در شب ولادت کریم اهل‌بیت حضرت امام حسن مجتبی (علیه‌السلام)، جمعی از اهالی شعر و فرهنگ و اساتید ادبیات فارسی میهمان رهبر انقلاب بودند. خلیل ذکاوت از شعرای کشورمان، شعری را در این جلسه خواند که رسانه KHAMENEI.IR متن آن را در ادامه منتشر میکند.




دو دلم اول خط نام خدا بنویسم
یا که رندی کنم و اسم تو را بنویسم

همه یک گفتم و دینم همه یکتایی بود
با کدامین قلم امروز دو تا بنویسم

ای که با حرف تو هر مسئله‌ای حل‌شدنی‌ست
به خدا خود تو بگو، نام که را بنویسم

صاحب قبله و قبله دو عزیزند ولی
خوش‌تر آن است من از قبله‌نما بنویسم

آسمان مثل تو احساس مرا درک نکرد
باز غمنامه به بیگانه چرا بنویسم

تا به کی زیر چنین سقف سیاه و سنگین
قصۀ درد به امید دوا بنویسم

قلمم جوهرش از جوش و جراحت جاری‌ست
پست باشم که پی نان و نوا بنویسم

بارها قصد خطر کردم و گفتی ننویس
پس من این بغض فروخورده کجا بنویسم

بعد یک عمر ببین دست و دلم می‌لرزد
که من و تو به هم آمیزم و ما بنویسم

من و تو چون تن و جانند مخواه و مگذار
این دو را باز همین‌طور جدا بنویسم

شعر من با تو پر از شادی و شیرین‌کامی‌ست
باز حتی اگر از سوگ و عزا بنویسم

با تو از حرکت دستم برکت می‌بارد
فرق هم نیست چه نفرین چه دعا بنویسم

از نگاهت به رویم پنجره‌ای را بگشای
تا در آن منظرۀ روح‌گشا بنویسم

تیغ و تَشباد هم از ریشه نخواهد خشکاند
غزلی را که در آن حال و هوا بنویسم

عشق آن روز که این لوح و قلم دستم داد
گفت هر شب غزل چشم شما بنویسم