بسم الله الرّحمن الرّحیم
انسان در عین خوشحالى از زیارت شما عزیزان، خیلى تأسّف میخورد که چگونه این آزادى، این خوشحالى عمومى، در زمان حیات بابرکت امام عزیزمان انجام نشد. واقعاً جاى آن بزرگوار خیلى خالى است. خیلى مناسب مینمود که عزیزان آزاده‌ى ما، بعد از سالها، پاداش و اجر زحمات خودشان را با مشاهده‌ى آن چهره‌ى ملکوتى و منوّر میگرفتند. حالا هم قسمت این بوده، تقدیر الهى این بوده؛ اجر شما به خاطر محرومیّت از زیارت امام (رضوان الله تعالى علیه) باز هم بیشتر است.
ما حقیقتاً در سطح کشور احساس جشن و عید میکنیم به خاطر آمدن شماها؛ بخصوص که شاید دشمنان، آسان حاضر نبودند شما عزیزان را در این زمان، در این بُرهه مبادله کنند؛ این یک لطف خاصّى است از طرف پروردگار. هم ملّت ایران، خانواده‌ها، بستگان و مسئولین شکر زیادى باید بکنند که خداى متعال شماها را به آنها برگرداند، هم شماها باید شکر کنید که على‌رغم دشمن، به کورى چشم دشمن، خداى متعال آن دشمنِ خشنِ غلیظ‌القلبِ جبّار را ذلیل کرد. روزى بود که آنها احساس قدرت میکردند و شما تنها و مظلوم در دستهاى آنها اسیر بودید؛ امروز خداى متعال شما را عزیز کرده، قوى کرده، جمهورى اسلامى را در دنیا مثل خورشید تابنده‌اى منوّر کرده. در بحران خلیج فارس(۱) چهره‌ى جمهورى اسلامى و ملّت ایران و مسئولین، یک چهره‌ى سرافرازى است که دوست و دشمن به آن اعتراف میکنند؛ و شما فرزندانِ عزیزِ این نظامید، عزیزید، سربلندید و دشمن جبّار شما امروز در عین ذلّت و ضعف و درماندگى است. این، نتیجه‌ى صبر است؛ این، نتیجه‌ى توکّل به خدا است؛ این، نتیجه‌ى استقامت در راه خدا است. شما در عین جوانى، این امر بزرگ را تجربه کردید.
گاهى انسان باید پنجاه سال، شصت سال عمر کند تا یکى از این گونه حقایق را به چشم ببیند، وَالّا در کتابها باید بخواند، از زبانها بشنود که صبر چه ثمرات شیرینى دارد و خداى متعال با صابرین چگونه عمل میکند؛ شما بحمدالله در عین جوانى، با همه‌ى وجودتان این حقیقت را لمس کردید. خودتان را به دشمن ندادید؛ دلتان را نباختید؛ در مقابل ظواهر زور و جلوه‌هاى گوناگون، خدا را فراموش نکردید؛ امامتان را همیشه در یاد نگه داشتید؛ ملّتتان، کشورتان، انقلابتان را در یاد نگه داشتید؛ ایستادید تا خداى متعال نتایج شیرین صبر را به شما چشاند. شما امروز آقا و عزیز برگشتید و همان دشمن، امروز درمانده و ذلیل و بیچاره است. بعد از این هم همین است برادران عزیز.
ما در پایان یک راه نیستیم؛ ما در وسط یک راهیم؛ و اگر درست بخواهیم حساب کنیم، در اوایل یک راهیم. ما در راه حاکمیّت مطلق اسلام هستیم؛ راه خدا پایان ندارد، تمامى ندارد، خستگى ندارد، شکست ندارد؛ این راه خدا است.
ان‌شاءالله آحاد ملّت، مخصوصاً جوانهاى مؤمن، مخصوصاً شماها که سالهایى از جوانى‌تان را در این راه با همه‌ى وجود مصرف کردید، باید در این راه با همه‌ی وجود، با شور و شوق، حرکت را ادامه بدهید. دشمنان زخم خورده‌اند، ضربت خورده‌اند امّا باز محلّ خطرند. باید ایستادگى کرد؛ باید راه را با قدرت پیش رفت؛ از خدا باید کمک گرفت. امروز وضع ما به سمتِ خوبىِ همه‌جانبه است؛ از جهات سیاسى وضعمان خیلى خوب است؛ از جهات اقتصادى و غیره هم ملّت ایران دارند ان‌شاءالله به سمت بهتر شدن حرکت میکنند؛ امّا راه، راه دشوارى است. همه باید تلاش کنند، همه باید احساس کنند که دشمن منتظر غفلت ما است، منتظر کسالت و بى‌تفاوتى ما است تا ضربه را وارد کند و نباید گذاشت و آن کسى که در میان ملّت ایران از همه شایسته‌تر است براى این ایستادگى قهرمانانه، رزمندگان ما هستند؛ مخصوصاً آنهایى که رنج اسارت را و امتحان اسارت را با پوست و گوشت و استخوان و با همه‌ى وجودشان لمس کردند. و این ایستادگى هم، این صبر و مقاومت هم، مثل صبر و مقاومت قبلى است؛ پیروزى دنبال آن خواهد بود.
