رهبر معظم انقلاب اسلامی، پنج‌شنبه شب گذشته (سی‌ام دی‌ماه)، با حضور در منزل شهید دکتر مسعود علی‌محمدی و شهید دکتر مجید شهریاری، با خانواده‌های این دانشمندان شهید دیدار کردند. آنچه مشاهده می‌کنید فیلم حضور حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در منزل شهید دکتر علی‌محمدی است. [حاشیه]
[خدا] ان‌شاءالله شماها را حفظ کند، فرزندانتان را حفظ کند و خدا ان‌شاءالله روح شهید عزیزمان شهید دکتر علی محمدی را با پیغمبر محشور کند. با اولیائش محشور کند.
همسر شهید علی محمدی: ان‌شاءالله.
من عقیده‌ام این است که امثال ایشان و دکتر شهریاری و اینهایی که از دنیای علم به وادی شهادت وارد شدند علاوه بر همه‌ی برکاتی که دیگر شهدا دارند اینها یک امتیاز دارند. و آن اینکه به محیط علمی ما آبرو بخشیدند. یعنی نشان دادند که محیط دانش کشور -آن هم این دانشهای پیشرفته‌ای که اینها دنبال می‌کردند- به وسیله‌ی چه کسانی دارد اداره میشود. یک روزی بود که محیط‌های علمی ما تأثیرگذارانش کسانی بودند که نه به این ملت اعتقاد داشتند، نه به دین این ملت اعتقاد داشتند، نه به شرف این ملت اعتقاد داشتند. امروز برترین قلّه‌های علمی کشور و تحقیقی کشور دارد به‌وسیله‌ی کسانی اداره میشود و تولید میشود -نه اینکه اداره میشود- دارد می‌روید به وسیله‌ی کسانی که در اعداد شهدای ما قرار می‌گیرند. یعنی بالاترین رتبه‌ی از ارزشهای معنوی را به دست می‌آورند. مثل همین شهید علی‌محمدی و شهید شهریاری و امثال اینها.
بنابراین شهادت این جور دانشمندها آبرو بخشید به محیط علمی ما. علاوه بر اینکه هر شهیدی آبرو می‌بخشد به ملتش. و هر شهیدی آبرو می‌بخشد به خانواده‌اش. شما خودتان و دیگر بازماندگان صبر کردید، تحمّل کردید، زبان به شکوه و گِله و اینها باز نکردید. با اینکه مصیبت، مصیبت سختی است. این را آدم می‌داند که چقدر سخت است این مصیبت. در عین حال شما تحمّل کردید صبر کردید. این صبر برای شما یک افتخار بزرگ است، جلب رحمت الهی [است.]
همسر شهید علی محمدی: سلامت باشید.
آقا که پسرتان هستند، خانم چی؟
همسر شهید علی محمدی: بله، دخترم هستند.
دخترتان هستند، همین دو تا فرزند را دارید؟
همسر شهید علی محمدی: بله بله همین دو تا.
خدا ان‌شاءالله هر دوی آنها را به شما ببخشد.
همسر شهید علی محمدی: سلامت باشید.
و ان‌شاءالله موفق باشید. خب خانم شما بگویید برایمان ببیینم؛ از دکتر بگویید، از خودتان بگویید.
همسر شهید علی محمدی: سلامت باشید خیلی زحمت کشیدید حاج آقا. واقعاً خیلی خوشحالمان کردید، خیلی لطف بزرگی کردید در حق‌مان زحمت کشیدید. قدم گذاشتید در منزل ما. این لطف بزرگی بود که خداوند نصیب ما کرد. والله من هر چه از دکتر هم بگویم کم گفتم. این قدر ایشان پرتلاش بودند این قدر مسئولیت‌پذیر بودند که خدا می‌داند.
چند سالش بود دکتر؟
همسر شهید علی محمدی: ۵۰ سالش بود. ۵۰ سالش بود. در طول بیست و هفت سالی که من با ایشان زندگی کردم باور کنید لحظه‌ای را به بطالت ندیدم بگذراند. لحظه‌ای را، حتی در سفرهایی که می‌رفتیم حتی من یادم است ماه عسل رفته بودیم ایشان کتابهای درسی‌شان را با خودشان آورده بودند.
