در قالب سلسله دیدارهای آزادگان به دنبال اجرای قطعنامه‌ی ۵۹۸ و تبادل اسرا
بسم الله الرّحمن الرّحیم(۱)
هر جمعى از شما عزیزان را که انسان زیارت میکند، بیش از پیش این فکر در انسان زنده میشود که حقیقتاً جاى امام خالى است. آن پدر مهربان، آن استاد و مرشد حمیم،(۲) آن معلّم دلسوز و عالى‌قدر، اگر شما فرزندان دلاور را میدید که امروز بحمدالله با سربلندى برگشته‌اید به آغوش ملّت و آغوش کشور، یقیناً وعده‌هاى الهى را در این مورد هم مجسّم ملاحظه میکرد. خدا را شکر میکنیم که شماها پیروز برگشتید؛ اسلام سربلند و مفتخر شد.
در این دوازده سال همه‌ى حوادث همین جور بود. هر حادثه‌اى را که به وجود آوردند تا اسلام و قرآن و انقلاب اسلامى را سرشکسته کنند، بعکس شد؛ اسلام و انقلاب و امّت اسلامى سربلند شد. برگشتن شما هم از این قبیل بود. تا اینجا همه‌ی ما یک تجربه‌ى بسیار گران‌بها داریم. شما سختى‌هاى زیادى را تحمّل کردید؛ ما میتوانیم حدس بزنیم که چقدر شماها سختى کشیدید؛ زندان، اسارت، آن هم در دست آن چنان مردمى، آن چنان دلهاى خبیث و سیاه و دور از انسانیّت. بعلاوه، شما در دورانى در اسارت بودید که ملّتتان در انواع و اقسام سختى‌ها قرار داشت.
این چند سالى که شماها نبودید، چه دوران جنگ تحمیلى، و در خلال قضایاى گوناگون جنگ، پیروزى‌ها، پیشروى‌ها، عقب‌گردها، شکستها، و چه این دو سالى که بعد از جنگ تحمیلى بر ما گذشت، در این دورانها ملّت ایران خیلى امتحانهاى عجیبى را از سر گذراند. یقیناً شماها از دور نگران این حوادث بودید؛ و این هم یک سختى دیگرى بود. ولى حالا که بحمدالله شما آزاد شدید و برگشتید، هم شما خشنودید و خوشحالید که تسلیم دشمن نشدید و با سربلندى آمدید، و هم ملّت خوشحال است که به دشمن باج نداد، کوتاه نیامد، ضعف نشان نداد؛ نگفت من چند هزار اسیر دارم، پس در فلان قضیّه یک خرده‌اى کوتاه بیایم؛ نه، ملّت و مسئولین هم مرد و مردانه همان‌جورى که یک مسلمان باید باشد، در تمام این ده سال، گردنشان را بالا گرفتند، به خدا توکّل کردند، در مقابل هیچ حادثه‌اى کوتاه نیامدند.
ملّت هم خوشحال است که کوتاه نیامد، ضعف نشان نداد، عقب‌نشینى نکرد و در سایه‌ى این صبر و استقامت، امروز با عزّت، عزیزانش را پس میگیرد. فرق است بین اینکه انسان، با ذلّت آن چیزى را که میخواهد به دست بیاورد، یا با عزّت. ملّت ما عزّتش را حفظ کرد و شماها را پس گرفت؛ شما هم عزّت اسلام و آبروى اسلام و آبروى کشورتان را حفظ کردید و به آغوش میهن برگشتید. ما به شماها افتخار میکنیم؛ شماها فرزندان خوب و شجاع و سربلند این کشور و اسلام هستید.
از حالا به بعد، در میدانهاى دیگر از تجربه‌هاى گذشته باید استفاده کنیم. ما حالا به فضل پروردگار از قبل قوى‌تریم. امروز در دنیا، هیچ تحلیلگر مادّى و دشمن و دوست و چپ و راست و غیره نیست که ملّت ایران را قدرتمند، و نظام جمهورى اسلامى را نظامى مستحکم و ریشه‌دار و باثبات نداند؛ همه اعتراف دارند. این، بر اثر هدایت امام بزرگوارمان [است]؛ راهى را مشخّص کرد و ملّت، امروز در همان راه، با سکینه و اطمینان و استحکام قلب دارد حرکت میکند؛ ذرّه‌اى از آن راه، این ملّت بزرگ عدول نکردند. مسئولینشان جزو بهترین‌ها؛ و ملّت، بهترین ملّتها؛ با قدرت در این راه دارند پیش میروند.
