بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم
برادران عزیز! خیلی خوش آمدید.خیلی خوشحالیم که شما را از نزدیک زیارت کردیم. این نکته‌یی که آقای افشار(۱) فرمودند، نکته‌ی بسیار درست و ظریفی است که همه کس به آن توجه نمیکند، و آن این‌که توفیق شماها به این است که حادثه‌یی پیش نیاید. وقتی حادثه‌یی پیش می‌آید و مثلاً شما موفق میشوید که دشمن را ناکام کنید، سر و صدا میپیچد؛ اما وقتی یک سال میگذرد و هیچ حادثه‌یی پیش نمی‌آید، کسی نمیفهمد که شما چه کرده‌اید که حادثه‌یی پیش نیامده‌است.
امیدواریم که اگر خلق خدا، ریزه‌کاریهای زحمات و خون دلها و مجاهدات شما را درک نمیکنند، کرام‌الکاتبین و مأموران غیبی الهی، همه‌ی خصوصیات کارهای شما را - که بحمدالله کم هم نیست - بدقت ثبت کرده باشند و یقیناً ثبت کرده‌اند و در محضر پروردگار و وجود مقدس ولىّ‌عصر، مایه‌ی سر بلندی شماها شده باشند. در دعا میخوانیم: «و کنت انت الرّقیب علىّ من ورائهم و الشّاهد لما خفی عنهم».(۲) آن چیزی که حتّی کرام‌الکاتبین هم نتوانند بفهمند، خود خدا میفهمد و آن، خاطرات ذهنی شماست. آن چیزی را که در دل میگذرانید، ملائکه‌ی خدا هم نمیفهمند؛ اما خدای متعال، عالم السّر والخفیّات است؛ او میفهمد.
در نظام الهی، حسن کار این است که هیچ مجاهدتی به هدر نمیرود. یعنی اگر ما دقیقترین سیستم کنترل را هم داشته باشیم - کشوری را فرض کنید که چنین چیزی داشته باشد؛ که البته در دنیا چنین چیزی نیست که بتوانند سیستم دقیق کنترل را نسبت به کارهای مثبت و منفی افراد داشته باشند و ریزه‌کاریها را در آن‌جا محاسبه کنند - باز هم افراد کارهایی دارند که به چشم آن سیستم نمی‌آید، و هر فردی وقتی مجاهدت میکند، احساس خسارت میکند؛ احساس میکند که کسی نفهمید، یا درست نفهمید.
کیست که بتواند اجر و ارج حرکت یک جوان مسلمان را در سنگری از سنگرهای جمهوری اسلامی - چه در جبهه، چه در پشت جبهه - با همه‌ی خصوصیات آن بفهمد و ثبت کند؟ اصلاً علم بشر میتواند به این چیزها احاطه پیدا بکند؟
آن‌جایی که شما در عین خستگی، کار را دنبال میکنید، هیچ‌کس هم شاهد کار شما نیست، گرفتاری و مشکل هم دارید، اما میبینید کار جلوی شماست و نمیتوانید از آن دست بکشید، کیست که بتواند آن احساس شوق و دلسوزی شما را به کار - که پیش خود میگویید اشکالی ندارد، من کار شخصی و آن لذت و خوشی را که در نبودن کار است، رها میکنم و این کار را تمام میکنم - ثبت کند؟
هیچ نظام بشری قادر نیست که حق کارگزاران را با دقت ادا کند. حسن نظام الهی این است که وقتی هیچ‌کس نتوانست، تازه نوبت خود خدای متعال و مأموران الهی است که اینها را ثبت کنند و به خود شما برگردانند؛ نه فقط در آخرت، در دنیا هم آثارش را بر میگردانند. توفیقات شخصی و معنوی شما، روشنی دل و شوق شما به انجام وظیفه‌ی بیشتر، اینها همه پاداشهایی است که خدا دارد به شما میدهد.
