت، خاری در چشم آنهاست.
اکثریت بزرگی در این کشور، جوانان ما هستند. جوانان در جاهای دیگر دنیا چه میکنند؟ شما ببینید در کشورهای اروپایی جوانان چه‌کار میکنند. در امریکا هر چند وقت یک بار خبر از ناامنیهای داخل مجامع مدنی و مردم به گوش میرسد؛ روز روشن در مدرسه جوانان را میکشند؛ در رستوان آدم میکشند؛ در مجلس میهمانی آدم میکشند! میبینند که در کشور ما این خبرها نیست. این‌جا امنیت و آرامش برقرار است؛ اما نمیتوانند این را تحمّل کنند! میدانند که ناامنی، پایه یک نظام را متزلزل میکند؛ در آرزوی آن هستند؛ یقیناً هم برایش طرّاحی میکنند؛ اما مردم باید هوشیار باشند. البته دشمنان بدانند که این ملت و مسؤولان کشور، در مقابل بحران‌سازی و آشوب، ساکت نمینشینند. نظام اسلامی برای پاسداری از امنیت مردم و امنیت این جوانان، با قدرت عمل خواهد کرد. گمان نکنند که اجازه داده خواهد شد که در داخل مردم بیایند و این جوانان بیگناه و فرزندان این مردم را در معرض تندباد ناامنی بگذارند و نظام اسلامی هم بایستد و تماشا کند؛ مگر چنین چیزی ممکن است؟! اگر دشمنان خیال میکنند که با ایجاد ناامنی و تشنّج در این کشور خواهند توانست در ارکان این نظام نفوذ کنند، بدانند این آرزو را به گور خواهند برد.
نکته سوم در باب وظایف ما مسؤولان است. در درجه اوّل، خود این بنده حقیر، بعد هم مسؤولان دولتی، نمایندگان مجلس، مسؤولان قضایی و دیگران وظیفه دارند. اقدام مردم باید پاسخ داده شود. برای مردم دو چیز در درجه اوّلِ اهمیت است؛ یکی مسائل زندگی آنهاست که برایشان خیلی مهمّ است، و دوم مسأله دین و ارزشهای اسلامی درنظر آنهاست. مردم حق هم دارند. طبقات ضعیف و مستضعف مردم گرفتاریهای زیادی دارند. بعضیها باید این بحثهای سیاسىِ تشنّج‌آور را رها کنند و به کارهای اساسی و عملی بپردازند؛ مردم از مسؤولان این انتظار را دارند. مرتّب دعوای سیاسی میشود. انتخابات بود، تمام شد؛ این اختلافات، این دو دستگیها، این به هم پریدنها، این مچ‌گیریهای دروغین و واهی، این بهانه‌سازىِ این علیه آن و آن علیه این را رها کنند؛ بخصوص مسؤولان - چه نمایندگان مجلس، چه مسؤولان دولتی - این موارد را کنار بگذارند و به کارهای اساسی این کشور و این مردم بپردازند.
ما در داخل کشورمان کم گرفتاری نداریم. ریشه گرفتاریها از دو چیز است: اوّل، از غفلتها و کوتاهیها و تنبلیها و احیاناً بدعمل کردنهای خود ماست؛ در رابطه با اموال عمومی، در رابطه با تجمّل‌گرایی، در رابطه با پاسخگویی به مردم در دستگاههای مختلف. ریشه دوم، دشمنانی هستند که از همین مایه‌ها و زمینه‌ها سوءاستفاده میکنند؛ بر این مردم تنگ میگیرند؛ تهدید میکنند؛ ایجاد اختلاف میکنند؛ دو دستگی میاندازند؛ محاصره اقتصادی میکنند. مردم، یکپارچه و مؤمنند؛ اگر بزرگان و مسؤولان کشور هم یکپارچه و یک دست باشند، دشمن جرأت نمیکند. در این صورت، دیگر هیچ تلاشی علیه این ملت و این کشور به‌ثمر نمیرسد. این اختلافات را رها کنند. بزرگان بایستی کوچکترها را به طریق مستقیم و راه راست بکشانند. آنها اگر اشتباهی میکنند، نبایستی آن اشتباه را برایشان توجیه کنند و خودشان هم دنبال سرِ آنها راه بیفتند، یا احیاناً آنها را به اشتباه بکشانند. نتیجه این اختلافات، همین چیزهاست. بعضیها هم همّشان این است که بنشینند و ذهن و چشم و دست و قلم و زبان مصرف کنند، برای این‌که آتش اختلافی بیفروزند و به اسم مسائل خطّی و حزبی و گروهی و جناحی، دو دسته را به جان هم بیندازند! این کارها را باید رها کنند.
