الحمد لله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام على سیّدنا و نبیّنا ابىالقاسم محمّد و على آله الاطیبین الاطهرین المنتجبین سیّما بقیّة الله فى الارضین. قال الله الحکیم فى کتابه: وَ لا تَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فى سَبیلِ اللهِ اَمواتًا بَل اَحیآءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ * فَرِحینَ بِمآ ءاتىهُمُ اللهُ مِن فَضلِه؛ وَیَستَبشِرونَ بِالَّذینَ لَم یَلحَقوا بِهِم مِن خَلفِهِم اَلّا خَوفٌ عَلَیهِم وَ لا هُم یَحزَنون.(۲)
از این جلسهى مبارک و در میان شما جمع خانوادههاى معظّم و مکرّم شهیدان عزیز، عطر شهادت و روح فداکارى و مجاهدت براى صاحبان بینش، متصاعد و محسوس است. اگر دهها سال دیگر هم بگذرد، آنچه باید به عنوان بالاترین ارزشها محسوب بشود، همین ارزش شهادت و فداکارىِ شهیدان عزیز ما است. زمان همهچیز را کهنه میکند مگر خون شهید را. ببینید از زمان شهادت سیّدالشّهدا (علیه الصّلاة و السّلام) قرنها گذشته است امّا اثر یاد شهیدان و خون شهیدان روزبهروز برجستهتر شده است.
همهى شهیدان عزیزند؛ در همهى زمانها شهید ذىقیمت است امّا بعضى از شهیدان عزیزترند. شهیدانِ عزیزتر چه کسانى هستند؟ آن کسانى که در مقاطع حسّاس به داد اسلام رسیدند و خودشان را فدا کردند. اگر این حساب درست باشد، به نظر من شهیدان انقلاب اسلامى و جنگ تحمیلى از جملهى عزیزترین شهداى طول تاریخند. چرا؟ چون در این زمان، اسلام از همیشه غریبتر شد. دشمنان اسلام، ابرقدرتها و مستکبران، دنیاطلبان و وحشىصفتان در طول سالهاى متمادى به جان اسلام و مسلمین افتادند؛ همهى ابزارها را براى کوبیدن اسلام به کار بردند؛ چه پولها خرج کردند، چه نقشهها کشیدند، چه لطماتى بر ملّتهاى مسلمان در طول سالهاى استعمار وارد کردند! در یک چنین روزگار غربتى بود که انقلاب عظیم ما و رهبر عظیمالشّأن ما و ملّت بزرگوار ما به پا خاستند. این جوانان شما، فرزندان شما، عزیزان شما که در جبههها و پشت جبههها به شهادت رسیدند، در مقابل همهى قدرتهاى ظالم عالم قیام کرده بودند و قد عَلَم کرده بودند.
این شوخى نیست؛ مسئله، مسئلهى صد نفر و هزار نفر و یک میلیون نفر مسلمان نبود در زمان ما؛ مسئلهى همهى دنیاى اسلام بود. اینها میخواستند اسلام را محو کنند و نام اسلام را از بین ببرند و اثرى از آثار اسلام در عالم باقى نماند، چون اسلام با قلدرىهاى آنها روبهرو بود. آمریکا از اسلام میترسید و میترسد. قلدرها و سرگردنهبگیرهاى معتبر عالم یعنى همین قدرتهاى جهانى از اسلام میترسیدند و میترسند، لذا کمر به نابودى اسلام بسته بودند. جوانان شما قیام کردند، به ابرقدرتها سیلى زدند، نقشههاى آنها را نقش بر آب کردند. همین جوان شما، همین جوان هجدهساله و بیستساله و بیستوپنجساله، همین جوان بسیجى و ارتشى و سپاهى و رزمندهى میدان جنگ یا پشت انقلاب، توانستند همهى قدرتهاى مسلّط جهانى را در روزگار ما شکست بدهند. کارى کردند که پرچم اسلام در دنیا سرافراز شد.