شماها آمدید، قدرت این ملّت ظاهرتر شد. دشمن، امروز از دست‌اندازى به انقلاب مأیوس است امّا از دشمنى پشیمان نیست؛ دشمن است. ملّت ما باید بهوش باشد. اوّلین وظیفه‌ى ما این است که ما از همه جهت کشورمان را قدرتمند کنیم. امروز برنامه‌هاى دولت جمهورى اسلامى، همه در این خط است: در خطّ قدرت بخشیدن به ایران اسلامى. اسلام هم پشتوانه‌ى ما است؛ و شما به عنوان عناصر ورزیده، امتحان‌داده، زجرکشیده، آبدیده که از میدانهاى خطر عبور کرده‌اید، جزو درخشنده‌ترین نگینهاى این مجموعه میتوانید باشید.
تلاش را دنبال کنید؛ هیچ کس نگوید من وظیفه‌ام را انجام داده‌ام، کار من تمام شد. در اسلام این‌‌جورى نیست؛ در اسلام، آن امام بزرگوار ما که نزدیک نود سال عمر را با تلاش گذراند و در آخرین روزهاى زندگى‌اش هم کار میکرد، تلاش میکرد، هیچ وقت خودش را طلبکار ندانست از ملّت و از خدا و از دنیا؛ همیشه خودش را بدهکار میدانست؛ با اینکه هیچ کس نیست در دنیا که نقش آن دست قدرتمند را در پیشبرد این انقلاب نداند. همه‌ى ما بدهکاریم به انقلاب؛ همه باید تلاش کنند. و شما امروز صالح‌ترین یا جزو صالح‌ترین عناصرى هستید که میتوانید تلاش کنید براى پیشبرد این کشور و این انقلاب و قدرتمند کردن این کشور؛ میدان هم باز است.
امیدواریم خداوند به شماها توفیقات خودش را در حدّ اعلىٰ نازل کند. امیدواریم خداوند دلهاى شما و خانواده‌هایتان را همیشه شاد بدارد. امیدواریم خداوند دلهاى منتظر آن خانواده‌هایى را که هنوز عزیزانشان نیامده‌اند، هر چه زودتر با شادى از انتظار خارج کند. امیدواریم آن شهیدان عزیز و غریبى را که در دوران اسارت به شهادت رسیدند، خداوند با عزیزترین اولیائش محشور کند.
والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته
بسم الله الرّحمن الرّحیم(۱)
هر جمعى از شما عزیزان را که انسان زیارت میکند، بیش از پیش این فکر در انسان زنده میشود که حقیقتاً جاى امام خالى است. آن پدر مهربان، آن استاد و مرشد حمیم،(۲) آن معلّم دلسوز و عالى‌قدر، اگر شما فرزندان دلاور را میدید که امروز بحمدالله با سربلندى برگشته‌اید به آغوش ملّت و آغوش کشور، یقیناً وعده‌هاى الهى را در این مورد هم مجسّم ملاحظه میکرد. خدا را شکر میکنیم که شماها پیروز برگشتید؛ اسلام سربلند و مفتخر شد.
در این دوازده سال همه‌ى حوادث همین جور بود. هر حادثه‌اى را که به وجود آوردند تا اسلام و قرآن و انقلاب اسلامى را سرشکسته کنند، بعکس شد؛ اسلام و انقلاب و امّت اسلامى سربلند شد. برگشتن شما هم از این قبیل بود. تا اینجا همه‌ی ما یک تجربه‌ى بسیار گران‌بها داریم. شما سختى‌هاى زیادى را تحمّل کردید؛ ما میتوانیم حدس بزنیم که چقدر شماها سختى کشیدید؛ زندان، اسارت، آن هم در دست آن چنان مردمى، آن چنان دلهاى خبیث و سیاه و دور از انسانیّت. بعلاوه، شما در دورانى در اسارت بودید که ملّتتان در انواع و اقسام سختى‌ها قرار داشت.
این چند سالى که شماها نبودید، چه دوران جنگ تحمیلى، و در خلال قضایاى گوناگون جنگ، پیروزى‌ها، پیشروى‌ها، عقب‌گردها، شکستها، و چه این دو سالى که بعد از جنگ تحمیلى بر ما گذشت، در این دورانها ملّت ایران خیلى امتحانهاى عجیبى را از سر گذراند. یقیناً شماها از دور نگران این حوادث بودید؛ و این هم یک سختى دیگرى بود. ولى حالا که بحمدالله شما آزاد شدید و برگشتید، هم شما خشنودید و خوشحالید که تسلیم دشمن نشدید و با سربلندى آمدید، و هم ملّت خوشحال است که به دشمن باج نداد، کوتاه نیامد، ضعف نشان نداد؛ نگفت من چند هزار اسیر دارم، پس در فلان قضیّه یک خرده‌اى کوتاه بیایم؛ نه، ملّت و مسئولین هم مرد و مردانه همان‌جورى که یک مسلمان باید باشد، در تمام این ده سال، گردنشان را بالا گرفتند، به خدا توکّل کردند، در مقابل هیچ حادثه‌اى کوتاه نیامدند.