مردم از مسؤولان توقّع بجا دارند. مسؤولان باید به مسائل اقتصادی توجّه کنند و به مسأله گرانی و بیکاری رسیدگی نمایند. اگر مسؤولان دور از غوغاها و جنجالها تلاش لازم را بکنند، به نتایج خوبی خواهند رسید و مشکلات را حل خواهند کرد. اگر هم یک جا مشکلاتی بماند، بیایند صادقانه به مردم بگویند که ما تلاش خودمان را کردیم؛ اما این مشکل فعلاً حل نشده - در آینده حل خواهد شد - مردم از آنها میپذیرند. نگرانی آن‌جاست که به‌جای پرداختن به مسائل واقعی زندگی مردم، به مسائل سیاسی با نامهای جعلی و گوناگون بپردازند و با اختلاف‌افکنی و متشنّج کردن فضای سیاسی کشور، دشمن را خشنود کنند؛ اینها بد است. بنده به‌همه کسانیکه در هدایت افکار عمومی و ارائه راه درست نقش دارند، نصیحت میکنم که وظیفه الهی و وظیفه اسلامی خودشان را بدانند؛ وظیفه در مقابل این ملت و این کشور را بدانند. پاسخ درست به انتخابات این است.
مسأله دینِ مردم هم مهمّ است. این مردم دیندارند؛ اما یک عدّه میخواهند وانمود کنند که مردم به دین اعتنایی ندارند! نه؛ این‌طور نیست. این مردم همان مردمی هستند که رژیم پهلوی پنجاه سال تلاش خودش را در دین‌زدایی در این کشور صرف کرد؛ اما نتوانست. بعد از پنجاه سال، همین مردم برای دین و به نام دین، پشت سرِ یک مرجع دینی قیام کردند؛ نظام اسلامی را سرپا کردند؛ پرچم اسلام را بلند کردند؛ دنیا را متوجّهِ عزّت اسلام کردند و خودشان را در چشم مسلمانان دنیا - بلکه غیرمسلمانان - عزیز کردند. آیا این ملت از دین دست برمیدارد؟! خیال میکنند که جوانان بیدینند! جوانان گاهی از پدرانشان دیندارترند! این تظاهرات عظیمی که به‌عنوان مسائل مذهبی انجام میگیرد، این مجالس عظیم مذهبی، این دعاها، همه نشانه دینداری جوانان است. در این چند سال اخیر، در شهرهای مختلف، دهها هزار جمعیت - که اغلب آنها جوانند - دعای امام حسین در روز عرفه را خواندند و زارزار اشک ریختند. دلهای این جوانان - دختر و پسر - پاک و روشن است؛ زود و راحت با خدا ارتباط پیدا میکنند؛ آیا اینها بیدینند! سنّت اعتکاف در میان مردم ما نبود؛ اما چند سال است که در ایّام اعتکاف، در خیلی از شهرها مساجد عمده پُر از معتکفانی میشود که اغلب جوانند. نخیر؛ جوانان ما اغلب متدیّنند و آحاد ملت به دین و ارزشهای دینی پایبندند.
این را همه باید بدانند: مسؤولان باید بدانند؛ نمایندگان مردم باید بدانند؛ کسانیکه تازه انتخاب شده‌اند، بدانند؛ مبادا کسی بر اثر اشتباه و براثر تبلیغات واهی رادیوهای بیگانه، فهم مردم را عوضی بفهمد و برخلاف عقاید و خواستها و آرزوهای دینی مردم حرفی بزند؛ آن‌وقت مردم چون با کسی دست خویشاوندی نداده‌اند، اینها را طرد خواهند کرد. من خدای متعال را صمیمانه سپاسگزارم و آرزو میکنم که تفضّلات و الطاف و رحمت خودش را برسر شما مردم عزیز و ملت بزرگ ایران نازل کند. از حضرت بقیةاللَّه ارواحنا فداه که دست اقتدار و اراده او - که پشت سر اراده خداست - همواره مراقب حال این ملت بوده، به‌عنوان یک سرباز کوچک، صمیمانه سپاسگزاری و تشکّر میکنم. از شما آحاد ملت بزرگ که این‌طور در صحنه‌ها ایستاده‌اید و از عزّت این کشور و عزّت این ملت و عزّت اسلام و مسلمین پاسداری میکنید، صمیمانه تشکّر میکنم و توفیق همه شما را از خداوند خواستارم.
والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته
1) اشاره به حوادث کوی دانشگاه.