بسم ا‌لله‌الرّحمن‌الرّحیم (۱)
اوّلاً به همه‌ی برادران و خواهران که از نقاط مختلف تشریف آورده‌اید، خوشامد میگویم؛ مخصوصاً به این جوانان صالح و مؤمن که از لبنان آمده‌اند.
به‌طور مختصر عرض میکنم که حفظ نعمتهاى الهى مشکل‌تر است از به دست آوردن نعمتها. به دست آوردن نعمت خدا -چه نعمتهاى مادّى و چه نعمتهاى معنوى- یک کار است، امّا حفظ این نعمتها و تداوم دادن به این نعمت، چندین کار است. بعد از آنکه خداوند متعال نعمتهاى خودش را به فردى یا به ملّتى عطا کرد و داد، یک تلاش و زحمتى لازم است براى حفظ این نعمتها؛ چه این نعمت، نعمت مادّى باشد، مثل ثروت، مثل رفاه، مثل سلامتى و از این قبیل؛ و چه نعمت معنوى باشد، مثل عزّت، مثل استقلال، مثل آزادى، مثل ایمان، مثل روحیه‌ی جهاد و مقاومت. خیلى از ملّتها را ما در تاریخ سراغ داریم که نعمت خدا شامل حال آنها شد، امّا نتوانستند این نعمت را براى خودشان حفظ کنند. در قرآن بارها به بنی‌اسرائیل خطاب شده است که ما شما را بهترین خلایق قرار دادیم -وَ اَنّی فَضَّلتُکُم عَلَی العّْلَمین- (۲) امّا همین بنی‌اسرائیل به‌خاطر ناشکرى، به‌خاطر اینکه نتوانستند نعمت الهى را حفظ کنند، کارشان به جایى رسید که قرآن فرمود: ضُرِبَت عَلَیهِمُ الذِّلَّةُ وَالمَسکَنَة. (۳) تاریخ ملّتها و تاریخ بشر پُر است از تجربه‌ی ملّتهایى و افرادى که نعمت را به دست آوردند، امّا نتوانستند آن را نگه دارند.
ما ملّت ایران نعمت بزرگى را به دست آوردیم که عبارت بود از نعمت جمهورى اسلامى و حاکمیّت دین و آزادى؛ آزادى از زورگویى قدرتهاى بزرگ. یک روزى بود در این کشور که سفیر آمریکا و سفیر انگلیس با سران کشور ملاقات میکردند و سیاست خارجى را، سیاست نفتى را، سیاستهاى اقتصادى را به آنها دیکته میکردند و خارج میشدند. روزى بر کشور ما گذشت در این صد سال اخیر -مخصوصاً در پنجاه شصت سال اخیر- که ملّت ایران در سرنوشت خود و تعیین آن، کمترین قدرت و اراده‌اى نداشت. ملّت ما را تحقیر کردند؛ استقلالش را گرفتند؛ دانشمندان را در این کشور از بین بردند؛ ریشه‌ی علم را و دانش را و پیشرفتهاى مادّى و معنوى را ضعیف کردند. ما به برکت اسلام توانستیم آن دوران سیاه را پایان بدهیم. ملّت ایران آزاد شد، مستقل شد، عزّت پیدا کرد، نام نیکْ در دنیا پیدا کرد، بر امور خود مسلّط شد. امروز کشور متعلّق به مردم است، دست مردم است، رئیس‌جمهور را مردم انتخاب میکنند، نمایندگان قانونگذار را خود مردم از قشرهاى مستضعف و متوسّط غالباً انتخاب میکنند. خودِ این ملّت توانستند با قدرت، با مقاومت، با توکّل به خدا، با جمع شدن پشت سرِ یک انسان بزرگ و یک رهبر بی‌نظیر و با مبارزه و مجاهدت، خودشان را از آن وضعیّت برسانند به این وضعیّت. این نعمت خدا است؛ این خواست و اراده‌ی خدا بود. خداوند به ملّت ما پاداش داد و بعد از مقاومتها و مبارزات و جان‌فشانی‌ها و فداکاری‌هاى زیاد، این عزّت را، این استقلال را، این تدیّن را، این ایمان را، این نظام اسلامى را به آنها بخشید. و ملّت ما توانست نظام خود را و کشور خود را در طول ده سالِ بسیار سخت حفظ کند و از گردنه‌هاى خطرناک -از جنگ تحمیلى هشت‌ساله، از توطئه‌ی آمریکا، از مبارزه‌ی دسته‌جمعى کشورهاى عضو ناتو و از آزمایشهاى بسیار و بسیار -عبور بدهد، نعمت الهى را حفظ کند و آن را از آسیب نگه دارد.
