محمد عکاف

شوق دیدار
از خیابان فلسطین که به کشوردوست می‌رسم، پا تند می‌کنم. تندیِ آفتاب بیشتر از گرمای ساعت هشت صبح است؛ به گرمای ظهرگاهیِ نیمه‌ی تابستان می‌ماند. پیشانی‌ام عرق کرده است. ناگهان دل‌شوره می‌گیرم! دست می‌کشم روی جیب پیراهن مشکی‌ام تا مطمئن شوم کارت دیدار را همراهم آورده‌ام. کارت را بیرون می‌آورم و یک بار دیگر نگاه می‌کنم.

ـ برادر! کجا؟

سر می‌چرخانم، پاسدار جوانی نگاهم می‌کند و می‌خندد.

ـ برای دیدار آقا آمده‌ای؟

بله ... بله ... ببخشید ... باید کارت را نشانتان می‌دادم.

به جیب پیراهنم دست می‌کشم، کارت نیست! دلهره و نگرانی می‌ریزد توی قلبم. با دستپاچگیِ تمام، دست راستم را به جیب کت می‌کشم. شقیقه‌هایم داغ شده است، قلبم تُندتُند می‌زند. پاسدار جوان ریسه می‌رود از خنده: استرس نگیر برادر! کارت که دستته.

به دست چپم نگاه می‌کنم که کارت دیدار را محکم گرفته‌ام. خجالت می‌کشم. می‌خندیم هردویمان. اسمم را توی فهرست پیدا می‌کند و با خودکار آبی جلویش تیک می‌زند.

صورت عرق‌کرده‌ام را که می‌بیند، خنده‌اش را پنهان می‌کند و دستش را روی شانه‌ام می‌زند: بچّه‌های خبرنگار همین الان رفتند سمت حسینیّه؛ پا تُند کنی بهشان رسیده‌ای؛ به سلامت؛ التماس دعا؛ آقا را دیدید از جانب ما بچّه‌های پاسدار هم سلام برسانید.

خیابان منتهی به حسینیّه را می‌گیرم و تقریباً می‌دوم. خودم را می‌کشم زیر سایه‌ی درختان کنار حیاط. روی دیوار عکس بزرگی از شهید رئیسی و شهدای پرواز اردیبهشت نگاهم می‌کنند. بچّه‌های خبرنگار کنار ورودی اوّل حسینیّه ایستاده‌اند منتظر من. مهدی از دور دست تکان می‌دهد: بیا برادر، دیر شد؛ الان نمایندگان از مجلس می‌رسند؛ باید زودتر برویم داخل مستقر شویم.

وارد که می‌شویم خنکای حسینیّه می‌نشیند توی جان. میزبانان لیوان‌های شربت را تُندتُند پُر می‌کنند. عطر سکنجبین توی هوا پیچیده است. گلویی‌ تَر می‌کنم و لیوان خنک شربت را می‌چسبانم به پیشانی‌ام. نمایندگان یکی‌یکی وارد می‌شوند و صندلی‌ها از مقابل جایگاه باسرعت پُر می‌شود. همه می‌خواهند در نزدیک‌ترین فاصله با آقا بنشینند. بالای حسینیّه مهمانان را با کلامی از نهج‌البلاغه‌ی مولا مهمان کرده‌اند: «فَعَلَیکُم بِالجِدِّ وَ الاِجتِهاد»؛ پس بر شما باد به تلاش و کوشش. دقایقی بعد، رئیس مجلس و رئیس‌جمهور منتخب هم از راه می‌رسند. فضا پُر می‌شود از گپ‌وگفت‌های دوستانه. یکی از نماینگان شروع می‌کند به مدّاحی کردن و شعری در رثای حضرت زینب (سلام اللّه علیها) می‌خواند و از همه می‌خواهد همراهی‌اش کنند. حسینیّه ذکر است و صلوات. عقربه‌های ساعت به ده‌ونیم نزدیک شده است. پرده‌ کنار می‌رود، آقا وارد می‌شوند.

فضا که آرام می‌گیرد، صوت دلنواز قرآن کریم با قرائت زیبای آقای «امین پویا» توی حسینیّه می‌پیچد: «بگو همانا پروردگارم مرا به سوى راهى راست هدایت نموده است؛ دینى استوار و پابرجا، همان آئین ابراهیم که حق‌گرا بود و او [هرگز] از مشرکان نبود. بگو همانا نماز من و عباداتم و زندگى و مرگم، تنها براى خدا، پروردگار جهانیان است.»