دانشجو بود آن وقت؟
همسر شهید علی محمدی: آن زمان موقع تعطیلی دانشگاه‌ها بود، زمانی بود که انقلاب فرهنگی شده بود ولی خود ایشان این قدر علاقه داشتند یادم است درس کوانتوم را خودش از قبل شروع کرده بود به خواندن. هنوز درسش را ارائه نکرده، یعنی دانشگاه که تعطیل بود ارائه هم نشده بود. کتابش را رفته بود از اساتیدش پرسیده بود که چه کتابهایی تدریس میشود خودش گرفته بود و می‌خواند. بعد دیگر نه که در ستاد انقلاب فرهنگی بودند دکترهایی که آنجا بودند از ایشان کمک می‌گرفتند.
عجب!
همسر شهید علی محمدی: من یادم است زمان لیسانس‌شان مثلاً استادها می‌گفتند پنج تا مسئله را حل بکنید ایشان تمام مسئله‌های آن فصل را حل می‌کرد. یعنی شب تا صبح نمی‌خوابید، واقعاً شب تا صبح نمی‌خوابید. خیلی کم سفر می‌رفت، خیلی کم تفریح برای خودش درست می‌کرد و واقعاً تمام وقتش را برای مملکت گذاشت.
رحمت خدا بر ایشان، درجات‌شان ان‌شاءالله عالی باد.
همسر شهید علی محمدی: ان‌شاءالله.
این شخصیت‌های این‌جوری یقیناً پیش خدای متعال مراتب و درجات بلندی دارند. دلیلش هم -ما چون غیب را که نمی‌بینیم اما استدلال وجود دارد- دلیلش شهادت است. خود شهادت. چون شهادت را یعنی کشته شدن در راه یک آرمان بلند و الهی به وسیله‌ی دشمنان این آرمان، این شهادت. این را به هر کسی نمی‌دهند. این من بارها گفتم این یک پاداش است. این یک حادثه‌ی طبیعی معمولی نیست این یک پاداش است. این پاداش را به کسانی می‌دهند که مستحق این پاداش باشند. خود این نشان می‌دهد که این شخصیت کاری کرده که مستحق این پاداش شده و حالا همان طور که گفتم اینها آبرو شدند برای کشور، برای انقلاب. برای علم و محیط علمی اینها آبرو شدند. ان‌شاءالله که بعد از این هم این رشته‌ی کار جریان پیدا کند.
همسر شهید علی محمدی: یعنی از زمانی که دکتر شهریاری این اتفاق برایشان افتاد خب ما واقعاً رابطه‌مان نزدیک بود می‌شناختمش آن را از نزدیک که چه مرد واقعاً بزرگی بودند. برای من خیلی سخت بود یعنی برای من تکرار سال گذشته شد.
در مورد این شهادت و امثال این شهادت تسلای اول همان است که گفتم اجر الهی و پاداش الهی و اینها. روایت دارد که شهید، کسی که شهید میشود در راه خدا به مجردی که می‌افتد زمین، حالا آن وقت مثلاً در میدان جنگ از اسب می‌افتادند. حالا یک‌جور دیگر، همین به مجرد اینکه به خاطر ضربه‌ی دشمن زمین می‌افتد قبل از آنی که از دنیا برود یعنی هنوز در این نشئه است ملائکه می‌آیند دور و برش -فرشتگان الهی- و می‌بیند او فرشتگان را. این خیلی چیز مهمی است. که هنوز در همین نشئه با چشم مادی فرشتگان الهی را می‌بیند و آنها به او مژده می‌دهند و خدای متعال همه‌ی گناهانش را می‌بخشد. هر گناهی و تقصیری کرده باشد خدای متعال می‌بخشد. البته غیر از حق‌الناس که حالا خب حق‌الناس بحث دیگری است. این ببینید این بزرگترین تسلی این است.
