پیام به نمایندگان مجلس شوراى اسلامى و ملّت ایران

بسم الله الرّحمن الرّحیم
حضرات نمایندگان محترم مجلس شوراى اسلامى (دامت تأییداتهم)
و عموم ملّت رشید و بزرگ ایران (دامت شوکتهم و عزّتهم)

جاى بسى خوشوقتى است که نهادهاى مردمى و دلها و زبانها و حنجره‌هاى انقلابى و مجلس شوراى اسلامى که تجلّیگاه حضور مردم و مظهر آراء آنان است، یک بار دیگر دلبستگى و وفادارى خود را به اصل ولایت فقیه و پشتیبانى خود را از دولت و کارگزارانِ مورد اعتماد مردم ابراز کردند و مشت محکمى بر دهان آنان که ملّت ما را دچار تفرقه و اضطراب و نومیدى می‌پسندند زدند.

توجّه به توطئه‌هاى پیچیده‌ی دشمنان نظام اسلامى که از کینه‌ی عمیق آنان نسبت به اسلام و مسلمین ناشى میشود، هر فرد آگاه و دلسوز را به هوشیارى و مراقبتِ هرچه بیشتر فرامیخواند و تقواى فردى و سیاسى را بالخصوص براى آنان که سهم و تأثیر بیشترى در جریان امور کشور دارند فرض و حتم میسازد. اینجانب ضمن تشکّر از همه‌ی افراد و گروه‌هاى مزبور که در گرامیداشت وحدت و در تقویت پیوند میان دولت و ملّت اعلام موضع کردند؛ بویژه از نمایندگان محترم مجلس شوراى اسلامى که با هم‌آوازى اکثریّتى قاطع، عدم اختلاف در مسائل اساسى را عملاً نشان دادند، تذکّراتى را به همه‌ی برادران و خواهران و عموم ملّت ایران عرض میکنم:

۱) یکپارچگى اقشار مختلف مردم و اعتماد و محبّت میان ملّت و دولت، یکى از مهم‌ترین علل موفّقیّت و قدرت ملّت ایران در برابر خصومتها و توطئه‌هاى دشمنان در دوران ده‌ساله بوده و لذا امام فقید و عزیزمان (رضوان ا‌لله‌ علیه) بیش از هر چیز بر آن تأکید کرده و اصرار ورزیده است. اکنون که دشمنان از تحمیل جنگ و فشارهاى اقتصادى و محاصره‌ی تبلیغاتى براى به زانو درآوردن ملّت ایران طرْفى نبسته‌اند، مهم‌ترین تلاشهاى خود را در ایجاد تفرقه در صفوف شما ملّت عزیز و مسئولان محترم متمرکز ساخته و با توجّه به فقدان خسارت‌بار امام بزرگوارمان، به توفیق خود در این حرکت شیطانى چشم امید دوخته‌اند. بر همه‌ی کسانى که دلشان براى اسلام و استقلال و سربلندى کشور میتپد، فرض و لازم است که امروز بیش از هر روز، از وحدت صفوف ملّت پاسدارى کنند و اختلافات سلیقه‌اى و سیاسى و شخصى را به تنازع و تفرقه نکشانند. مخصوصاً نمایندگان محترم ملّت در مجلس شوراى اسلامى باید بدقّت مراقب باشند که مبادا خداى نخواسته اظهارات آنان، دلسردى و یأس را از تریبون عمومى مجلس، در سطح جامعه پراکنده سازد؛ بلکه قولاً و عملاً مظهر یکپارچگى ملّت باشند.

۲) همه میدانند که امام فقید و عزیزمان حمایت از دولت را وظیفه‌ی همیشگى خود و دیگران میدانستند و در طول ده سال اخیر، در کنار تذکّرات و ارشادات پدرانه، همواره از دولتهایى که پی‌درپى در رأس کار بوده‌اند، بی‌دریغ و سخاوتمندانه حمایت میکردند. این بدان معنى نبود که دولتهاى گذشته هرگز در عمل و سیاست و تدبیر دچار اشتباه نمیشدند، بلکه از آن رو بود که تحمّل بار سنگین اداره‌ی کشور، آن هم در شرایط دشوار جهانى و با وجود دشمنان سوگندخورده‌ی کوچک و بزرگ، جز با حمایت صمیمانه‌ی عموم ملّت و در رأس همه رهبر و مقتداى آنان، به‌هیچوجه امکان‌پذیر نبود. امام عزیز با حمایت دولت درحقیقت بخشى از سهم سنگین خود در اداره‌ی کشور را ایفا میکردند. امروز دولت تازه‌نَفَس و کارآمدى که با مدیریّت شخصیّتى ممتاز و مورد اعتماد امام و امّت، کمر به بازسازى کشور و ترمیم ویرانی‌هاى جنگ تحمیلى بسته، با سیاستها و عملکردهاى خود دشمنان خبیث را سراسیمه و غافلگیر کرده است. آنها که میخواهند ایران همیشه فقیر و محتاج و وابسته باشد، از سیاستهایى که ایران را به سمت توسعه‌ی اقتصادى و خودکفایى و بی‌نیازى از دیگران حرکت میدهد، بشدّت بیمناکند و با شیوه‌هایى بس پیچیده و توطئه‌آمیز، با آن مخالفت میکنند. رمز موفّقیّت دولت و قوّه‌ی قضائیّه و مقنّنه، در پشتیبانى قاطبه‌ی(۱) ملّت از آنها است. هر حرکت و گفتارى که روح اعتماد مردم به این قوا و کارگزاران آن را متزلزل و در این پشتیبانى، اندک خللى وارد سازد، حرام شرعى و خیانت ملّى است.

