بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم
خیلی خوش آمدید. ان‌شاءالله خسته نباشید و همیشه موفق و سربلند باشید. این صحنه‌ی سفر شما، از اول تابه آخر، صحنه‌ی بسیار زیبا و با شکوهی بود. تا آن‌جا که من مطلع شدم و بعضی صحنه‌ها را هم در تلویزیون دیدم و تماشا کردم، همه جایش بحمدالله مایه‌ی عزت اسلام و مسلمین بود. بالأخره جوان مسلمان جمهوری اسلامی، در میدانهای مختلف باید خودش را نشان دهد؛ و شما هم در میدان ورزش، خودتان را نشان دادید؛ نه فقط از لحاظ خوب عمل کردن و قهرمانی - که آن هم، البته جای تحسین و تمجید و مرحبا دارد و از آن بابت هم از همه‌ی شما متشکریم - بلکه در کنار و به موازات آن، از جهت اخلاق، منش، رفتار مسلمانی و تبلیغ عملی اسلام.
من آن روز اول که صحنه‌ی ورود شما و این خواهران را به میدان، از تلویزیون نگاه کردم، در دلم از همه‌تان متشکر شدم. صحنه‌ی بسیار خوبی بود. آقای مهرآیین را هم از دور در تلویزیون تماشا کردیم. صحنه‌ی بسیار زیبایی بود؛ صحنه‌ی مسلمانی و صحنه‌ی اتکای به نفس.
بعضی کسان، اگر همپا با فساد جهانی نشوند، خجالت می‌کشند! این، ضعف نفس است. دنیا باید خجالت بکشد که در کجی و انحراف و فساد حرکت می‌کند. من این خواهران را که در آن میدان، با آن حجاب بسیار زیبا دیدم، که با شکوه حرکت می‌کردند، در دلم گفتم: «آفرین به شما دختران مسلمان!» بعضی افراد گفتند «دختران، مدال نیاوردند.» من می‌گویم دختران، با این حرکت و با این رفتار سنگین و بزرگوارانه‌شان، بالاترین مدال را به گردن زن مسلمان آویختند. این، عزتی است که انسان در حرکت آنها احساس می‌کند. همچنین است احساس همگی ما، در قبال شما بچه‌های ورزشکار و خوب؛ چه آنها که مدال طلا گرفتند، چه آنها که نقره گرفتند، چه آنها که برنز گرفتند و چه آنها که مدال نیاوردند. البته بعضی دو تحسین دارند: هم از جهت معنوی و هم از جهت بازی. بعضی یک تحسین دارند؛ بعضی تحسین مضاعف دارند. اما رفتار همه‌تان، عالی بود.
من از صحنه‌های والیبال شما لذت بردم. بعضی را خودم دیدم. با این‌که من، کم وقت دارم که به ورزش نگاه کنم، اما ورزش شما را نگاه کردم. یکی دو تا از این صحنه‌های والیبال را که گزارش می‌کردند، تماشا کردم و از بازی شما، لذت هم بردم. من در نوجوانی، والیبال بازی می‌کردم؛ البته، با همین قبای دراز! در دوازده، سیزده سالگی هم که قبا تنمان بود و عمامه سرمان، توی کوچه، با قبا والیبال بازی می‌کردیم. دیدم که شما چه خوب بازی می‌کردید.
ان‌شاءالله موفق و مؤید باشید.
برادران عزیز! خواهران عزیز! اسلام، مسلمان را عزیز می‌کند. آن کس که از مسلمانی احساس عزت نمی‌کند، یک گوشه‌ی مسلمانی‌اش می‌لنگد. نمی‌گوییم مسلمان نیست؛ اما باید مسلمانی‌اش را کامل کند. قرآن می‌گوید: «ولله العزة ولرسوله و للمؤمنین. (۱)» این احساس عزت به مسلمانی و به ایمان، روحیه‌ی باارزشی است. این را باید حفظ کنید و روزبه‌روز آن را افزایش دهید. رفتار شما باید به ورزشکاران دیگرمان - البته به بعضی از آنها - درس بیاموزد. ورزشکار در میدان ورزش هم باید احساس کند که در حال تبلیغ است: تبلیغ کشورش؛ تبلیغ ملتش؛ تبلیغ شجاعت این ملت بزرگ. اگر ما رفتیم و مثل بقیه‌ی ورزشکاران در همان چیزهایی که آنها غرق می‌شوند غرق شدیم، این افتخاری ندارد. افتخار این است که انسان بتواند بر نفس خودش غلبه پیدا کند. امام یک‌وقت به قهرمانها و پهلوانهای ما که با ایشان ملاقات کرده بودند، فرمودند «پهلوان واقعی کسی است که بتواند بر نفس خودش هم غلبه پیدا کند.» مضمون حدیث است که خیلیها بر نفس خودشان نمی‌توانند غلبه کنند. در رقابت و رویارویی با هر حریفی، برنده می‌شوند؛ اما در رویارویی با شهوات و هوسهای خودشان می‌بازند.
