نویسنده یک کتاب باعظمتشما نگاه کنید در آن روز علمای ما چقدر محصول علمی و فقهی و کلامی برای مردمِ زمان خودشان دارند. همان عدّه‌ی کمی که در گذشته بودند، کارهای بزرگی انجام دادند. اگر در نیشابور یا بلخ یا هرات یا طوس که اقصی نقاط دنیای اسلام نسبت به بغدادِ آن روز بود، چند نفر شیعه زندگی می‌کردند و سؤال فقهی یا کلامی داشتند، «شیخ مفید» آنان را از بغداد هدایت و راهنمایی می‌کرد. یعنی «شیخ مفید» از زمان خودش عقب نبود. یا در زمان «شیخ طوسی»، اگر دشمنِ مکتبِ اهل بیت می‌گفت: «أن لا مصنّفَ لکم»؛ شما کتاب و تصنیف ندارید، «شیخ طوسی» خودش به تنهایی وارد میدان می‌شد و بزرگ‌ترین کتاب رجالی را تلخیص می‌کرد و اختصاصاً یک کتاب و فهرست رجالی دیگر می‌نوشت. یعنی بدون معطّلی، رجال «کشّی» را تلخیص کرد، رجال خود را نوشت و فهرست «شیخ» را هم نگاشت! هنوز پاسخ در خانه‌ی اشکال‌کننده بود که می‌گفت فقه ندارید؛ ناگهان یک کتاب عظیم پرفرع پرتحقیق ـ به حسب سطح تحقیق آن روز ـ مبسوط از آب در می‌آمد. اگر «محمد بن زکریای رازی»، چهار کلمه‌ی الحادی بر زبانش جاری می‌شد، فوراً «سید مرتضای رازی» در ردّ او کتاب می‌نوشت و نمی‌گذاشت حرف او بی‌جواب بماند. اگر فلان نویسنده‌ی معاند اهل بیت، کتابی می‌نوشت و حقایق و اعمال شیعه را مسخره می‌کرد، بلافاصله «عبدالجلیل رازی قزوینی» حقّش را کف دستش می‌گذاشت و کتاب «النقض» را می‌نوشت. بنابراین، هرکسی که در زمینه‌های فقهی و کلامی ـ بخصوص ـ چیزی به شیعه می‌گفت، شیعه با قدرت و قوت، به زبان علمی به او جواب می‌داد و سخن تلخِ رقیب و حریف و معاند را به خانه نمی‌برد. تا اواخر هم وضعیت این‌گونه بوده است. در هند یک نفر پیدا شد و کتاب «تحفه‌ی اثناعشریه» را که بر ضدّ و ذمّ شیعه و در قدح اهل بیت است، نوشت. «سیدحامد حسین»، کتاب «عبقاتِ» به آن عظمت را در جوابش نگاشت و آن‌طور که به نظرم می‌رسد، شاید حدود ده ردّ بر کتاب «تحفه‌ی اثناعشریه» نوشته شده است.| سخنان رهبر انقلاب در دیدار با جمعی از نخبگان حوزه علمیه قم ۱۳۷۴/۰۹/۱۳
عبقات‌الانوار میرحامد حسینمسألهی دیگر هم مسألهی حجت اهل بیت و ولایت‌شان است؛ همین کاری که مرحوم سیّدشرف‌الدین (رضوان الله تعالی علیه) با آن وسعت نظر و با آن قدرت انجام داده، و قبل از ایشان، مرحوم میرحامد حسین و دیگران این کارهای مهم را انجام دادند. این کار بایستی به زبان امروز و مناسب با امروز و بدون دعوا و بدون درگیری انجام بگیرد. بالاخره سخن تشیع بایستی ارائه بشود؛ دیگران دارند این کار را می‌‌کنند. من دیدم که اخیراً کشورهای عربی، این کتاب «تحفه اثناعشریه» را که خود کتاب، کتاب تفرقه‌‌افکنی و برانگیزاننده‌‌ی اختلافات است و در حقیقت بر ضد و ذم شیعه و در مدح اهل بیت است خلاصه کرده‌‌اند و با زبان عصر و با بهترین چاپ و با فهرست و با تصحیح منتشر نموده‌‌اند. این کتاب شاید مثلًا در صد و پنجاه سال قبل یعنی در زمان شاه ولی اللّه دهلوی نوشته شده است، که مرحوم «میرحامد حسین» همین کتاب «عبقات» را در جوابش نوشت. ما شیعیان هنوز چاپ شده‌‌ی کتاب «عبقات» با این عظمت را نداریم! حالا اگر چاپ هم بشود، آیا می‌‌تواند در محافل علمی دنیا، با آن عظمت و ضخامت و فارسی، عربیِ مخلوط مطرح بشود؟ این خودش جای بحث دارد.| بیانات در دیدار با اعضای شورای عالی مجمع جهانی اهل بیت (ع) ۱۳۷۰/۰۷/۰۴