عرض من این است که ما هر روزى، هر ساعتى در معرض یک امتحانیم. باید ملّت ما با همان اراده‌اى که این نظام را در طول چند سال مبارزه به وجود آورد و در طول چند سال مبارزه و مقاومت حفظ کرد، در آینده هم با قدرت، با مقاومت، با مجاهدت، با آگاهى و هوشیارى، این نعمت بزرگ الهى را حفظ کند. ملّت ما بحمدا‌لله ملّت هشیارى است. شاید کمتر ملّتى را در دنیا بتوان نشان داد که سطح عمومى آگاهى سیاسى در آن، به قدر ملّت ما باشد. بچّه‌ها، نوجوان‌ها، پیرزن‌ها، روستایی‌هاى دوردست، همه‌ی قشرهاى ملّت، از مسائل سیاسى و از مسائل جهانى چیزهایى را میدانند، آگاهی‌هاى خوبى دارند؛ البتّه باید تقویت هم بشود. باید همین آگاهی‌ها و همین قدرت تحلیل، روزبه‌روز بالا برود تا مردم در مقابل حوادث بتوانند خودشان را حفظ کنند.امروز دنیا در مقابل ملّت ما با حال تعجّب به اوضاع داخلى ما نگاه میکند؛ انتظار داشتند بعد از خلأیى که از رحلت رهبر عظیم‌الشّأن و امام فقید ما به وجود می‌آید، همه‌ی اوضاع مردم دگرگون بشود؛ انتظار داشتند همه‌چیز به هم بریزد. انتظار داشتند جنگ داخلى به وجود بیاید که تبلیغ هم میکردند در رسانه‌ها و در اظهاراتشان بارها آن را ذکر میکردند؛ بحمدا‌لله علی‌رغم آنها، همه‌چیز برخلاف نظر آنها پیش آمد. امروز که بعد از دو سه ماه از رحلت حضرت امام (قدّس ا‌لله نفسه الزّکیّة) مردم نگاه میکنند، می‌بینند که با پشتکار و مجاهدتشان رئیس‌جمهورى را انتخاب کرده‌اند، (۴) و در انتظار دولتى هستند قوى و کاردان که بتواند اوضاع مملکت را، مسائل گوناگون را، مسائل اقتصادى را [اصلاح کند و] گره‌ها، مشکلات را با عقل، با درایت، با لیاقت، با پشتکار، با بهره‌گیرى از کمک مردم و همکارى مردم از میان بردارد. رؤساى قواى ثلاثه معیّن شدند، (۵) دستگاه‌هاى کشور مشغول کار هستند، بحمدا‌لله نظم بر اوضاع حاکم است، مردم با روحیه‌ی بالا در صحنه‌ها حضور پیدا کردند و حضور پیدا میکنند. دنیا در مقابل این پدیده متعجّب و حیران است؛ این پاداش آگاهى شما است.
من عرض میکنم براى اینکه دشمن را بیشتر متحیّر کنید و دوستان خودتان را در سرتاسر دنیا خوشحال کنید، همه‌ی قشرها باید سعى کنند در سازندگى کشور، در آینده‌ی کشور هر کارى از آنها خواسته میشود و هر کارى که از آنها ساخته میشود، (۶) انجام بدهند. امروز حمایت از این رئیس‌جمهور منتخبِ مورد علاقه‌ی مردم، بر یکایک افراد و آحاد ملّت واجب و لازم است. اگر دولتى مورد حمایت مردم باشد و رئیس دولتى از محبوبیّت بین مردم برخوردار باشد، کارها آسان خواهد شد. شما ملاحظه کردید که امام بزرگوارمان بارها و بارها با تعبیرات گوناگون از دولت تعریف میکردند و آن را تقویت میکردند و حمایت میکردند. این براى آن است که دولت بدون حمایت مردم قادر نیست به وظایف خود عمل کند. باید حمایت مردم، پشت سرِ هر دولتى که از آراء مردم برخوردار است و از رأى نمایندگان و حمایت مجلس برخوردار است [باشد]؛ باید مردم از این دولت حمایت بکنند. امروز بحمدا‌لله کشور ما رئیس‌جمهورى دارد که جزو چهره‌هاى شناخته شده است؛ هم براى مردم خود ما، هم براى دنیا، هم در صحنه‌ی انقلاب، هم در صحنه‌ی سازندگى، هم در صحنه‌ی امور سیاسى، هم در صحنه‌ی امور دینى. و مردم مسئولین خدمتگزار خودشان را امتحان کردند. این یک وظیفه است براى همه که از رئیس‌جمهور و دولتى که با او همکارى خواهند کرد و مجلس به آنها رأى خواهد داد، حمایت کنند؛ این یک وظیفه است. مبادا کسانى گوشه‌وکنار پیدا بشوند، یک چیز کوچکى را بزرگ کنند؛ یا یک کارى را که در بلندمدّت قابل اصلاح است، اگر دیدند در مدّت کوتاهى اصلاح نشد، مورد انتقاد قرار بدهند. کمک باید بکنند، حمایت باید بکنند: زباناً، عملاً، مالاً، با هر وسیله‌اى که میشود دولت را و مسئولین را حمایت کرد.
