[دریافت فیلم]


یک
زبان تیشه صدا زد که بی‌درنگ برون آ
شرار خفته، کمی سعی کن ز سنگ برون آ

بیا که آهوی مطلب بود به دشت قناعت
ز بیشه‌های تگ و تاز چون پلنگ برون آ

نظر به هرچه کنی، رنگ اعتبار ندارد
به چشم بسته ز دنیای آب و رنگ برون آ

چنان به مردم عالم بسر ببر که به هر دم
دمی به صلح به‌سر کن، کمی به جنگ برون آ

مقام ماندن ما نیست این جهان خرابی
ازین شکسته کمان‌خانه چون خدنگ برون آ


دو
این منظره دائم به من ارزانی باد
چشم و دل من مدام نورانی باد

یعنی به هر کجای ایران که باشم
چشمم قمی و دلم خراسانی باد

[دریافت صوت]