روح و جان با چشمه‌ی قرآن که شسته می‌شود، ذکر صلوات بر محمّد و خاندان عزیزش روشنایی‌بخش دیدگانی است که پس از حدود ده روز پاسداشت حماسه‌ی حسینی، در حسینیّه‌ی امام خمینی (ره) گردِ هم آمده‌اند تا در مسیر خدمت به مردم و انقلاب، فصل‌الخطاب‌شان راه و نشان رهبرشان باشد.

آقای قالیباف، به رسم همیشه و قبل از آغاز سخنان رهبر انقلاب، با یاد شهید رئیسی و شهدای خدمت، گزارشی از مهم‌ترین اقدامات مجلس یازدهم و اهمّ برنامه‌های مجلس دوازدهم ارائه می‌دهد؛ گزارشی که ترجیع‌بندش تأکید بر این نکته است که «مجلس دوازدهم باید بیش از گذشته صدای عموم مردم باشد، مطالبات و خواسته‌های مردم را بشنود و پیگیری کند؛ مجلس دوازدهم باید محور وحدت و آرامش باشد و مجلس کنار دولت است.»

هشت نکته‌ی طلایی
دیدارهای سالانه‌ی نمایندگان مجلس شورای اسلامی با رهبر معظّم انقلاب از جمله‌ی دیدارهای خاطره‌انگیز اهالی بهارستان است. دیدار سی‌ویکم تیرماه ۱۴۰۳ نمایندگان مجلس دوازدهم اگرچه با اندکی تأخیر از افتتاح مجلس جدید برگزار شد، امّا با شوق همیشگی همراه بود. آقا هم مثل همیشه، با ابراز لطف، نمایندگان ملّت ایران را پذیرفتند: «خیلی خوش آمدید به حسینیّه‌ی منسوب و منتسب به امام بزرگوار، و هم خوش آمدید به این مجلس.»

البتّه این دیدار یک تفاوت مهم و اساسی با دیدارهای سالانه‌ی نمایندگان با آقا دارد: دکتر پزشکیان، هم به عنوان نماینده‌ی مجلس و هم به عنوان رئیس‌جمهور منتخب، در این دیدار در کنار رئیس مجلس حضور دارد.

در دیدار امسال، رهبر انقلاب به رسم هر سال، هم توصیه داشتند، هم تذکّر و هم انتقاد. امّا در این دیدار حرف‌های ناگفته‌ای هم بیان شد. آقا در این دیدار به هشت نکته‌ی طلایی اشاره کردند؛ نکاتی که می‌تواند فرصت بهاری‌تر شدن تصمیمات بهارستان باشد.

 ۱) مجلس به چه کسی پاسخگو است؟
آغاز سخنان آقا با این پرسش آغاز می‌شود که «مجلس به چه کسی پاسخگو است؟» در واقع، رهبر انقلاب اشاره‌ی مهمّی دارند به این موضوع که اگرچه مجلس، خود را پرسشگر می‌داند، امّا او نیز باید پاسخگو باشد. در منظومه و نگاه رهبر معظّم انقلاب اسلامی، همه‌ی مسئولان و کارگزاران نظام اسلامی در برابر رفتار و تصمیماتشان پاسخگو هستند. به همین دلیل است که ایشان با بیان این نکته که «مجلس صرفاً یک نهاد پرسشگر نیست، بلکه یک نهاد پاسخگو هم هست»، و بر خلاف تصوّر عمومی مردم که مجلس به واسطه‌ی سؤال یا استیضاح، پرسشگر است، تأکید می‌کنند: «مجلس باید شأن پاسخگویی خودش را همیشه در نظر داشته باشد.» امّا مجلس به چه کسی پاسخگو است؟ خدا و مردم؛ خدایی که شاهد و ناظر اعمال ما است و مردمی که اگر از رفتار و تصمیمات نمایندگان مجلس رضایت نداشته باشند، نتیجه این خواهد شد که از چشم مردم خواهند افتاد. به همین دلیل است که نمایندگان باید در رفتار، گفتار، نطق، رأی و موضع‌گیری‌، به موضوع پاسخگویی توجّه داشته باشند.

۲) شنیده شدن یک صدای واحد
نکته‌ی دوّم در سخنان رهبر انقلاب اهمّیّت و ضرورت همکاری بین قوا است و تأکید دارند که قوای مقنّنه، مجریه و قضائیّه باید مجموعاً یک «کل» را به وجود بیاورند و با هم تعامل داشته باشند و به هم کمک کنند.