خوب؛ شما بحمدالله مظهر اراده‌اید؛ چه آنهایی که جانباز هستند و در میدان جنگ بودند و آن تجربه‌ی عظیم را گذراندند؛ چه آن برادران و خواهرانی که جانباز نیستند، اما معلولند. با رنج زندگی را گذراندن، به انسان قدرت اراده و استحکام روحیه می‌دهد. این، چیز بسیار باارزشی است. این را باید حفظ کنید.
ان‌شاءالله بروید در میدانهای مبارزه و رفتارتان هم تبلیغ باشد؛ ورزشتان هم تبلیغ باشد؛ بازی‌تان تبلیغ باشد؛ بردتان تبلیغ باشد؛ مدال گرفتنتان هم تبلیغ باشد. آن سرود جمهوری اسلامی که من آن روز تماشا می‌کردم - همین دو، سه روز پیش - و آن منظره‌ی با شکوه و زیبا، که پرچم جمهوری اسلامی بالا می‌رفت و سرود نواخته می‌شد، همه‌اش تبلیغ دین است؛ تبلیغ ایران عزیز و این ملت بزرگ است. ما برایتان دعا می‌کنیم.
ان‌شاءالله موفق و مؤید باشید و باز هم بتوانید در این میدانهای با افتخار شرکت کنید و افتخاراتی کسب کنید؛ هم برای خودتان و هم برای این ملت عزیزی که این‌قدر در دنیا مظلوم است. ملت ما خیلی مظلوم است؛ و هر جا بشود از این مظلومیت، اندکی کاست، باید این کار را کرد. ان‌شاءالله خداوند به شما توفیق هم خواهد داد.
خوب؛ ما خوشحالیم از این‌که زیارتتان کردیم. دیدار بسیار خوبی بود.
والسّلام علیکم و رحمةالله و برکاته
۱) منافقون: ۸
خیلی خوش آمدید. ان‌شاءالله خسته نباشید و همیشه موفق و سربلند باشید. این صحنه‌ی سفر شما، از اول تابه آخر، صحنه‌ی بسیار زیبا و با شکوهی بود. تا آن‌جا که من مطلع شدم و بعضی صحنه‌ها را هم در تلویزیون دیدم و تماشا کردم، همه جایش بحمدالله مایه‌ی عزت اسلام و مسلمین بود. بالأخره جوان مسلمان جمهوری اسلامی، در میدانهای مختلف باید خودش را نشان دهد؛ و شما هم در میدان ورزش، خودتان را نشان دادید؛ نه فقط از لحاظ خوب عمل کردن و قهرمانی - که آن هم، البته جای تحسین و تمجید و مرحبا دارد و از آن بابت هم از همه‌ی شما متشکریم - بلکه در کنار و به موازات آن، از جهت اخلاق، منش، رفتار مسلمانی و تبلیغ عملی اسلام.
من آن روز اول که صحنه‌ی ورود شما و این خواهران را به میدان، از تلویزیون نگاه کردم، در دلم از همه‌تان متشکر شدم. صحنه‌ی بسیار خوبی بود. آقای مهرآیین را هم از دور در تلویزیون تماشا کردیم. صحنه‌ی بسیار زیبایی بود؛ صحنه‌ی مسلمانی و صحنه‌ی اتکای به نفس.
بعضی کسان، اگر همپا با فساد جهانی نشوند، خجالت می‌کشند! این، ضعف نفس است. دنیا باید خجالت بکشد که در کجی و انحراف و فساد حرکت می‌کند. من این خواهران را که در آن میدان، با آن حجاب بسیار زیبا دیدم، که با شکوه حرکت می‌کردند، در دلم گفتم: «آفرین به شما دختران مسلمان!» بعضی افراد گفتند «دختران، مدال نیاوردند.» من می‌گویم دختران، با این حرکت و با این رفتار سنگین و بزرگوارانه‌شان، بالاترین مدال را به گردن زن مسلمان آویختند. این، عزتی است که انسان در حرکت آنها احساس می‌کند. همچنین است احساس همگی ما، در قبال شما بچه‌های ورزشکار و خوب؛ چه آنها که مدال طلا گرفتند، چه آنها که نقره گرفتند، چه آنها که برنز گرفتند و چه آنها که مدال نیاوردند. البته بعضی دو تحسین دارند: هم از جهت معنوی و هم از جهت بازی. بعضی یک تحسین دارند؛ بعضی تحسین مضاعف دارند. اما رفتار همه‌تان، عالی بود.