ملّت هم خوشحال است که کوتاه نیامد، ضعف نشان نداد، عقب‌نشینى نکرد و در سایه‌ى این صبر و استقامت، امروز با عزّت، عزیزانش را پس میگیرد. فرق است بین اینکه انسان، با ذلّت آن چیزى را که میخواهد به دست بیاورد، یا با عزّت. ملّت ما عزّتش را حفظ کرد و شماها را پس گرفت؛ شما هم عزّت اسلام و آبروى اسلام و آبروى کشورتان را حفظ کردید و به آغوش میهن برگشتید. ما به شماها افتخار میکنیم؛ شماها فرزندان خوب و شجاع و سربلند این کشور و اسلام هستید.
از حالا به بعد، در میدانهاى دیگر از تجربه‌هاى گذشته باید استفاده کنیم. ما حالا به فضل پروردگار از قبل قوى‌تریم. امروز در دنیا، هیچ تحلیلگر مادّى و دشمن و دوست و چپ و راست و غیره نیست که ملّت ایران را قدرتمند، و نظام جمهورى اسلامى را نظامى مستحکم و ریشه‌دار و باثبات نداند؛ همه اعتراف دارند. این، بر اثر هدایت امام بزرگوارمان [است]؛ راهى را مشخّص کرد و ملّت، امروز در همان راه، با سکینه و اطمینان و استحکام قلب دارد حرکت میکند؛ ذرّه‌اى از آن راه، این ملّت بزرگ عدول نکردند. مسئولینشان جزو بهترین‌ها؛ و ملّت، بهترین ملّتها؛ با قدرت در این راه دارند پیش میروند.
شماها آمدید، قدرت این ملّت ظاهرتر شد. دشمن، امروز از دست‌اندازى به انقلاب مأیوس است امّا از دشمنى پشیمان نیست؛ دشمن است. ملّت ما باید بهوش باشد. اوّلین وظیفه‌ى ما این است که ما از همه جهت کشورمان را قدرتمند کنیم. امروز برنامه‌هاى دولت جمهورى اسلامى، همه در این خط است: در خطّ قدرت بخشیدن به ایران اسلامى. اسلام هم پشتوانه‌ى ما است؛ و شما به عنوان عناصر ورزیده، امتحان‌داده، زجرکشیده، آبدیده که از میدانهاى خطر عبور کرده‌اید، جزو درخشنده‌ترین نگینهاى این مجموعه میتوانید باشید.
تلاش را دنبال کنید؛ هیچ کس نگوید من وظیفه‌ام را انجام داده‌ام، کار من تمام شد. در اسلام این‌‌جورى نیست؛ در اسلام، آن امام بزرگوار ما که نزدیک نود سال عمر را با تلاش گذراند و در آخرین روزهاى زندگى‌اش هم کار میکرد، تلاش میکرد، هیچ وقت خودش را طلبکار ندانست از ملّت و از خدا و از دنیا؛ همیشه خودش را بدهکار میدانست؛ با اینکه هیچ کس نیست در دنیا که نقش آن دست قدرتمند را در پیشبرد این انقلاب نداند. همه‌ى ما بدهکاریم به انقلاب؛ همه باید تلاش کنند. و شما امروز صالح‌ترین یا جزو صالح‌ترین عناصرى هستید که میتوانید تلاش کنید براى پیشبرد این کشور و این انقلاب و قدرتمند کردن این کشور؛ میدان هم باز است.
امیدواریم خداوند به شماها توفیقات خودش را در حدّ اعلىٰ نازل کند. امیدواریم خداوند دلهاى شما و خانواده‌هایتان را همیشه شاد بدارد. امیدواریم خداوند دلهاى منتظر آن خانواده‌هایى را که هنوز عزیزانشان نیامده‌اند، هر چه زودتر با شادى از انتظار خارج کند. امیدواریم آن شهیدان عزیز و غریبى را که در دوران اسارت به شهادت رسیدند، خداوند با عزیزترین اولیائش محشور کند.
والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته
(۲. بسیار صمیمى