یک
میثمی باید از قضا برسد
نخلِ تمار دار هرکس نیست

پشت دروازه‌های درک تو‌ییم
فتح این قلعه کار هرکس نیست


دو

شمشیر تو در نیام گُل کرد
از صلح تو صد قیام گل کرد

نام تو به جلوه تا در آمد
معنای تمام و تام گل کرد

تأثیر نداشت بی‌تو مرهم
در سایه‌ات التیام گل کرد

تا عطر تو بین باغ پیچید
هر شاخه به احترام گل کرد

تصویر سخاوت خداوند
در آینۀ امام گل کرد

هنگام خیال روی و مویت
منظومۀ صبح و شام گل کرد

در ساحت مستعد یادت
هر دانه نهاد گام گل کرد

الهام گرفت حُسن از تو
عشق از تو گرفت وام گل کرد

در سایۀ مهر تو شگفتا
گل کرد جهان‌ تمام، گل کرد

هر بار که خار طعنه دیدی
تنها به لبت سلام گل کرد

صبر تو، صلابت تو ای مرد
در آینۀ قیام گل کرد

ای جرات محض! در ید تو
آن بیرق سرخ‌فام گل کرد