من از صحنه‌های والیبال شما لذت بردم. بعضی را خودم دیدم. با این‌که من، کم وقت دارم که به ورزش نگاه کنم، اما ورزش شما را نگاه کردم. یکی دو تا از این صحنه‌های والیبال را که گزارش می‌کردند، تماشا کردم و از بازی شما، لذت هم بردم. من در نوجوانی، والیبال بازی می‌کردم؛ البته، با همین قبای دراز! در دوازده، سیزده سالگی هم که قبا تنمان بود و عمامه سرمان، توی کوچه، با قبا والیبال بازی می‌کردیم. دیدم که شما چه خوب بازی می‌کردید.
ان‌شاءالله موفق و مؤید باشید.
برادران عزیز! خواهران عزیز! اسلام، مسلمان را عزیز می‌کند. آن کس که از مسلمانی احساس عزت نمی‌کند، یک گوشه‌ی مسلمانی‌اش می‌لنگد. نمی‌گوییم مسلمان نیست؛ اما باید مسلمانی‌اش را کامل کند. قرآن می‌گوید: «ولله العزة ولرسوله و للمؤمنین. (۱)» این احساس عزت به مسلمانی و به ایمان، روحیه‌ی باارزشی است. این را باید حفظ کنید و روزبه‌روز آن را افزایش دهید. رفتار شما باید به ورزشکاران دیگرمان - البته به بعضی از آنها - درس بیاموزد. ورزشکار در میدان ورزش هم باید احساس کند که در حال تبلیغ است: تبلیغ کشورش؛ تبلیغ ملتش؛ تبلیغ شجاعت این ملت بزرگ. اگر ما رفتیم و مثل بقیه‌ی ورزشکاران در همان چیزهایی که آنها غرق می‌شوند غرق شدیم، این افتخاری ندارد. افتخار این است که انسان بتواند بر نفس خودش غلبه پیدا کند. امام یک‌وقت به قهرمانها و پهلوانهای ما که با ایشان ملاقات کرده بودند، فرمودند «پهلوان واقعی کسی است که بتواند بر نفس خودش هم غلبه پیدا کند.» مضمون حدیث است که خیلیها بر نفس خودشان نمی‌توانند غلبه کنند. در رقابت و رویارویی با هر حریفی، برنده می‌شوند؛ اما در رویارویی با شهوات و هوسهای خودشان می‌بازند.
خوب؛ شما بحمدالله مظهر اراده‌اید؛ چه آنهایی که جانباز هستند و در میدان جنگ بودند و آن تجربه‌ی عظیم را گذراندند؛ چه آن برادران و خواهرانی که جانباز نیستند، اما معلولند. با رنج زندگی را گذراندن، به انسان قدرت اراده و استحکام روحیه می‌دهد. این، چیز بسیار باارزشی است. این را باید حفظ کنید.
ان‌شاءالله بروید در میدانهای مبارزه و رفتارتان هم تبلیغ باشد؛ ورزشتان هم تبلیغ باشد؛ بازی‌تان تبلیغ باشد؛ بردتان تبلیغ باشد؛ مدال گرفتنتان هم تبلیغ باشد. آن سرود جمهوری اسلامی که من آن روز تماشا می‌کردم - همین دو، سه روز پیش - و آن منظره‌ی با شکوه و زیبا، که پرچم جمهوری اسلامی بالا می‌رفت و سرود نواخته می‌شد، همه‌اش تبلیغ دین است؛ تبلیغ ایران عزیز و این ملت بزرگ است. ما برایتان دعا می‌کنیم.
ان‌شاءالله موفق و مؤید باشید و باز هم بتوانید در این میدانهای با افتخار شرکت کنید و افتخاراتی کسب کنید؛ هم برای خودتان و هم برای این ملت عزیزی که این‌قدر در دنیا مظلوم است. ملت ما خیلی مظلوم است؛ و هر جا بشود از این مظلومیت، اندکی کاست، باید این کار را کرد. ان‌شاءالله خداوند به شما توفیق هم خواهد داد.
خوب؛ ما خوشحالیم از این‌که زیارتتان کردیم. دیدار بسیار خوبی بود.
والسّلام علیکم و رحمةالله و برکاته
۱) منافقون: ۸