آقا به موضوع «همکاری قوا» که می‌رسند، به‌مزاح به رئیس‌جمهور منتخب می‌گویند که «حالا خوشبختانه آقای رئیس‌جمهور هم به خاطر عنوان نمایندگی‌ای‌ که من نمیدانم از لحاظ قانونی ایشان نماینده هستند یا نیستند، بالاخره حضور دارند.» شوخیِ شیرینی که با خنده‌ی حضّار همراه است و در ادامه توصیه‌ی مؤکّد می‌کنند به «تعامل سازنده‌ با دولت جدید» و از همه می‌خواهند که به رئیس‌جمهور منتخب کمک کنند. نکته‌ی مهمّ دوّم اینجا است که رهبر انقلاب به همه‌ی ما یادآوری می‌کنند که اگر ما توانستیم جوری رفتار کنیم که رئیس‌جمهور در اداره‌ و پیشبرد اقتصاد کشور و در مسائل بین‌المللی و فرهنگی به موفّقیّت دست پیدا کند، «همه‌‌ی ما به موفّقیّت دست [پیدا] کرده‌ایم؛ پیروزی او پیروزی همه‌‌ی ما است.» و تأکید می‌کنند که «در مسائل مهمّ کشور هم باید صدای واحدی از کشور شنیده بشود.»

 ۳) اخلاق، اخلاق، اخلاق!
نکته‌ی طلایی سوّم مربوط به حاکمیّت اخلاق در صحن عمومی مجلس است. آقا در این بخش از سخنانشان نمایندگان مجلس را با این تأکید که «اغلب نمایندگان همیشه پایبند به این مبانی مهم و معتبر بوده‌اند»، به این توصیه‌ی مهم توجّه می‌دهند که «عزیزان من! مجلس باید مرکز انتشار و صدور آرامش و طمأنینه به سطح افکار عمومی کشور باشد؛ باید شما از مجلس امواج مثبت صادر کنید برای مردم؛ مجلس نباید منشأ تشنّج در افکار عمومی مردم بشود؛ یا سیاه‌نمایی کردن، منفی‌بافی کردن، که گاهی اوقات در بعضی از مجالس، از ناحیه‌‌ی بعضی از نمایندگان دیده شد. ... حضور نمایندگان، نه فقط در مجلس [بلکه] در مجامع عمومی ــ خیلی از شماها در مجامع عمومی، در نمازجمعه‌ها، در شهرهای مختلف پیش از خطبه‌ها حضور پیدا میکنید ــ یا در فضای مجازی که امروز حاکم بر خیلی از فعّالیّتهای همه است، باید آرامش‌بخش باشد؛ اختلاف‌برانگیز نباید باشد.»

۴) قانون خوب چه خصوصیّاتی دارد؟
چهارمین نکته‌‌ی طلایی بیانات رهبر انقلاب به موضوع قانونگذاری که «وظیفه‌ی مهمّ درجه‌ی اوّل مجلس شورای اسلامی» است، اختصاص دارد؛ قانونی که «ریل‌گذاری» و «ایجاد نقشه‌‌ی راه برای حرکت قوای اجرائی کشور» است. در این بخش، آقا به خصوصیّات قانون خوب اشاره می‌کنند که باید مبتنی بر کارشناسی، تأویل‌ناپذیری، قابلیّت اجرا با توجّه به ظرفیّت کشور، انطباق با اسناد بالادستی، لایحه‌محوری به جای طرح‌محوری، و جلوگیری از تراکم قوانین باشد.

 ۵) نظارت مجلس بر دستگاه‌ها
پنجمین نکته‌ی طلایی رهبر انقلاب درباره‌ نظارت است. هدف از نظارت «ارتقاء کارآمدی دولت» است. به همین دلیل، ایشان تذکّر دادند که «نظارتها منصفانه انجام بگیرد؛ ملاحظات شخصی و سیاسی و مانند اینها وسط نیاید.» ضمن اینکه «در باب نظارت نه افراط کنیم، نه تفریط.»

۶) نظارت مجلس بر خود
نکته‌ی‌ ششم رهبر انقلاب درباره‌ی «هیئت نظارت بر نمایندگان» بود و از مجلس خواستند این مهم، آن‌چنان که باید و شاید و آن مقداری که از این هیئت انتظار هست، صورت گیرد.