من یک جمله هم خطاب به نمایندگان محترم مردم در مجلس شوراى اسلامى عرض کنم. مجلس شوراى اسلامى بحمدا‌لله یکى از بهترین مجلسهاى قانونگذارى در سطح دنیا است: یک مجلس مردمى، یک مجلس آزاد، یک مجلس مستقل. واقعاً در تاریخ گذشته‌ی کشورمان هم از اوّل مشروطیّت تا امروز مثل این مجالسى که بعد از انقلاب داشته‌ایم -این سه دوره‌ی مجلس نمایندگان و مجلس شوراى اسلامى- نداشتیم. نمایندگان در آنجا به اتّکاء آراء مردم و طبق وظیفه، حرفهاى خودشان را میزنند، تصمیم میگیرند و قانون معیّن میکنند؛ مجلس خوبى است. البتّه امام مکرّراً توصیه میفرمودند که در مجلس از تنازعات اجتناب بشود؛ بنده هم این توصیه را میکنم. مجلس باید آزاد باشد هر کسى نظر خود را و رأى خود را در آن ابراز کند؛ امّا اظهار رأى غیر از خصومت و تنازع و درگیرى است. بحمدا‌لله امروز این جهت هم تا حدود زیادى در مجلس تأمین است.
من میخواهم عرض بکنم، نمایندگان ما که به آنها رأى دادیم و در مجلس شوراى اسلامى هستند، اینها در تصمیم‌گیرى نسبت به وزرا آزادند. وزرائى که از طرف آقاى رئیس‌جمهور به مجلس پیشنهاد شد، (۷) نمایندگان آزادانه درباره‌ی اینها تفحّص میکنند و رأى میدهند. امّا من میخواهم عرض بکنم امروز مصلحت نیست که یک وزارتخانه‌اى بدون وزیر بماند و کارهاى آن در این شرایط حسّاس متوقّف بشود. این مردمى که این‌قدر اخلاص، وفادارى و صفا نشان دادند، این مردمى که نسبت به امام بزرگوارشان این‌طور عاشقانه وفادارى کردند و عزادارى کردند، این مردمى که در انتخابات ریاست جمهورى و همه‌پرسى قانون اساسى، (۸) با آن حجم عظیم شرکت کردند و با اینکه داغدار بودند، غمگین بودند، عزادار بودند، امّا براى اینکه کار مملکت راه بیفتد، براى اینکه خلأیى در کشور به وجود نیاید، آمدند و رئیس‌جمهور را انتخاب کردند و قانون اساسى را تصویب کردند، این مردم وفادار و فداکار شایسته‌ی آن هستند که کارهایشان انجام بگیرد. نباید جورى بشود که در مجلس شوراى اسلامى به‌خاطر اختلاف سلیقه، به‌خاطر نظرات خداى نکرده شخصى، به یک وزیر، دو وزیر -یا بیشتر- رأى داده نشود و در نتیجه وزارتخانه‌ها، بدون وزیر بمانند؛ یک روز هم جایز نیست که وزارتخانه‌اى بدون وزیر بماند. چقدر بجا و خوب است که وقتى نمایندگان محترم درباره‌ی وزرائى که پیشنهاد شده‌اند، بحث میکنند و میخواهند تصمیم‌گیرى بکنند، صددرصد بر روى لیاقتها و صلاحیّتها فکر کنند و نظر بدهند و اگر دیدند این آقایان داراى صلاحیّت و داراى لیاقتند، به آنها رأى بدهند. مبادا به‌خاطر مسائل گوناگون سیاسى یا خطّى یا شخصى و یا خداى نکرده به‌خاطر هواهاى نفسانى به یک وزیرى رأى داده نشود تا وزارتخانه‌ی آن وزیر، بدون وزیر بماند. (۹) حقیقتاً این روزها روزهایى است که یک روز هم در آن براى این ملّت مهم است. هر یک از این وزارتخانه‌ها اگر یک روز، دو روز، یک هفته هم رئیس و مسئول نداشته باشند، بخش عمده‌اى از کارهاى مردم لَنگ خواهد ماند و شایسته نیست؛ شایسته نیست نسبت به این مردم فداکار و بزرگوار و وفادار این‌جور برخورد بشود. انتظار ما این است که مجلس در عین حفظ آزادى -چون حقّ آنها است که نسبت به وزرا نظر بدهند و رأى بدهند؛ این حق براى آنها محفوظ است- در اظهار نظر، صلاح کشور و ملّت را رعایت کنند، مصلحتِ این زمان را در نظر بگیرند. امروز نگاه دنیا به این کشور و به این دولت جدید و به این مجلس شوراى اسلامى و به این ملّت بزرگ است، میخواهد ببیند اینها دوره‌ی شروع کارِ بعد از رحلت امام را چگونه خواهند گذراند. ما نباید دست دشمن آتو (۱۰) بدهیم؛ ما نباید زبان دشمن را به روى خودمان باز کنیم؛ ما نباید دلهاى امیدوار مردم را ناامید کنیم.
