1404/05/27
شعرخوانی علی شهودی
آخشامدیر، ایل؛ اوزاقلیق ایلی، آی: خزان آیی
چینینده بیر گونش آپاریر باغری قان آیی(۱)
داغلار باخیر یانیق ـ یانیق اولدوزلار آغناییر
یولدان چاتیبدیر آل گونشین ایمتحان آیی(۲)
بیلمم نئجه یئتیشدی او ایتگین یئره گونش
تاپشیردی توپراقا سارالان، مهریبان، آیی(۳)
یوخ بلکه ده سولار ال ا له وئردی قویلادی
نم هانسی گولده گول کیمی رنگی آتان آیی(۴)
گوردوم طبیعتین گوجو نو ائیله دیم یقین
گویدهن یئره گتیر مگ اولارمیش گومان، آیی(۵)
یئل اوخشائیر: دایان، گونشین آرخاسی دایان!!
ماوی گویونده گئج چیخیب آی تئز باتان آیی(۶)
ای عیصمتین عوصارهسی ای خلقتین گولو
ای گویلرین ایشیقلی یئری، پارلایان آیی(۷)
خلق ایچرهکیم ایشیقلیقا ایستر مثل چکه
باش قالدیرار سمایه وئرر تئز نیشان آیی(۸)
بوندان سورا سنین بو نیشان سیز مزارینی
قالدی گله نشان وئره او جمکران آیی(۹)
چینینده بیر گونش آپاریر باغری قان آیی(۱)
داغلار باخیر یانیق ـ یانیق اولدوزلار آغناییر
یولدان چاتیبدیر آل گونشین ایمتحان آیی(۲)
بیلمم نئجه یئتیشدی او ایتگین یئره گونش
تاپشیردی توپراقا سارالان، مهریبان، آیی(۳)
یوخ بلکه ده سولار ال ا له وئردی قویلادی
نم هانسی گولده گول کیمی رنگی آتان آیی(۴)
گوردوم طبیعتین گوجو نو ائیله دیم یقین
گویدهن یئره گتیر مگ اولارمیش گومان، آیی(۵)
یئل اوخشائیر: دایان، گونشین آرخاسی دایان!!
ماوی گویونده گئج چیخیب آی تئز باتان آیی(۶)
ای عیصمتین عوصارهسی ای خلقتین گولو
ای گویلرین ایشیقلی یئری، پارلایان آیی(۷)
خلق ایچرهکیم ایشیقلیقا ایستر مثل چکه
باش قالدیرار سمایه وئرر تئز نیشان آیی(۸)
بوندان سورا سنین بو نیشان سیز مزارینی
قالدی گله نشان وئره او جمکران آیی(۹)
(۱ شب است و سال، سال جدایی و ماه، ماهِ خزان / خورشید نعش ماه خونجگر را بر دوش میبرد
(۲ کوهها با چشمانی حسرتآلود به خورشید نگاه میکنند و ستارهها افول میکنند / چرا که ماه امتحان خورشید سرخفام از راه رسیده است
(۳ نمیدانم خورشید چگونه به آن مکان نامعلوم رسید / و ماه مهربان و پژمرده خود را به خاک سپرد
(۴ نه شایدخورشید ماه را بخاک نسپرد بلکه آبها دست به دست هم دادند / و در برکهای گمشده ماه رنگ پریده را در خود دفن نمودند
(۵ عظمت و قدرت طبیعت را با چشمان خود دیدم و باور کردم آن را / یعنی انگار میتوان ماه را از آسمان به زمین آورد؟
(۶ باد نوحه سرمیکند و میگوید: ای پشت و پناه خورشید لختی بمان / ای ماهی که در آسمان سرشار از امید و آبی رنگ خورشید دیر طلوع کردی و زود غروب میکنی
(۷ ای عصارهی عصمت و گُل سرسبد خلقت / ای مکان نورانی و ماه منوّر آسمانها
(۸ در میان مردم هرکس بخواهد برای روشنی سمبلی ارائه دهد / بلادرنگ سر به آسمان میکند و ماه را نشان میدهد
(۹ اما بعد از این ای ماه تا همیشه نورانی، آرامگاه گمشده تو را / ماند تا ماه منیر جمکران طلوع بکند و به همه نشان بدهد