بعد از این تسلای دیگری هم برای شماها وجود دارد و آن قدردانی مردم است. شما دیدید مردم چه قدردانی کردند، چه پارسال چه امسال. سر قضیه‌ی سالگرد ایشان چه قدردانی، رسانه‌ها، مردم، اجتماعات. این هم تسلاست.
همسر شهید علی محمدی: واقعاً برای ما باعث افتخار بود بله.
اینها هم تسلاست. خدا ان‌شاءالله شماها را محفوظ بدارد باقی بدارد.
همسر شهید علی محمدی:سلامت باشید.
ان‌شاءالله درجات آن شهید عزیز را روز به روز بیشتر کند. اهل کجا بودند ایشان؟
همسر شهید علی محمدی: ایشان پدرشان اهل کن بودند. بعد مادرشان هم تهرانی الاصل بودند. البته خودشان همیشه به شوخی به ایشان می‌گفتم اهل کجایی می‌گفت انتهای همت. خیلی اهل شوخی بود.
بله الان همت رسیده به کن دیگر!
همسر شهید علی محمدی: خیلی اهل شوخی و اینها بودند خیلی خوش اخلاق بودند. خیلی خوش اخلاق بودند. یعنی در هر جمعی که بود واقعاً همه‌ی آن جمع فقط گوششان به ایشان بود که بشنوند و واقعاً آن جمع را شلوغ می‌کرد. ایشان از آن موقعی که واقعاً از خانه‌ی ما رفته خانه‌مان ساکت شده دیگر. یعنی یک سکوت عجیبی...
خدا ان‌شاءالله عوض به شما می‌دهد. عوض‌های خدای متعال همه‌اش از جنس عوض‌های آن دنیایی نیست. ان‌شاءالله همین جا به همه‌تان عوض خواهد داد. ان‌شاءالله پسرتان، دخترتان اینها مایه‌ی روشنی چشم شما خواهند شد ان‌شاءالله.
همسر شهید علی محمدی: ان‌شاءالله.
البته اینها هم خیلی بایستی قدر شما را بدانند. و قدر این شهادت را.
همسر شهید علی محمدی: بله بله.
باید بدانند این خیلی افتخار بزرگی است این را برای خودتان نگه دارید حفظ کنید. ان‌شاءالله خدای متعال به همه‌تان اجر بدهد. قرآن بدهید من یک مطلبی بنویسم.
[خدا] ان‌شاءالله شماها را حفظ کند، فرزندانتان را حفظ کند و خدا ان‌شاءالله روح شهید عزیزمان شهید دکتر علی محمدی را با پیغمبر محشور کند. با اولیائش محشور کند.
همسر شهید علی محمدی: ان‌شاءالله.من عقیده‌ام این است که امثال ایشان و دکتر شهریاری و اینهایی که از دنیای علم به وادی شهادت وارد شدند علاوه بر همه‌ی برکاتی که دیگر شهدا دارند اینها یک امتیاز دارند. و آن اینکه به محیط علمی ما آبرو بخشیدند. یعنی نشان دادند که محیط دانش کشور -آن هم این دانشهای پیشرفته‌ای که اینها دنبال می‌کردند- به وسیله‌ی چه کسانی دارد اداره میشود. یک روزی بود که محیط‌های علمی ما تأثیرگذارانش کسانی بودند که نه به این ملت اعتقاد داشتند، نه به دین این ملت اعتقاد داشتند، نه به شرف این ملت اعتقاد داشتند. امروز برترین قلّه‌های علمی کشور و تحقیقی کشور دارد به‌وسیله‌ی کسانی اداره میشود و تولید میشود -نه اینکه اداره میشود- دارد می‌روید به وسیله‌ی کسانی که در اعداد شهدای ما قرار می‌گیرند. یعنی بالاترین رتبه‌ی از ارزشهای معنوی را به دست می‌آورند. مثل همین شهید علی‌محمدی و شهید شهریاری و امثال اینها.
