1372/12/06
پیام درپی حمله وحشیانه صهیونیست ها به مسلمانان فلسطین
در پی حمله وحشیانه صهیونیستها به صفوف مسلمانان روزهدار فلسطینی در حرم حضرت ابراهیم (ع) در شهر الخلیل، حضرت آیتالله خامنهای ولی امر مسلمین پیام مهمی فرستادند. متن پیام مقام معظم رهبری به این شرح است:
بسم الله الرّحمن الرّحیم
حملهى شقاوتآمیز صهیونیستها به صفوف نمازگزاران در شهر اشغالى الخلیل که دهها کشته و صدها زخمى بر جاى نهاد،(۱) یکى از آن جنایتهاى نمونهاى است که منحصراً دست ظلم و تعصّب صهیونیستها مانند آن را همواره پدید آورده و متناسب با شقاوت و خباثت غصبکنندگان فلسطین است. این فاجعهى دردناک یادآور کشتارهاى دستهجمعى دیگر صهیونیستها در طول دوران اشغال است، با این فرق که امروز این جنایت بزرگ در برابر چشم همهى مردم دنیا واقع میشود.
آیا وجدانهاى بىاعتنا به آنچه در خانهى فلسطینیان بر سر آنها مىآید، با این حادثه بیدار خواهند شد؟ آیا مدّعیان صلح دروغین با دشمن غاصب، پى به اشتباه خود خواهند برد؟ آیا مجامع و دولتهاى داعیهدار حقوق بشر که سالها است بزرگترین نقض حقوق یک ملّت در فلسطین را ندیده گرفتهاند، این بار به سکوت شرمآور خود خاتمه خواهند داد و به گناه خود در گذشته اعتراف خواهند کرد؟ آیا دولت آمریکا خواهد پذیرفت که در خون بىگناهان فلسطین شریک است، زیرا همواره بى قید و شرط از دولت صهیونیستى حمایت کرده است یا اینکه این بار هم همه از کنار این حادثهى تکاندهنده خواهند گذشت بىآنکه به ابعاد آن توجّه کنند و معناى عبرتآمیز آن را بفهمند؟ همانطور که از فاجعهى بزرگ این دوران در بوسنى و هرزگوین(۲) تغافل کردهاند.
امّا ملّت فلسطین بىشک عبرت لازم را از آن خواهد گرفت. امروز یک بار دیگر این حقیقت تلخ براى آن ملّت مظلوم آشکار شد که در خانهى خود مجبور است مبارزه کند تا بتواند در آن زندگى کند. آشکار شد که صهیونیستها علىرغم اظهارات نزاکتآمیز بعضى از سرانشان، همان وحشىهاى نژادپرست و متعصّب پنجاه سال قبلند و اگر اندک فرصتى یا بهانهاى پیدا کنند شقاوتآمیزترین ضربات را بر مسلمانانِ صاحبخانه وارد خواهند کرد. بر دیرباورترین افراد فلسطینى نیز ثابت شد که رژیمهاى استکبارى که اینهمه دم از امنیّت صهیونیستها میزنند، کمترین اهمّیّتى به امنیّت مسلمانان فلسطینى نمیدهند، وگرنه ارتش اسرائیل جرئت نمیکرد صفوف مقدّس نمازگزاران را چنین قتلعام کند. فلسطینىها با مسلّح شدن و ضربه زدن به منافع دولت غاصب است که میتوانند حقّ حیات و حقّ زندگانى در خانهی خود را به دست آورند. این است عبرت حادثهى صبح جمعهى الخلیل.
دولتها و ملّتهاى مسلمان نیز مسئولیّتى بزرگ دارند. کمترین چیزى که دولتهاى مسلمان میتوانند مطالبه کنند، تحویل دادن قاتلین و همکارانشان در ارتش صهیونیست، به فلسطینیان مسلمان براى اجراى قصاص شرعى و عزل فرماندهان آن ارتش است. البتّه علاج نهایىِ منحصر به فرد، خلع ید از صهیونیستهاى غاصب و تحویل فلسطین به فلسطینیان از هر مذهب و ملّت است.
اینجانب ضمن عرض تسلیت به ملّت مظلوم فلسطین، بویژه کسان شهداى این حادثه، از خداوند متعال غفران درگذشتگان و شفاى مجروحان روزهدار و اصلاح حال مسلمین و حلّ عادلانهى مسئلهى فلسطین را مسئلت میکنم و از همگان درخواست میکنم که این قضیّه را با همهى توان خود دنبال کنند.