عزیزان من، زنان و مردان مسلمان و فداکار این خطّهى شهیدپرور! بدانید خون جوانان شما بحمدالله هدر نرفت. جوانان شما با جان خودشان مثل مولا و آقایشان حسینبنعلى (علیه السّلام) توانستند اسلام را روسفید کنند و مسلمین را سربلند کنند. امروز مسلمانها در دنیا قوى شدهاند، جوانان در نقاط مختلف دنیاى اسلام به شوق اسلام به پا خاستهاند. این را چه کسى کرد؟ این عزّت و شکوه و عظمت را چه کسى به اسلام داد؟ این حیثیّت را براى امّت عظیم اسلامى چه کسى امروز به وجود آورد؟ همین جوان شما، همین عزیز شما، با جان خود و با خون خود. این درسى است که شهدا به ما دادند. ما این درس را نباید هرگز فراموش کنیم، و نمیکنیم.
کسى خیال نکند که ابرقدرتها با اسلام آشتى کردهاند؛ کسى گمان نبَرد که امروز اسلام و امّت اسلامى محتاج ایستادگى و مقاومت در مقابل قلدرهاى جهانى نیست؛ هر کارى که آنها با ما نکردهاند، نمیتوانستند بکنند. هر کارى از آنها بربیاید علیه امّت اسلامى، دریغ نمیکنند. ما باید بیدار باشیم؛ ما باید سرِ پا باشیم؛ ما باید فراموش نکنیم که قرآن از ما چه میخواهد؛ ما باید از یاد نبریم پیام این خونهاى پاک را؛ ما باید وصیّت امام بزرگوارمان را همواره آویزهى گوش داشته باشیم. او خوب شناخته بود دشمنان اسلام را، و دشمنان همان هستند که امام ما گفت که دشمن در مقابل ملّت بهپاخاستهاى مثل ملّت ما ضعیف است. دشمن در مقیاس مادّى قوى است [امّا] در مقیاس معنوى دچار ضعف شدید است. ملّت ما باید با همین معنویّت، با همین ایمان، با همین وحدت، با همین هوشیارى و زیرکى که از اوّل انقلاب نشان داده است، در صحنه بماند. خانوادههاى عزیز شهدا، و شما جوانهایى که برادرهایتان رفتند شهید شدند، پدرهایتان در جبههى نبرد حق با باطل جان دادند، باید جلوتر از دیگران باشید؛ و خدا را شکر که هستید.
امروز خانوادههاى شهدا آنچنان عزّت و بزرگواریاى از خود نشان دادهاند که چهرهى منوّر اسلام به وسیلهى اینها به بسیارى از مردم دنیا شناسانده شد. کشورهاى دیگر هم جنگ داشتند، آنها هم کشته دادند، آنها هم پدرها و مادرها و خانوادههاى کشتهشدگان داشتند؛ [امّا] آنها مثل شما صبر کردند؟ آنها مثل شما پاى خدا حساب کردند؟ آنها مثل شما هوشیارى به خرج دادند؟ ابدا. من خواندهام تاریخچهى ملّتهایى را که جنگ داشتند و جوانهایشان کشته شدند؛ مثل این خانوادههاى شهداى عزیز ما شاید بشود گفت در هیچ ملّتى نظیر ندارند، و این هم به برکت اسلام است. آن مادرى که دو پسر، سه پسر، چهار پسر در راه خدا قربانى کرده، بِایستد و بگوید فرزندان دیگرى هم که دارم یا اگر داشته باشم فداى اسلام؛ این روحیه را ما جاى دیگرى سراغ نداریم؛ این مخصوص شما است.
من به شما عرض کنم که امروز توطئههاى بزرگى علیه امّت اسلام دارند طرّاحى میکنند؛ علیه ملّت ما هم توطئه دارند درست میکنند. همین محاصرهى اقتصادى ما توطئه است؛ تبلیغاتى که میکنند توطئه است؛ فساد و فحشائى که به جامعهی ما تزریق میکنند تا جوانهاى ما را مبتلا کنند، توطئه است؛ دروغپراکنىهایى که میکنند، همه توطئه است؛ توطئه است تا این بنا را از بیخوبُن برکَنند و این پایههاى محکم را فروبریزند و باز بناى استعمارى مثل دوران ستمشاهى اینجا به پا کنند؛ مقصودشان آن است امّا غافلند که ملّت ما بیدار شده است، ملّت ما هوشیار است، خانوادههاى شهدا هوشیارند.