بنابراین شهادت این جور دانشمندها آبرو بخشید به محیط علمی ما. علاوه بر اینکه هر شهیدی آبرو می‌بخشد به ملتش. و هر شهیدی آبرو می‌بخشد به خانواده‌اش. شما خودتان و دیگر بازماندگان صبر کردید، تحمّل کردید، زبان به شکوه و گِله و اینها باز نکردید. با اینکه مصیبت، مصیبت سختی است. این را آدم می‌داند که چقدر سخت است این مصیبت. در عین حال شما تحمّل کردید صبر کردید. این صبر برای شما یک افتخار بزرگ است، جلب رحمت الهی [است.]
همسر شهید علی محمدی: سلامت باشید.آقا که پسرتان هستند، خانم چی؟
همسر شهید علی محمدی: بله، دخترم هستند.دخترتان هستند، همین دو تا فرزند را دارید؟
همسر شهید علی محمدی: بله بله همین دو تا.خدا ان‌شاءالله هر دوی آنها را به شما ببخشد.
همسر شهید علی محمدی: سلامت باشید.و ان‌شاءالله موفق باشید. خب خانم شما بگویید برایمان ببیینم؛ از دکتر بگویید، از خودتان بگویید.
همسر شهید علی محمدی: سلامت باشید خیلی زحمت کشیدید حاج آقا. واقعاً خیلی خوشحالمان کردید، خیلی لطف بزرگی کردید در حق‌مان زحمت کشیدید. قدم گذاشتید در منزل ما. این لطف بزرگی بود که خداوند نصیب ما کرد. والله من هر چه از دکتر هم بگویم کم گفتم. این قدر ایشان پرتلاش بودند این قدر مسئولیت‌پذیر بودند که خدا می‌داند.چند سالش بود دکتر؟
همسر شهید علی محمدی: ۵۰ سالش بود. ۵۰ سالش بود. در طول بیست و هفت سالی که من با ایشان زندگی کردم باور کنید لحظه‌ای را به بطالت ندیدم بگذراند. لحظه‌ای را، حتی در سفرهایی که می‌رفتیم حتی من یادم است ماه عسل رفته بودیم ایشان کتابهای درسی‌شان را با خودشان آورده بودند.دانشجو بود آن وقت؟
همسر شهید علی محمدی: آن زمان موقع تعطیلی دانشگاه‌ها بود، زمانی بود که انقلاب فرهنگی شده بود ولی خود ایشان این قدر علاقه داشتند یادم است درس کوانتوم را خودش از قبل شروع کرده بود به خواندن. هنوز درسش را ارائه نکرده، یعنی دانشگاه که تعطیل بود ارائه هم نشده بود. کتابش را رفته بود از اساتیدش پرسیده بود که چه کتابهایی تدریس میشود خودش گرفته بود و می‌خواند. بعد دیگر نه که در ستاد انقلاب فرهنگی بودند دکترهایی که آنجا بودند از ایشان کمک می‌گرفتند.عجب!
همسر شهید علی محمدی: من یادم است زمان لیسانس‌شان مثلاً استادها می‌گفتند پنج تا مسئله را حل بکنید ایشان تمام مسئله‌های آن فصل را حل می‌کرد. یعنی شب تا صبح نمی‌خوابید، واقعاً شب تا صبح نمی‌خوابید. خیلی کم سفر می‌رفت، خیلی کم تفریح برای خودش درست می‌کرد و واقعاً تمام وقتش را برای مملکت گذاشت.رحمت خدا بر ایشان، درجات‌شان ان‌شاءالله عالی باد.
همسر شهید علی محمدی: ان‌شاءالله.این شخصیت‌های این‌جوری یقیناً پیش خدای متعال مراتب و درجات بلندی دارند. دلیلش هم -ما چون غیب را که نمی‌بینیم اما استدلال وجود دارد- دلیلش شهادت است. خود شهادت. چون شهادت را یعنی کشته شدن در راه یک آرمان بلند و الهی به وسیله‌ی دشمنان این آرمان، این شهادت. این را به هر کسی نمی‌دهند. این من بارها گفتم این یک پاداش است. این یک حادثه‌ی طبیعی معمولی نیست این یک پاداش است. این پاداش را به کسانی می‌دهند که مستحق این پاداش باشند. خود این نشان می‌دهد که این شخصیت کاری کرده که مستحق این پاداش شده و حالا همان طور که گفتم اینها آبرو شدند برای کشور، برای انقلاب. برای علم و محیط علمی اینها آبرو شدند. ان‌شاءالله که بعد از این هم این رشته‌ی کار جریان پیدا کند.
