ای پارۀ جسم و جان پیغمبر
ای هشتم سروران دین‌گستر

در شرح مکارمت سخن قاصر
در وصف معالیت زبان اقصر

خورشید به هر پگاه می‌افتد
بر خاک رهت که تا بساید سر

زان پیش شفق کند همی گلگون
دامان افق چو لالۀ احمر

صحن حرمت چو باغ گل زیبا
مجموعۀ سنبل است و سوسن‌بَر

بر سینۀ هر ستون درگاهت
از نقش معرق‌ست صد زیور

هر نقش در آن نگارۀ مینو
هر سازه در آن عروس بی‌معجر

وان آب‌نمای گوشۀ صحنت
نقش دگری زده‌ست از کوثر

با بال، فرشته خاک می‌روبد
از زائر تو چو پا نهد بر در

از بار گنه خمید بالایم
کوژم چو رسن به حلقۀ چنبر

تا دامن تو نمی‌رسد دستم
کز پایۀ عرش می‌فرازد سر

ای کاش رصد به دامن دعبل
دست من روسیاه در محشر

ای مانده جدا ز خانه در غربت
از جور خلیفۀ ستم‌محور

آمد که مگر رسد به دیدارت
از خاک مدینه تا به قم خواهر

قم گفتم و غرق حیرتم در آن
کین چیست بلای جان هر مضطر

این آتش درگرفته در عالم
کافتاده به جان مرد و زن بی‌مَر

از دغدغه بی‌قرار با خویشم
مانند سپند در دل مجمر

این خشم(۱) خداست بر بشر کاینک
در شکل بلا زند بدو نشتر

ای شمس حریم حضرت باری
ای کشتی عشق را مهین‌لنگر

ایران به جهان حریم قرآن است
با لطف کنون یکی بدان بنگر

حیف است که این بلا فروپیچد
طومار وجود مردم کشور

[دریافت صوت]

رهبر انقلاب: طیب‌الله انفاسکم ان‌شاءالله. آن خشم را تبدیل کنید به لطف که در شکل بلا نازل شد. لطفی است در شکل بلا.

۱) بعد از تذکر رهبر انقلاب، کلمه خشم به لطف تبدیل شد