البتّه باید در این راه فداکارى کرد، بعضى هم فدا میشوند امّا خط و راه و جریان خدا پیروز خواهد شد، کمااینکه امروز بحمدالله پیروز شده. در این راه هم بایستى صبر و استقامت کرد و حقیقتاً این آیه‌ی شریفه‌ى «وَتَواصَوابِالحَقِّ وَتَواصَوابِالصَّبر»(۲) خیلى پُرمغز است. همه باید همدیگر را وصیّت کنیم، توصیه کنیم به نگه داشتن حق، پاسدارى از حق؛ ولو باطل على‌الظّاهر خیلى قوى باشد، ما باید بر حق پافشارى کنیم و به طرف باطل هیچ گرایشى نباید پیدا بشود.
همه وصیّتمان به همدیگر باید این باشد: وَتَواصَوابِالصَّبر؛ ایستادگى و صبر؛ تا ان‌شاءالله خداى متعال به برکت این صبرها و مجاهدتهاى شما، این نکبت و ذلّتى را که در دنیا بین توده‌هاى مظلوم بیچاره گسترده شده، برچیند و از بین ببرد. فقط این نباشد که ما ملّت ایران فقط خودمان را هدف قرار بدهیم براى این مجاهدتها؛ بلکه بایستى ریشه‌ى استکبار را در سطح جهانى کَند و شرّش را باید از سر ملّتها کوتاه کرد.
امیدواریم که خداوند کمک کند؛ ان‌شاءالله پروردگار عالم شماها را توفیق بدهد و اجر دوران اسارت را براى شما همواره حفظ کند و خودتان و خانواده‌هایتان و پدرها و مادرهایتان و نزدیکانتان را مشمول رحمت و لطف خودش قرار بدهد، و ان‌شاءالله قلب مقدّس ولىّ‌عصر را از همه‌ى ما و کارهایى که میکنیم خشنود کند.
والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته
انسان در عین خوشحالى از زیارت شما عزیزان، خیلى تأسّف میخورد که چگونه این آزادى، این خوشحالى عمومى، در زمان حیات بابرکت امام عزیزمان انجام نشد. واقعاً جاى آن بزرگوار خیلى خالى است. خیلى مناسب مینمود که عزیزان آزاده‌ى ما، بعد از سالها، پاداش و اجر زحمات خودشان را با مشاهده‌ى آن چهره‌ى ملکوتى و منوّر میگرفتند. حالا هم قسمت این بوده، تقدیر الهى این بوده؛ اجر شما به خاطر محرومیّت از زیارت امام (رضوان الله تعالى علیه) باز هم بیشتر است.
ما حقیقتاً در سطح کشور احساس جشن و عید میکنیم به خاطر آمدن شماها؛ بخصوص که شاید دشمنان، آسان حاضر نبودند شما عزیزان را در این زمان، در این بُرهه مبادله کنند؛ این یک لطف خاصّى است از طرف پروردگار. هم ملّت ایران، خانواده‌ها، بستگان و مسئولین شکر زیادى باید بکنند که خداى متعال شماها را به آنها برگرداند، هم شماها باید شکر کنید که على‌رغم دشمن، به کورى چشم دشمن، خداى متعال آن دشمنِ خشنِ غلیظ‌القلبِ جبّار را ذلیل کرد. روزى بود که آنها احساس قدرت میکردند و شما تنها و مظلوم در دستهاى آنها اسیر بودید؛ امروز خداى متعال شما را عزیز کرده، قوى کرده، جمهورى اسلامى را در دنیا مثل خورشید تابنده‌اى منوّر کرده. در بحران خلیج فارس(۱) چهره‌ى جمهورى اسلامى و ملّت ایران و مسئولین، یک چهره‌ى سرافرازى است که دوست و دشمن به آن اعتراف میکنند؛ و شما فرزندانِ عزیزِ این نظامید، عزیزید، سربلندید و دشمن جبّار شما امروز در عین ذلّت و ضعف و درماندگى است. این، نتیجه‌ى صبر است؛ این، نتیجه‌ى توکّل به خدا است؛ این، نتیجه‌ى استقامت در راه خدا است. شما در عین جوانى، این امر بزرگ را تجربه کردید.
