چرا رسانه‌های ناارجمند غربی به ساحت قدس پیامبر اسلام صلوة‌الله علیه اهانت می‌کنند؟

زیرا از نفوذ و رسوخ اسلام در اروپا و آمریکا به وحشت افتاده‌اند و از آن می‌ترسند که گرایش به اسلام اندک اندک قدرت آن‌ها را متزلزل کرده و ماهیت انسان غربی را چنان دگرگون کند که سیطره‌ی اربابان آن‌ها برای همیشه به پایان رسد.

هنگامی که انقلاب اسلامی در ایران زمین به پیروزی رسید، قدرتمندان جهان‌خوار غرب گمان نمی‌بردند که رویکرد به دین و آئین در اروپا نیز احیا شود و مسلمانان به چنان عزت و اعتماد به‌نفسی برسند که بتوانند از کیان اسلام در جهان غرب نیز دفاع کنند و دیگران را به نور رستگاری رهنمون شوند. گمان گمراهان قدرتمدار غربی آن بود که انقلاب اسلامی، طی جنگ تحمیلی نابود خواهد شد؛ اما هنگامی که پایداری اسلام و مسلمین پرده‌ی این اوهام را پاره کرد، دریافتند که باید راه دیگری در پیش بگیرند؛ و به محدود کردن فضای فرهنگی جوامع خود روی آورند تا از رشد اسلام و بالندگی مسلمانان در غرب ممانعت کنند. هنگامی که این راه چاره نیز راه به جایی نبرد، از در عداوت صریح درآمدند و به اهانت پرداختند تا شاید بتوانند از روی آوردن مردم اروپا و آمریکا به اسلام بکاهند؛ اما این تلبیس نیز راه به جایی نخواهد برد و هیچ انسانی- حتی اگر به اعماق مخاک پلیدی و پلشتی سرنگون شده باشد- اهانت به مقدسات هیچ دین و آئینی را برنمی‌تابد و از ددمنشان اهریمن‌خویی که بدین‌گونه حیلت‌ها متمسک می‌شوند، اعراض می‌کند.

غرب سال‌هاست که دچار بحران عقلانی و نفسانی است و دردهای بی‌درمان جوامع مدرن غربی، دوایی جز اسلام ندارد. آینده‌ی غرب بی‌گمان آینده‌ای دینی و به‌ویژه اسلامی است و پیروان اهریمن‌زده‌ی صهیونیست‌ها به‌خوبی می‌دانند که نخواهند توانست از گسترش آرام و هموار دیانت مقدس اسلام در غرب جلوگیری کنند. اهانت به اسلام و پیامبر عظیم‌الشأن اسلام نشان‌دهنده خشم و عجز دشمنان است. به خشم آمده‌اند زیرا می‌دانند، اسلام تمام قلمروهای قدرت آن‌ها را تسخیر خواهد کرد؛ بدون آن‌که بتوانند کاری از پیش ببرند؛ و چون به عجز خود واقفند، خشمگین‌تر می‌شوند و عاجزانه دست به دامن ترفندهای احمقانه‌ای همچون اهانت و ناسزا می‌شوند؛ اما اهانت در برابر برهان الهی- قرآن کریم- چه کاری از پیش خواهد برد!؟

انسان غربی از تباهی اخلاق فردی و اجتماعی، ار نابودی بنیان‌های خانوادگی و قومی، از یأس و پوچی و نیست‌انگاری به جان آمده است و در پی روزنی می‌گردد که او را از ظلمت دیرپای فقدان دین و آئین، نجات بخشیده و به نور و روشنایی رهنمون شود. اهانت به هیچ‌یک از پیامبران نخواهد توانست تکاپوی انسان غربی را برای نجات، بی‌ثمر کند. اهریمنان قریش نیز برای ممانعت از پیوستن مستضعفان مکه به پیامبر عظیم‌الشأن اسلام، آن حضرت را هجو می‌کردند اما کاری از پیش نبردند.

چیره شدن اسلام بر جهان، محتوم است. کافی است انسان غربی ببیند که عیسی(ع)، مریم(س)، موسی(ع)، هارون(ع) و تمام پیامبران در قرآن مورد تکریم و تعظیم‌اند و به هیچ‌یک، هیچ‌گونه اسائه‌ی ادبی نشده است، تا در برابر اسلام به زانو درآید و آن را به‌عنوان حقیقت "ملت ابراهیم(ع)" بپذیرد؛ و چنین خواهد شد. زمین میراث صالحان است و قرن بیست و یکم، قرن پیروزی کلمه "لا إله إلاّالله". نیرنگ‌های شیاطین إنس، هیچ تأثیری در گسترش کلمه حق نخواهد داشت و آهنگ رسوخ اسلام را در مغرب زمین، کند نخواهد کرد.

اجداد صهیونیست‌های کنونی در هنگام ظهور حضرت عیسی علیه‌السلام آن حضرت را دجّال نامیدند! و در هنگام طلوع آفتاب جمال حضرت محمد مصطفی صلوة‌الله علیه به انواع نیرنگ‌ها و جنگ‌ها و فتنه‌گری‌ها کمر بستند؛ اما خداوند آن‌ها را خوار کرد و کلمه‌ی حق قوام یافت و ذلت و مسکنت به گمراهانی برگشت که خود را قوم برگزیده‌ی خدا می‌انگاشتند!

بنده از بابت "گشایش قرآنی" و "فتوح محمدی" در جهان غرب هیچ تردیدی ندارم. خداوند فرموده است: "إنّا نحن نزّلنا‌الذکر و إنا له لحافظون"؛ چه کسی می‌تواند با خداوند یگانه به مقابله برخیزد!؟