آیا وجدانهاى بىاعتنا به آنچه در خانهى فلسطینیان بر سر آنها مىآید، با این حادثه بیدار خواهند شد؟ آیا مدّعیان صلح دروغین با دشمن غاصب، پى به اشتباه خود خواهند برد؟ آیا مجامع و دولتهاى داعیهدار حقوق بشر که سالها است بزرگترین نقض حقوق یک ملّت در فلسطین را ندیده گرفتهاند، این بار به سکوت شرمآور خود خاتمه خواهند داد و به گناه خود در گذشته اعتراف خواهند کرد؟ آیا دولت آمریکا خواهد پذیرفت که در خون بىگناهان فلسطین شریک است، زیرا همواره بى قید و شرط از دولت صهیونیستى حمایت کرده است یا اینکه این بار هم همه از کنار این حادثهى تکاندهنده خواهند گذشت بىآنکه به ابعاد آن توجّه کنند و معناى عبرتآمیز آن را بفهمند؟ همانطور که از فاجعهى بزرگ این دوران در بوسنى و هرزگوین(۲) تغافل کردهاند.
امّا ملّت فلسطین بىشک عبرت لازم را از آن خواهد گرفت. امروز یک بار دیگر این حقیقت تلخ براى آن ملّت مظلوم آشکار شد که در خانهى خود مجبور است مبارزه کند تا بتواند در آن زندگى کند. آشکار شد که صهیونیستها علىرغم اظهارات نزاکتآمیز بعضى از سرانشان، همان وحشىهاى نژادپرست و متعصّب پنجاه سال قبلند و اگر اندک فرصتى یا بهانهاى پیدا کنند شقاوتآمیزترین ضربات را بر مسلمانانِ صاحبخانه وارد خواهند کرد. بر دیرباورترین افراد فلسطینى نیز ثابت شد که رژیمهاى استکبارى که اینهمه دم از امنیّت صهیونیستها میزنند، کمترین اهمّیّتى به امنیّت مسلمانان فلسطینى نمیدهند، وگرنه ارتش اسرائیل جرئت نمیکرد صفوف مقدّس نمازگزاران را چنین قتلعام کند. فلسطینىها با مسلّح شدن و ضربه زدن به منافع دولت غاصب است که میتوانند حقّ حیات و حقّ زندگانى در خانهی خود را به دست آورند. این است عبرت حادثهى صبح جمعهى الخلیل.
دولتها و ملّتهاى مسلمان نیز مسئولیّتى بزرگ دارند. کمترین چیزى که دولتهاى مسلمان میتوانند مطالبه کنند، تحویل دادن قاتلین و همکارانشان در ارتش صهیونیست، به فلسطینیان مسلمان براى اجراى قصاص شرعى و عزل فرماندهان آن ارتش است. البتّه علاج نهایىِ منحصر به فرد، خلع ید از صهیونیستهاى غاصب و تحویل فلسطین به فلسطینیان از هر مذهب و ملّت است.
اینجانب ضمن عرض تسلیت به ملّت مظلوم فلسطین، بویژه کسان شهداى این حادثه، از خداوند متعال غفران درگذشتگان و شفاى مجروحان روزهدار و اصلاح حال مسلمین و حلّ عادلانهى مسئلهى فلسطین را مسئلت میکنم و از همگان درخواست میکنم که این قضیّه را با همهى توان خود دنبال کنند.
جمعه، چهاردهم ماه رمضان ۱۴۱۴
سیّدعلى خامنهاى
۷۲/۱۲/۶
سیّدعلى خامنهاى
۷۲/۱۲/۶
۱) روز ششم اسفند ۱۳۷۲ صهیونیستهاى مسلّح با ورود به حرم ابراهیمى، صفوف روزهداران فلسطینى را که در حال اقامهى نماز بودند، به رگبار بستند و هفتاد نفر را شهید و بیش از سیصد تن را زخمى کردند. دامنهى این جنایت به حدّى بود که حتّى دولتها و محافل غربىِ حامى رژیم صهیونیستى را نیز وادار به محکوم ساختن آن کرد. این فاجعه در حالى اتّفاق افتاد که چندى پیش از آن، یاسر عرفات و شیمون پرز در قاهره قرارداد امنیّتى امضا کرده بودند!
۲) اشاره به سیاست تصفیهى نژادى و کشتار و نسلکشی مسلمانان توسّط صربها و بیعملی سازمان ملل، دولتهای اروپایی و آمریکا در مقابل کشتارهای جمعی. ر.ک: بیانات به مناسبت حلول سال نو (۱۳۷۱/۱۲/۲۹)، پینوشت شمارهی ۲