یک جمله هم به‌مناسبت حضور جوانان عزیز لبنانى در این مجلس عرض بکنم. مسلمانان لبنان و نیروهاى مؤمن در لبنان ثابت کردند که اراده‌ی انسان و ایمان مؤمن بر هرگونه سلاح و تجهیزاتى تفوّق (۱۱) دارد. همین جوانها و مؤمنین بودند که چند سال قبل توانستند تجاوز اسرائیل را که تا نزدیک بیروت پیش آمد، متوقّف کنند و دشمن را به عقب‌نشینى مجبور کنند. همان جوانهاى مؤمن بودند در لبنان که آمریکایی‌ها را و فرانسوی‌ها را که نیروى نظامى وارد لبنان کرده بودند، وادار کردند که با حال خفّت و خوارى از لبنان عقب‌نشینى کنند. نه به‌خاطر اینکه تجهیزات زیادى داشتند -اینها دستشان خالى است، از مادّیّات تهیدستند- آنچه دارند ایمان است. و این ایمان، به انسان آن‌چنان قوّت و قدرتى میبخشد که یک جمع مستضعفِ مظلومِ محدود که از همه طرف در زیر فشار دشمنان قرار گرفته‌اند -از یک طرف صهیونیست‌ها، از یک طرف مارونی‌هاى وابسته، (۱۲) و دیگران- با قوّت ایمانشان توانستد آمریکا را و فرانسه را و صهیونیست‌ها را به عقب‌نشینى وادار کنند. من عرض میکنم همین ایمان، امروز هم در آن کشور و در میان جوانان آن کشور هست؛ و خوب است که قدرتهاى اروپایى و آمریکایى که نسبت به لبنان خط‌ونشان میکشند، فراموش نکنند وجود قدرت جوانان مؤمن را در لبنان. و ما مطمئنّیم که دنیاى اسلام با این روح ایمان و اخلاص خواهد توانست عزّت از دست رفته‌ی خود را بار دیگر به دست بیاورد.امیدواریم که خداوند متعال به همه‌ی مؤمنین و مبارزین فی‌سبیل‌ا‌لله و مجاهدان مقاوم در همه جاى جهان که در راه خدا جهاد و مبارزه میکنند، توفیق بدهد؛ خداوند آنها را حفظ کند؛ و به شما ملّت عزیز و مؤمن هم فضل و لطف و رحمت خودش را نازل کند.
والسّلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته
اوّلاً به همه‌ی برادران و خواهران که از نقاط مختلف تشریف آورده‌اید، خوشامد میگویم؛ مخصوصاً به این جوانان صالح و مؤمن که از لبنان آمده‌اند.
به‌طور مختصر عرض میکنم که حفظ نعمتهاى الهى مشکل‌تر است از به دست آوردن نعمتها. به دست آوردن نعمت خدا -چه نعمتهاى مادّى و چه نعمتهاى معنوى- یک کار است، امّا حفظ این نعمتها و تداوم دادن به این نعمت، چندین کار است. بعد از آنکه خداوند متعال نعمتهاى خودش را به فردى یا به ملّتى عطا کرد و داد، یک تلاش و زحمتى لازم است براى حفظ این نعمتها؛ چه این نعمت، نعمت مادّى باشد، مثل ثروت، مثل رفاه، مثل سلامتى و از این قبیل؛ و چه نعمت معنوى باشد، مثل عزّت، مثل استقلال، مثل آزادى، مثل ایمان، مثل روحیه‌ی جهاد و مقاومت. خیلى از ملّتها را ما در تاریخ سراغ داریم که نعمت خدا شامل حال آنها شد، امّا نتوانستند این نعمت را براى خودشان حفظ کنند. در قرآن بارها به بنی‌اسرائیل خطاب شده است که ما شما را بهترین خلایق قرار دادیم -وَ اَنّی فَضَّلتُکُم عَلَی العّْلَمین- (۲) امّا همین بنی‌اسرائیل به‌خاطر ناشکرى، به‌خاطر اینکه نتوانستند نعمت الهى را حفظ کنند، کارشان به جایى رسید که قرآن فرمود: ضُرِبَت عَلَیهِمُ الذِّلَّةُ وَالمَسکَنَة. (۳) تاریخ ملّتها و تاریخ بشر پُر است از تجربه‌ی ملّتهایى و افرادى که نعمت را به دست آوردند، امّا نتوانستند آن را نگه دارند.