همسر شهید علی محمدی: یعنی از زمانی که دکتر شهریاری این اتفاق برایشان افتاد خب ما واقعاً رابطه‌مان نزدیک بود می‌شناختمش آن را از نزدیک که چه مرد واقعاً بزرگی بودند. برای من خیلی سخت بود یعنی برای من تکرار سال گذشته شد.در مورد این شهادت و امثال این شهادت تسلای اول همان است که گفتم اجر الهی و پاداش الهی و اینها. روایت دارد که شهید، کسی که شهید میشود در راه خدا به مجردی که می‌افتد زمین، حالا آن وقت مثلاً در میدان جنگ از اسب می‌افتادند. حالا یک‌جور دیگر، همین به مجرد اینکه به خاطر ضربه‌ی دشمن زمین می‌افتد قبل از آنی که از دنیا برود یعنی هنوز در این نشئه است ملائکه می‌آیند دور و برش -فرشتگان الهی- و می‌بیند او فرشتگان را. این خیلی چیز مهمی است. که هنوز در همین نشئه با چشم مادی فرشتگان الهی را می‌بیند و آنها به او مژده می‌دهند و خدای متعال همه‌ی گناهانش را می‌بخشد. هر گناهی و تقصیری کرده باشد خدای متعال می‌بخشد. البته غیر از حق‌الناس که حالا خب حق‌الناس بحث دیگری است. این ببینید این بزرگترین تسلی این است.
بعد از این تسلای دیگری هم برای شماها وجود دارد و آن قدردانی مردم است. شما دیدید مردم چه قدردانی کردند، چه پارسال چه امسال. سر قضیه‌ی سالگرد ایشان چه قدردانی، رسانه‌ها، مردم، اجتماعات. این هم تسلاست.
همسر شهید علی محمدی: واقعاً برای ما باعث افتخار بود بله.اینها هم تسلاست. خدا ان‌شاءالله شماها را محفوظ بدارد باقی بدارد.
همسر شهید علی محمدی:سلامت باشید.
ان‌شاءالله درجات آن شهید عزیز را روز به روز بیشتر کند. اهل کجا بودند ایشان؟
همسر شهید علی محمدی: ایشان پدرشان اهل کن بودند. بعد مادرشان هم تهرانی الاصل بودند. البته خودشان همیشه به شوخی به ایشان می‌گفتم اهل کجایی می‌گفت انتهای همت. خیلی اهل شوخی بود.بله الان همت رسیده به کن دیگر!
همسر شهید علی محمدی: خیلی اهل شوخی و اینها بودند خیلی خوش اخلاق بودند. خیلی خوش اخلاق بودند. یعنی در هر جمعی که بود واقعاً همه‌ی آن جمع فقط گوششان به ایشان بود که بشنوند و واقعاً آن جمع را شلوغ می‌کرد. ایشان از آن موقعی که واقعاً از خانه‌ی ما رفته خانه‌مان ساکت شده دیگر. یعنی یک سکوت عجیبی...
خدا ان‌شاءالله عوض به شما می‌دهد. عوض‌های خدای متعال همه‌اش از جنس عوض‌های آن دنیایی نیست. ان‌شاءالله همین جا به همه‌تان عوض خواهد داد. ان‌شاءالله پسرتان، دخترتان اینها مایه‌ی روشنی چشم شما خواهند شد ان‌شاءالله.
همسر شهید علی محمدی: ان‌شاءالله.البته اینها هم خیلی بایستی قدر شما را بدانند. و قدر این شهادت را.
همسر شهید علی محمدی: بله بله.باید بدانند این خیلی افتخار بزرگی است این را برای خودتان نگه دارید حفظ کنید. ان‌شاءالله خدای متعال به همه‌تان اجر بدهد. قرآن بدهید من یک مطلبی بنویسم.