در میانه‌ی جنگ آنگاه که اخبار و روایت‌های گوناگون اوج می‌گیرند و خیز بر می‌دارند و حتی برخی متخصص رسانه‌ای را در خود غرق می‌کنند - اخبار و روایت‌هایی که بعضاً حتی صحت و سقم‌شان هم مشخص نیست - سخن گفتن و روایت کردن از واقعیات، آن‌گونه که هستند نه آن‌گونه که دشمن آن را بازنمایی می‌کند، اهمیت و ضرورتی مضاعف پیدا می‌کند. البته نه به شکل آنچه که در هجوم اخبار و اطلاعاتی می‌بینیم و امکان رمزگشایی‌ آنها برای مخاطب مشخص نیست بلکه به شکلی که اولویت‌ها را به شیوه‌ای منطقی برای مخاطب مشخص کند، ارتباط منطقی میان پدیده‌ها را تشریح کرده و توجه مخاطب به سمت و سویی رهنمون شود که در حالت عادی چندان مد نظر قرار نمی‌گیرند. 
«صدای ایران»، روزنامه اینترنتی رسانه‌ی KHAMENEI.IR، سعی دارد در چنین فضایی به‌صورت روزانه همراه ملّت ایران باشد. محورها و وضعیت راهبردی جبهه نبرد را از لابه‌لای سیل اخبار و اطلاعات درست و نادرست بیرون کشیده، سره را از ناسره جدا کرده و آن را آن‌گونه که هست روایت کند. «صدای ایران» صدای ملّت ایران خواهد بود و راوی ایستادگی و مقاومت آنها در این جنگ تحمیلی.
سومین شماره «صدای ایران» به روح مطهر شهدای نوجوان محمدرضا و محدثه اقدسی تقدیم شده است.
این روزنامه اینترنتی در ایام دفاع مقدس ملّت ایران در برابر تهاجم رژیم صهیونی،‌ هر شب حوالی ساعت ۲۲ در رسانه‌ی KHAMENEI.IR منتشر خواهد شد.
 

دریافت روزنامه اینترنتی «صدای ایران»؛ شماره سوم

 

سرمقاله
 انسجام ملی پدافند اصلی ایران
 رژیم صهیونیستی در تجاوز نظامی اخیرش به ایران، به‌وضوح سه هدف کلان را دنبال می‌کرد؛ اهدافی که خودشان هم به آن‌ها اذعان داشتند. این سه محور عبارت بودند از ضربه‌زدن به پیشرفت علمی کشور، فروپاشاندن توان نظامی و در نهایت، هدف‌گیری انسجام ملی ایرانیان به طمع براندازی.

اولین هدف، مختل‌کردن روند علمی کشور، به‌ویژه در حوزه فناوری‌های راهبردی مثل انرژی هسته‌ای بود. ترور دانشمندان هسته‌ای و حملات مستقیم به تأسیسات، در همین راستا معنا پیدا می‌کند. آن‌ها فکر می‌کردند که اگر چند دانشمند را شهید کنند، بقیه از ترس عقب‌نشینی می‌کنند، پروژه‌ها متوقف می‌شوند و موتور حرکت علمی ایران خاموش می‌شود. غافل از اینکه تجربه سال‌های گذشته نشان داده این خون‌های به‌ناحق ریخته شده، نه‌تنها ترمز پیشرفت علمی نیست، بلکه شتاب‌دهنده آن است.
 
دومین محور، حذف فرماندهان نظامی و از کار انداختن ساختار فرماندهی نیروهای مسلح کشور بود. صهیونیست‌ها در حمله‌ای سریع، سعی کردند با ترور جمعی از فرماندهان ارشد، قدرت تصمیم‌سازی نظامی را مختل کنند. اما به‌سرعت روشن شد که ساختار نظامی ایران نه بر فرد، بلکه بر یک منظومه هماهنگ و کارآمد استوار است. حتی در همان ساعات اولیه جنگ، دشمن تلاش کرد از حربه‌ی روانی هم بهره بگیرد؛ روزنامه واشنگتن‌پست فایل صوتی افشاشده‌ای را منتشر کرد که نشان می‌داد تماس‌هایی تهدیدآمیز از سوی فردی در سرزمین‌های اشغالی با برخی فرماندهان ایرانی گرفته شده بود؛ تماس‌هایی پر از ارعاب و تهدید به قتل خانواده‌هایشان، با این مضمون که: "اعلام برائت و فرار کن". اما حتی یک مورد هم از تسلیم یا ترس در برابر این تهدیدها ندیدیم. این مسئله نشان داد که دشمن، از آغاز هم امید چندانی به میدان جنگ نداشته و به نیرنگ و جنگ روانی دل بسته بود.

و اما سومین و شاید مهم‌ترین هدف، شکستن اتحاد ملی و برهم‌زدن انسجام داخلی کشور بود. دشمن امید داشت که پس از حمله نظامی، خیابان‌های ایران صحنه آشوب و اعتراض شود؛ همان‌طور که نتانیاهو بلافاصله پس از حمله، صراحتاً مردم ایران را به شورش فراخواند. اما نتیجه کاملاً معکوس بود. نه‌تنها هیچ شورشی در کار نبود، بلکه انسجام ملی به شکلی کم‌سابقه رشد کرد. کسانی که سال‌ها منتقد جمهوری اسلامی بودند و حتی در برخی موارد خود را اپوزیسیون می‌دانستند، در این موقعیت حساس کنار کشور ایستادند. البته عده‌ای خائن و وطن‌فروش نیز بودند که ماهیتشان بیش از پیش عیان شد و نقاب از چهره‌شان افتاد؛ اما این‌که حتی منتقدان منصف حاضر نشدند با دشمن متجاوز هم‌صدا شوند، یک نشانه مهم از بلوغ اجتماعی ملت ایران بود.

در جمع‌بندی، باید گفت که رژیم صهیونیستی، علی‌رغم تمام هیاهوهای رسانه‌ای‌اش، به اهداف راهبردی خود نرسید. البته که این نبرد تمام نشده و باید کاملاً هوشیار بود، چرا که ملت ایران با دشمنی فریبکار روبرو است.