ما ملّت ایران نعمت بزرگى را به دست آوردیم که عبارت بود از نعمت جمهورى اسلامى و حاکمیّت دین و آزادى؛ آزادى از زورگویى قدرتهاى بزرگ. یک روزى بود در این کشور که سفیر آمریکا و سفیر انگلیس با سران کشور ملاقات میکردند و سیاست خارجى را، سیاست نفتى را، سیاستهاى اقتصادى را به آنها دیکته میکردند و خارج میشدند. روزى بر کشور ما گذشت در این صد سال اخیر -مخصوصاً در پنجاه شصت سال اخیر- که ملّت ایران در سرنوشت خود و تعیین آن، کمترین قدرت و اراده‌اى نداشت. ملّت ما را تحقیر کردند؛ استقلالش را گرفتند؛ دانشمندان را در این کشور از بین بردند؛ ریشه‌ی علم را و دانش را و پیشرفتهاى مادّى و معنوى را ضعیف کردند. ما به برکت اسلام توانستیم آن دوران سیاه را پایان بدهیم. ملّت ایران آزاد شد، مستقل شد، عزّت پیدا کرد، نام نیکْ در دنیا پیدا کرد، بر امور خود مسلّط شد. امروز کشور متعلّق به مردم است، دست مردم است، رئیس‌جمهور را مردم انتخاب میکنند، نمایندگان قانونگذار را خود مردم از قشرهاى مستضعف و متوسّط غالباً انتخاب میکنند. خودِ این ملّت توانستند با قدرت، با مقاومت، با توکّل به خدا، با جمع شدن پشت سرِ یک انسان بزرگ و یک رهبر بی‌نظیر و با مبارزه و مجاهدت، خودشان را از آن وضعیّت برسانند به این وضعیّت. این نعمت خدا است؛ این خواست و اراده‌ی خدا بود. خداوند به ملّت ما پاداش داد و بعد از مقاومتها و مبارزات و جان‌فشانی‌ها و فداکاری‌هاى زیاد، این عزّت را، این استقلال را، این تدیّن را، این ایمان را، این نظام اسلامى را به آنها بخشید. و ملّت ما توانست نظام خود را و کشور خود را در طول ده سالِ بسیار سخت حفظ کند و از گردنه‌هاى خطرناک -از جنگ تحمیلى هشت‌ساله، از توطئه‌ی آمریکا، از مبارزه‌ی دسته‌جمعى کشورهاى عضو ناتو و از آزمایشهاى بسیار و بسیار -عبور بدهد، نعمت الهى را حفظ کند و آن را از آسیب نگه دارد.
عرض من این است که ما هر روزى، هر ساعتى در معرض یک امتحانیم. باید ملّت ما با همان اراده‌اى که این نظام را در طول چند سال مبارزه به وجود آورد و در طول چند سال مبارزه و مقاومت حفظ کرد، در آینده هم با قدرت، با مقاومت، با مجاهدت، با آگاهى و هوشیارى، این نعمت بزرگ الهى را حفظ کند. ملّت ما بحمدا‌لله ملّت هشیارى است. شاید کمتر ملّتى را در دنیا بتوان نشان داد که سطح عمومى آگاهى سیاسى در آن، به قدر ملّت ما باشد. بچّه‌ها، نوجوان‌ها، پیرزن‌ها، روستایی‌هاى دوردست، همه‌ی قشرهاى ملّت، از مسائل سیاسى و از مسائل جهانى چیزهایى را میدانند، آگاهی‌هاى خوبى دارند؛ البتّه باید تقویت هم بشود. باید همین آگاهی‌ها و همین قدرت تحلیل، روزبه‌روز بالا برود تا مردم در مقابل حوادث بتوانند خودشان را حفظ کنند.امروز دنیا در مقابل ملّت ما با حال تعجّب به اوضاع داخلى ما نگاه میکند؛ انتظار داشتند بعد از خلأیى که از رحلت رهبر عظیم‌الشّأن و امام فقید ما به وجود می‌آید، همه‌ی اوضاع مردم دگرگون بشود؛ انتظار داشتند همه‌چیز به هم بریزد. انتظار داشتند جنگ داخلى به وجود بیاید که تبلیغ هم میکردند در رسانه‌ها و در اظهاراتشان بارها آن را ذکر میکردند؛ بحمدا‌لله علی‌رغم آنها، همه‌چیز برخلاف نظر آنها پیش آمد. امروز که بعد از دو سه ماه از رحلت حضرت امام (قدّس ا‌لله نفسه الزّکیّة) مردم نگاه میکنند، می‌بینند