گاهى انسان باید پنجاه سال، شصت سال عمر کند تا یکى از این گونه حقایق را به چشم ببیند، وَالّا در کتابها باید بخواند، از زبانها بشنود که صبر چه ثمرات شیرینى دارد و خداى متعال با صابرین چگونه عمل میکند؛ شما بحمدالله در عین جوانى، با همه‌ى وجودتان این حقیقت را لمس کردید. خودتان را به دشمن ندادید؛ دلتان را نباختید؛ در مقابل ظواهر زور و جلوه‌هاى گوناگون، خدا را فراموش نکردید؛ امامتان را همیشه در یاد نگه داشتید؛ ملّتتان، کشورتان، انقلابتان را در یاد نگه داشتید؛ ایستادید تا خداى متعال نتایج شیرین صبر را به شما چشاند. شما امروز آقا و عزیز برگشتید و همان دشمن، امروز درمانده و ذلیل و بیچاره است. بعد از این هم همین است برادران عزیز.
ما در پایان یک راه نیستیم؛ ما در وسط یک راهیم؛ و اگر درست بخواهیم حساب کنیم، در اوایل یک راهیم. ما در راه حاکمیّت مطلق اسلام هستیم؛ راه خدا پایان ندارد، تمامى ندارد، خستگى ندارد، شکست ندارد؛ این راه خدا است.
ان‌شاءالله آحاد ملّت، مخصوصاً جوانهاى مؤمن، مخصوصاً شماها که سالهایى از جوانى‌تان را در این راه با همه‌ى وجود مصرف کردید، باید در این راه با همه‌ی وجود، با شور و شوق، حرکت را ادامه بدهید. دشمنان زخم خورده‌اند، ضربت خورده‌اند امّا باز محلّ خطرند. باید ایستادگى کرد؛ باید راه را با قدرت پیش رفت؛ از خدا باید کمک گرفت. امروز وضع ما به سمتِ خوبىِ همه‌جانبه است؛ از جهات سیاسى وضعمان خیلى خوب است؛ از جهات اقتصادى و غیره هم ملّت ایران دارند ان‌شاءالله به سمت بهتر شدن حرکت میکنند؛ امّا راه، راه دشوارى است. همه باید تلاش کنند، همه باید احساس کنند که دشمن منتظر غفلت ما است، منتظر کسالت و بى‌تفاوتى ما است تا ضربه را وارد کند و نباید گذاشت و آن کسى که در میان ملّت ایران از همه شایسته‌تر است براى این ایستادگى قهرمانانه، رزمندگان ما هستند؛ مخصوصاً آنهایى که رنج اسارت را و امتحان اسارت را با پوست و گوشت و استخوان و با همه‌ى وجودشان لمس کردند. و این ایستادگى هم، این صبر و مقاومت هم، مثل صبر و مقاومت قبلى است؛ پیروزى دنبال آن خواهد بود.
البتّه باید در این راه فداکارى کرد، بعضى هم فدا میشوند امّا خط و راه و جریان خدا پیروز خواهد شد، کمااینکه امروز بحمدالله پیروز شده. در این راه هم بایستى صبر و استقامت کرد و حقیقتاً این آیه‌ی شریفه‌ى «وَتَواصَوابِالحَقِّ وَتَواصَوابِالصَّبر»(۲) خیلى پُرمغز است. همه باید همدیگر را وصیّت کنیم، توصیه کنیم به نگه داشتن حق، پاسدارى از حق؛ ولو باطل على‌الظّاهر خیلى قوى باشد، ما باید بر حق پافشارى کنیم و به طرف باطل هیچ گرایشى نباید پیدا بشود.
همه وصیّتمان به همدیگر باید این باشد: وَتَواصَوابِالصَّبر؛ ایستادگى و صبر؛ تا ان‌شاءالله خداى متعال به برکت این صبرها و مجاهدتهاى شما، این نکبت و ذلّتى را که در دنیا بین توده‌هاى مظلوم بیچاره گسترده شده، برچیند و از بین ببرد. فقط این نباشد که ما ملّت ایران فقط خودمان را هدف قرار بدهیم براى این مجاهدتها؛ بلکه بایستى ریشه‌ى استکبار را در سطح جهانى کَند و شرّش را باید از سر ملّتها کوتاه کرد.
امیدواریم که خداوند کمک کند؛ ان‌شاءالله پروردگار عالم شماها را توفیق بدهد و اجر دوران اسارت را براى شما همواره حفظ کند و خودتان و خانواده‌هایتان و پدرها و مادرهایتان و نزدیکانتان را مشمول رحمت و لطف خودش قرار بدهد، و ان‌شاءالله قلب مقدّس ولىّ‌عصر را از همه‌ى ما و کارهایى که میکنیم خشنود کند.
والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته
(۱ ر.ک: بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم (۱۳۶۹/۵/۲۴)، پی‌نوشت شماره‌ی ۶
(۲ سوره‌ى عصر، بخشى از آیه‌ى ۳