و من به شما عرض میکنم که شما خانوادههاى شهدا هوشیاریتان را، بیداریتان را، عزّت نفْستان را، آگاهى روزافزونتان نسبت به اسلام را حفظ کنید که بحمدالله حفظ هم کردهاید. خداى متعال از شما راضى باشد و قلب مقدّس ولىّعصر متوجّه شما باشد و مشمول دعا و لطف و رضایت ولىّعصر (ارواحنا فداه) باشید و روح امام (رضوان الله علیه) از شما راضى باشد. در کنار شهداى عزیز ما و خانوادههایشان، شهیدان زندهى انقلابند یعنى جانبازان ــ آن زجرکشیدهها، آن کسانى که سلامت خودشان را در راه خدا دادند ــ و خانوادههایشان؛ در کنار آنها، این آزادگان عزیز ما هستند که سالهاى متمادى در جبههى مقدّم یعنى در زندانها و اسارتگاههاى عراق از شما و از آرمانهاى شما و شهیدانتان دفاع کردند و عزّت اسلام را حفظ کردند و خانوادههایشان؛ این صبر خانوادههاى آزادگان در پیش پروردگار و اولیائش چیز بزرگى است و مستوجب ثواب عظیمى است؛ و این مفقودین عزیز ما ــ که تاکنون هنوز از آنها اثرى نیافتهایم، امّا میدانیم عدّهاى از عزیزان ما هنوز در بندهاى عراق هستند و آنها چقدر صبر کردند و صبر میکنند ــ و همینطور خانوادههایشان.
پروردگارا! به محمّد و آل محمّد، پاداش این صبرها و این فداکارىها را از خزانهى رحمت و فضل خودت به همهى این عزیزان و خانوادههایشان عنایت کن. پروردگارا! دست دشمن را از این آب و خاک و از این ملّت عزیز و از این انقلاب شکوهمند کوتاه کن. پروردگارا! مشکلات این امّت بزرگ و عزیز را با سرانگشت قدرت خود بزودى و بهآسانى حل بفرما. پروردگارا! مهر و محبّت میان این ملّت و وحدت و یکپارچگىشان را روزبهروز مستحکمتر بفرما. خیلى خوشحالم از اینکه توانستم شما عزیزان را زیارت کنم و همهى شما را به خدا میسپرم.
والسّلام علیکم و رحمةالله و برکاته
از این جلسهى مبارک و در میان شما جمع خانوادههاى معظّم و مکرّم شهیدان عزیز، عطر شهادت و روح فداکارى و مجاهدت براى صاحبان بینش، متصاعد و محسوس است. اگر دهها سال دیگر هم بگذرد، آنچه باید به عنوان بالاترین ارزشها محسوب بشود، همین ارزش شهادت و فداکارىِ شهیدان عزیز ما است. زمان همهچیز را کهنه میکند مگر خون شهید را. ببینید از زمان شهادت سیّدالشّهدا (علیه الصّلاة و السّلام) قرنها گذشته است امّا اثر یاد شهیدان و خون شهیدان روزبهروز برجستهتر شده است.
همهى شهیدان عزیزند؛ در همهى زمانها شهید ذىقیمت است امّا بعضى از شهیدان عزیزترند. شهیدانِ عزیزتر چه کسانى هستند؟ آن کسانى که در مقاطع حسّاس به داد اسلام رسیدند و خودشان را فدا کردند. اگر این حساب درست باشد، به نظر من شهیدان انقلاب اسلامى و جنگ تحمیلى از جملهى عزیزترین شهداى طول تاریخند. چرا؟ چون در این زمان، اسلام از همیشه غریبتر شد. دشمنان اسلام، ابرقدرتها و مستکبران، دنیاطلبان و وحشىصفتان در طول سالهاى متمادى به جان اسلام و مسلمین افتادند؛ همهى ابزارها را براى کوبیدن اسلام به کار بردند؛ چه پولها خرج کردند، چه نقشهها کشیدند، چه لطماتى بر ملّتهاى مسلمان در طول سالهاى استعمار وارد کردند! در یک چنین روزگار غربتى بود که انقلاب عظیم ما و رهبر عظیمالشّأن ما و ملّت بزرگوار ما به پا خاستند. این جوانان شما، فرزندان شما، عزیزان شما که در جبههها و پشت جبههها به شهادت رسیدند، در مقابل همهى قدرتهاى ظالم عالم قیام کرده بودند و قد عَلَم کرده بودند.
