اشعار خوانده شده توسط ذاکر اهل‌بیت حاج منصور ارضی در اولین شب عزاداری اباعبدالله الحسین علیه‌السلام در حسینیه امام خمینی:
تا تو دردم می‌دهی آن را دوا حس می‌کنم
عافیت را در میان هر بلا حس می‌کنم
بهترین اوقات عمرم در میان روضه‌هاست
خویش را در خانه‌ی خیرالنسا حس می‌کنم
بهتر از ماه مبارک در محرم تائبم
حال استغفار را در روضه‌ها حس می‌کنم
این زمان با آن مکان تأثیرشان عین هم است
در محرم خویش را در کربلا حس می‌کنم
سینه‌چاک سینه‌ی عریان یار زینبم
می‌زنم بر سینه چون این درد را حس می‌کنم
بین توحید و تجلی نسبت عینیت است
پس خودم را پیش تو پیش خدا حس می‌کنم
تو همان روضه شدی و من همان گریه شدم
تو مرا حس می‌کنی و من تو را حس می‌کنم
قیمت پایین پایت مثل بالای سر است
عرش بالا را همین پایین پا حس می‌کنم
***
گاهی همه به دور پسر جمع می‌شوند
گاهی همه به دور پدر جمع می‌شوند
این‌ها که دست و پای علی را گرفته‌اند
هشتاد و چار فاطمه سرجمع می‌شوند
وقتی میان خیمه نشسته، نشسته‌اند
وقتی که می‌رود، دم در جمع می‌شوند
دارند این طرف چه‌قدر می‌شوند کم
دارند آن طرف چه‌قدر جمع می‌شوند
وای از علی عقابش(1) اگر اشتباه رفت
وای از حسین دورش اگر جمع می‌شوند
1) نام اسب حضرت علی اکبر(ع)