امید مردم، شتاب‌دهنده قدرت ملّی

 «تهران را تخلیه کنید!» در میانه‌ی جنگ تحمیلی ۱۲روزه، پیام‌های ترامپ در کنار حملات نظامی رژیم صهیونیستی، دنبال وحشت‌آفرینی و تخلیه‌ی پایتخت و فلج کردن کشور بود. اما با توصیه‌ی راهبردی رهبر انقلاب که فرمودند: «زندگی مردم باید جریان داشته باشد» و با روحیه‌ی بالای مردم، آن عملیات روانی خنثی شد.

جنگ ۱۲روزه نه‌تنها توازن نظامی منطقه را تغییر داد، بلکه وزن روانی ملت ایران را بالا برد. و حالا نوبت حرکت مسئولان است که مکمل آن شکوهِ پایداریِ معجزه‌آسای ملت ایران باشند.

رهبر انقلاب در دیدار اخیر با هیئت دولت، صریح و روشن فرمودند که مهم‌ترین وظیفه‌ی دولت، تقویت مؤلفه‌های قدرت ملی از جمله روحیه، انگیزه و یکپارچگی ملت است. این توصیه، نه یک سفارش حاشیه‌ای، بلکه راهبردی کلان برای عبور از دوران جنگ ترکیبی است؛ چراکه امروز دشمن، دیگر فقط در پی تحریم و حمله نیست، بلکه دنبال جنگ روانی علیه ملت ماست.

مردم، تجربه‌ی تلخ دهه‌ی نود را فراموش نکرده‌اند؛ هشت سال معطلی برخی مسئولان پای میز مذاکره و گره زدن سرنوشت هر چیزی با توافق و نگاه به بیرون، نتیجه‌اش شد بالاترین نرخ تورم، پایین‌ترین رشد اقتصادی و فرسایش روحیه‌ی مردم. رهبر انقلاب آن دهه را دوره‌ی عقب‌ماندگی و تعطیلی اقتصادی خواندند.

اگر در آن ۱۲ روز، دشمن از بیرون و از طریق جنگ می‌خواست کشور را فلج کند، امروز بی‌عملی دستگاه‌ها می‌تواند از درون، به منافع ملی ضربه بزند، بدون شلیک حتی یک گلوله.

ملت ایران، بارها در موقعیت‌هایی سخت‌تر از امروز، توانسته با تکیه بر همین روحیه و انگیزه، از بحران عبور کند. از ایستادگی در برابر ارتش تا دندان مسلح صدام، تا بازسازی کشور در اواخر دهه ۶۰ و دهه ۷۰، با دست‌های خالی، و عبور از تحریم‌های فلج‌کننده و فتنه‌های پیچیده؛ همه‌ی این‌ها نشان می‌دهد که اگر سرمایه‌ی اجتماعی زنده بماند، هیچ مانعی جلوی پیشرفت کشور نمی‌ایستد.

امید واقعی در جامعه از کار، صداقت و همراهی دستگاه‌های کشور با مردم می‌آید، نه از شعار و تبلیغات. در چنین شرایطی، مسئولیت‌ها هم طبق آن هفت تکلیف راهبردی روشن است: نخبگان علمی باید مسیر پیشرفت کشور را هموار کنند، مدیران و مسئولان موظف به پیگیری و به نتیجه رساندن امورند، نیروهای حافظ امنیت نباید دچار غفلت شوند، رسانه‌ها صیانت از عزت ملی را وظیفه‌ی خود بدانند، روحانیت دل‌ها را آرام و افق‌ها را روشن نگاه دارد، جوانان با حفظ شور و شعور انقلابی، آینده‌ی کشور را تضمین کنند، و همه‌ی ما حفظ اتحاد ملی را وظیفه‌ی دائمی بدانیم.

اگر هر کس نقش خودش را درست ایفا کند، ملتی که از جنگی نابرابر سربلند بیرون آمده، در میدان‌های اقتصاد و سیاست و فرهنگ هم عقب نخواهد ماند.

مردمِ پیروز در جنگ، منتظر پیروزی در اداره‌ی کشورند. این پیروزی ممکن است در سیاست، اقتصاد، فرهنگ یا حتی خدمات عمرانی و شهری باشد، اما شرط اولش این است که باور داشته باشیم: امید و انگیزه‌ی مردم، مهم‌ترین مؤلفه‌ی قدرت ملی ماست.