رهبر انقلاب اسلامی در دیدار روز گذشته با مردم خوزستان و کرمان، جنگ غزه را از هر دوسوی رژیم صهیونیستی بی‌نظیر دانستند. از یک سو جنایتکاری بی‌نظیری که از سوی رژیم صهیونیستی شاهدیم در وصف ایستادگی و مقاومت مردم غزه بیان کردند: «از طرف مقابل، از طرف مردم فلسطین و مبارزان فلسطینی [هم] این‌جور ایستادگی، این‌جور صبر، این‌جور مقاومت، این‌جور دشمن را دیوانه کردن دیده نشده. مردم غزّه، مبارزان غزّه، مثل صخره، مثل کوه، ایستاده‌اند؛ این چیز مهمّی است. آب نمیرسد، غذا نمیرسد، دارو نمیرسد، سوخت نمیرسد ــ آب نمیرسد! ــ [امّا] ایستاده‌اند و تسلیم نمیشوند؛ خیلی مهم است. همین تسلیم نشدن آنها را پیروز میکند، کمااینکه نشانه‌های پیروزی امروز دیده میشود. اِنَّ اللهَ مَعَ الصّابِرین.» ۱۴۰۲/۱۰/۰۲

این صبر مردم فلسطین از همان روزهای ابتدایی جنگ به کانون توجهات تبدیل شده است.

در باب رنج
رنج یکی از جهانی‌ترین مفاهیم بشری است. همه ما خوشبختی خود را در نسبت با میزان رنجی که در زندگی می‌کشیم تعریف می‌کنیم. گاهی این رنج‌ها از جنس جسمانی است و بیماری یا زخمی یا مصدومیتی ما را می‌رنجاند، گاهی روحی است و در غم از دست دادن عزیزی یا از دست دادن یک دارایی یا نرسیدن به هدفی رنج می‌کشیم. گاهی از بیکاری رنج می‌بریم، گاهی از پرکاری، ممکن است زمانی در زندگی از بی آبی رنج ببریم و روز دیگر از سیل.

ما در هر برهه از زندگی معمولاً با تعداد اندکی از مواردی که ذکر شد دست و پنجه نرم می‌کنیم اما این روزها مردم غزه، در حال تجربه همه رنج‌ها به صورت یک‌جا هستند. کودکانی که عضوی از بدنشان قطع شده و یا سوختگی شدید دارند در بیمارستان‌ها، منتظر رسیدن پزشک هستند که دیگر وقت استراحت و فراغت برایش بی‌معنی شده و هرروز تا جایی که بتواند بیدار بماند کار میکند، زنان و کودکانی که در چادرها از تشنگی سردرد دارند به سیل گل آلودی که کم‌کم از زیر چادر بساط همین زندگی سخت را هم جمع خواهد کرد نگاه میکنند. جوان اهل غزه که از بدو تولد جایی بیرون شهر محاصره شده را ندیده، برای آنکه بتواند در راه آزادی سرزمینش قدمی بردارد حتی از دیدن همین غزه هم چشم پوشی کرده و ماه‌هاست در تونل‌های زیرزمینی، آماده مقابله با ارتش اشغالگر صهیونیستی است. رنج کشیدن گویی جوهره زندگی در این دنیاست اما مهم‌تر از خود آن، نحوه برخورد ما با این رنج‌هاست.
 
مردم فلسطین را نشناخته‌اند
سران رژیم صهیونیستی سابقه اعمال چنین خشونت‌هایی را بر سر مردم غزه داشته‌اند و این‌بار هم دقیقاً می‌دانستند که این حجم بمباران دیوانه کننده بر سر غیرنظامیان چه سختی‌هایی را بر آنها تحمیل خواهد کرد. حجم جنایات رژیم در این سری درگیری‌ها اما نشان می‌دهد که به دنبال چیزی فراتر از گرفتن انتقام اشغالگران کشته شده در ۱۵ مهرماه باشد. در همان روزهای اولیه جنگ حرف‌هایی مبنی بر اینکه رژیم صهیونیستی قصد دارد مردم غزه را به اجبار به صحرای سینای مصر کوچ دهد پخش شد.(۱) مقامات رژیم در صحبت‌های خود از نابودی کامل حماس و مقاومت در غزه صحبت کردند.(۲) کار به جایی رسید که برخی به این نتیجه رسیدند که اسرائیل میخواهد غزه را به برهوتی خالی از هرگونه موجود زنده تبدیل کند.(۳)

در کنار این مطلبی بی‌سابقه اما قله بلند غزه خودنمایی کرد. هرچقدر که فشار جنگ بر مردم غزه بیشتر می‌شود، صحنه‌های زیباتری از ایمان مردم غزه به خداوند و صبر آنها در برابر مشکلات خلق می‌شود.

این پیرمرد فلسطینی در کنار خانه بمباران شده‌اش، بخشی از قرآن را میخواند که میگوید: «تنها خدا برای ما کافیست و هم او بهترین پشتیبان است.» و از گروه‌های مقاومت اعلام حمایت میکند.