که با پشتکار و مجاهدتشان رئیس‌جمهورى را انتخاب کرده‌اند، (۴) و در انتظار دولتى هستند قوى و کاردان که بتواند اوضاع مملکت را، مسائل گوناگون را، مسائل اقتصادى را [اصلاح کند و] گره‌ها، مشکلات را با عقل، با درایت، با لیاقت، با پشتکار، با بهره‌گیرى از کمک مردم و همکارى مردم از میان بردارد. رؤساى قواى ثلاثه معیّن شدند، (۵) دستگاه‌هاى کشور مشغول کار هستند، بحمدا‌لله نظم بر اوضاع حاکم است، مردم با روحیه‌ی بالا در صحنه‌ها حضور پیدا کردند و حضور پیدا میکنند. دنیا در مقابل این پدیده متعجّب و حیران است؛ این پاداش آگاهى شما است.
من عرض میکنم براى اینکه دشمن را بیشتر متحیّر کنید و دوستان خودتان را در سرتاسر دنیا خوشحال کنید، همه‌ی قشرها باید سعى کنند در سازندگى کشور، در آینده‌ی کشور هر کارى از آنها خواسته میشود و هر کارى که از آنها ساخته میشود، (۶) انجام بدهند. امروز حمایت از این رئیس‌جمهور منتخبِ مورد علاقه‌ی مردم، بر یکایک افراد و آحاد ملّت واجب و لازم است. اگر دولتى مورد حمایت مردم باشد و رئیس دولتى از محبوبیّت بین مردم برخوردار باشد، کارها آسان خواهد شد. شما ملاحظه کردید که امام بزرگوارمان بارها و بارها با تعبیرات گوناگون از دولت تعریف میکردند و آن را تقویت میکردند و حمایت میکردند. این براى آن است که دولت بدون حمایت مردم قادر نیست به وظایف خود عمل کند. باید حمایت مردم، پشت سرِ هر دولتى که از آراء مردم برخوردار است و از رأى نمایندگان و حمایت مجلس برخوردار است [باشد]؛ باید مردم از این دولت حمایت بکنند. امروز بحمدا‌لله کشور ما رئیس‌جمهورى دارد که جزو چهره‌هاى شناخته شده است؛ هم براى مردم خود ما، هم براى دنیا، هم در صحنه‌ی انقلاب، هم در صحنه‌ی سازندگى، هم در صحنه‌ی امور سیاسى، هم در صحنه‌ی امور دینى. و مردم مسئولین خدمتگزار خودشان را امتحان کردند. این یک وظیفه است براى همه که از رئیس‌جمهور و دولتى که با او همکارى خواهند کرد و مجلس به آنها رأى خواهد داد، حمایت کنند؛ این یک وظیفه است. مبادا کسانى گوشه‌وکنار پیدا بشوند، یک چیز کوچکى را بزرگ کنند؛ یا یک کارى را که در بلندمدّت قابل اصلاح است، اگر دیدند در مدّت کوتاهى اصلاح نشد، مورد انتقاد قرار بدهند. کمک باید بکنند، حمایت باید بکنند: زباناً، عملاً، مالاً، با هر وسیله‌اى که میشود دولت را و مسئولین را حمایت کرد.
من یک جمله هم خطاب به نمایندگان محترم مردم در مجلس شوراى اسلامى عرض کنم. مجلس شوراى اسلامى بحمدا‌لله یکى از بهترین مجلسهاى قانونگذارى در سطح دنیا است: یک مجلس مردمى، یک مجلس آزاد، یک مجلس مستقل. واقعاً در تاریخ گذشته‌ی کشورمان هم از اوّل مشروطیّت تا امروز مثل این مجالسى که بعد از انقلاب داشته‌ایم -این سه دوره‌ی مجلس نمایندگان و مجلس شوراى اسلامى- نداشتیم. نمایندگان در آنجا به اتّکاء آراء مردم و طبق وظیفه، حرفهاى خودشان را میزنند، تصمیم میگیرند و قانون معیّن میکنند؛ مجلس خوبى است. البتّه امام مکرّراً توصیه میفرمودند که در مجلس از تنازعات اجتناب بشود؛ بنده هم این توصیه را میکنم. مجلس باید آزاد باشد هر کسى نظر خود را و رأى خود را در آن ابراز کند؛ امّا اظهار رأى غیر از خصومت و تنازع و درگیرى است. بحمدا‌لله امروز این جهت هم تا حدود زیادى در مجلس تأمین است.
