1404/07/08
سرمقاله شماره ۱۰۱ روزنامه صدای ایران
دعوا بر سر چیست؟ غنیسازی یا ایرانِ مستقل
در میانهی جنگ آنگاه که اخبار و روایتهای گوناگون اوج میگیرند و خیز بر میدارند و حتی برخی متخصص رسانهای را در خود غرق میکنند - اخبار و روایتهایی که بعضاً حتی صحت و سقمشان هم مشخص نیست - سخن گفتن و روایت کردن از واقعیات، آنگونه که هستند نه آنگونه که دشمن آن را بازنمایی میکند، اهمیت و ضرورتی مضاعف پیدا میکند. البته نه به شکل آنچه که در هجوم اخبار و اطلاعاتی میبینیم و امکان رمزگشایی آنها برای مخاطب مشخص نیست بلکه به شکلی که اولویتها را به شیوهای منطقی برای مخاطب مشخص کند، ارتباط منطقی میان پدیدهها را تشریح کرده و توجه مخاطب به سمت و سویی رهنمون شود که در حالت عادی چندان مد نظر قرار نمیگیرند.«صدای ایران»، روزنامه اینترنتی رسانهی KHAMENEI.IR که از روزهای آغازین جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونی علیه ایران با مأموریتی که ذکر شد آغاز به کار کرد، حال و در زمان توقف آتش سعی دارد تا بهصورت روزانه همراه ملّت ایران باشد. محورهای مهم و مرتبط را از لابهلای سیل اخبار و اطلاعات درست و نادرست بیرون کشیده، سره را از ناسره جدا کرده و وضعیت راهبردی جمهوری اسلامی ایران را آنگونه که هست روایت کند. «صدای ایران» صدای ملّت ایران خواهد بود و راوی ایستادگی و مقاومت آنها.
صد و یکمین شماره «صدای ایران» به روح مطهر شهید هادی سیاوش تقدیم شده است.
این روزنامه اینترنتی هر شب حوالی ساعت ۲۲ در رسانهی KHAMENEI.IR منتشر خواهد شد.
سرمقاله
دعوا بر سر چیست؟ غنیسازی یا ایرانِ مستقل
واژه «استقلال» برای ملت ایران ریشهای عمیق در تاریخ و هویت ملی دارد و صرفاً یک شعار سیاسی نیست. از کودتای ۱۲۹۹ تا کودتای ۲۸ مرداد، ایران بارها تجربه کرد که چگونه سلطه قدرتهای خارجی، تصمیمگیریهای داخلی را به گروگان میگیرد. پای استعمار عملاً به ایران باز شد. تصویب لایحه کاپیتولاسیون در سال ۱۳۴۳ و اعتراض صریح امام خمینی(ره) به آن، نقطه عطفی شد که روح استقلالخواهی را به شعلهای تبدیل کرد و شعار «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» را به پرچم انقلاب بدل ساخت.امروز همان چالش تاریخی استعمار در لباس تازهای ظاهر شده است. مناقشه بر سر انرژی هستهای، ادامه همان نبرد استقلال است. قدرتهای غربی، بهویژه آمریکا، با تمام ابزارهای فشار سیاسی، اقتصادی و رسانهای میکوشند ایران را از مسیر پیشرفت علمی و فنی باز دارند. آنان میدانند که دستیابی ایران به چرخه کامل انرژی هستهای صرفاً به معنای تولید برق یا درمان بیماران نیست؛ این دستاورد نماد قدرت علمی، اراده سیاسی و توان مدیریتی ملتی است که میخواهد «وابسته نماند».
رفتار مردم در این جنگ علیرغم انتظار دشمنان، رفتار مورد انتظاری بود. ملّت ایران همیشه در برابر خطر مشترک علیه استقلال و تمامیت هویتی و ارضی خود میایستند. در جنگ ۱۲ روزه هم که کودتایی بینالمللی بر ضد ایران بود، مردم به تبعیت از رهبرشان و با حس استقلال ملّی و روحیه ایراندوستی که در آنها وجود داشت، همه در ذیل پرچم جمهوری اسلامی ایران و بنا بر شجاعتی که نیروهای مسلح کشور بهخصوص نیروی هوافضای سپاه از خود نشان دادند، ایستادند و دشمن را دفع کردند.
بهانه دشمن برای این جنگ مسئلهی هستهای بود که پس از شکست نظامی اسرائیل در جنگ اخیر همچنان آمریکا و متحدانش روی این بهانه قمار میکنند و پیش میروند. فشار روانی سنگین غرب بر ملت ایران و افکاری عمومی این هدف را پی میگیرد که به مردم القا کند همه مشکلات و جنگ بخاطر اصرار بیجای سران ایران بر مساله هستهای است. بیاید هستهای را رها کنید! به حکومتتان بگویید که زندگی شما ۲۰ سال است گروگان پرونده هستهای شده است و انواع تحریمها فقط بخاطر لجاجت بر سر میزان غنیسازی است! اما ماجرا چیست؟ تلاش غرب برای توقف غنیسازی، بهروشنی تکرار همان استعمار ولی نسخه نوین آن است: تحمیل اراده بیگانه بر سرنوشت یک ملت. اما پاسخ ملت ایران همان است که رهبر انقلاب با صراحت بیان کردهاند: «ملّت غیرتمند ایران توی دهان گوینده این حرف میزند». استقلال برای این ملت یک انتخاب تاکتیکی نیست که با فشار و تحریم معامله شود؛ یک اصل هویتی است که انقلاب اسلامی بر آن بنا شده است.
از این رو است که دعوای پرونده هستهای ایران به هیچ وجه برای غرب صرفاً بر سر غنیسازی نیست؛ این بحث بر خلاف آنچه وانمود میکنند یک موضوع فنی نیست. برای ایران هم معیار سنجش وفاداری ما به آرمان نخستین ملت آزادهی ماست. هر عقبنشینی در این عرصه، گامی به سوی بازگشت به دوران وابستگی است و هر پیشرفت، گامی به سوی تحقق تمدنی است که میتواند الگوی نوینی برای جهان باشد. استقلال، خط قرمز ملت ایران است؛ خطی که از سال ۱۳۴۳ کشیده شد و امروز در آزمایشگاههای هستهای و پشت میزهای مذاکره ادامه دارد.
از این رو است که دعوای پرونده هستهای ایران به هیچ وجه برای غرب صرفاً بر سر غنیسازی نیست؛ این بحث بر خلاف آنچه وانمود میکنند یک موضوع فنی نیست. برای ایران هم معیار سنجش وفاداری ما به آرمان نخستین ملت آزادهی ماست. هر عقبنشینی در این عرصه، گامی به سوی بازگشت به دوران وابستگی است و هر پیشرفت، گامی به سوی تحقق تمدنی است که میتواند الگوی نوینی برای جهان باشد. استقلال، خط قرمز ملت ایران است؛ خطی که از سال ۱۳۴۳ کشیده شد و امروز در آزمایشگاههای هستهای و پشت میزهای مذاکره ادامه دارد.