این شوخى نیست؛ مسئله، مسئلهى صد نفر و هزار نفر و یک میلیون نفر مسلمان نبود در زمان ما؛ مسئلهى همهى دنیاى اسلام بود. اینها میخواستند اسلام را محو کنند و نام اسلام را از بین ببرند و اثرى از آثار اسلام در عالم باقى نماند، چون اسلام با قلدرىهاى آنها روبهرو بود. آمریکا از اسلام میترسید و میترسد. قلدرها و سرگردنهبگیرهاى معتبر عالم یعنى همین قدرتهاى جهانى از اسلام میترسیدند و میترسند، لذا کمر به نابودى اسلام بسته بودند. جوانان شما قیام کردند، به ابرقدرتها سیلى زدند، نقشههاى آنها را نقش بر آب کردند. همین جوان شما، همین جوان هجدهساله و بیستساله و بیستوپنجساله، همین جوان بسیجى و ارتشى و سپاهى و رزمندهى میدان جنگ یا پشت انقلاب، توانستند همهى قدرتهاى مسلّط جهانى را در روزگار ما شکست بدهند. کارى کردند که پرچم اسلام در دنیا سرافراز شد.
عزیزان من، زنان و مردان مسلمان و فداکار این خطّهى شهیدپرور! بدانید خون جوانان شما بحمدالله هدر نرفت. جوانان شما با جان خودشان مثل مولا و آقایشان حسینبنعلى (علیه السّلام) توانستند اسلام را روسفید کنند و مسلمین را سربلند کنند. امروز مسلمانها در دنیا قوى شدهاند، جوانان در نقاط مختلف دنیاى اسلام به شوق اسلام به پا خاستهاند. این را چه کسى کرد؟ این عزّت و شکوه و عظمت را چه کسى به اسلام داد؟ این حیثیّت را براى امّت عظیم اسلامى چه کسى امروز به وجود آورد؟ همین جوان شما، همین عزیز شما، با جان خود و با خون خود. این درسى است که شهدا به ما دادند. ما این درس را نباید هرگز فراموش کنیم، و نمیکنیم.
کسى خیال نکند که ابرقدرتها با اسلام آشتى کردهاند؛ کسى گمان نبَرد که امروز اسلام و امّت اسلامى محتاج ایستادگى و مقاومت در مقابل قلدرهاى جهانى نیست؛ هر کارى که آنها با ما نکردهاند، نمیتوانستند بکنند. هر کارى از آنها بربیاید علیه امّت اسلامى، دریغ نمیکنند. ما باید بیدار باشیم؛ ما باید سرِ پا باشیم؛ ما باید فراموش نکنیم که قرآن از ما چه میخواهد؛ ما باید از یاد نبریم پیام این خونهاى پاک را؛ ما باید وصیّت امام بزرگوارمان را همواره آویزهى گوش داشته باشیم. او خوب شناخته بود دشمنان اسلام را، و دشمنان همان هستند که امام ما گفت که دشمن در مقابل ملّت بهپاخاستهاى مثل ملّت ما ضعیف است. دشمن در مقیاس مادّى قوى است [امّا] در مقیاس معنوى دچار ضعف شدید است. ملّت ما باید با همین معنویّت، با همین ایمان، با همین وحدت، با همین هوشیارى و زیرکى که از اوّل انقلاب نشان داده است، در صحنه بماند. خانوادههاى عزیز شهدا، و شما جوانهایى که برادرهایتان رفتند شهید شدند، پدرهایتان در جبههى نبرد حق با باطل جان دادند، باید جلوتر از دیگران باشید؛ و خدا را شکر که هستید.
امروز خانوادههاى شهدا آنچنان عزّت و بزرگواریاى از خود نشان دادهاند که چهرهى منوّر اسلام به وسیلهى اینها به بسیارى از مردم دنیا شناسانده شد. کشورهاى دیگر هم جنگ داشتند، آنها هم کشته دادند، آنها هم پدرها و مادرها و خانوادههاى کشتهشدگان داشتند؛ [امّا] آنها مثل شما صبر کردند؟ آنها مثل شما پاى خدا حساب کردند؟ آنها مثل شما هوشیارى به خرج دادند؟ ابدا. من خواندهام تاریخچهى ملّتهایى را که جنگ داشتند و جوانهایشان کشته شدند؛ مثل این خانوادههاى شهداى عزیز ما شاید بشود گفت در هیچ ملّتى نظیر ندارند، و این هم به برکت اسلام است. آن مادرى که دو پسر، سه پسر، چهار پسر در راه خدا قربانى کرده، بِایستد و بگوید فرزندان دیگرى هم که دارم یا اگر داشته باشم فداى اسلام؛ این روحیه را ما جاى دیگرى سراغ نداریم؛ این مخصوص شما است.