من میخواهم عرض بکنم، نمایندگان ما که به آنها رأى دادیم و در مجلس شوراى اسلامى هستند، اینها در تصمیم‌گیرى نسبت به وزرا آزادند. وزرائى که از طرف آقاى رئیس‌جمهور به مجلس پیشنهاد شد، (۷) نمایندگان آزادانه درباره‌ی اینها تفحّص میکنند و رأى میدهند. امّا من میخواهم عرض بکنم امروز مصلحت نیست که یک وزارتخانه‌اى بدون وزیر بماند و کارهاى آن در این شرایط حسّاس متوقّف بشود. این مردمى که این‌قدر اخلاص، وفادارى و صفا نشان دادند، این مردمى که نسبت به امام بزرگوارشان این‌طور عاشقانه وفادارى کردند و عزادارى کردند، این مردمى که در انتخابات ریاست جمهورى و همه‌پرسى قانون اساسى، (۸) با آن حجم عظیم شرکت کردند و با اینکه داغدار بودند، غمگین بودند، عزادار بودند، امّا براى اینکه کار مملکت راه بیفتد، براى اینکه خلأیى در کشور به وجود نیاید، آمدند و رئیس‌جمهور را انتخاب کردند و قانون اساسى را تصویب کردند، این مردم وفادار و فداکار شایسته‌ی آن هستند که کارهایشان انجام بگیرد. نباید جورى بشود که در مجلس شوراى اسلامى به‌خاطر اختلاف سلیقه، به‌خاطر نظرات خداى نکرده شخصى، به یک وزیر، دو وزیر -یا بیشتر- رأى داده نشود و در نتیجه وزارتخانه‌ها، بدون وزیر بمانند؛ یک روز هم جایز نیست که وزارتخانه‌اى بدون وزیر بماند. چقدر بجا و خوب است که وقتى نمایندگان محترم درباره‌ی وزرائى که پیشنهاد شده‌اند، بحث میکنند و میخواهند تصمیم‌گیرى بکنند، صددرصد بر روى لیاقتها و صلاحیّتها فکر کنند و نظر بدهند و اگر دیدند این آقایان داراى صلاحیّت و داراى لیاقتند، به آنها رأى بدهند. مبادا به‌خاطر مسائل گوناگون سیاسى یا خطّى یا شخصى و یا خداى نکرده به‌خاطر هواهاى نفسانى به یک وزیرى رأى داده نشود تا وزارتخانه‌ی آن وزیر، بدون وزیر بماند. (۹) حقیقتاً این روزها روزهایى است که یک روز هم در آن براى این ملّت مهم است. هر یک از این وزارتخانه‌ها اگر یک روز، دو روز، یک هفته هم رئیس و مسئول نداشته باشند، بخش عمده‌اى از کارهاى مردم لَنگ خواهد ماند و شایسته نیست؛ شایسته نیست نسبت به این مردم فداکار و بزرگوار و وفادار این‌جور برخورد بشود. انتظار ما این است که مجلس در عین حفظ آزادى -چون حقّ آنها است که نسبت به وزرا نظر بدهند و رأى بدهند؛ این حق براى آنها محفوظ است- در اظهار نظر، صلاح کشور و ملّت را رعایت کنند، مصلحتِ این زمان را در نظر بگیرند. امروز نگاه دنیا به این کشور و به این دولت جدید و به این مجلس شوراى اسلامى و به این ملّت بزرگ است، میخواهد ببیند اینها دوره‌ی شروع کارِ بعد از رحلت امام را چگونه خواهند گذراند. ما نباید دست دشمن آتو (۱۰) بدهیم؛ ما نباید زبان دشمن را به روى خودمان باز کنیم؛ ما نباید دلهاى امیدوار مردم را ناامید کنیم.