از این بالاتر، توفیقات جمعی است. فرض بفرمایید ناگهان حادثه‌یی اتفاق میافتد که بر حسب موازین عادی، تقریباً ناممکن است؛ مثل این حوادثی که پیش آمد(۳) و همه‌ی آنها به سربلندی ملت ایران منتهی شد؛ این حادثه‌ی عراق و منهدم شدن آن هسته‌یی که سالهای متمادی در ویرانی جمهوری اسلامی پافشاری کرده بود. چه کسی این برنامه‌ها را ریخت؟ چه کسی طراحی کرد که یک دشمنِ پابه‌نقدِ دم‌گوش‌نشسته‌ی شریر، این گونه پا در گل بشود؟ اصلاً کسی نمیتوانست.
واقعاً اگر عراق بعد از قبول قطعنامه توسط ما، با همان ساز و برگ قبلی پشت این هزار و سیصد کیلومتر مرز ما باقی میماند، فکر میکنید که ملت ایران روی آرامش و آسایش میدید؟ فکر میکنید که نیروهای مسلح - که شماها باشید - میتوانستند اندک احساس آرامشی بکنند؟ آیا آب خوشی از گلوی این ملت پایین میرفت؟
رژیم عراق، اصلاً شریر بالذات است؛ اصلاً نمیتواند عدم شرارت را تحمل کند. شما ببینید جسد مبارک شهید تندگویان را مومیاییکرده حاضر دارند؛ اما وقتی که هیأت و دکتر و مسؤولان مربوطه به آن‌جا میروند، قبری را میکنند و جسد دیگری را نشان میدهند! البته اینها هم فهمیدند و گفتند که این جسد شهید تندگویان نیست؛ اصرار کردند، بالاخره آنها مجبور شدند که جسد اصلی را بدهند. حالا اگر اینها قانع میشدند و همان جسد را میآوردند، بگو شما با آن جسد مومیایی کرده، میخواستید چه کار کنید؟! شرارت این دشمن تا این حد است؛ از یک جسد مومیاییکرده هم حاضر نیست بگذرد؛ برای این‌که یک وقت به صورتی از آن علیه جمهوری اسلامی استفاده کند؛ یک بیآبروگی سیاسی، یا مشکلی درست کند!
چه کسی این دشمن را زد و این‌گونه منهدمش کرد؟ چه کسی اوضاع جهانی و گرایش عمومی دنیا را این‌چنین ملتهب کرد و به سمتی که به فضل الهی در نهایت به نفع نیروهای حق است، راه انداخت؟ اینها کارهایی است که خدای متعال میکند، و پاداش ذره‌هایی از حسنات است که دست غافل و ناتوان بشر، قادر نیست آن ذرات را ثبت کند.
کارتان، کار بسیار حساسی است. در این کار، هجوم جنود شیطان بر حصارهای حق زیاد است. هرجا هجوم دشمن شدیدتر است، بایستی آمادگی نیروهای حق دقیقتر باشد. سوار هواپیما شدن و به یک کشور خارجی رفتن و برگشتن، و با همه جور آدم سر و کار داشتن - در فرودگاه یک طور، در هواپیما یک طور، آن‌جا یک طور - از آن حلقه‌های ضعیف است؛ مراقب این حلقه‌ی ضعیف باشید. در فشارها، معمولاً حلقه‌ی ضعیف میگسلد. هرچه میتوانید، در جوانان و بچه‌های شاغل در این دستگاه، معنویت را بیشتر تلقین و تزریق کنید. هیچ چیز به قدر معنویت، انسان را حفظ نمیکند.
گاهی بعضی فکر میکنند که چون فلانی در فلان سِمت حساس قرار دارد، او را از لحاظ مادّی اشباع کنیم، تا تحت تأثیر قرار نگیرد. البته این راهی است، اما راه همیشه موفقی نیست؛ آنچه که همیشه موفق است، حفظ معنویتهاست. ما در همه‌ی بخشها بایستی نگذاریم که آن سطح معنویت جامعه پایین بیاید. یکی از بخشها، بخش شماست؛ مواظبت و مراقبت کنید. بدانید که چون این نظام مقدس در جهت حق حرکت میکند، خدای متعال پشتیبان خواهد بود.