۳) مجلس شوراى اسلامى نقطه‌ی امید نظام و مظهر اقتدار و اختیار ملّت است؛ جایگاه مقدّسى است که همیشه و در همه‌ی احوال میتواند و میباید رأى و اراده‌ی ملّت مسلمان و انقلابى را به کرسى بنشاند و مصلحت مردم را در شکل مقرّرات لازم‌الاتّباع در بافت و رفتار نظام و حکومت تضمین کند؛ خانه‌ی مردم و ملجأ دولت مردمى و مظهر ارزشهاى اسلام ناب محمّدى (صلّى ا‌لله‌ علیه و آله) و به تعبیر امام حکیم و فقیدمان «عصاره‌ی فضایل ملّت» است.(۲) در این مجلس، دور شدن از فضایل و پایبند شدن به اغراض شخصى و گروهى و آلوده شدن به هواهاى سیاسى و نفسانى، از هر کس که باشد، مردود و محکوم است. در این مجلس، رأى باید تابع معرفت، و بحث باید دور از تنازع و جدال باشد. در هر موضع‌گیرى و هر سخنى، باید رضاى خدا و مصلحت انقلاب و خواست و نیاز مردم در نظر گرفته شود. همواره در این مجلس، معدودافرادى بوده‌اند که از این تکالیف غفلت ورزیده و راه، کج کرده‌اند و شاید امروز نیز باشند؛ لیکن اکثریّت قاطع نمایندگان محترم که بحمدا‌لله‌ در همه‌ی دوره‌ها و امروز، در راه راست اسلام و انقلاب حرکت میکرده‌اند و میکنند، باید پاس نعمت بزرگ جمهورى اسلامى را بدارند و در اعمال و آراء و گفتار خود، خدا را حاضر و ناظر بدانند و مصلحت انقلاب و کشور را با هیچ‌چیز دیگر معاوضه ننمایند. البتّه مجلس همواره باید به وظایف قانونى خود عمل و از حقّ قانونى خود استفاده کند؛ امّا هم نمایندگان محترم و هم مردم رشید ما قادرند تفاوت میان عمل به تکلیف قانونى و عمل برطبق غرض شخصى و سیاسى را درک کنند.

۴) اصل ولایت فقیه و پیوستن همه‌ی راه‌هاى اصلى نظام به مرکز ولایت، نقطه‌ی درخشان نظام اسلامى، و تحقّق آن، یادگار ارزنده و فراموش‌نشدنى حضرت امام خمینى (قدّس سرّه) است. مردم ما در طول یازده سال اخیر، وفادارى و اخلاص کامل خود را نسبت به این اصل در همه‌ی میدانها نشان داده‌اند و امام عظیم‌الشّأن ما خودْ بزرگ‌ترین مدافع و سرسخت‌ترین پشتیبان این اصل و پذیراى جدّى همه‌ی آثار و لوازم آن بود. این اصل، همان ذخیره‌ی پایان‌ناپذیرى است که باید مشکلات نظام جمهورى اسلامى را در حسّاس‌ترین لحظات و خطرناک‌ترین گردنه‌هاى مسیر پُرخطر جمهورى اسلامى حل کند و گره‌هاى ناگشودنى را بگشاید. دفاع غیورانه‌ی امام عزیز از مسئله‌ی ولایت و رهبرى ‌- که بی‌گمان تصدّى رهبرى به‌وسیله‌ی خود آن بزرگوار، کمترین تأثیرى در آن نداشت ‌- ناشى از درک و ایمان عمیق به همین حقیقت بود و امروز اینجانب به پیروى از آن بزرگوار، با همه‌ی وجود و توان از این اصل و لوازم آن دفاع خواهم کرد و به کمک الهى به تکلیف خود در همه‌ی موارد عمل خواهم کرد. خدشه در التزام به ولایت فقیه و تبعیّت از رهبرى، خدشه در کلّیّت نظام اسلامى است و اینجانب این را از هیچ کس و هیچ دسته و گروهى تحمّل نخواهم کرد. البتّه امروز بحمدا‌لله‌وتوفیقه، کلّیّه‌ی آحاد و گروه‌هاى خطّ امام، ملتزم به تبعیّت از رهبرى میباشند و امید است که زمینه براى رمى(۳) افراد و گروه‌ها به عدم التزام به آن، هرگز فراهم نگردد. خداوند همه‌ی ما را مشمول هدایت و کمک خود فرماید و پنجه‌ی قدرتمند ملّت مسلمان و انقلابى ما را بر دست خیانتکار دشمنان پیروز گرداند. انّه سمیع مجیب.
 
والسّلام‌علیکم‌ورحمةا‌لله‌
سیّدعلى خامنه‌اى   
۱۸/۱٠/۱۳۶۸        
 

۱) عموم
۲) صحیفه‌ى امام، ج ۱۲، ص ۳۴۵؛ سخنرانى در جمع نمایندگان مجلس (۱۳۵۹/۳/۴)
۳) متّهم کردن، عیب گرفتن