من به شما عرض کنم که امروز توطئههاى بزرگى علیه امّت اسلام دارند طرّاحى میکنند؛ علیه ملّت ما هم توطئه دارند درست میکنند. همین محاصرهى اقتصادى ما توطئه است؛ تبلیغاتى که میکنند توطئه است؛ فساد و فحشائى که به جامعهی ما تزریق میکنند تا جوانهاى ما را مبتلا کنند، توطئه است؛ دروغپراکنىهایى که میکنند، همه توطئه است؛ توطئه است تا این بنا را از بیخوبُن برکَنند و این پایههاى محکم را فروبریزند و باز بناى استعمارى مثل دوران ستمشاهى اینجا به پا کنند؛ مقصودشان آن است امّا غافلند که ملّت ما بیدار شده است، ملّت ما هوشیار است، خانوادههاى شهدا هوشیارند.
و من به شما عرض میکنم که شما خانوادههاى شهدا هوشیاریتان را، بیداریتان را، عزّت نفْستان را، آگاهى روزافزونتان نسبت به اسلام را حفظ کنید که بحمدالله حفظ هم کردهاید. خداى متعال از شما راضى باشد و قلب مقدّس ولىّعصر متوجّه شما باشد و مشمول دعا و لطف و رضایت ولىّعصر (ارواحنا فداه) باشید و روح امام (رضوان الله علیه) از شما راضى باشد. در کنار شهداى عزیز ما و خانوادههایشان، شهیدان زندهى انقلابند یعنى جانبازان ــ آن زجرکشیدهها، آن کسانى که سلامت خودشان را در راه خدا دادند ــ و خانوادههایشان؛ در کنار آنها، این آزادگان عزیز ما هستند که سالهاى متمادى در جبههى مقدّم یعنى در زندانها و اسارتگاههاى عراق از شما و از آرمانهاى شما و شهیدانتان دفاع کردند و عزّت اسلام را حفظ کردند و خانوادههایشان؛ این صبر خانوادههاى آزادگان در پیش پروردگار و اولیائش چیز بزرگى است و مستوجب ثواب عظیمى است؛ و این مفقودین عزیز ما ــ که تاکنون هنوز از آنها اثرى نیافتهایم، امّا میدانیم عدّهاى از عزیزان ما هنوز در بندهاى عراق هستند و آنها چقدر صبر کردند و صبر میکنند ــ و همینطور خانوادههایشان.
پروردگارا! به محمّد و آل محمّد، پاداش این صبرها و این فداکارىها را از خزانهى رحمت و فضل خودت به همهى این عزیزان و خانوادههایشان عنایت کن. پروردگارا! دست دشمن را از این آب و خاک و از این ملّت عزیز و از این انقلاب شکوهمند کوتاه کن. پروردگارا! مشکلات این امّت بزرگ و عزیز را با سرانگشت قدرت خود بزودى و بهآسانى حل بفرما. پروردگارا! مهر و محبّت میان این ملّت و وحدت و یکپارچگىشان را روزبهروز مستحکمتر بفرما. خیلى خوشحالم از اینکه توانستم شما عزیزان را زیارت کنم و همهى شما را به خدا میسپرم.
والسّلام علیکم و رحمةالله و برکاته
(۱ این دیدار در چهارچوب سفر سهروزهی معظّمٌله به استان لرستان برگزار شد.
(۲ سور آلعمران، آیات ۱۶۹ و ۱۷۰؛ «هرگز کسانى را که در راه خدا کشته شدهاند، مرده مپندار، بلکه زندهاند که نزد پروردگارشان روزى داده میشوند. به آنچه خدا از فضل خود به آنان داده است شادمانند، و براى کسانى که از پى ایشانند و هنوز به آنان نپیوستهاند شادى میکنند که نه بیمى بر ایشان است، نه اندوهگین میشوند.»