امام (رضوان‌الله‌تعالی‌علیه) یک وقت در زمان بیماریشان - البته نه بیماری اخیر؛ یک وقت دیگر - به من فرمودند که من از اول انقلاب، دست قدرتی را احساس میکنم که دارد کارها را پیش می‌برد؛ تقریباً شبیه همین تعابیر را فرمودند، که من همان وقت فرمایش ایشان را یادداشت کردم. من الان این دست قدرت را احساس میکنم و میبینم که خدای متعال این نظام را به جهتی هدایت میکند و آن خلأهایی که ما کوچکتر از آن هستیم که حتّی آنها را درک کنیم - چه رسد به این‌که بخواهیم آنها را پُر کنیم - با قدرت کامله‌ی خودش آنها را پُر میکند.
جهت، جهت درستی است. شما از دشمنتان قویترید. ما امروز در معنا، از این صف طولانی و به ظاهر انبوه دشمن قویتریم. البته آنها پول بیشتر و تکنولوژی بالاتری دارند؛ خیلی چیزها دارند که ما علیالظاهر از آنها بینصیبیم؛ اما ما چیزی داریم که آنها از آن محرومند و آن، تکیه‌ی به خدای متعال است، که او همه چیز است؛ هم از تکنولوژی قویتر است، هم از علم بشر قویتر است، هم از همه‌ی موجودات عالم بر روی هم قویتر است. یک اشاره و یک اراده‌ی او، همه‌ی دنیا را به هم میریزد. ما از آن اتکاء برخورداریم؛ باید این تکیه‌ی به خدا را برای خودمان نگهداریم. این گنجی است؛ اگر داشتیم، به دردمان میخورد؛ نداشته باشیم و از دست بدهیم، دیگر از دستش داده‌ایم. ما در مقابل تندباد حوادث، مثل خیلی از کشورها و خیلی از ملتها، پَر کاهی هستیم. آنچه که ما را پایان‌ناپذیر و شکست‌ناپذیر میکند، عبارت است از همان اتکاء به خدای متعال؛ آن را مستحکم نگه دارید.
هر فردی هم، در مورد خود و رعیت خودش، مسؤول است. هیچ‌کس نگوید که چرا فلان کسان نمیکنند؟ آنها هم باید بکنند. دستگاه تبلیغات، دستگاه اجرایی، دستگاه قضایی و دیگر دستگاهها، همه مسؤولند. اقدام نکردن و صحیح عمل نکردن کسی، برای من و شما حجت نمیشود که ما هم رها کنیم؛ نه، ما باید آنچه را که صحیح میدانیم، عمل بکنیم؛ ولو دیگری نمیکند. البته راه صحیح عمل کردن، چیز دیگری است؛ نه این‌که عمل نکردن باشد.
امیدواریم که خداوند ان‌شاءالله به همه‌ی شما توفیق بدهد و مشمول توجهات مخصوص ولىّ‌عصر(ارواحنافداه‌وسلام‌الله‌علیه) باشید. خداوند ان‌شاءالله کمکتان کند. خداوند ان‌شاءالله شما و ما را هدایت کند. از وجود روحانیون خوب و نفسهای گرم برادرانی هم که هستند، برای پُر کردن خلأهای معنوی استفاده کنید.
والسّلام علیکم و رحمةالله و برکاته
۱) فرمانده‌ی وقت نیروی مقاومت بسیج سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
۲) مفاتیح‌الجنان، دعای کمیل
۳) جنگ دوم خلیج فارس و اشغال کویت از سوی نیروهای عراقی. این جنگ موجب شد تا صدام حسین نیروهای عراقی مستقر در جوار خط مرزی جمهوری اسلامی ایران را برای درگیری و اشغال کویت فرا بخواند؛ اما به دنبال ائتلاف متحدین به رهبری امریکا، نیروهای عراقی شکست سنگینی را متحمل گردیدند و مجبور به خروج از کویت شدند.