یک جمله هم به‌مناسبت حضور جوانان عزیز لبنانى در این مجلس عرض بکنم. مسلمانان لبنان و نیروهاى مؤمن در لبنان ثابت کردند که اراده‌ی انسان و ایمان مؤمن بر هرگونه سلاح و تجهیزاتى تفوّق (۱۱) دارد. همین جوانها و مؤمنین بودند که چند سال قبل توانستند تجاوز اسرائیل را که تا نزدیک بیروت پیش آمد، متوقّف کنند و دشمن را به عقب‌نشینى مجبور کنند. همان جوانهاى مؤمن بودند در لبنان که آمریکایی‌ها را و فرانسوی‌ها را که نیروى نظامى وارد لبنان کرده بودند، وادار کردند که با حال خفّت و خوارى از لبنان عقب‌نشینى کنند. نه به‌خاطر اینکه تجهیزات زیادى داشتند -اینها دستشان خالى است، از مادّیّات تهیدستند- آنچه دارند ایمان است. و این ایمان، به انسان آن‌چنان قوّت و قدرتى میبخشد که یک جمع مستضعفِ مظلومِ محدود که از همه طرف در زیر فشار دشمنان قرار گرفته‌اند -از یک طرف صهیونیست‌ها، از یک طرف مارونی‌هاى وابسته، (۱۲) و دیگران- با قوّت ایمانشان توانستد آمریکا را و فرانسه را و صهیونیست‌ها را به عقب‌نشینى وادار کنند. من عرض میکنم همین ایمان، امروز هم در آن کشور و در میان جوانان آن کشور هست؛ و خوب است که قدرتهاى اروپایى و آمریکایى که نسبت به لبنان خط‌ونشان میکشند، فراموش نکنند وجود قدرت جوانان مؤمن را در لبنان. و ما مطمئنّیم که دنیاى اسلام با این روح ایمان و اخلاص خواهد توانست عزّت از دست رفته‌ی خود را بار دیگر به دست بیاورد.امیدواریم که خداوند متعال به همه‌ی مؤمنین و مبارزین فی‌سبیل‌ا‌لله و مجاهدان مقاوم در همه جاى جهان که در راه خدا جهاد و مبارزه میکنند، توفیق بدهد؛ خداوند آنها را حفظ کند؛ و به شما ملّت عزیز و مؤمن هم فضل و لطف و رحمت خودش را نازل کند.
والسّلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته
۱) جمعى از روحانیّون، خانواده‌هاى شهدا، ایثارگران، اقشار مختلف مردم تهران و جمعى از شیعیان لبنان در این دیدار حضور داشتند. در ابتداى این دیدار، حجّت‌الاسلام والمسلمین سیّدعبدالمجید ایروانى (عضو شوراى مرکزى جامعه‌ى روحانیّت مبارز تهران) مطالبى بیان کرد.
۲) سوره‌ى بقره، بخشى از آیه‌ی ۴۷
۳) سوره‌ى بقره، بخشى از آیه‌ی ۶۱؛ «... [داغ] خوارى و نادارى بر [پیشانى] آنان زده شد ...»
۴) ششم مرداد ۱۳۶۸ در پنجمین دوره‌ى انتخابات ریاست جمهورى ۶۴۱,۴۵۴,۱۶ نفر شرکت کردند که حجّت‌الاسلام والمسلمین اکبر هاشمى‌رفسنجانى با کسب ۵۱/۹۴ درصد آراء به ریاست جمهورى اسلامى ایران برگزیده شد.
۵) ر.ک: نامه به حجّت‌الاسلام والمسلمین اکبر هاشمى‌رفسنجانى و اعلام استعفا از سِمت ریاست جمهورى (۱۳۶۸/۵/۲۵)، پى‌نوشت شماره‌ی ۱
۶) برمى‌آید
۷) وزراى پیشنهادى رئیس‌جمهور براى کابینه‌ى جدید در تاریخ ۱۳۶۸/۵/۲۸به مجلس شوراى اسلامى معرّفى شدند.
۸) ششم مرداد ۱۳۶۸ در همه‌پرسى اصلاحیّه‌ى قانون اساسى ۷۷۱,۴۵۶,۱۶ نفر شرکت کردند و ۹۸/۳۷ درصد مردم به آن رأى مثبت دادند.
۹) ر.ک: بیانات در دیدار رئیس‌جمهور و اعضاى هیئت دولت (۱۳۶۸/۶/۸)، پى‌نوشت شماره‌ی ۳
۱۰) بهانه، امتیاز
۱۱) برترى
۱۲) مارونى‌ها پیروان فرقه‌اى از مذهب کاتولیک هستند و امروز بیشتر مسیحیان عرب از این فرقه‌اند. در لبنان بر اساس قانون طایفى -که در سال ۱۹۳۲ تحت نفوذ فرانسه نوشته شد- امتیازات سیاسى براى مسیحیان، مسلمانهاى سنّى و مسلمانهاى شیعه، بترتیب با نسبت ۵ و ۳ و ۲ در نظر گرفته میشود؛ این در حالى است که امتیازاتِ تعیین‌شده، متناسب با جمعیّت این طوایف نیست.