۷) مجلس در عرصه‌ی جهانی
آقا در بیان نکته‌‌ی طلایی هفتم، بر حضور مجلس در موضوعات جهانی و مسائل مربوط به سیاست خارجی تأکید کردند. مجلسی که می‌تواند هم یک وزنه‌‌ی سنگین در مسائل بین‌المللی باشد و هم در مذاکرات، هم در تعامل و هم در مشارکت‌های عملی، دست دولت را پُر کند. رهبر انقلاب در بیان نمونه‌های این مشارکت به تصویب قوانین خوب مانند «قانون اقدام راهبردی»، سفرها و ملاقات‌های رئیس مجلس مثل سفر اخیر آقای قالیباف به روسیه برای شرکت در اجلاس رؤسای مجالس بریکس، سفرهای هیئت‌های بین‌المجالس، صدور بیانیّه‌ها مثل صدور بیانیّه برای قضیّه‌ی فلسطین و غزّه و حتّی گاهی قرائت یک نطق در مجلس در خصوص مسائل مهمّ سیاست خارجی اشاره کردند.

۸) چه کسی می‌خواهد میدان‌دار باشد؟
هشتمین نکته‌ی طلایی در مورد کار فوری مجلس، یعنی رأی به کابینه‌‌ی آقای پزشکیان بود و تأکید ایشان بر اینکه هرچه زودتر کابینه‌‌ی پیشنهادی مشغول کار شود. آقا در جمع‌بندی بخش هشتم سخنانشان با طرح این پرسش که چه کسی می‌خواهد در میدان اقتصاد، فرهنگ، سازندگی و تولید، میدان‌دار این میدان باشد، به خصوصیّات و شاخص‌های یک کابینه‌ی خوب اشاره و تأکید کردند آن کسی را باید میدان‌دار کرد که امین، صادق، متدیّن، از بُن دندان معتقد به جمهوری اسلامی و نظام اسلامی، باایمان، امیدوار به آینده، دارای نگاه مثبت به افق، متشرّع، مشتهر به پاک‌دستی و صداقت، دارای نگرش ملّی، کارآمد و فاقد سابقه‌ی سوء باشد.

آرام نگیرید، ساکت نمانید!
آقا در بخش پایانی سخنانشان به مسئله‌ی غزّه که «همچنان مسئله‌ی اوّل دنیای اسلام است» اشاره کردند و به همگان تذکّر دادند که در این مسئله «آرام نگیرید، ساکت نمانید.» از نظر آقا، موضوع غزّه همان اهمّیّت روزهای اوّل را همچنان دارد و بلکه بیشتر هم شده است؛ قدرت مقاومت روزبه‌روز بیشتر خودش را نشان می‌دهد، در‌حالی‌که یک دستگاه باعظمت نظامی و سیاسی و اقتصادی مثل آمریکا، پشت سر رژیم غاصب صهیونیستی، هنوز نتوانسته‌اند حماس و مقاومت را به زانو دربیاورند و به همین دلیل است که دقّ‌دلی‌شان را روی مردم خالی می‌کنند و بمب‌ها را روی سر مردم، مدرسه، بیمارستان، کودک و زن می‌ریزند و نهایتِ جنایت، جلوی چشم مردم دنیا انجام می‌گیرد؛ به همین دلیل، مسئله‌ی فلسطین تمام نشده و همچنان ادامه دارد.

دیدار خاطره‌انگیز
آقا در پایان سخنانشان دعای خیرشان را بدرقه‌ی مهمانان می‌کنند: «بنده، هم به رئیس‌جمهور منتخب دعا میکنم، هم به شماها دعا میکنم، هم به رئیس مجلس دعا میکنم. این دعای همیشگی ما است؛ با قطع نظر از اینکه رئیس‌جمهور چه کسی باشد یا رئیس مجلس چه کسی باشد یا رئیس قوّه‌ی قضائیّه چه کسی باشد، دعای ما همیشه شامل حال اینها هست.»

جلسه که تمام می‌شود، بر خلاف همه‌ی دیدارها، آقا از حسینیّه بیرون نمی‌روند و روی صندلی می‌نشینند، نمایندگان مجلس دوازدهم پیرامون آقا حلقه می‌زنند، یکی چفیه را برای تبرّک می‌خواهد و دیگری انگشتر آقا را، یکی تلاش دارد نامه‌ای را به دست آقا برساند و دیگری می‌خواهد برای رفع مشکلات حوزه‌ی انتخابیّه‌اش از آقا استمداد کند، یکی دلتنگ دیدار است و دیگری با چشمان خیس برای عاقبت‌به‌خیری‌اش در دوران حضورش در مجلس از آقا التماس دعا دارد.
از حسینیّه که بیرون می‌آیم گرما شدیدتر شده، امّا ساعتی نفس کشیدن زیر سقف حسینیّه‌ی امام خمینی (ره) و گوش دل سپردن به رهنمودهای رهبر انقلاب، چنان معطّر و بهاری است که آفتاب صلاة ظهر آخرین روز تیرماه را هم برایت زیبا و دلنشین می‌کند.